IPTPP4/443-649/13-4/OS - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat za wywóz śmieci ponoszonych przez osoby posiadające spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego oraz właścicieli lokali mieszkalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2013 r. (data wpływu 6 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłaty za wywóz śmieci ponoszonych przez posiadających spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego oraz posiadających odrębną własność lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłaty za wywóz śmieci ponoszonych przez posiadających spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego oraz posiadających odrębną własność lokalu mieszkalnego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) w zakresie doprecyzowania stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. Co miesiąc rozlicza się z urzędem skarbowym z tytułu tego podatku. Spółdzielnia osiąga przychody z czynszów swoich mieszkańców. Jednym ze składników czynszu jest opłata za wywóz śmieci. Jest ona naliczana mieszkańcom co miesiąc. Do 30 czerwca 2013 r. Spółdzielnia miała podpisaną umowę z firmą, która świadczyła usługi wywozu odpadów i wystawiała fakturę za wykonaną usługę. Kwota z faktury była rozliczana na mieszkańców. Przy naliczaniu opłaty za wywóz śmieci Spółdzielnia stosowała stawkę 8%. W związku z wejściem w życie, z dniem 1 lipca 2013 r., nowej ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach odpowiedzialność za gospodarkę odpadami została przeniesiona na gminę. Gmina w wyniku przetargu wyłoniła firmę i podpisała z nią umowę w zakresie świadczenia usługi wywozu śmieci. Rada gminy w drodze uchwały ustaliła stawkę opłaty i zobowiązała Spółdzielnię do złożenia deklaracji w sprawie ustalenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Na podstawie tej deklaracji gmina obciążyła Spółdzielnię comiesięczną opłatą za wywóz śmieci. Nie wystawiła faktury VAT.

W budynkach zarządzanych przez Spółdzielnię znajdują się 54 lokale mieszkalne. Są one użytkowane na podstawie następujących tytułów prawnych:

* 47 lokali - spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu,

* 7 lokali - odrębna własność lokalu.

Jeśli mieszkańcy nie regulują należności za wywóz śmieci w terminie są informowani o powstałej zaległości. W przypadku dalszego uchylania się od płacenia wysyłane są wezwania do zapłaty, po trzecim monicie sprawa kierowana jest na drogę sądową. Ta procedura stosowana jest w stosunku do wszystkich 54 lokali zarówno ze spółdzielczym własnościowym prawem jak i z odrębną własnością.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłata za wywóz śmieci w Spółdzielni Mieszkaniowej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1u. p. t. u. dostawa towarów to przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług to, według art. 8 ust. 1u. p. t. u., każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

W przypadku opłaty za wywóz śmieci należałoby wziąć pod uwagę jedynie świadczenie usług, ponieważ nie mamy tutaj do czynienia z towarem, ale z usługą. Zatem świadczenie usług ma miejsce, gdy między podmiotami jest dwustronny stosunek zobowiązaniowy, którego założeniem jest, że istnieje podmiot będący nabywcą usługi i podmiot świadczący usługę. To zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu wynikające z umowy cywilnoprawnej.

Zgodnie z nową Ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, od 1 lipca 2013 r., na gminie ciąży obowiązek ustalenia i pobierania opłaty za wywóz odpadów. Gmina dokonuje tego na podstawie złożonej deklaracji w sprawie wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Podatnik jest zobowiązany do jej złożenia. W przypadku jeśli tego nie zrobi, według art. 6o u. u. cz. p.., wójt określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty. A więc opłata za wywóz śmieci jest opłacana, podobnie jak podatek od nieruchomości, na podstawie decyzji administracyjnej, a nie faktur.

Opłata za wywóz śmieci to pewnego rodzaju danina publiczna, która stanowi dochód gminy przeznaczony na działania w interesie publicznym. W tym przypadku jest nim zagospodarowanie odpadów.

Pojęcie "daniny publicznej" definiuje art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy o finansach publicznych, który mówi, że jest to podatek, składka, opłata, wpłata z zysku przedsiębiorstw i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenie pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych i innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

W myśl art. 6 Ordynacji podatkowej podatek to publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe i bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy.

Opłata za wywóz śmieci ma cechy podatku:

Podsumowując opłata za wywóz śmieci nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie ma tutaj miejsca odpłatne świadczenie usługi, ale danina publiczna (podatek). Ma ona cechy charakterystyczne daniny publicznej, a mianowicie:

* przymusowość,

* brak możliwości wyboru przez podatnika firmy odbierającej odpady, na rzecz której opłata jest uiszczana,

* wysokość opłaty jest ustalana przez uchwałę rady gminy,

* wysokość opłaty dla właścicieli nieruchomości wynika ze złożonej deklaracji,

* opłata jest dochodem gminy przeznaczonym na działania wykonywane w interesie publicznym,

* gmina pobierając tę opłatę ma uprawnienia organu podatkowego.

Gmina pobiera tę opłatę w ramach realizowanych przez nią zadań nałożonych na nią odrębnymi przepisami (w tym przypadku przez Ustawę o utrzymaniu czystości i porządku w gminach). Opłatę za wywóz śmieci można nazwać quasi-podatkiem. Spółdzielnia nie płaci za usługę, więc gmina nie wystawia faktury VAT.

Spółdzielnia nie podpisywała żadnej umowy cywilnoprawnej, ponieważ tę opłatę każdy musi płacić. Natomiast umowę zawiera się dobrowolnie, nikogo nie można zmusić do jej zawarcia. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatne świadczenie usług. W przypadku świadczenia usług Wnioskodawca podpisuje umowę cywilnoprawną, co nie ma już obecnie miejsca odnośnie opłaty za wywóz śmieci. Ponadto świadczenie usług jest odpłatne i Zainteresowany może egzekwować od firmy wywożącej śmieci wykonania usługi. Natomiast obecnie opłata za wywóz śmieci musi być wpłacona do gminy i nie ma możliwości roszczenia o wykonanie usługi. Zatem opłata za wywóz śmieci powinna być traktowana podobnie jak podatek od nieruchomości i nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że generalnie - poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

W świetle § 13 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247, z późn. zm.), zwalnia się od podatku, czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.).

Członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi.

Powinność ponoszenia ww. płatności przez podmioty wymienione w art. 4 ust. 1-4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych związana jest z wynikającym z art. 1 ust. 3 ustawy obowiązkiem spółdzielni mieszkaniowych zarządzania nieruchomościami stanowiącymi mienie samej spółdzielni lub mienie członków spółdzielni nabyte na podstawie ww. ustawy. Przepis ten czyni ze spółdzielni mieszkaniowej instytucjonalnego zarządcę nieruchomości, który zarządza nieruchomościami swoimi i swoich członków; może także zarządzać innymi nieruchomościami o dowolnych funkcjach na mocy umowy zawartej z ich właścicielami. Działalność spółdzielni mieszkaniowej w zakresie zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie i nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków jest obligatoryjną działalnością gospodarczą takiej spółdzielni (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r. sygn. akt III CZP 21/02). W różnych sprawach dotyczących takiego zarządu spółdzielnia będzie więc traktowana jak przedsiębiorca (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2002 r. sygn. akt II CK 374/02).

Czynności wykonywane na rzecz podmiotów korzystających z zasobu lokalowego (mieszkalnego, czy użytkowy) Spółdzielni, za które to czynności Spółdzielnia pobiera opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1,2,4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, przypominają w swej istocie kompleksową usługę najmu lokalu. Przy takim porównaniu należy mieć na uwadze cel świadczonej usługi, zatem stwierdzić należy, że zarówno przy usłudze najmu, jak i wykonywania czynności na rzecz mieszkańców, korzystających z lokali mieszkalnych i użytkowych, prowadzi on do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych (w przypadku lokali mieszkalnych) lub innych potrzeb (w przypadku lokali użytkowych).

W myśl ogólnych zasad ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia konkretnej usługi nie powinno się wyodrębniać poszczególnych jej elementów, które się składają na tę usługę i opodatkować ich osobno. Usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie elementy (koszty), które się na nią składają. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania opłat za używanie lokalu mieszkalnego lub użytkowego jest cała kwota należna z tytułu wykonania usługi. Oznacza to, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest całe wynagrodzenie związane ze świadczoną usługą, a nie poszczególne elementy, z uwzględnieniem których opłata ta została skalkulowana.

Z opisu stanu sprawy wynika, iż Spółdzielnia będąca podatnikiem podatku VAT. W związku z wejściem w życie, z dniem 1 lipca 2013 r., nowej ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, odpowiedzialność za gospodarkę odpadami została przeniesiona na gminę. Gmina w wyniku przetargu wyłoniła firmę i podpisała z nią umowę w zakresie świadczenia usługi wywozu śmieci. Rada gminy w drodze uchwały ustaliła stawkę opłaty i zobowiązała Spółdzielnię do złożenia deklaracji w sprawie ustalenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Na podstawie tej deklaracji gmina obciążyła Spółdzielnię comiesięczną opłatą za wywóz śmieci. Nie wystawiła faktury VAT.

W budynkach zarządzanych przez Spółdzielnię znajdują się 54 lokale mieszkalne.

Są one użytkowane na podstawie następujących tytułów prawnych:

* 47 lokali - spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu,

* 7 lokali - odrębna własność lokalu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2012 r. poz. 391, z późn. zm.), utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy.

Rada gminy, po zasięgnięciu opinii państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, uchwala regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy, zwany dalej "regulaminem"; regulamin jest aktem prawa miejscowego - art. 4 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 6k ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, rada gminy, w drodze uchwały dokona wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi spośród metod określonych w art. 6j ust. 1 i 2 oraz ustali stawkę takiej opłaty (...).

Gmina ustalając stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i pobierając ją od właścicieli nieruchomości, wykonuje niewątpliwie zadania z zakresu władzy publicznej. Na gruncie podatku od towarów i usług tego typu czynności wykonywane przez Gminę wpisują się w zakres art. 15 ust. 6 ustawy, zgodnie z którym nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Wykonywanie przez Gminę czynności w zakresie poboru opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 3 i pkt 3b powołanej ustawy właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku m.in. przez:

* zbieranie powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych zgodnie z wymaganiami określonymi w regulaminie;

* pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o właścicielach nieruchomości - rozumie się przez to także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

W myśl art. 6c ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy, gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.

Właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi - art. 6h powołanej ustawy.

Na podstawie art. 6m ust. 1 powołanej ustawy, właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych. W myśl art. 6m ust. 2 ww. ustawy, w przypadku zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi lub określonej w deklaracji ilości odpadów komunalnych powstających na danej nieruchomości właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć nową deklarację w terminie 14 dni od dnia nastąpienia zmiany. Opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zmienionej wysokości uiszcza się za miesiąc, w którym nastąpiła zmiana.

W razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę uzasadnione szacunki, w tym średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze - art. 6o cyt. ustawy.

Na podstawie art. 6p ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, w razie stwierdzenia, że właściciel nieruchomości nie uiścił opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uiścił ją w wysokości niższej od należnej, wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość zaległości z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W świetle art. 6q ww. ustawy, w sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta.

Przepis art. 6r. ust. 1 cyt. ustawy stwierdza, że opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi dochód gminy.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że obowiązek deklarowania i uiszczania na rzecz gminy opłat za wywóz nieczystości co do zasady ciąży na właścicielu nieruchomości, za którego - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach - uznaje się również m.in. współwłaścicieli oraz inne podmioty władające nieruchomością.

Stosowanie natomiast do art. 2 ust. 3 ww. ustawy, jeżeli nieruchomość jest zabudowana budynkami wielolokalowymi, w których ustanowiono odrębną własność lokali, obowiązki właściciela nieruchomości obciążają osoby sprawujące zarząd nieruchomością wspólną, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492), lub właścicieli lokali, jeżeli zarząd nie został wybrany.

W kontekście analizowanej sprawy należy również wskazać na art. I ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, zgodnie z którym spółdzielnia ma obowiązek zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków. Przy czym w myśl ust. 5 tego przepisu spółdzielnia może zarządzać nieruchomością niestanowiącą jej mienia lub mienia jej członków na podstawie umowy zawartej z właścicielem (współwłaścicielami) tej nieruchomości.

W tym miejscu należy wskazać, że sposób opodatkowania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, które mieszkańcy wnoszą do Spółdzielni uzależniony jest od tego, kto - zgodnie z ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach - obowiązany jest do składania deklaracji i wnoszenia ww. opłat na rzecz gminy. Jeżeli bowiem na Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek, o którym mowa w art. 2 ust. 3 ustawy i będzie on wnosił ww. opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w imieniu użytkowników lokali, to opłaty te nie będą stanowiły dla Wnioskodawcy wynagrodzenia za świadczenia usług. W konsekwencji - w takiej sytuacji - przedmiotowe opłaty nie będą podlegały opodatkowaniu. Jeżeli natomiast Wnioskodawca jest podmiotem, na którym spoczywa obowiązek, o którym mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, to koszt ww. opłaty należy uznać za koszt związany z eksploatacją i utrzymaniem ww. lokali.

Uwzględniając powyższe okoliczności, jak również brzmienie powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wskazać należy, że działalność Spółdzielni, polegająca na wykonywaniu czynności, za które uiszczane są opłaty przez podmioty posiadające tytuł prawny do lokali mieszkalnych niewątpliwie wypełnia dyspozycję art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Realizowane przez Spółdzielnię czynności stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług i podlegają opodatkowaniu tym podatkiem na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Ponoszone przez mieszkańców opłaty z tytułu gospodarowania odpadami komunalnymi stanowią odpłatność (cenę za świadczoną usługę) za zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych, które w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - Spółdzielnia jako jednostka organizacyjna posiadająca nieruchomość w zarządzie - jest zobowiązana zapewnić.

Wobec powyższego, wykonywanie czynności gospodarowania odpadami komunalnymi, za które Spółdzielnia pobiera opłaty od mieszkańców posiadających tytuł prawny do lokalu mieszkalnego stanowią składnik wynagrodzenia za kompleksową usługę zaspokajania potrzeb lokalowych i objęte są ustawą o podatku od towarów i usług. Zatem po stronie Wnioskodawcy podlegają one opodatkowaniu wg zasad właściwych dla tejże usługi, tzn. w przypadku lokali mieszkalnych ma zastosowanie zwolnienie od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.