IPTPP4/443-552/14-4/UNR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2014 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 25 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 października 2014 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 8 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu odliczenia podatku VAT z otrzymanej faktury dokumentującej zakup nieruchomości oraz prawa do zwrotu nadwyżki podatku w terminie 60 dni - jest prawidłowe.

W dniu 25 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu odliczenia podatku VAT z otrzymanej faktury dokumentującej zakup nieruchomości.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 października 2014 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego oraz przeformułowania pytań.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Spółka jest podatnikiem podatku VAT czynnym w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr, 177 poz. 1054 z późn. zm.) - dalej ustawa o VAT.

Spółka zakupiła w miesiącu czerwcu 2014 r. nieruchomość, na którą składa się:

Spółka będzie wykorzystywała zakupioną nieruchomość do wykonywania czynności wyłącznie opodatkowanych VAT.

Sprzedający powyższą nieruchomość również jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Transakcja sprzedaży nieruchomości udokumentowana została aktem notarialnym oraz fakturą VAT, którą Spółka otrzymała w miesiącu lipcu 2014 r. Sprzedaż Nieruchomości następuje w ramach pierwszego zasiedlenia, tak więc przedmiot umowy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) według stawki podstawowej. Faktura VAT wystawiona przez Sprzedającego obejmuje całą wartość netto nieruchomości powiększoną o podatek VAT.

Zgodnie z poczynionymi uzgodnieniami ze Sprzedającym zawartymi zarówno w treści umowy sprzedaży (akt notarialny) jak i w treści otrzymanej faktury Spółka zapłaciła Sprzedającemu połowę wartości brutto Nieruchomości. Pozostałą część wartości brutto Spółka zobowiązana jest zapłacić do dnia 30 listopada 2015 r. Zabezpieczeniem tej zapłaty jest nieodwołalna gwarancja bankowa wydana przez bank kredytujący Spółki. Dodatkowo Strony umowy uzgodniły, że przekazanie nieruchomości nastąpi najpóźniej w terminie do 11 lipca 2014 r. Przekazaniu nieruchomości towarzyszyć będzie podpisanie przez obie Strony umowy protokołu zdawczo-odbiorczego.

Składając w sierpniu deklarację VAT-7 za miesiąc lipiec 2014 w rubryce 39 Spółka wprowadzi całą wartość netto nieruchomości, jaka wynika z faktury, w rubryce 40 odpowiadającą jej kwotę podatku VAT. W deklaracji VAT-7 za miesiąc lipiec 2014 r. wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym. W rubryce 51 Spółka wykaże całą nadwyżkę jako kwotę do zwrotu na rachunek bankowy Wnioskodawcy, a w rubryce 53 wskaże wniosek o zwrot kwoty podatku VAT w ciągu 60 dni.

W piśmie z dnia 8 października 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że akt notarialny został zawarty dnia 30 czerwca 2014 r. Przedmiotowa nieruchomość została wydana dnia 11 lipca 2014 r. Spółka wykonywała czynności opodatkowane na terytorium kraju a także czynności wymienione w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT zarówno w miesiącu podpisania aktu notarialnego jak i w miesiącu otrzymania faktury. W rozliczeniu za m-c czerwiec 2014 (miesiąc podpisania aktu notarialnego) wystąpiła kwota podlegająca wpłacie do urzędu skarbowego. W rozliczeniu za m-c lipiec 2014 (miesiąc otrzymania faktury) wystąpiła nadwyżka podatku naliczonego nad należnym. Spółka wystąpiła o zwrot nadwyżki podatku na rachunek bankowy w ciągu 60 dni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania. (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1. Czy Spółka prawidłowo odliczyła podatek naliczony wynikający z faktury nabycia nieruchomości w miesiącu jej otrzymania, tj. w miesiącu lipcu 2014.

2. Czy spółka miała prawo do zwrotu nadwyżki podatku na rachunek bankowy w terminie 60 dni od daty złożenia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku) prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje w miesiącu, w którym spełnione są następujące przesłanki:

* powstał obowiązek podatkowy,

* doszło do nabycia towaru,

* nabywca otrzymał fakturę.

Wszystkie powyższe przesłanki w przedstawionym stanie faktycznym zostały spełnione w miesiącu lipcu 2014 r., a więc Wnioskodawca miał prawo do dokonania odliczenia podatku w deklaracji VAT-7 za m-c 07/2014.

Zdaniem Wnioskodawcy prawo do złożenia wniosku o zwrot podatku VAT w terminie 60 dni, przysługuje w przypadku gdy zostały spełnione przesłanki przedstawione powyżej i jednocześnie:

* spółka w okresie rozliczeniowym dokonywała czynności opodatkowanych na terenie kraju.

Z uwagi na to, że Spółka wykonywała w miesiącu lipcu 2014 r. czynności opodatkowane na terytorium kraju, a także czynności wymienione w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, spółka miała prawo wystąpić o zwrot podatku w terminie 60 dni na jej rachunek bankowy. Zdaniem Wnioskodawcy postąpił on prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Zgodnie z ww. przepisami odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

* powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,

* doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,

* podatnik jest w posiadaniu faktury, bądź dokumentu celnego dokumentujących tę transakcję.

Zasady regulujące zwrot bezpośredni nadwyżki podatku naliczonego nad należnym uregulowane są w art. 87 powołanej ustawy.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Na podstawie art. 87 ust. 2 ustawy, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika, do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

W przypadku wydłużenia terminu na podstawie ust. 2 zdanie drugie, urząd skarbowy na wniosek podatnika dokonuje zwrotu różnicy podatku w terminie wymienionym w ust. 2 zdanie pierwsze, jeżeli podatnik wraz z wnioskiem złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe w kwocie odpowiadającej kwocie wnioskowanego zwrotu podatku. Jeżeli wniosek wraz z zabezpieczeniem został złożony na 13 dni przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, lub później, zwrotu dokonuje się w terminie 14 dni od dnia złożenia tego zabezpieczenia - art. 87 ust. 2a ustawy.

Zgodnie z art. 87 ust. 5a ustawy, w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Natomiast, zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy, na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z:

- przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a, 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W myśl art. 19a ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zatem generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy, wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady winien zostać rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, iż podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Po analizie wyżej wskazanych przepisów stwierdzić należy, że podatnik dokonujący odliczenia powinien mieć na uwadze dwa terminy tj. moment obowiązku podatkowego u dostawcy z tytułu dokonania sprzedaży towarów lub usług oraz moment otrzymania od dostawcy faktury bądź dokumentu celnego z tytułu nabytych lub importowanych towarów i usług.

Stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

Stosownie do przepisu art. 535 ustawy - Kodeks cywilny, na umowę sprzedaży składają się następujące czynności: zobowiązanie sprzedawcy do przeniesienia na kupującego własności rzeczy będącej przedmiotem umowy, zobowiązanie sprzedawcy do wydania tej rzeczy kupującemu, zobowiązanie kupującego do odbioru rzeczy, zobowiązanie kupującego do zapłaty sprzedawcy ceny. Ponadto, zgodnie z brzmieniem przepisu art. 158 Kodeksu cywilnego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zobowiązanie się stron do wykonania czynności wymienionych w art. 535 Kodeksu cywilnego następuje w momencie zawarcia umowy, natomiast żaden z przepisów Kodeksu nie zakreśla wprost terminów dla wykonania poszczególnych zobowiązań wynikających z tej umowy.

Zatem strony mogą wedle własnego uznania określić termin wydania i odbioru rzeczy oraz termin i sposób zapłaty ceny bezpośrednio w treści aktu notarialnego. Jedynie moment przeniesienia własności tożsamy jest z momentem zawarcia umowy, za sprawą przepisu art. 157 Kodeksu cywilnego, który stanowi, iż przeniesienie własności nieruchomości nastąpić może jedynie niezwłocznie i bezwarunkowo (własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu). Z tego samego powodu podpisanie aktu notarialnego jest warunkiem koniecznym i zarazem wystarczającym do uznania, iż miała miejsce dostawa nieruchomości.

Należy zauważyć, iż wymienione w art. 535 Kodeksu cywilnego wydanie i odebranie rzeczy są dwiema różnymi czynnościami, które nie muszą być wykonane równocześnie (wydanie rzeczy nie musi być połączone z faktycznym objęciem rzeczy przez kupującego). Na fakt ten zwrócił uwagę Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 lipca 1999 r., sygn. akt II CKN 552/98, stwierdzając m.in. " (...) Wydanie rzeczy nie jest jednoznaczne z pojęciem odbioru rzeczy przez kupującego ani też wykonanie przez sprzedawcę obowiązku wydania rzeczy nie następuje dopiero z momentem objęcia rzeczy we władanie. (...)". Zatem, dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego, bez znaczenia jest to, czy i kiedy nabywca odebrał przedmiot sprzedaży, natomiast istotny jest moment, w którym nastąpiło jego wydanie (postawienie tegoż do dyspozycji nabywcy).

Wydanie towaru stanowi skutek zawarcia umowy sprzedaży, która w przypadku sprzedaży nieruchomości dochodzi do skutku pod rygorem nieważności z chwilą zawarcia aktu notarialnego.

Należy wskazać, iż przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiujący pojęcie "dostawa towarów" nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Należy ponadto wskazać, iż czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Możliwe jest uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Nawet więc faktyczne pozostawanie nieruchomości we władaniu sprzedawcy po wyrażeniu na to zgody przez kupującego stanowi wykonanie obowiązku wydania rzeczy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest podatnikiem podatku VAT czynnym. Spółka zakupiła w miesiącu czerwcu 2014 r. nieruchomość, na którą składa się:

Spółka będzie wykorzystywała zakupioną nieruchomość do wykonywania czynności wyłącznie opodatkowanych VAT. Sprzedający powyższą nieruchomość również jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Transakcja sprzedaży nieruchomości udokumentowana została aktem notarialnym zawartym w dniu 30 czerwca 2014 r. oraz fakturą VAT, którą Spółka otrzymała w miesiącu lipcu 2014 r. Faktura VAT wystawiona przez Sprzedającego obejmuje całą wartość netto nieruchomości powiększoną o podatek VAT. Zgodnie z poczynionymi uzgodnieniami ze Sprzedającym zawartymi zarówno w treści umowy sprzedaży (akt notarialny) jak i w treści otrzymanej faktury Spółka zapłaciła Sprzedającemu połowę wartości brutto Nieruchomości. Pozostałą część wartości brutto Spółka zobowiązana jest zapłacić do dnia 30 listopada 2015 r. Strony umowy uzgodniły, że przekazanie nieruchomości nastąpi najpóźniej w terminie do 11 lipca 2014 r. Przekazaniu nieruchomości towarzyszyć będzie podpisanie przez obie Strony umowy protokołu zdawczo-odbiorczego. Przedmiotowa nieruchomość została wydana dnia 11 lipca 2014 r. Spółka wykonywała czynności opodatkowane na terytorium kraju a także czynności wymienione w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT zarówno w miesiącu podpisania aktu notarialnego jak i w miesiącu otrzymania faktury. W rozliczeniu za m-c czerwiec 2014 (miesiąc podpisania aktu notarialnego) wystąpiła kwota podlegająca wpłacie do urzędu skarbowego. W rozliczeniu za m-c lipiec 2014 (miesiąc otrzymania faktury) wystąpiła nadwyżka podatku naliczonego nad należnym. Spółka wystąpiła o zwrot nadwyżki podatku na rachunek bankowy w ciągu 60 dni.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że prawo do odliczenia powstaje w związku z powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu czynności będącej źródłem podatku naliczonego. Zatem jeżeli obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności powstanie u dostawcy towarów czy usług, to u podatnika będącego odbiorcą tej czynności powstanie także prawo do odliczenia, (którego źródłem jest ta właśnie czynność). Jednakże, aby z tego prawa skorzystać zgodnie z art. 86 ust. 10b ustawy, musi posiadać fakturę.

Zatem co do zasady prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w momencie powstania obowiązku podatkowego pod warunkiem, że podatnik posiada fakturę lub dokument celny z których to dokumentów będzie wynikać kwota podatku. Tym samym, jeżeli podatnik nie dysponuje fakturą bądź dokumentem celnym w chwili powstania obowiązku podatkowego, moment powstania prawa do odliczenia przesuwa się na moment otrzymania faktury bądź dokumentu celnego.

Obowiązek podatkowy z tytułu dostawy nieruchomości, powstaje co do zasady, z chwilą dokonania dostawy, tj. z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy.). Nabywca uzyskuje wówczas prawną i faktyczną możliwość dysponowania nieruchomością. Jeżeli jednak przed podpisaniem tego aktu nastąpi wydanie nieruchomości, obowiązek podatkowy powstanie z tym dniem. Jeśli natomiast przed dokonaniem dostawy zostanie uiszczona całość lub część należnej zapłaty obowiązek powstanie z tą chwilą i w części otrzymanej zapłaty.

Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostanie spełniona przesłanka, o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkująca prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, bowiem - jak wskazał Wnioskodawca - Spółka będzie wykorzystywała zakupioną nieruchomość do wykonywania czynności wyłącznie opodatkowanych VAT. Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości będzie przysługiwało Spółce w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych nieruchomości powstał obowiązek podatkowy. Powstanie ono jednak nie wcześniej, niż w rozliczeniu za okres, w którym Wnioskodawca otrzyma fakturę.

Zatem w sytuacji, w której zawarcie aktu notarialnego nastąpiło w czerwcu 2014 r. natomiast Wnioskodawca otrzymał fakturę dokumentującą nabycie nieruchomości w lipcu 2014 r., Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z ww. faktury w rozliczeniu za lipiec 2014 r.

Natomiast, skoro - jak wskazał Wnioskodawca - w deklaracji VAT-7 za miesiąc lipiec 2014 r. wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym i Wnioskodawca w miesiącu lipcu 2014 r. będzie dokonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy to Spółce będzie przysługiwało prawo zwrotu tej nadwyżki na rachunek bankowy w terminie 60 dni.

Zaznaczyć jednocześnie należy, że termin 60 dni jest podstawowym terminem zwrotu, licząc od dnia złożenia rozliczenia (deklaracji za właściwy okres rozliczeniowy) przez podatnika, z tym że przepisy przewidują również możliwość przeprowadzenia przed dokonaniem zwrotu tzw. postępowania wyjaśniającego czy też postępowania sprawdzającego, gdy zasadność zwrotu wymaga dodatkowego sprawdzenia. Natomiast tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Należy wskazać, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Zgodnie z art. 14b § 1 Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.