IPTPP4/443-524/14-5/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2014 r. (data wpływu 18 lipca 2014 r.) oraz z dnia 22 września 2014 r. (data wpływu 25 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia w całości lub w części podatku VAT w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. "..." - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia w całości lub w części podatku VAT w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. "...". Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z dnia 15 lipca 2014 r. Tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie opisu stanu faktycznego. Wniosek uzupełniono z zachowaniem ustawowego terminu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina.... zrealizowała w latach 2011-2013 zadanie inwestycyjne pn. "...". Całkowita wartość inwestycji wynosi 2.281.646,23 zł, w tym:

Całkowity koszt realizacji inwestycji zawiera koszty inwestycyjne oraz koszty ogólne. Do kosztów inwestycyjnych zaliczone są koszty kwalifikowalne i niekwalifikowalne związane z operacją z wyłączeniem kosztów ogólnych.

Budynek został oddany do użytkowania 31 grudnia 2013 r.

Pod koniec realizacji inwestycji Gmina podjęła decyzję o zawarciu umowy dzierżawy z........

Po zakończeniu inwestycji Gmina wydzierżawiła powstały obiekt ww. podmiotowi. Aby umożliwić wynajem mieszkań dla mieszkańców, Gmina zawarła w dniu 31 stycznia 2014 r. umowę dzierżawy z...... wyłącznie na wynajem na mieszkania socjalne.

Z tytułu świadczenia odpłatnej usługi dzierżawy Gmina wystawia na rzecz dzierżawcy faktury VAT ze stawką 23%. Gmina jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina w trakcie realizacji inwestycji nie odliczała od podatku należnego podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach stanowiących koszty budowy tego budynku, ponieważ rozpoczęła ją jako zadanie własne - niepodlegające opodatkowaniu.

Gmina zawarła umowę na roboty budowlane w ramach zadania pn. "...." opodatkowane stawką 23% i 8%.

Stawka 8% dotyczy robót budowlanych przy wznoszeniu budynków mieszkalnych, a stawka 23% dotyczy robót związanych z budową komórek lokatorskich, zagospodarowaniem terenu, oświetleniem terenu i zewnętrznymi sieciami wodno-kanalizacyjnymi. W okresie od 01.01.2014-31.01.2014 obiekt był przygotowywany do zasiedlenia, gdyż w tym czasie były usuwane zgłaszane usterki i nie był wykorzystywany przez Gminę.

W dokumentach składanych do instytucji finansującej - jako rodzaj przedsięwzięcia podane jest - budowa budynku na nieruchomości stanowiącej własność Gminy, natomiast w punkcie - rodzaj i wielkość zasobu powstającego w wyniku przedsięwzięcia podano - 20 lokali socjalnych. W żadnym punkcie wniosku i umowy nie poruszony jest temat możliwości dzierżawy - szczegóły określa ustawa z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu tworzenia lokali socjalnych, mieszkań chronionych, noclegowni i domów dla bezdomnych (Dz. U. z 2006 r., 251, 1844. z późn. zm.). Gmina wydzierżawia budynek we własnym imieniu i na własny rachunek.

Na pytania zawarte w wezwaniu tut. Organu "Czy z umowy dzierżawy przedmiotowego budynku z dzierżawcą, tj..... wynika, że budynek może być wykorzystywany przez dzierżawcę (i/lub poddzierżawcę) tylko w celach mieszkaniowych..." oraz "Do jakiej klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) należy przedmiotowy budynek...", Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, iż z umowy dzierżawy wynika, że dzierżawca wykorzystuje przedmiotowy budynek na cele mieszkaniowe, przedmiotem jest budynek socjalny wielorodzinny w zabudowie szeregowej, który składa się z mieszkań socjalnych, wszystkie ww. lokale przeznaczone są na cele mieszkalne, budynek zaliczony jest do klasy 1122 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).

W trakcie trwania inwestycji Gmina... nie występowała z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina, jako beneficjent w odniesieniu do kosztów kwalifikowalnych czyli wykonania zadania inwestycyjnego pn. "Mieszkania socjalne" ma możliwość odliczenia podatku VAT w całości lub w części.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek naliczony zawarty w fakturach VAT stanowiących koszty budowy budynku, w całości związany jest z czynnościami opodatkowanymi i podlega odliczeniu od podatku należnego.

Przedmiotowa dzierżawa spełnia definicję usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 definicję działalności gospodarczej, wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawarta umowa dzierżawy ma długotrwały charakter i przynosi korzyści finansowe).

Wskazane we wniosku czynności są realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz.... - podmiotu będącego, na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, odrębnym podatnikiem. Ponadto przedmiotowe czynności są wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz.... odpłatnie, mieszczą się w szerokiej definicji usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, w konsekwencji czego podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, wynajem budynku mieszkalnego na rzecz....., która następnie świadczy usługi podnajmu przedmiotowej nieruchomości dla mieszkańców Gminy jako mieszkania socjalne, nie jest dokonywana na cele mieszkaniowe, gdyż ww. podmiot nie ma potrzeb mieszkaniowych z uwagi na cel wykorzystywania budynku mieszkalnego w prowadzonej działalności. W rezultacie usługa dzierżawy wskazanej nieruchomości mieszkalnej będzie spełniać przesłankę dotyczącą charakteru wynajętych lokali socjalnych (lokale mieszkalne), natomiast lokale te nie będą przeznaczone przez Wnioskodawcę na cele mieszkaniowe. W konsekwencji dzierżawa budynku mieszkalnego na cele działalności gospodarczej wyłączona jest ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wymienioną wyżej stawkę należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa o VAT, jak też przepisy wykonawcze do tej ustawy.

Jednocześnie należy zauważyć, iż w myśl art. 5a ww. ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, iż w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są m.in. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca - podnajemca.

Zgodnie z art. 86 ust. 1, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które są wykorzystywane przez podatnika do czynności zwolnionych z opodatkowania lub do czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina, która jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, zrealizowała w latach 2011-2013 zadanie inwestycyjne pn. "...." przy wsparciu finansowym z Banku Gospodarstwa Krajowego. Budynek zaliczony do klasy 1122 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) został oddany do użytkowania w dniu 31 grudnia 2013 r. Gmina we własnym imieniu i na własny rachunek zawarła w dniu 31 stycznia 2014 r. umowę dzierżawy ww. budynku z..... Z tytułu świadczenia odpłatnej usługi dzierżawy, Gmina wystawia na rzecz dzierżawcy faktury VAT. Gmina w trakcie realizacji inwestycji nie odliczała od podatku należnego podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach stanowiących koszty budowy tego budynku, ponieważ rozpoczęła ją jako zadanie własne. W okresie od oddania budynku do użytkowania do dnia zawarcia umowy dzierżawy z....., budynek nie był wykorzystywany przez Gminę. Po zakończeniu inwestycji Gmina wydzierżawiła powstały obiekt ww. podmiotowi. Aby umożliwić wynajem mieszkań dla mieszkańców, Gmina zawarła w dniu 31 stycznia 2014 r. umowę dzierżawy z..... wyłącznie na wynajem na mieszkania socjalne. Z umowy dzierżawy wynika, że dzierżawca.... wykorzystuje przedmiotowy budynek na cele mieszkaniowe.

W przedmiotowej sprawie Gmina wydzierżawiła....... budynek, w którym znajdują się lokale mieszkalne. Lokale te mogą być wykorzystywane przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów dzierżawy/najmu zawieranych między wydzierżawiającym/wynajmującym a dzierżawcą/najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wydzierżawiający/wynajmujący - dzierżawca/najemca - poddzierżawca/podnajemca.

Reasumując należy stwierdzić, że usługa w zakresie wydzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Zatem Gmina wydzierżawiając budynek na cele mieszkaniowe - zwolnione z opodatkowania, nie wykorzystywała przedmiotowego budynku do wykonywania czynności opodatkowanych, lecz do celów zwolnionych z opodatkowania.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia podatku VAT w całości ani w części na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, gdyż Wnioskodawca nie wykorzystuje przedmiotowego budynku do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego......, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.