IPTPP4/443-647/13-4/MK - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących opłatę wstępną i faktur leasingowych w okresie trwania umowy najmu samochodu osobowego oraz z faktur leasingowych w przypadku rozwiązania umowy najmu po upływie 6 miesięcy przez jedną ze stron umowy i braku kolejnego najemcy samochodu.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 4 grudnia 2013 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP4/443-647/13-4/MK Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących opłatę wstępną i faktur leasingowych w okresie trwania umowy najmu samochodu osobowego oraz z faktur leasingowych w przypadku rozwiązania umowy najmu po upływie 6 miesięcy przez jedną ze stron umowy i braku kolejnego najemcy samochodu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2013 r. (data wpływu 6 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 listopada 2013 r. (data wpływu 27 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących opłatę wstępną i faktur leasingowych w okresie trwania umowy najmu - jest prawidłowe;

* prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług z faktur leasingowych w przypadku rozwiązania umowy najmu po upływie 6 miesięcy przez jedną ze stron umowy i braku kolejnego najemcy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących opłatę wstępną i faktur leasingowych w okresie trwania umowy najmu;

* prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług z faktur leasingowych w przypadku rozwiązania umowy najmu po upływie 6 miesięcy przez jedną ze stron umowy i braku kolejnego najemcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony, instalacji systemów alarmowych, sprzedaży towarów i produkcji urządzeń do monitoringu. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. We wpisie do KRS Spółka posiada również wpis o prowadzeniu działalności gospodarczej polegającej na wynajmie samochodów osobowych.

W najbliższym czasie Spółka zamierza nabyć samochód osobowy finansując jego nabycie leasingiem operacyjnym. Samochód ten zostanie przeznaczony na wynajem innemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą na czas trwania umowy najmu nie krótszy niż 6 m-cy. Z uwagi na zapis w umowie, że po tym okresie istnieje możliwość jej rozwiązana przez każdą ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia, mamy wątpliwość co do prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług z faktury dokumentującej opłatę wstępną, z faktur za korzystanie z przedmiotu leasingu w okresie trwania umowy najmu oraz z faktur w przypadku rozwiązania umowy najmu przez jedną ze stron po upływie 6 miesięcy od jej zawarcia.

Faktura dokumentująca opłatę wstępną oraz faktury na raty leasingowe, będą wystawione na wynajmującego samochód osobowy tj. Spółkę.

Oddanie samochodu osobowego w najem będzie dla Spółki jako wynajmującego, czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Od chwili zakupu samochodu osobowego będzie on przeznaczony wyłącznie na wynajem.

W przypadku rozwiązania umowy po upływie 6 miesięcy przeznaczenie samochodu będzie w dalszym ciągu na wynajem.

Po okresie najmu tj. po upływie 6 miesięcy w przypadku braku kolejnego najemcy Spółka będzie wykorzystywała samochód osobowy do wykonywania czynności wyłącznie opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania. (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1. Czy Spółka będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących opłatę wstępną i faktur leasingowych w okresie trwania umowy najmu.

2. Czy Spółka będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług z faktur leasingowych w przypadku rozwiązania umowy najmu po upływie 6 miesięcy przez jedną ze stron umowy i braku najemcy do dalszego korzystania z najmu samochodu osobowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady odliczania podatku od towarów i usług, przy nabyciu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony, wynikają z art. 3 Ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie Ustawy o podatku od towarów i usług oraz Ustawy o transporcie drogowym. (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) W świetle tego przepisu, w przypadku nabycia samochodów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, kwotę podatku od towarów i usług do odliczenia, stanowi 60% podatku określonego w fakturze, nie więcej niż 6 000 zł. Podobna zasada, obowiązuje w przypadku odliczania podatku od towarów i usług przy użytkowaniu samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, lub innej umowy o podobnym charakterze. W tym przypadku kwotę podatku od towarów i usług stanowi 50% podatku naliczonego cd czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy udokumentowanej fakturą. Przy czym suma kwoty podatku w całym okresie użytkowania samochodu nie może przekraczać 6 000 zł.

Na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 Ustawy z dnia 16 grudnia 2010 o zmianie Ustawy o podatku od towarów i usług oraz transporcie drogowym ograniczenie do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności jest:

1.

odsprzedaż tych samochodów,

2.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Zdaniem Spółki przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 ww. ustawy daje prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług zarówno z faktury dokumentującej opłatę wstępną jak również pełne odliczenie podatku zawartego w fakturach w okresie trwania umowy najmu. W przypadku rozwiązania umowy najmu przez jedną ze stron po upływie sześciu miesięcy przestałby obowiązywać przepis art. 3 ust. 2 pkt 7a spółka mogłaby rozliczyć podatek od towarów i usług:

1.

tylko do wysokości limitu w przypadku gdy limit ten nie został wykorzystany w okresie trwania umowy najmu.

2.

w przypadku przekroczenia tego limitu w okresie trwania umowy najmu i jej rozwiązania

Spółka nie miałaby możliwości odliczenia podatku od towarów i usług z bieżących faktur w przypadku braku najemcy do dalszego korzystania jak również w przypadku gdy przedmiotowy samochód byłby wykorzystywany do bieżącej działalności Spółki.

Wnioskodawca uważa, że Spółka nie miałaby również obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego z przekroczonego limitu z okresu trwania umowy najmu.

Spółka uważa, ponadto, że prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług w okresie trwania umowy najmu przysługuje jej również w sytuacji gdy na razie ma to charakter jednorazowej transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego zakresie:

* prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących opłatę wstępną i faktur leasingowych w okresie trwania umowy najmu - uznaje się za prawidłowe;

* prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług z faktur leasingowych w przypadku rozwiązania umowy najmu po upływie 6 miesięcy przez jedną ze stron umowy i braku kolejnego najemcy - uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

a.

z tytułu nabycia towarów i usług,

b.

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

c.

od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, iż ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Wskazać należy, iż do dnia 31 grudnia 2010 r., zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy.

Na mocy art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Z kolei art. 1 pkt 12 i pkt 14 ustawy nowelizującej dodano m.in.:

* przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,

* przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W świetle art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Z kolei, do czasu wejścia w życie ww. przepisów, kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliwa do ich napędu, regulują przepisy art. 3 i art. 4 ustawy nowelizującej.

W tym miejscu należy wskazać, iż od dnia 1 stycznia 2013 r., mocą art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. poz. 1456) w ww. ustawie nowelizującej wprowadzono następujące zmiany:

1.

użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy "31 grudnia 2012 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2013 r.";

2.

w art. 9 w pkt 2 wyrazy "1 stycznia 2013 r." zastępuje się wyrazami "1 stycznia 2014 r.".

Zatem, w wyniku wprowadzonych zmian zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, określone w art. 3 ustawy nowelizującej stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Natomiast przepisy art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług wchodzą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tekst jedn.: od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn.: ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od c

a.

odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika lub oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli jest to przedmiotem działalności podatnika, a ponadto samochody te są przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Wskazać należy, iż samo prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu, dzierżawy, leasingu itp. samochodów nie determinuje automatycznie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodów na potrzeby działalności.

Użyte bowiem w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze", nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży albo do najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej wynika, że od nabycia samochodu osobowego przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej jego nabycie, pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy lub przeznaczenie go do odsprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć samochód osobowy finansując jego nabycie leasingiem operacyjnym. Samochód ten zostanie przeznaczony na wynajem innemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą na czas nie krótszy niż sześć miesięcy. Faktura dokumentująca opłatę wstępną oraz faktury na raty leasingowe, będą wystawiane na Wnioskodawcę. Oddanie samochodu osobowego w najem będzie dla Spółki jako wynajmującego, czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Od chwili zakupu samochodu osobowego będzie on przeznaczony wyłącznie na wynajem.

W przypadku rozwiązania umowy po upływie 6 miesięcy przeznaczenie samochodu będzie w dalszym ciągu na wynajem.

Po okresie najmu tj. po upływie 6 miesięcy w przypadku braku kolejnego najemcy Spółka będzie wykorzystywała samochód osobowy do wykonywania czynności wyłącznie opodatkowanych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1.

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2.

wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3.

wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4.

wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5.

ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6.

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7.

zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy, rozumie się umowy w wyniku, których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty - art. 7 ust. 9 ustawy.

Dostawą towarów jest więc wydanie towaru w ramach tylko takiej umowy leasingu (najmu, dzierżawy), w której określono, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z zapłatą ostatniej raty prawo własności rzeczy zostanie przeniesione na korzystającego, a w wyniku takiej umowy zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (tzw. leasing finansowy).

W świetle wyżej powołanych przepisów wydanie towarów w ramach umowy leasingu finansowego należy uznać za dostawę towarów. Skoro z punktu widzenia leasingodawcy wydanie towaru na podstawie umowy leasingu finansowego stanowi u leasingodawcy dostawę towaru to u leasingobiorcy należy ją traktować jako nabycie towaru.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Umowa leasingu operacyjnego w świetle wyżej powołanych przepisów stanowi usługę. Leasingobiorca (Wnioskodawca) otrzymując co miesiąc faktury VAT dokumentujące czynność leasingu operacyjnego, nabywa prawo do korzystania z tego samochodu (usługę), a nie prawo własności (towar). Tym samym, każdorazowo Wnioskodawca jest uprawniony do określenia - w świetle przepisów art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej - wysokość podatku naliczonego.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych, podatnik ma prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących nabycie samochodu osobowego pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

1.

przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz

2.

samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Warunkiem odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie jest, jak wyraźnie wynika z treści art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, aby pojazd był przeznaczony wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że o ile - jak wskazano we wniosku - samochód osobowy zostanie oddany w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, to - zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej - Spółce przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej opłatę wstępną oraz z faktur dokumentujących raty leasingowe w okresie, w którym samochód użytkowany na podstawie umowy leasingu operacyjnego jest przeznaczony wyłącznie na wynajem, o ile nie zachodzą okoliczności wyłączające to prawo, wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Zainteresowany zachowa prawo do odliczenia podatku VAT, po upływie 6 miesięcy, w przypadku rozwiązania umowy najmu przez jedną ze stron gdy przedmiotowy samochód będzie nadal przeznaczony na wynajem, mimo braku kolejnego najemcy i wykorzystywania samochodu do wykonywania czynności wyłącznie opodatkowanych.

Podkreślić należy, iż w tej sytuacji istotne znaczenie będzie miał fakt, iż przedmiotowy samochód po zakończeniu umowy najmu trwającej powyżej 6 miesięcy nadal przeznaczony będzie do dalszego wynajmu, pomimo iż będzie również wykorzystywany przez Spółkę do innej działalności opodatkowanej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

* prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących opłatę wstępną i faktur leasingowych w okresie trwania umowy najmu - należało uznać za prawidłowe;

* prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług z faktur leasingowych w przypadku rozwiązania umowy najmu po upływie 6 miesięcy przez jedną ze stron umowy i braku kolejnego najemcy - należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl