IPTPP4/443-685/14-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2014 r. (data wpływu 17 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania na paragonach fiskalnych nazw usług medycznych - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania na paragonach fiskalnych nazw usług medycznych.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą świadcząc usługi dentystyczne na rzecz pacjentów wnoszących odpłatność samodzielnie. Celem świadczonych usług jest zachowanie, ratowanie przywracanie i poprawa zdrowia konkretnych pacjentów.

W związku z obowiązkiem zainstalowania przez podatnika kasy rejestrującej istnieje istotny problem zdefiniowania nazw oferowanych usług tak, aby została zachowana tajemnica lekarska.

W związku z powyższym podatnik proponuje, by na paragonach fiskalnych stosować następujące skrócone nazewnictwo:

"01 porada"-oznaczające poradę lekarską;

"02 zniecz."-oznaczające znieczulenie do każdego rodzaju zabiegu z wyjątkiem leczenia chirurgicznego;

"03 usługa zach"-oznaczające usługę leczenia zachowawczego;

"04 usługa endo"-oznaczające usługę leczenia endodontycznego;

"05 usługa trp"-oznaczające trepanację zęba;

"06 usługa dew"-oznaczające dewitalizację zęba;

"07 usługa prof."-oznaczające usługę leczenia profilaktycznego;

"08 usługa chir" " -oznaczające usługę leczenia chirurgicznego wraz ze znieczuleniem;

"09 szyn"-oznaczające szynowanie zębów;

"10 lecz.s.z.z."-oznaczające opatrunek w przypadku suchego zapalenia zębodołu;

"11 usługa prot"-oznaczające usługę leczenia protetycznego;

"12 zdj. str.k.l.m."-oznaczające usunięcie zniszczonego, starego mostu lub korony protetycznej;

"13 lic"- oznaczające naprawę starej zniszczonej kompozytowej licówki zęba za pomocą materiału kompozytowego;

"14 opł świąt"-oznaczające dopłatę do kosztów leczenia 1 zęba w soboty, niedziele i święta;

"15 por świąt"-oznaczające poradę lekarską w soboty, niedziele i święta.

Pozycja "13lic" - dotyczy przywrócenia stanu poprzedniego to znaczy naprawy założonej uprzednio i już zniszczonej licówki kompozytowej i jako taka usługa nie powinna zaliczać się do leczenia estetycznego. Ostatnie dwie pozycje tj.: "opł.świąt." i "por.swiąt." są konieczne w sytuacji wykonywania usług w dniach wolnych od pracy. Wydrukowana na paragonie kwota w połączeniu ze skróconymi nazwami usług powinna umożliwić bezproblemową kontrolę dochodów podatnika i należnych podatków. Podatnik nie jest aktualnie płatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy proponowane powyżej przez podatnika skrócone nazwy usług medycznych jakie podatnik zamierza umieszczać na paragonach spełniają wymogi rozporządzenia MF z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Zdaniem Wnioskodawcy, Podatnik prowadzi działalność gospodarczą świadcząc usługi dentystyczne. W ramach prowadzonej działalności Podatnik-lekarz stomatolog prowadzi obligatoryjnie indywidualną dokumentację medyczną każdego pacjenta z uwzględnieniem daty wykonania usługi I jej szczegółowego opisu.

Dokumentacja ta jest objęta tajemnicą lekarską, jednak każdy pacjent ma prawo do wglądu i otrzymania kopii swojej dokumentacji. Umożliwia to pacjentowi - nabywcy usługi dokładne sprawdzenie jaką usługę i kiedy nabył, a jednocześnie jest zachowana tajemnica lekarska.

O tym jak ważna jest tajemnica lekarska przypomina wyrok trybunału konstytucyjnego z dnia 30 lipca 2014 r.

Jednocześnie cały system ochrony zdrowia (w tym gabinet stomatologiczny nalężący do podatnika) przygotowuje się do prowadzenia i udostępniania dokumentacji medycznej pacjentów przez Internet, co umożliwi pacjentom sprawdzanie wykonanych usług na bieżąco.

Podatnik jest zdania, że stosowanie skróconego nazewnictwa jak proponowane powyżej na paragonach fiskalnych w połączeniu z prawem pacjenta do wglądu i otrzymania kopii dokumentacji medycznej w sposób wystarczający umożliwia pacjentowi - nabywcy sprawdzenie jaką usługę, kiedy i za ile nabył oraz umożliwia mu reklamację tej usługi.

W istocie rzeczy w praktyce pacjent - nabywca usługi w gabinecie stomatologicznym, aby zrealizować swoje prawo do reklamacji czy jakiegokolwiek zażalenia na wykonaną usługę nie potrzebuje żadnego paragonu, gdyż najważniejszym dokumentem jest dokumentacja medyczna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

Z art. 111 ust. 6a ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Natomiast stosownie do zapisu art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. wymogi m.in. co do treści paragonu fiskalnego, regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym - rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 3 ust. 2 powołanego rozporządzenia, otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 cyt. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję m.in. wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Należy także wskazać, że z § 6 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia wynika, że podatnik jest obowiązany do określenia sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Natomiast sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług.

Jak wynika z § 8 ust. 1 cyt. rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

Zgodnie z zapisem § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Informacje zawarte na paragonie fiskalnym powinny znajdować się w kolejności określonej w ust. 1, z wyjątkiem informacji o dacie oraz godzinie i minucie sprzedaży, a logo fiskalne i numer unikatowy kasy muszą być umieszczone centralnie w ostatniej linii paragonu fiskalnego. (§ 8 ust. 3 tego rozporządzenia).

Natomiast § 14 ust. 1 pkt 1 cyt. rozporządzenia wskazuje, że podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku.

Ponadto, podatnicy niezwłocznie zgłaszają podmiotowi prowadzącemu serwis główny lub podmiotowi prowadzącemu serwis kas każdą nieprawidłowość w pracy kasy (§ 14 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia).

Powołane przepisy wskazują, że na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru lub usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów lub usług, wobec czego należy sięgnąć do definicji słownikowych. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl)"nazwa" oznacza "wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś", zaś nazwa jednostkowa - nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Paragon fiskalny spełnia określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną - co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Nazwy, uwzględniające "jednoznaczne" identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i rodzaj świadczonych usług.

Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towarów lub usług jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym należy pamiętać, że przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Podatnik jest zobowiązany na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Jednocześnie nazwa świadczenia na paragonie musi być tak skonstruowana, aby nabywca świadczenia na tej podstawie w połączeniu z ceną mógł dokładnie określić jakie świadczenie zakupił. Dopiero taki sposób ewidencjonowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług, (z uwidocznioną kwotą podatku) dokumentującego czynności wykonane na jego rzecz przez sprzedawcę.

Podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby-z jednej strony - pozwalały organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej - zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Przy czym należy zauważyć, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, tym bardziej szczegółowego określenia nazwy towarów lub usług w celu ich prawidłowej identyfikacji wymaga.

To podatnik decyduje, w jaki sposób dobierze nazwę towaru lub usługi, tak by jego klient mógł jednoznacznie zidentyfikować przedmiot nabytego świadczenia, a sposób jednoznacznego identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem, jaki podatnik oferuje.

Istotne jest również, że obowiązujące w tym zakresie przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Należy również zauważyć, że podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na świadczenie) mogą przy określaniu nazwy usługi (towaru) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika usług).

W sytuacji, gdy ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega określone świadczenie, na które (tak jak w przypadku wykonywania usług stomatologicznych) składa się kilka czynności, nie ma konieczności ich wyliczania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, świadcząc usługi dentystyczne na rzecz pacjentów wnoszących odpłatność samodzielnie. W związku z obowiązkiem zainstalowania przez podatnika kasy rejestrującej istnieje istotny problem zdefiniowania nazw oferowanych usług tak, aby została zachowana tajemnica lekarska.

W związku z powyższym podatnik proponuje, by na paragonach fiskalnych stosować następujące skrócone nazewnictwo:

"01 porada"-oznaczające poradę lekarską;

"02 zniecz."-oznaczające znieczulenie do każdego rodzaju zabiegu z wyjątkiem leczenia chirurgicznego;

"03 usługa zach"-oznaczające usługę leczenia zachowawczego;

"04 usługa endo"-oznaczające usługę leczenia endodontycznego;

"05 usługa trp"-oznaczające trepanację zęba;

"06 usługa dew"-oznaczające dewitalizację zęba;

"07 usługa prof."-oznaczające usługę leczenia profilaktycznego;

"08 usługa chir" " -oznaczające usługę leczenia chirurgicznego wraz ze znieczuleniem;

"09 szyn"-oznaczające szynowanie zębów;

"10 lecz.s.z.z."-oznaczające opatrunek w przypadku suchego zapalenia zębodołu;

"11 usługa prot"-oznaczające usługę leczenia protetycznego;

"12 zdj. str.k.l.m."-oznaczające usunięcie zniszczonego, starego mostu lub korony protetycznej;

"13 lic"- oznaczające naprawę starej zniszczonej kompozytowej licówki zęba za pomocą materiału kompozytowego;

"14 opł świąt"-oznaczające dopłatę do kosztów leczenia 1 zęba w soboty, niedziele i święta;

"15 por świąt"-oznaczające poradę lekarską w soboty, niedziele i święta.

Wydrukowana na paragonie kwota w połączeniu ze skróconymi nazwami usług powinna umożliwić bezproblemową kontrolę dochodów podatnika i należnych podatków. Podatnik nie jest aktualnie płatnikiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii czy zastosowane nazwy świadczonych usług stomatologicznych spełniają wymogi rozporządzenia MF z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

W tym miejscu trzeba zauważyć, iż to podatnik decyduje, w jaki sposób dobierze nazwę towaru lub usługi, tak by jego klient mógł jednoznacznie zidentyfikować przedmiot nabytego świadczenia, a sposób jednoznacznego identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem, jaki podatnik oferuje.

Istotny jest również fakt, iż obowiązujące w tym zakresie przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów i usług na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z nazwami towarów lub usług, pozwalającymi na ich identyfikację.

Przy czym nazwa towaru winna oznaczać nazwę jednostkową świadczonej usługi, zatem Wnioskodawca zobowiązany jest do jednoznacznego określenia nazw towarów na paragonie fiskalnym w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że oznaczenia świadczonych usług na paragonach fiskalnych, według nazw przedstawionych we wniosku są wystarczające i spełniają warunek wskazany w § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.