IPTPP4/443-670/13-3/MK - Możliwość naliczenia podatku od towarów i usług w przypadku opłat za gospodarowanie odpadami, pobieranych przez spółdzielnię mieszkaniową od właścicieli nakładów inwestycyjnych zarządzanego budynku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania należności pobieranej od współwłaścicieli budowalnych nakładów inwestycyjnych za gospodarowanie odpadami i zastosowania właściwej stawki podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* obowiązku opodatkowania należności pobieranej od współwłaścicieli budowalnych nakładów inwestycyjnych za gospodarowanie odpadami i zastosowania właściwej stawki podatku VAT;

* obowiązku opodatkowania należności za współkorzystanie pojemnika na śmieci na podstawie umowy najmu i zastosowania właściwej stawki podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia zarządza częścią wspólną budynku użytkowego. Budynek ten znajduje się na gruncie stanowiącym częściowo własność Gminy i częściowo Skarbu Państwa, natomiast współwłaścicielami samego budynku jest kilka innych podmiotów.

Użycie pojęcia współwłaściciele budynku ma w omawianej sytuacji znaczenie bardziej potoczne niż prawne.

Użytkownicy budynku nabyli na podstawie umów cywilnych budowlane nakłady inwestycyjne tworzące budynek lub sami je ponieśli, nie nabywając jednocześnie prawa własności do gruntu pod budynkiem.

Zachodzi, zatem sytuacja, w której faktycznymi właścicielami budynku (w sensie prawnym, budowlanych nakładów inwestycyjnych, dalej terminy te są używane zamiennie) są inne podmioty niż właściciele gruntu.

Pomimo braku zgodności z obowiązującymi przepisami prawa cywilnego taki stan faktyczny funkcjonuje od lat Spółdzielnia jest również jednym z właścicieli budowlanych nakładów inwestycyjnych.

Umowy o zarząd częścią wspólną budynku Spółdzielnia zawarła z współwłaścicielami budynku t.j. podmiotami, które poniosły nakłady inwestycyjne na wybudowanie ww. budynku, lub nakłady te zostały przez nie kupione w późniejszym czasie.

W praktyce współwłaściciele budynku korzystają z wyodrębnionych faktycznie lokali do wyłącznego użytkowania. Lokale te nie są jednak odrębnymi nieruchomościami.

Wieloletnie starania właścicieli budowlanych nakładów inwestycyjnych o uwłaszczenie się na gruncie związanym z budynkiem, nie przyniosły efektu i tym samym w budynku do dnia dzisiejszego nie powstała wspólnota mieszkaniowa.

Z uwagi, bowiem na dualizm w zakresie własności budynku oraz gruntu, do budynku nie może być stosowana ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Na skutek specyficznej sytuacji prawnej (tekst jedn.: brak wspólnoty mieszkaniowej) spółdzielnia musiała, więc zawrzeć umowy o zarządzanie budynkiem odrębnie z każdym z współwłaścicieli.

Z uwagi na brak wspólnoty mieszkaniowej w budynku, Spółdzielnia, jako zarządca ponosi wszystkie koszty jego utrzymania.

Następnie koszty te są rozliczane z współwłaścicielami w dwojaki sposób:

* koszty zużycia tzw. "mediów" (woda i kanalizacja, dostawa energii elektrycznej, dostawa ciepła na potrzeby centralnego ogrzewania oraz wywóz nieczystości) refakturowane są na właścicieli nakładów inwestycyjnych proporcjonalnie do wielkości tych nakładów (użytkowej powierzchni biurowej) zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT z zastosowaniem właściwych im stawek VAT,

* pozostałymi kosztami utrzymania budynku wraz z wynagrodzeniem spółdzielni za zarządzanie budynkiem, jako tzw. koszty eksploatacji, właściciele nakładów inwestycyjnych obciążani są w podstawowej stawce VAT (23%).

W związku ze zmianą ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu porządku i czystości w gminach (Dz. U. z 2012 r. poz. 391 z późn. zm., dalej upcg) od dnia 1 lipca 2013 r. spółdzielnia nie kupuje już usługi wywozu nieczystości z zarządzanego budynku.

Spółdzielnia złożyła deklarację o wysokości opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi w budynku i opłaty z tego tytułu, odprowadza za siebie i pozostałych współwłaścicieli budynku do Urzędu Miasta.

W związku z powyższym współwłaściciele nie dokonują wpłat przypadającej na nich opłaty do Urzędu Miasta, ale na rachunek spółdzielni.

Opłata ta nie jest opodatkowana podatkiem VAT przez Miasto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia obciążając właścicieli nakładów inwestycyjnych zarządzanego budynku, przypadającą na ich udział w budynku częścią opłaty za gospodarowanie odpadami powinna od niej naliczać VAT. Jeżeli tak to przy zastosowaniu, jakiej stawki podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Opłaty za gospodarowanie odpadami pobierane od właścicieli nakładów inwestycyjnych (współwłaścicieli budynku) nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega m.in. świadczenie usług. Usługą jest każde świadczenie na rzecz innego podmiotu, które nie stanowi dostawy towarów.

W przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zacytowany art. 8 ust. 2a ustawy o VAT nakazuje na równi ze świadczeniem usługi potraktować jej odsprzedaż. Spółdzielnia stosując ten przepis odsprzedawała usługi wywozu nieczystości dla współwłaścicieli budynku.

Ponieważ w budynku nie ma wspólnoty mieszkaniowej umowa o wywóz nieczystości musiała być podpisana ze spółdzielnią jako zarządcą.

Jednak podpisując umową spółdzielnia działa na rzecz współwłaścicieli, ponieważ oni bezpośrednio korzystali z usług wywozu nieczystości w zakresie przypadających im udziałów w budynku.

Od 1 lipca 2013 r. zmienił się całkowicie sposób gospodarowania odpadami. Spółdzielnia nie kupuje już usługi wywozu nieczystości. Tym samym nie może tej usługi świadczyć na rzecz współwłaścicieli budynku.

Obecnie, za wywóz nieczystości, do Urzędu Miasta (dalej UM) wnoszone są opłaty o charakterze administracyjnym na podstawie art. 6a i art. 6b ucpg.

Opłaty obowiązani są wnosić właściciele nieruchomości. W myśl art. 2 pkt 3 ucpg przez właścicieli nieruchomości - rozumie się także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

W związku ze specyficzną sytuacją prawną budynku spółdzielnia, złożyła do UM deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami z całego budynku, wymieniając w niej poszczególnych współwłaścicieli budynku.

W sensie prawnym podmioty, które dokonały nakładów lub zakupiły budowlane nakłady inwestycyjne składające się na budynek nie są współwłaścicielami nieruchomości. Grunt nie jest, bowiem własnością podmiotów, które dokonały lub zakupiły budowlane nakłady inwestycyjne tworzące budynek.

Zatem, deklarację tę spółdzielnia wniosła działając na rzecz właścicieli nakładów inwestycyjnych t.j. faktycznie współwłaścicieli samego tylko budynku.

Tym samym współwłaściciele budynku muszą partycypować w koszcie opłaty z tytułu współwłasności w budynku analogicznie do współwłaścicieli nieruchomości zgodnie z art. 6h w związku z art. 2 ust. 1 pkt 4 ucpg.

Spółdzielnia występuje, więc w charakterze swoistego pośrednika między współwłaścicielami a UM. Ponieważ opłata, którą wnosi Spółdzielnia do UM nie podlega opodatkowaniu VAT, to również obciążając kosztami tej opłaty poszczególnych współwłaścicieli, nie może naliczać podatku VAT. Oplata ma charakter administracyjny i jako taka nie może podlegać opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że generalnie - poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z opisu sprawy wynika że, Spółdzielnia zarządza częścią wspólną budynku użytkowego.

Budynek ten znajduje się na gruncie stanowiącym częściowo własność Gminy i częściowo Skarbu Państwa.

Użytkownicy budynku nabyli na podstawie umów cywilnych budowlane nakłady inwestycyjne tworzące budynek lub sami je ponieśli, nie nabywając jednocześnie prawa do gruntu poda budynkiem.

Faktycznymi właścicielami budynku (w sensie prawnym budowlanych nakładów inwestycyjnych) są inne podmioty niż właściciele gruntu.

Spółdzielnia jest również jednym z właścicieli budowlanych nakładów inwestycyjnych.

Umowy o zarząd częścią wspólną budynku Spółdzielnia zawarła z współwłaścicielami budynku tj. podmiotami które poniosły nakłady inwestycyjne na wybudowanie ww. budynku, lub nakłady te zostały przez nie kupione w późniejszym czasie.

W praktyce współwłaściciele budynku korzystają z wyodrębnionych faktycznie lokali do wyłącznego użytkowania. Lokale te nie są jednak odrębnymi nieruchomościami. Wieloletnie starania właścicieli budowlanych nakładów inwestycyjnych o uwłaszczenie się na gruncie na którym stoi budynek, nie przyniosły efektu i tym samym do dnia dzisiejszego nie powstała wspólnota mieszkaniowa.

Na skutek specyficznej sytuacji prawnej Spółdzielnia musiała, więc zawrzeć umowy o zarządzanie budynkiem odrębnie z każdym z współwłaścicieli.

Z uwagi na brak wspólnoty mieszkaniowej w budynku, Spółdzielnia, jako zarządca ponosi wszystkie koszty jego utrzymania. Następnie koszty te są rozliczane z współwłaścicielami.

W związku ze zmianą ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu porządku i czystości w gminach od dnia 1 lipca 2013 r. spółdzielnia nie kupuje już usługi wywozu nieczystości z zarządzanego budynku.

Spółdzielnia złożyła deklarację o wysokości opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi w budynku i opłaty z tego tytułu doprowadza za siebie i pozostałych współwłaścicieli budowlanych nakładów inwestycyjnych do Urzędu Miasta.

W związku z powyższym współwłaściciele budowlanych nakładów inwestycyjnych nie dokonują wpłat przypadającej na nich części opłaty do Urzędu Miasta, ale na rachunek Spółdzielni.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2012 r. poz. 391, z późn. zm.), utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy.

Rada gminy, po zasięgnięciu opinii państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, uchwala regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy, zwany dalej "regulaminem"; regulamin jest aktem prawa miejscowego - art. 4 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 6k ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, rada gminy, w drodze uchwały dokona wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi spośród metod określonych w art. 6j ust. 1 i 2 oraz ustali stawkę takiej opłaty (...).

Miasto ustalając stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i pobierając ją od właścicieli nieruchomości, wykonuje niewątpliwie zadania z zakresu władzy publicznej. Na gruncie podatku od towarów i usług tego typu czynności wykonywane przez Gminę wpisują się w zakres art. 15 ust. 6 ustawy, zgodnie z którym nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Wykonywanie przez Miasto czynności w zakresie poboru opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 3 i pkt 3b powołanej ustawy właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku m.in. przez:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o właścicielach nieruchomości - rozumie się przez to także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

W myśl art. 6c ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy, gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.

Właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi - art. 6h powołanej ustawy.

Na podstawie art. 6m ust. 1 powołanej ustawy, właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych. W myśl art. 6m ust. 2 ww. ustawy, w przypadku zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi lub określonej w deklaracji ilości odpadów komunalnych powstających na danej nieruchomości właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć nową deklarację w terminie 14 dni od dnia nastąpienia zmiany. Opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zmienionej wysokości uiszcza się za miesiąc, w którym nastąpiła zmiana.

W razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę uzasadnione szacunki, w tym średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze - art. 6o cyt. ustawy.

Na podstawie art. 6p ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, w razie stwierdzenia, że właściciel nieruchomości nie uiścił opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uiścił ją w wysokości niższej od należnej, wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość zaległości z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W świetle art. 6q ww. ustawy, w sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta.

Przepis art. 6r. ust. 1 cyt. ustawy stwierdza, że opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi dochód gminy.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że obowiązek deklarowania i uiszczania na rzecz gminy opłat za wywóz nieczystości co do zasady ciąży na właścicielu nieruchomości, za którego - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach - uznaje się również m.in. współwłaścicieli oraz inne podmioty władające nieruchomością.

Stosowanie natomiast do art. 2 ust. 3 ww. ustawy, jeżeli nieruchomość jest zabudowana budynkami wielolokalowymi, w których ustanowiono odrębną własność lokali, obowiązki właściciela nieruchomości obciążają osoby sprawujące zarząd nieruchomością wspólną, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492), lub właścicieli lokali, jeżeli zarząd nie został wybrany.

W kontekście analizowanej sprawy należy również wskazać na art. I ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.), zgodnie z którym spółdzielnia ma obowiązek zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków. Przy czym w myśl ust. 5 tego przepisu spółdzielnia może zarządzać nieruchomością niestanowiącą jej mienia lub mienia jej członków na podstawie umowy zawartej z właścicielem (współwłaścicielami) tej nieruchomości.

W tym miejscu należy wskazać, że sposób opodatkowania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, wnoszonych do Spółdzielni uzależniony jest od tego, kto - zgodnie z ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach - obowiązany jest do składania deklaracji i wnoszenia ww. opłat na rzecz gminy. Jeżeli Wnioskodawca jest podmiotem, na którym spoczywa obowiązek, o którym mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, to koszt ww. opłaty należy uznać za koszt związany z eksploatacją i utrzymaniem ww. lokali. Odnosząc powyższe do niniejszej sytuacji, należy stwierdzić, iż na Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek, o którym mowa w art. 2 ust. 3 ww. ustawy, ponieważ wnosi on ww. opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w imieniu współwłaścicieli budynku (właścicieli budowlanych nakładów inwestycyjnych) na rzecz Miasta. Opłata ta nie stanowi dla Wnioskodawcy wynagrodzenia za świadczenie usług, zatem przedmiotowa opłata nie podlega opodatkowaniu.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis zawarty we wniosku należy stwierdzić, że Spółdzielnia obciążając właścicieli nakładów inwestycyjnych zarządzanego budynku, przypadającą na ich udział w budynku opłatą za gospodarowanie odpadami nie powinna od niej naliczać podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.