IPTPP4/443-569/13-4/UNR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2013 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 5 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kontynuacji przysługującego przejętej przez Wnioskodawcę Spółce prawa do odliczenia podatku VAT, od wynajętych z wypożyczalni samochodów osobowych - jest prawidłowe.

W dniu 19 lipca 2013 r. do BKIP w Lesznie został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kontynuacji przysługującego przejętej przez Wnioskodawcę Spółce prawa do odliczenia podatku VAT, od wynajętych z wypożyczalni samochodów osobowych.

Pismem z dnia 2 sierpnia 2013 r., Nr ILPP1/443-641/13-2/NS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, na podstawie art. 15 § 1 oraz art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) w zw. z § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), przekazał ww. wniosek, celem załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 5 sierpnia 2013 r.).

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej Spółką lub Wnioskodawcą) prowadzi działalność w zakresie m.in. usług budowlanych (izolacje w przemyśle, elektryczne ogrzewania, usługi montażowe), wynajmu pracowników, usług rusztowaniowych. W związku z prowadzoną działalnością Spółka wynajmowała samochody osobowe i ciężarowe od podmiotu, który zajmuje się profesjonalnym wynajmem samochodów (zwany dalej: wypożyczalnia samochodów). Transakcje te zostały udokumentowane fakturami VAT.

W ramach rozwoju i poszerzania zakresu działalności w czerwcu br. Spółka połączyła się ze spółką B poprzez przejęcie spółki B (zwana dalej Spółką przejętą). Spółka przejęta także wynajmowała samochody w ramach prowadzonej przez siebie działalności, a umowy najmu samochodów zawierała z tą samą wypożyczalnią samochodów co Wnioskodawca.

Mogło się zatem zdarzyć, że Wnioskodawca miał w przeszłości zawartą umowę najmu na samochód, który w momencie połączenia był przedmiotem umowy najmu pomiędzy wypożyczalnią samochodów a Spółką przejętą. Ponieważ Wnioskodawca zawiera umowy najmu samochodu zarówno krótkoterminowego, jak i długoterminowego, mogła wystąpić sytuacja, że Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego od czynszów lub innych płatności wynikającej z danej umowy najmu w ramach limitu 6.000 zł, a następnie po połączeniu wstąpił w prawa i obowiązki wynikające z umowy najmu tego samochodu osobowego zawartego przed połączeniem przez Spółkę przejętą.

Usługi najmu samochodów są wykorzystywane przez Wynajmującego do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W piśmie z dnia 17 października 2013 r. Zainteresowany wskazał, że będące przedmiotem wniosku samochody będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, będąc następcą prawnym Spółki przejętej, może po połączeniu kontynuować zasady odliczania podatku naliczonego stosowane przez Spółkę przejętą do zawartych przez nią umów najmu samochodów osobowych (60% podatku naliczonego od czynszu lub innych płatności wynikających z zawartej umowy najmu, nie więcej niż łącznie 6.000 zł podatku naliczonego wynikającego z każdej umowy), także w przypadku, gdy dany samochód osobowy był już przez Wnioskodawcę użytkowany na podstawie umowy najmu zawartej z Wypożyczalnią samochodów i Wnioskodawca dokonywał odliczenia podatku naliczonego z zawartej przez siebie umowy najmu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Artykuł 93 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (dalej op.) wprowadza instytucję tzw. sukcesji uniwersalnej. Zgodnie z treścią tego przepisu, osoba prawna łącząca się w wyniku przejęcia innej osoby prawnej, wstępuje we wszelkie przewidziane prawem podatkowym prawa i obowiązki przejętej spółki. Zgodnie z opinią doktryny, sukcesja uniwersalna ma bardzo szeroko zakrojone granice i o jej wyłączeniu decydować może wyłącznie expressis verbis konkretny przepis. Punkt 2 art. 3 op. definiuje przepisy prawa podatkowego przez wymienienie katalogu pojęć, którym można przyznać to miano. Wśród nich odnajdujemy m.in. przepisy ustaw podatkowych, do których niewątpliwie należy ustawa o podatku od towarów i usług (dalej zwana ustawą o VAT). Z powyższego wynika, że ponieważ regulacje w zakresie podatku od towarów i usług nie wprowadzają żadnych ograniczeń dotyczących sukcesji uniwersalnej, to w wyniku połączenia Wnioskodawcy ze Spółką przejętą Wnioskodawca wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki Spółki przejętej w zakresie podatku od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje prawo do kontynuowania odliczeń podatku naliczonego od umów najmu samochodów zawartych z Wypożyczalnią samochodów przez Spółkę przejętą w takim zakresie, w jakim prawo to przysługiwałoby Spółce przejętej.

Ponadto w myśl przepisów art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Ustawa o VAT nie zawiera autonomicznej definicji pojęcia "okres użytkowania" dlatego też celowe będzie odwołanie się do jego znaczenia potocznego. Zgodnie z definicją słownikową pojęcie "okres" oznacza "czas trwania czegoś", a zatem pojęcie "okres użytkowania" to "czas trwania użytkowania". Zarówno sama możliwość użytkowania samochodu, jak i długość okresu, w jakim Wnioskodawca będzie z niego korzystał, determinowana jest treścią umowy najmu. Jeżeli zatem mija okres, na jaki została zawarta dana umowa najmu, kończy się też czas użytkowania danego samochodu. Przy zawieraniu kolejnej umowy najmu mamy zatem kolejny okres użytkowania, a zatem przy kolejnej umowie najmu podatnikowi przysługuje prawo do odrębnego odliczania podatku naliczonego w wysokości 60% kwoty podatku naliczonego wykazanego w fakturze za najem, nie więcej niż 6.000 zł podatku naliczonego w ramach danej umowy najmu. Gdyby limit odliczenia miał dotyczyć łącznie wszystkich umów najmu, przepis nie powinien wskazywać na liczbę pojedynczą "okres użytkowania" ale na liczbę mnogą "okresy użytkowania" i powinien brzmieć "we wszystkich okresach użytkowania". Zgodnie z podstawowymi zasadami wykładni, różnym pojęciom, w wypadku braku wyraźnego wskazania ustawowego, nie przypisuje się tego samego znaczenia. Sformułowanie "okres użytkowania" nie jest tożsame z szerszym pojęciowo "okresy użytkowania", zatem należy uznać, że limit odliczenia podatku VAT w wysokości 6.000 zł dotyczy jednej umowy najmu. Takie stanowisko wynika również z brzmienia pierwszego zdania ww. przepisu, który odnosi się do zasad odliczania podatku naliczonego od czynszów i innych płatności wynikających z jednej umowy najmu. Jeżeli zatem pierwsze zdanie przepisu wprowadza ograniczenie w odliczeniu podatku VAT do 60% podatku naliczonego od wszystkich płatności wynikających z jednej umowy najmu, a zdanie drugie przepisu ogranicza wysokość odliczenia VAT łącznie do 6.000 zł, to limit odliczenia należy odnieść do jednej umowy najmu.

Sprawdzanie limitu odliczenia VAT dla wszystkich umów dotyczących użytkowania samochodu mogłoby być w praktyce często niemożliwe lub znacznie utrudnione. Należy bowiem wziąć pod uwagę, ze numer rejestracyjny danego samochodu może się zmienić, a poza tym oznaczałoby to konieczność weryfikacji użycia danego samochodu na przestrzeni całej prowadzonej działalności obu łączących się podmiotów (np. 20 lat wstecz), co przy znacznej ilości wynajmowanych samochodów przez oba podmioty byłoby czynnością bardzo utrudnioną lub wręcz nie do wykonania. Poza tym z praktyki wynika, że zazwyczaj kontrahent Wypożyczalni nie ma wpływu na to, jaki konkretnie egzemplarz samochodu zostanie mu oddany do korzystania przez Wypożyczalnie samochodów. Co do zasady dokonuje on wyboru określonej marki i modelu, natomiast to od Wypożyczalni zależy, który konkretnie samochód będzie przedmiotem umowy. Ponadto, należy wskazać, że Wnioskodawca nie miał wpływu na to, jaki samochód był przedmiotem najmu pomiędzy Wypożyczalnią a Spółką przejętą. Uzależnienie zatem możliwości dokonania odliczenia od tego, czy dany pojazd był już wcześniej przedmiotem umowy pomiędzy Wypożyczalnią a Wnioskodawcą prowadziłoby nas do ustaleń sprzecznych ze zdrowym rozsądkiem, ale i podstawowymi zasadami demokratycznego państwa prawnego.

Powyższe stanowisko zostało także zaprezentowane w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 grudnia 2012 r., sygn. IPPP1/443-1049/12-2/IGo, w której wskazano, że " (...) w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawcy w odniesieniu do podnajmowanych od firmy (wypożyczalni) samochodów na podstawie umów, na okresy głównie kilkudniowe, ale nie przekraczające 6 miesięcy (...) będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku VAT, tj. w wysokości 60% do limitu 6000 zł - na podstawie art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, każdorazowo dla nowej umowy zawartej dla tego samego samochodu w sytuacji kiedy będzie ten samochód wynajmowany wielokrotnie, w okresie kilku lat".

Z powyższego wynika zatem, że po połączeniu ze Spółką przejętą Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do kontynuacji odliczenia podatku naliczonego z tytułu umów najmu zawartych przez Spółkę przejętą w takim zakresie, w jakim prawo to przysługiwałoby Spółce przejętej. Powyższe wynika zarówno z zasady sukcesji uniwersalnej wskazanej w art. 93 ustawy Ordynacji podatkowej, jak i z brzmienia art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, który wskazuje na stosowanie limitu odliczenia w wysokości 6.000 zł odrębnie dla każdej umowy najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;

Powyższe oznacza, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego podlega ponadto ograniczeniom, w przypadkach określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tekst jedn.: od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn.: ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zauważa się, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy nie definiują pojęć "pojazd samochodowy", dlatego też należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137).

Jak wskazuje art. 2 pkt 31 i pkt 33 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym, "pojazd" oznacza środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, zaś "pojazd samochodowy" - pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

Ponadto, wyjaśnienia wymaga stwierdzenie "w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów". Cały okres dotyczy zawartej konkretnej umowy, o której mowa w zdaniu poprzedzającym to stwierdzenie. Jeśli zatem podatnik zawrze kilka umów w ciągu konkretnego okresu czasu, to przepis art. 3 ust. 6 będzie miał zastosowanie do każdej umowy odrębnie.

Zatem, przepis ten, w odniesieniu do przypadków w nim określonych, modyfikuje definicję podatku naliczonego, zawartą w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wskazując, że kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek od należnego czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, lecz tylko 60% tego podatku i tylko w ramach limitu wynoszącego 6.000 zł na jeden użytkowany samochód. Przy czym limit 6.000 zł będzie dotyczył każdorazowo samochodu, oddanego do użytkowania na podstawie odrębnej umowy.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku języka polskiego PWN pod pojęciem "użytkować" należy rozumieć m.in.: "korzystać z czegoś, np. budynku, lokalu", "korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek", "używać cudzej własności, czerpiąc z niej korzyści, ale mając jednocześnie obowiązek zachowania jej substancji i dotychczasowego przeznaczenia".

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie m.in. usług budowlanych (izolacje w przemyśle, elektryczne ogrzewania, usługi montażowe), wynajmu pracowników, usług rusztowaniowych. W związku z prowadzoną działalnością Spółka wynajmowała samochody osobowe i ciężarowe od podmiotu, który zajmuje się profesjonalnym wynajmem samochodów. Transakcje te zostały udokumentowane fakturami VAT. W ramach rozwoju i poszerzania zakresu działalności w czerwcu br. Spółka połączyła się ze spółką B. poprzez przejęcie spółki B. Spółka przejęta także wynajmowała samochody w ramach prowadzonej przez siebie działalności, a umowy najmu samochodów zawierała z tą samą wypożyczalnią samochodów co Wnioskodawca. Mogło się zatem zdarzyć, że Wnioskodawca miał w przeszłości zawartą umowę najmu na samochód, który w momencie połączenia był przedmiotem umowy najmu pomiędzy wypożyczalnią samochodów a Spółką przejętą. Ponieważ Wnioskodawca zawiera umowy najmu samochodu zarówno krótkoterminowego, jak i długoterminowego, mogła wystąpić sytuacja, że Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego od czynszów lub innych płatności wynikających z danej umowy najmu w ramach limitu 6.000 zł, a następnie po połączeniu wstąpił w prawa i obowiązki wynikające z umowy najmu tego samochodu osobowego zawartej przed połączeniem przez Spółkę przejętą. Usługi najmu samochodów są wykorzystywane przez Wynajmującego do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie podatkowym regulują m.in. przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl § 2 tego artykułu, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

Mając na uwadze przywołane wyżej uregulowania należy stwierdzić, że skoro - jak wskazano we wniosku - Wnioskodawca w ramach rozwoju i poszerzenia zakresu działalności połączył się ze spółką B poprzez przejęcie tej Spółki, to na gruncie podatku od towarów i usług będzie następcą prawnym przejętego podmiotu, tj. Spółki z o.o. B.

Fakt, iż Wnioskodawca przejął spółkę B powoduje przeniesienie na Wnioskodawcę praw i obowiązków podatkowych co oznacza, iż użytkując na podstawie umowy najmu przejęte samochody osobowe, Wnioskodawca będzie zobowiązany uwzględnić w limicie przysługującego prawa do odliczenia kwotę podatku naliczonego odliczoną dotychczas przez Spółkę przejętą.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że wypożyczone pojazdy-jak wynika z treści wniosku - są wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to w związku z kontynuowaniem przez Wnioskodawcę wynajmu samochodów osobowych z wypożyczalni, na podstawie umowy najmu zawartej przez Spółkę przejętą, Wnioskodawcy, jako następcy prawnemu przejętej Spółki, przysługuje prawo do kontynuacji prawa do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wynajem takich samochodów, nie więcej jednak niż 6.000 zł z uwzględnieniem kwoty podatku naliczonego rozliczonej dotychczas przez Spółkę przejętą. Fakt, iż dany samochód osobowy mógł być już wcześniej użytkowany przez Wnioskodawcę na podstawie umowy najmu zawartej z wypożyczalnią, nie ma wpływu na prawo do odliczenia podatku VAT w powyższym zakresie. Prawo do odliczenia będzie przysługiwało przy założeniu, że nie zachodzą przesłanki wykluczające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawcy jako następcy prawnemu Spółki przejętej w odniesieniu do wynajmowanych od firmy (wypożyczalni) samochodów na podstawie umów, będzie przysługiwało prawo do kontynuacji częściowego odliczenia podatku VAT, tj. w wysokości 60% do limitu 6000 zł z uwzględnieniem odliczenia dokonanego przez Spółkę przejętą-na podstawie art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.