IPTPP4/443-652/14-4/UNR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do 100% odliczenia podatku VAT od wydatków na zakup paliwa do pojazdu samochodowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do 100% odliczenia podatku VAT od wydatków na zakup paliwa do pojazdu samochodowego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 listopada 2018 r. w zakresie doprecyzowani opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny. (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

W prowadzonej działalności remontowo-budowlanej samochód marki "Renault Master" stanowi środek trwały i wykorzystywany jest do świadczenia usług remontowo-budowlanych (przewóz m.in. narzędzi, materiałów budowlanych). Pojazd posiada windę, dwa rzędy siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków trwałą przegrodą, i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, przekracza 50% długości pojazdu. Zdaniem Wnioskodawcy, bezwzględnie z istoty swojej jest samochodem ciężarowym, tzn. z konstrukcji tego pojazdu wynika, że jest on przeznaczony wyłącznie do prowadzonej działalności lub powoduje, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, oraz nie posiada w dowodzie rejestracyjnym adnotacji VAT-I, VAT-3 czy VAT-4.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Faktury dokumentujące zakup paliwa do samochodu objętego zakresem pytania wystawiane są na firmę Wnioskdoawcy.

W odpowiedzi na pytanie Organu: "Do jakich czynności jest wykorzystywany pojazd samochodowy, objęty zakresem pytania: a) opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, b) zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, c) niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...", Wnioskodawca wskazał, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w odpowiedzi na pytanie: "W przypadku gdy wydatki na paliwo, objęte zakresem pytania, są związane z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi bądź niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to należy wskazać czy Wnioskodawca ma obiektywną możliwość odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, zwolnionymi z opodatkowania lub niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...", Wnioskodawca wskazał, że wydatki na paliwo, objęte zakresem pytania, nie są związane z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi bądź niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W odpowiedzi na pytanie Organu zawarte w wezwaniu, dotyczące wskazania rodzaju, typu pojazdu samochodowego, o którym mowa we wniosku, zgodnie z dokumentami wydanymi na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym, Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: Renault Master 2,8dti, samochód ciężarowy.

Pojazd nie jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy o VAT. Samochód, o którym mowa we wniosku nie jest konstrukcyjne przeznaczony do przewozu, co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu to 3500 kg, zaś ładowność 1000 kg, Pojazd przeznaczony jest do przewozu 6 osób łącznie z kierowcą.

Wnioskodawca poza wskazanym we wniosku pojazdem ciężarowym, posiada samochód osobowy, który wykorzystuje na cele osobiste np. po godzinach pracy czy w weekendy. W związku z powyższym, nie ma potrzeby wykorzystywania samochodu ciężarowego marki Renault Maser na cele prywatne.

Ponadto, samochód, o którym mowa we wniosku, służy wyłącznie do przewozu materiałów budowlanych, tj. płyty K/G, płytki, cement, farby itp. oraz narzędzi m.in drabin, rusztowań, wiertarek, wkrętarek itp. Materiały jak i narzędzia pozostawiane są w samochodzie i po godzinach pracy nie są przenoszone do magazynu, komórki czy siedziby firmy. Pojazd ten spełnia poza funkcją transportową również funkcję magazynową, ze względu na swoje gabaryty, tj. około 6 metrów długości. Tego rodzaju eksploatacja, w szczególności przewóz nie zawsze czystych narzędzi i materiałów budowlanych uniemożliwia wykorzystywanie pojazdu na cele prywatne, co za tym idzie samochód nie spełnia funkcji reprezentatywnej.

Wnioskodawca jest jedyną osobą użytkującą pojazd, więc nie ma konieczności nadzoru nad wykorzystywaniem pojazdu. Wnioskodawca jest jedyną osobą użytkującą pojazd. Wnioskodawca zatrudnia jednego pracownika, który wykorzystuje swój prywatny samochód w celu dojazdów do pracy. Pojazd jest w godzinach pracy parkowany przed miejscem aktualnej budowy, zaś po godzinach pracy samochód parkowany jest przed siedzibą firmy. Wnioskodawca nie korzysta z parkingów strzeżonych. Nie ma konieczności nadzoru nad używanym pojazdem, ponieważ użytkuje go jedynie właściciel firmy. Głównym argumentem potwierdzającym dokonanie należytej staranności wykluczenia używania pojazdu do celów prywatnych jest fakt, iż Wnioskodawca jest jedynym użytkownikiem pojazdu, o którym mowa we wniosku i użytkuje go wyłącznie na cele działalności gospodarczej. W związku z faktem, iż Wnioskodawca jest jedyną osobą użytkującą pojazd, nie widzi konieczności szczegółowego monitorowania zużytego paliwa. Wnioskodawca pierwszy wydatek po dniu 01.04.2014 poniósł 07.04.2014 na zakup paliwa. Wnioskodawca nie złożył do Urzędu Skarbowego informacji VAT-26 oraz nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prowadząc działalność gospodarczą Wnioskodawca może odliczyć 100% podatku VAT od paliwa do samochodu ciężarowego marki "Renault Master" (w dowodzie rejestracyjnym widnieje "samochód ciężarowy"), rok produkcji 2000, o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg....

Zdaniem Wnioskodawcy:

W związku z powyższym, według Wnioskodawcy przysługuje prawo odliczenia 100% podatku VAT zawartego w fakturach dokumentujących zakup paliwa do napędu tego samochodu na ogólnych zasadach określonych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług począwszy od 1 kwietnia 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą" wprowadzono nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 353 z 28 grudnia 2013, str. 51).

Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy - do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem, zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wydatków objętych zakresem pytania związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany".

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Jak wynika z art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Jak stanowi art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

Mocą art. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej od dnia 1 kwietnia 2014 r. do ustawy o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 34 wprowadzono definicję pojazdów samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 991 z późn. zm.)"pojazd samochodowy" to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że "samochodem osobowym" jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z powyższego wynika, że do 30 czerwca 2015 r. - stosownie do ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej - nie można dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów służących zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, jeśli są to:

Prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych przysługiwać będzie zatem dopiero od dnia 1 lipca 2015 r.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Okolicznościami potwierdzającymi obiektywnie brak możliwości użytku prywatnego może być przykładowo nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, przykładowo za pomocą GPS lub w przypadku używania pojazdu przez pracownika do celów służbowych obowiązek zostawiania po godzinach pracy na parkingach przedsiębiorstwa, bez możliwości ich pobrania poza tymi godzinami, w tym w weekendy, na cele inne niż wyłącznie działalność przedsiębiorstwa.

Nie można natomiast obiektywnie uznać wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej w przypadku, gdy zostaną ustalone zasady używania pojazdów, jednakże nie istnieją żadne zabezpieczenia gwarantujące ich przestrzeganie - przykładowo istnieje zakaz używania przez pracowników pojazdów do celów prywatnych, jednakże nikt nie weryfikuje czy zakaz ten jest respektowany.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada samochód Renault Master 2,8dti, samochód ciężarowy, który w prowadzonej działalności remontowo-budowlanej stanowi środek trwały i wykorzystywany jest do świadczenia usług remontowo-budowlanych (przewóz m.in. narzędzi, materiałów budowlanych). Pojazd posiada windę, dwa rzędy siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków trwałą przegrodą, i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, przekracza 50% długości pojazdu. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, oraz nie posiada w dowodzie rejestracyjnym adnotacji VAT-1, VAT-3 czy VAT-4. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Faktury dokumentujące zakup paliwa do samochodu objętego zakresem pytania wystawiane są na Wnioskodawcę. Pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Pojazd nie jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy o VAT. Samochód, o którym mowa we wniosku nie jest konstrukcyjne przeznaczony do przewozu, co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu to 3500 kg, zaś ładowność 1000 kg, Pojazd przeznaczony jest do przewozu 6 osób łącznie z kierowcą. Wnioskodawca poza wskazanym we wniosku pojazdem, posiada samochód osobowy, który wykorzystuje na cele osobiste np. po godzinach pracy czy w weekendy. Ponadto, samochód, o którym mowa we wniosku, służy wyłącznie do przewozu materiałów budowlanych, tj. płyty K/G, płytki, cement, farby itp. oraz narzędzi m.in drabin, rusztowań, wiertarek, wkrętarek itp. Materiały jak i narzędzia pozostawiane są w samochodzie i po godzinach pracy nie są przenoszone do magazynu, komórki czy siedziby firmy. Pojazd ten spełnia poza funkcją transportową również funkcję magazynową, ze względu na swoje gabaryty, tj. około 6 metrów długości. Wnioskodawca jest jedyną osobą użytkującą pojazd, więc nie ma konieczności nadzoru nad wykorzystywaniem pojazdu. Wnioskodawca jest jedyną osobą użytkującą pojazd. Wnioskodawca zatrudnia jednego pracownika, który wykorzystuje swój prywatny samochód w celu dojazdów do pracy. Pojazd jest w godzinach pracy parkowany przed miejscem aktualnej budowy, zaś po godzinach pracy samochód parkowany jest przed siedzibą firmy. W związku z faktem, iż Wnioskodawca jest jedyną osobą użytkującą pojazd, nie widzi konieczności szczegółowego monitorowania zużytego paliwa. Wnioskodawca pierwszy wydatek po dniu 01.04.2014 poniósł 07.04.2014 na zakup paliwa. Wnioskodawca nie złożył do Urzędu Skarbowego informacji VAT-26.

Mając na względzie powołane przepisy prawa wskazać należy, że prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od zakupów, o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy, dotyczy jedynie sytuacji, gdy pojazdy samochodowe wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej lub konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10-osób (łącznie z kierowcą), jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie prawo o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie. Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, jeżeli sposób wykorzystywania pojazdu potwierdzony jest ewidencją przebiegu pojazdu lub jeżeli konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością jest nieistotne. Przy czym do tych ostatnich należą pojazdy określone w art. 86a ust. 9 ustawy, których wymagania zostały potwierdzone w sposób określony w art. 86a ust. 10 ustawy.

W niniejszej sprawie, z uwagi na fakt, iż pojazd ten nie jest żadnym z pojazdów wymienionych w art. 86a ust. 3b bądź art. 86a ust. 9 ustawy, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków na zakup paliwa. Wobec powyższego, twierdzenie Wnioskodawcy, że z konstrukcji tego pojazdu wynika, że jest on przeznaczony wyłącznie do prowadzonej działalności lub powoduje, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne nie znajduje oparcia w ww. przepisach prawa podatkowego i nie daje prawa do odliczenia 100% podatku VAT zawartego w fakturach dokumentujących zakup paliwa do ww. pojazdu.

W celu pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków objętych zakresem pytania Wnioskodawca musi wypełnić inne przesłanki wynikające z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, pozwalające na uznanie pojazdu za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Jak wyżej wskazano, dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza jego użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Ponadto Wnioskodawca ma obowiązek złożenia do naczelnika urzędu skarbowego informacji o tym pojeździe (VAT-26).

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca nie prowadzi dla przedmiotowego pojazdu ewidencji przebiegu pojazdu oraz nie złożył do urzędu skarbowego informacji VAT-26. Zatem mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, iż nie będzie spełniona - wynikająca z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy - przesłanka warunkująca skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tym pojazdem.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy opisu stanu faktycznego wskazać należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabycie paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdu samochodowego opisanego we wniosku. Powyższe wynika z faktu, że wskazany pojazd nie spełnia przesłanek wykluczających prawo do odliczenia podatku zawartych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej. Skutkiem czego 50% kwoty podatku VAT związanego z nabyciem paliwa do pojazdu samochodowego opisanego we wniosku Zainteresowany może odliczyć na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.