IPTPP4/443-582/14-7/UNR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2014 r. (data wpływu 8 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2014 r. (data wpływu 30 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży działki zabudowanej budynkami przeznaczonymi do rozbiórki - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki zabudowanej budynkami przeznaczonymi do rozbiórki oraz obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą ww. działki.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 października 2014 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego, przeformułowania pytania oraz stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, będąca zwolnionym podatnikiem podatku od towarów i usług na podst. art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zamierza sprzedać zabudowaną nieruchomość, która stała się własnością Gminy z mocy prawa na podst. art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych co zostało potwierdzone decyzją Wojewody z dnia 19 lutego 1993 r., oznaczoną jako działki nr 418/21 i 418/22 w obrębie K w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczone symbolem UPS1. Działki nr 418/21 i 418/22 objęte są postępowaniem scaleniowym.

Na działce nr 418/21 usytuowany jest budynek mieszkalny murowany, na działce nr 418/22 budynek gospodarczy drewniany. W odniesieniu do obu budynków została wydana decyzja o pozwoleniu na rozbiórkę. Roboty rozbiórkowe w odniesieniu do budynku gospodarczego drewnianego zostały rozpoczęte i obejmują ok 90%, natomiast w stosunku do budynku mieszkalnego murowanego roboty rozbiórkowe nie zostały rozpoczęte. Nieruchomość ta była użytkowana na podstawie umowy najmu do 2011 r. (śmierć najemcy), obecnie nie jest objęta żadnymi umowami cywilnoprawnymi, Gmina nie pobiera żadnych pożytków z nieruchomości.

Gmina rozpoczęła działania powodujące scalenie obu działek w jedną. W dacie sprzedaży będą stanowiły jedną działkę. W stosunku do tych nieruchomości nie przysługiwało Gminie prawo do odliczenia podatku naliczonego. Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynków w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W piśmie z dnia 24 października 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, nie jest zarejestrowana jako czynny ani zwolniony podatnik, podatku VAT. Gmina zamierza sprzedać zabudowaną nieruchomość, która stała się własnością Gminy z mocy prawa na podst. art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych co zostało potwierdzone decyzją Wojewody z dnia 19 lutego 1993 r. oznaczoną jako działki nr 418/21 i 418/22. Obecnie działki nr 418/21 i 418/22 objęte są postępowaniem scaleniowym w momencie sprzedaży będą stanowiły jedną działkę. Budynek mieszkalny murowany znajdujący się na działce nr 418/ 21 jest trwale związany z gruntem. Pierwsze zasiedlenie budynku mieszkalnego murowanego miało miejsce w momencie zawarcia umowy najmu zawartej dnia 1 kwietnia 1993 r. Od daty zawarcia umowy najmu upłynęło więcej niż dwa 2 lata. Budynek mieszkalny murowany był przedmiotem najmu od 1 kwietnia 1993 r. do 2011 r. (śmierć najemcy). Przed dniem sprzedaży działki na której znajduje się budynek mieszkalny, prace rozbiórkowe tego budynku nie zostaną rozpoczęte. Przed dniem sprzedaży budynek mieszkalny murowany nie będzie całkowicie rozebrany. Budynek mieszkalny murowany jest sklasyfikowany wg. KŚT grupa 1 podgrupa 11 rodzaj 110-Budynki mieszkalne. Budynek gospodarczy drewniany znajdujący się na działce 418/22 jest trwale związany z gruntem. Budynek gospodarczy drewniany od momentu nabycia przez Gminę nie był przedmiotem najmu. Budynek gospodarczy drewniany został nabyty z mocy prawa na podstawie decyzji Wojewody, nie był on objęty umową najmu, brak jest możliwości określenia kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie tego budynku. Budynek gospodarczy drewniany przed dniem sprzedaży nie będzie całkowicie rozebrany. Budynek gospodarczy drewniany nie jest ujęty wg. KŚT (klasyfikacji środków trwałych) ze względu na zły stan techniczny budynku. Działki nr 418/21 i 418/22 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego znajdują się w obrębie, oznaczone są symbolem UPS1, czyli przeznaczenie podstawowe to obiekty o funkcji sportowo - rekreacyjnej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. Przedmiotowe działki (nr 418/21, 418/22) oraz położone na nich budynki były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, umowa najmu na cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie. (ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy sprzedaż działki (powstałej w wyniku scalenia działek o nr 418/21 i 418/22) zabudowanej budynkami przeznaczonymi do rozbiórki, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podst. art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a w powiązaniu z art. 29 ust. 8 ustawy o VAT (...)....

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w uzupełniniu wniosku):

Sprzedaż nieruchomości składającej się z działki zabudowanej budynkami przeznaczonymi do rozbiórki, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a, ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z uwagi na to, że pierwsze zasiedlenie nastąpiło najpóźniej w lutym 1993 r., tj. w momencie nabycia nieruchomości. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT: "Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy:

Biorąc pod uwagę powyższe, sprzedaż zabudowanej nieruchomości z budynkami przeznaczonymi do rozbiórki, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT z uwagi na to, że od momentu pierwszego zasiedlenia upłynęło ponad 2 lata.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Na uzasadnienie stanowiska Wnioskodawca odwołał się do wyroku z 7 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK 1436/13 Naczelnego Sądu Administracyjnego w którym to orzekł, że nie można dostawy zabudowanych gruntów traktować jako czynności wyłączonej spod zwolnienia przedmiotowego z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tylko z tych względów że nabywca zamierza wyburzyć budynki oraz budowle i wznieść nowy budynek. Z przytoczonego orzeczenia wynika że w przypadku, gdy na sprzedawanej działce znajdują się jeszcze zabudowania, które docelowo mają być rozebrane, dochodzi do zwolnionej z podatku VAT dostawy budynków lub budowli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) - art. 8 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zauważyć, że na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1608) w art. 146a ustawy wprowadzenie do wyliczenia - z dniem 31 grudnia 2013 r. - otrzymało następujące brzmienie: "W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:".

Zatem zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 2 stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług oraz brak prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że co do zasady opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu" wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności - może to być czynność zwolniona od podatku.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b - zgodnie z zapisem art. 43 ust. 7a ustawy - nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z trzech podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, o czym stanowi art. 29a ust. 8 ustawy.

Wobec powyższego przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, będąca zwolnionym podatnikiem podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zamierza sprzedać zabudowaną nieruchomość, która stała się własnością Gminy z mocy prawa, oznaczoną jako działki nr 418/21 i 418/22 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczone symbolem UPS1. Na działce nr 418/21 usytuowany jest budynek mieszkalny murowany, na działce nr 418/22 budynek gospodarczy drewniany. W odniesieniu do obu budynków została wydana decyzja o pozwoleniu na rozbiórkę. Roboty rozbiórkowe w odniesieniu do budynku gospodarczego drewnianego zostały rozpoczęte i obejmują ok 90%, natomiast w stosunku do budynku mieszkalnego murowanego roboty rozbiórkowe nie zostały rozpoczęte. Przed dniem sprzedaży prace rozbiórkowe budynku mieszkalnego nie zostaną rozpoczęte. Działki nr 418/21 i 418/22 objęte są postępowaniem scaleniowym, w dacie sprzedaży będą stanowiły jedną działkę. W stosunku do tych nieruchomości nie przysługiwało Gminie prawo do odliczenia podatku naliczonego. Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynków w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wnioskodawca stwierdził, że pierwsze zasiedlenie budynku mieszkalnego murowanego miało miejsce w momencie zawarcia umowy najmu zawartej dnia 1 kwietnia 1993 r. Od daty zawarcia umowy najmu upłynęło więcej niż dwa 2 lata. Budynek mieszkalny murowany był przedmiotem najmu od 1 kwietnia 1993 r. do 2011 r. Przedmiotowe działki (nr 418/21, 418/22) oraz położone na nich budynki były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług - umowa najmu na cele mieszkaniowe.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na uregulowania zawarte w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r., Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.).

Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 1 ww. ustawy, przez obiekt budowlany należy rozumieć:

Z kolei, w myśl z art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli na mocy art. 3 pkt 3 ww. ustawy, należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Natomiast, zgodnie z uregulowaniami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Obiekty inżynierii lądowej i wodnej są to wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

W celu rozstrzygnięcia istoty sprawy, tzn. czy przedmiotem dostawy jest nieruchomość niezabudowana, czy nieruchomość zabudowana, należy odnieść się do wyroku TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08, który stanowi: "w świetle powyższych rozważań na zadane pytania odpowiedzieć należy, że art. 13 część B lit. g szóstej dyrektywy w związku z art. 4 ust. 3 lit. a tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki" (pkt 44).

Należy podkreślić, że dopóki dany obiekt budowlany spełnia przesłanki do uznania go za budynek, czy też budowlę, teren na którym jest on usytuowany, jest terenem zabudowanym. Dopiero jeśli na skutek podjętych prac rozbiórkowych przestanie on spełniać kryteria przewidziane dla budynku lub budowli, teren na którym taki obiekt się uprzednio znajdował, staje się gruntem niezabudowanym.

Zatem, w opisanej sprawie istotne jest czy rozbiórka obiektów znajdujących się na opisanych działkach została rozpoczęta przed planowaną dostawą.

Jak wskazał Wnioskodawca, roboty rozbiórkowe w odniesieniu do budynku gospodarczego drewnianego zostały rozpoczęte i obejmują ok 90%, natomiast w stosunku do budynku mieszkalnego murowanego roboty rozbiórkowe nie zostały rozpoczęte i do dnia sprzedaży nie zostaną rozpoczęte.

Tym samym, w świetle przytoczonych regulacji oraz powołanego wyżej wyroku TSUE, należy uznać, że przedmiotem planowanej dostawy opisanej nieruchomości będzie zbycie gruntu zabudowanego wyłącznie budynkiem mieszkalnym, gdyż przed dniem sprzedaży w stosunku do tego budynku nie zostaną rozpoczęte prace rozbiórkowe.

Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 518, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o nieruchomości gruntowej - należy przez to rozumieć grunt wraz z częściami składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli stanowią odrębny przedmiot własności.

W myśl art. 4 pkt 3 ww. ustawy, ilekroć mowa jest w niej o działce gruntu - należy przez to rozumieć niepodzieloną, ciągłą część powierzchni ziemskiej stanowiącą część lub całość nieruchomości gruntowej.

Ponadto, zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454), działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych. Według § 9 ust. 2 tego rozporządzenia, sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne, jeżeli:

Powyższe oznacza, że szerokie pojęcie "nieruchomość" nie jest tożsame z pojęciem "działki", która jest najmniejszą wyodrębnioną jednostką gruntu. Wobec powyższych okoliczności należy przyjąć, że skoro, jak wskazał Wnioskodawca, w momencie dostawy nieruchomości działki nr 418/21 i 418/22 będą stanowiły jedną działkę, zatem przedmiotem dostawy będzie powstała w wyniku scalenia jedna działka, stanowiąca nieruchomość gruntową zabudowaną.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że iż dostawa budynku mieszkalnego nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Należy bowiem zauważyć, iż budynek od 1993 r. do 2011 był przedmiotem najmu. Tym samym ww. budynek został oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Wskazać jednakże należy, iż wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy pierwsze zasiedlenie nie mogło mieć miejsca 1 kwietnia 1993 r., gdyż przepisy dotyczące podatku od towarów i usług zaczęły obowiązywać dopiero z dniem 5 lipca 1993 r., tj. z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), zatem z tym dniem doszło do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku mieszkalnego. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Tym samym dostawa przedmiotowego budynku będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto, z uwagi na fakt, iż dostawa budynku mieszkalnego, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, to zbycie gruntu, na którym posadowiony jest ww. budynek również będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy.

Reasumując, dostawa powstałej w wyniku scalenia działki będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż - jak wynika z okoliczności sprawy - dostawa znajdującego się na przedmiotowej działce budynku mieszkalnego nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Strony mogą zrezygnować ze zwolnienia i wybrać opodatkowanie dostawy tej nieruchomości, na podstawie art. 43 ust. 10, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 43 ust. 11 ustawy.

Mając powyższe na uwadze, z uwagi na fakt, iż dostawa przedmiotowej nieruchomości nie będzie korzystała jednocześnie ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 10 i 10a oraz pierwsze zasiedlenie nastąpiło w innym momencie niż wskazał Wnioskodawca, zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży działki zabudowanej budynkami przeznaczonymi do rozbiórki. Natomiast, wniosek w zakresie obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działki zabudowanej budynkami przeznaczonymi do rozbiórki został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.