IPTPP4/443-528/13-2/UNR - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług wycofania nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej, z przeznaczeniem na wynajem.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 30 września 2013 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP4/443-528/13-2/UNR Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług wycofania nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej, z przeznaczeniem na wynajem.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wycofania nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej na cele osobiste - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wycofania nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej na cele osobiste oraz w zakresie podatku dochodowego od niektórych przychodów uzyskiwanych przez osoby fizyczne.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W październiku 2006 r. Wnioskodawca nabył od spółki cywilnej na podstawie aktu notarialnego oraz faktury VAT dla celów prowadzonej działalności gospodarczej użytkową nieruchomość zabudowaną. Nieruchomość została nabyta ze stawką VAT zwolnioną, W roku 2006 nieruchomość została wpisana do ewidencji środków trwałych i oddana do użytkowania w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W roku 2007 na nieruchomość poniesiono nakłady na ulepszenie, a wartość tych nakładów stanowiła 44% wartości nabytej nieruchomości. Od nakładów odliczano podatek VAT.

W roku 2013 nieruchomość zostanie wycofana z ewidencji środków trwałych i z prowadzonej działalności gospodarczej i przekazana na cele osobiste Zainteresowanego.

Po wycofaniu nieruchomości Wnioskodawca planuje wynająć ją w ramach najmu prywatnego dla spółki z osobowością prawną na jej cele prowadzenia działalności, a czynsz za wynajem opodatkować podatkiem zryczałtowanym w wysokości 8,5%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż wycofanie nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej i przekazanie jej na cele osobiste nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przedsiębiorca może wycofać nieruchomość z działalności gospodarczej i przekazać na cele osobiste. Czynność taka spowoduje konieczność wykreślenia nieruchomości z ewidencji środków trwałych, jeżeli nieruchomość figurowała w ewidencji.

Przekazanie budynku na cele osobiste podatnika stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu. Zasady opodatkowania dostawy budynków uregulowane są w art. 43 ust. 1 pkt 10-10a oraz ust. 10 ustawy o VAT.

W art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca zwolnił z tego podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy.

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 10a ustawy o VAT, z podatku tego została zwolniona także dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa wyżej, pod warunkiem jednak że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów

Pierwszy z przytoczonych przepisów uzależnia prawo do skorzystania z odliczenia od pierwszego zasiedlenia danego budynku bądź budowli.

Definicja pierwszego zasiedlenia została uregulowana w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, że przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z przytoczonego wyżej art. 2 pkt 14 ustawy o VAT wynika ponadto, że z pierwsze zasiedlenie może występować kilka razy. Stanowi o tym art. 2 pkt 14 lit. b ustawy o VAT. Poniesienie nakładów na ulepszenie nieruchomości w wysokości przewyższającej 30% jej wartości początkowej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym powoduje, że pierwsze zasiedlenie powstaje powtórnie w momencie dokonania ulepszenia przekraczającego 30% wartości nieruchomości.

Pierwsze zasiedlenie nabytej przez Wnioskodawcę nieruchomości w związku z tym, że dokonano ulepszenia w wysokości przekraczającej 30% nastąpiło w 2007 r.

Natomiast z art. 43 ust. 7a wynika, że warunku określonego w art. 43 ust. 10 pkt 10a lit. b nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Dlatego też zakupiona nieruchomość od której nie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego (zakup ze stawką zwolnioną) a po dokonaniu zakupu Zainteresowany dokonał ulepszenia w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej (od których to wydatków Wnioskodawca odliczył podatek naliczony), a następnie wycofanie jej na potrzeby własne Wnioskodawcy, jednakże po upływie 5 lat od tego ulepszenia, wycofanie to korzysta ze zwolnienia z podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Ponadto wycofana nieruchomość do majątku prywatnego zostanie przeznaczona na wynajem innej firmie, dlatego też można uznać, że nadal będzie wykorzystywana do działalności opodatkowanej VAT, co będzie się wiązać z brakiem konieczności opodatkowania VAT momentu wycofania nieruchomości z działalności do majątek prywatnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy te czynności są wykonywane odpłatnie.

Z opisanej we wniosku sytuacji wynika, że w październiku 2006 r. Wnioskodawca nabył od spółki cywilnej na podstawie aktu notarialnego oraz faktury VAT dla celów prowadzonej działalności gospodarczej użytkową nieruchomość zabudowaną. Nieruchomość została nabyta ze stawką VAT zwolnioną. W roku 2006 nieruchomość została wpisana do ewidencji środków trwałych i oddana do użytkowania w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W roku 2007 na nieruchomość poniesiono nakłady na ulepszenie, a wartość tych nakładów stanowiła 44% wartości nabytej nieruchomości. Od nakładów odliczano podatek VAT. W roku 2013 nieruchomość zostanie wycofana z ewidencji środków trwałych i z prowadzonej działalności gospodarczej i przekazana na cele osobiste Zainteresowanego. Po wycofaniu nieruchomości Wnioskodawca planuje wynająć ją w ramach najmu prywatnego dla spółki z osobowością prawną na jej cele prowadzenia działalności.

Należy zauważyć, iż umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynność stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji "prywatny" najem lokali niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Uwzględniając powołane przepisy wskazać należy, że nieruchomość wycofana z ewidencji środków trwałych (ewidencji firmy) i przeznaczona na cele najmu "prywatnego", będzie nadal wykorzystywana do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem nie nastąpi przekazanie budynku na cele osobiste. Przedmiotowy budynek jako towar będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany wynajem budynku w ramach tzw. najmu prywatnego. Zatem Zainteresowany będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych - w sytuacji gdy będzie ona w dalszym ciągu wykorzystywana do działalności gospodarczej - nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej transakcji.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu wyprowadzenia z ewidencji środków trwałych nieruchomości, wykorzystywanej w działalności gospodarczej, a następnie przeniesionej do majątku prywatnego celem przeznaczenia na wynajem w ramach tzw. najmu prywatnego.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe, pomimo, iż w początkowej części stanowiska, Zainteresowany powołał przepisy prawa niemające zastosowania w niniejszej interpretacji, jednakże ostatecznie wywiódł prawidłowy skutek prawny, tożsamy ze stanowiskiem organu interpretacyjnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Wskazać należy, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wycofania nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej na cele osobiste. Natomiast w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od niektórych przychodów uzyskiwanych przez osoby fizyczne zostanie rozparzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl