IPTPP4/443-522/13-4/OS - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek niezabudowanych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2013 r. (data wpływu 26 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 22 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 sierpnia 2013 r. (data wpływu 26 sierpnia 2013 r.) w zakresie doprecyzowania zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W czerwcu 2005 r. Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT otrzymał od swojego udziałowca tytułem podniesienia kapitału podstawowego wkład niepieniężny w postaci gruntu w użytkowaniu wieczystym i przeniesienie własności naniesień na tym gruncie. Z protokołu uzgodnień warunków oddania gruntu w użytkowanie wieczyste i nabycia prawa własności znajdujących się na tym gruncie naniesień wynika, że według stanu na dzień podpisania aktu notarialnego powyższa działka gruntu o powierzchni 13,7965 ha oznaczona nr 8 w księdze wieczystej (obręb) podzielona jest na działki 8/1 (powierzchnia 0,0227 ha) i 8/2 (powierzchnia 13.7738 ha). Na działce o nr 8/1 znajduje się budynek stacji trafo i plac utwardzony natomiast na działce nr 8/2 usytuowane są naniesienia (budynki i budowle) nadające się do rozbiórki. W latach 2006-2007 na działce nr 8/2 Zainteresowany wybudował budynek biurowy, który wykorzystuje do bieżącej działalności gospodarczej. Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest wynajem powierzchni biurowych oraz badania laboratoryjne, ponadto w dziale 3 odpisu z roku Rejestru Przedsiębiorców KRS w przedmiocie działalności Spółka ma m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

W styczniu 2008 nastąpiło przeniesienie prawa własności działki nr 8 o powierzchni 13,7965 ha na Sp. z o.o. tytułem podwyższenia kapitału podstawowego wkładem niepieniężnym. Powyższy teren zgodnie z uchwałą Nr Rady Miejskiej z dnia 11 września 2002 r. posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który wyznacza dla tego obszaru tereny:

W roku 2011 Zainteresowany postanowił dokonać podziału działki 8/2 na mniejsze działki o nr (8/11 - 8/27, 8/30 - 8/37). Powyższy podział dokonany był w związku z planami Spółki dotyczącymi uzyskania przychodów z tytułu dzierżawy bądź sprzedaży części gruntu.

W wyniku podziału działek na działce 8/26 znajduje się budynek biurowy Wnioskodawcy oraz nowo wybudowany budynek biurowo-laboratoryjny.

W 2012 r. Zainteresowany sprzedał 2 niezabudowane działki nr 8/30, 8/31 o łącznej powierzchni 0,6245 ha. Powyższa sprzedaż została opodatkowana stawką podstawową 23%. Zastosowanie takiej stawki zostało potwierdzone wydaną interpretacją indywidualną nr.

W sierpniu 2013 r. Wnioskodawca zamierza sprzedać jeszcze 4 działki o nr 8/33, 8/34, 8/35, 8/36 o łącznej powierzchni 1,3663 ha. Powyższe działki stanowią nieruchomość gruntową niezagospodarowaną objętą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który wyznacza dla tego obszaru tereny usług i przemysłu (1U), gdzie plan ustala zabudowę usługową i przemysłowa, oraz dopuszcza lokalizację zabudowy hotelowej, jako uzupełnienie funkcji podstawowej. Działki 8/35 i 8/36 są niezabudowane. Na działkach 8/34 i 8/35 usytuowane są pozostałości po budynku. Zgodnie z protokołem oględzin z dnia 17.12.2007 Urzędu Miasta w sprawie zwolnienia uznaniowego Spółki z obowiązku odprowadzania podatku od nieruchomości stwierdzono, że powyższy budynek nie spełnia definicji budynku zawartej w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Jest to budynek jednokondygnacyjny, zdewastowany - bez okien i drzwi, nie posiada dachu, odłączony od wszystkich instalacji wewnętrznych. Ogólny stan techniczny jest zły, nie użytkowany od kilku lat. W związku z ww. protokołem Spółka nie odprowadza do Urzędu Miasta podatku od nieruchomości. Zgodnie z operatem szacunkowym rzeczoznawcy powyższy teren jest niezabudowany, a zdewastowane pozostałości po budynku gospodarczym przeznaczone są do rozbiórki.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż działka 8/33 i 8/36 jest niezabudowana, na działce 8/34 i 8/35 usytuowany jest zdewastowany, parterowy budynek gospodarczy, pokoszarowy, przeznaczony do rozbiórki. Budynek ten nie spełnia definicji budynku w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane (Dz. U. 10.243.1623 z późn. zm.) jest zdewastowany, bez okien i drzwi, nie posiada dachu, odłączony od wszystkich instalacji wewnętrznych. Część ścian uległa zawaleniu, pozostała część jest spękana, zmurszała i zawilgocona. Podłoga jest pozarywana i porośnięta drzewostanem. Ogólny stan techniczny budynku jest zły, niewykorzystywany od wielu lat. W roku 2007 została sporządzona ocena stanu technicznego powyższego budynku (załącznik nr 1), która potwierdza stan techniczny. Budynek ten, jak wykazała kontrola, przeprowadzona przez pracowników Urzędu Miasta -, nadaje się wyłącznie do rozbiórki, a stan techniczny niepozwalający nawet na adaptację, zgodnie z przepisami Prawa Budowlanego, nie kwalifikuje go do kategorii budynku. Spółka na podstawie kontroli z Urzędu Miasta została również zwolniona z opłacania podatku od nieruchomości od powyższego budynku, ze względu na niespełnienie definicji budynku zawartej w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z protokołem uzgodnień oddania gruntu w użytkowanie wieczyste i nabycia prawa własności znajdujących się na przekazanym Spółce terenie naniesień nadających się do rozbiórki, omawiany budynek został przekazany Spółce przez udziałowca wraz z innymi budynkami o podobnym stanie technicznym (zlokalizowanych na innych działkach) za łączną wartość 1 zł. Powyższe stanowisko dotyczące stanu technicznego podtrzymane jest w operacie szacunkowym sporządzonym przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego w styczniu 2013 r. dotyczącym wyceny nieruchomości. Rzeczoznawca określił powyższe działki jako niezabudowane, porośnięte drzewostanem, a budynek jako niespełniający definicji budynku zgodnie z Prawem budowlanym. Na działkach 8/33,8/34,8/35,8/36 nie znajdują się również budowle lub jej części w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane (Dz. U. 10.243.1623 z późn. zm.).

Ponieważ teren, na którym usytuowane są budynki biurowo-laboratoryjne Wnioskodawcy, oddalony jest od działek objętych zakresem pytania oraz biorąc pod uwagę trudną sytuację Spółki, nie było konieczności oraz środków pieniężnych na podjęcie jakichkolwiek działań rozbiórkowych. Budynek nie spełnia definicji budynku w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. 10.243.1623 z późn. zm.).

Ze względu na fakt, że Zainteresowany przejął budynek już jako ruinę, brak jest informacji dotyczącej klasyfikacji budynku zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.).

Budynek usytuowany na działkach 8/34,8/35 porośnięty jest wewnątrz drzewami i krzewami, w związku z powyższym nie można określić czy budynek jest trwale związany z gruntem.

Nie wystąpiło pierwsze zasiedlenie

Przekazanie aportem gruntu wraz z naniesieniami w wieczyste użytkowanie, a następnie na własność, miało miejsce przed kwietniem 2009 r., w związku z czym czynność ta była zwolniona z opodatkowania i tym samym Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Spółka nigdy nie ponosiła nakładów na ulepszenie omawianego budynku.

Przedmiotem zbycia jest prawo własności działek 8/33,8/34,8/35, 8/36.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku od towarów i usług powinien zastosować Wnioskodawca przy sprzedaży działek o nr 8/33, 8/34, 8/35, 8/36 - czy powinien zastosować przepisy ustawy o podatku od towarów i usług art. 41 - stawką podstawową 23%, czy też art. 43 ust. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając dziatki o nr 8/33, 8/34, 8/35, 8/36 o łącznej powierzchni 1,3663 ha Zainteresowany powinien zastosować stawką podstawową - 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zastosowanie takiej stawki wynika z faktu, że powyższy teren objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i uznany jest jako teren budowlany związany z przemysłem i usługami. Naniesienie, które znajduje się na działkach 8/34, 8/35 zgodnie z protokołem Urzędu Miasta nie spełnia definicji budynku, a w operacie szacunkowym rzeczoznawcy majątkowego powyższy teren został określony jako niezabudowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalania się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego wynika, iż nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT, zamierza sprzedać 4 działki o nr 8/33, 8/34, 8/35, 8/36 o łącznej powierzchni 1,3663 ha. Powyższe działki stanowią nieruchomość gruntową niezagospodarowaną objętą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który wyznacza dla tego obszaru tereny usług i przemysłu (1U), gdzie plan ustala zabudowę usługową i przemysłowa, oraz dopuszcza lokalizację zabudowy hotelowej, jako uzupełnienie funkcji podstawowej. Działka 8/33 i 8/36 jest niezabudowana, na działce 8/34 i 8/35 usytuowany jest zdewastowany, parterowy budynek gospodarczy, pokoszarowy, przeznaczony do rozbiórki. Budynek ten nie spełnia definicji budynku w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, jest zdewastowany, bez okien i drzwi, nie posiada dachu, odłączony od wszystkich instalacji wewnętrznych. Część ścian uległa zawaleniu, pozostała część jest spękana, zmurszała i zawilgocona. Podłoga jest pozarywana i porośnięta drzewostanem. Ogólny stan techniczny budynku jest zły, niewykorzystywany od wielu lat. W roku 2007 została sporządzona ocena stanu technicznego powyższego budynku, która potwierdza stan techniczny. Budynek ten, jak wykazała kontrola, nadaje się wyłącznie do rozbiórki, a stan techniczny niepozwalający nawet na adaptację, zgodnie z przepisami Prawa budowlanego, nie kwalifikuje go do kategorii budynku. Spółka na podstawie kontroli z Urzędu Miasta została również zwolniona z opłacania podatku od nieruchomości od powyższego budynku, ze względu na niespełnienie definicji budynku zawartej w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Stanowisko dotyczące stanu technicznego podtrzymane jest w operacie szacunkowym sporządzonym przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego w styczniu 2013 r. dotyczącym wyceny nieruchomości. Rzeczoznawca określił powyższe działki jako niezabudowane, porośnięte drzewostanem, a budynek jako niespełniający definicji budynku zgodnie z Prawem budowlanym. Na działkach 8/33,8/34,8/35,8/36 nie znajdują się również budowle lub jej części w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Ponieważ teren, na którym usytuowane są budynki biurowo-laboratoryjne Wnioskodawcy, oddalony jest od działek objętych zakresem pytania oraz biorąc pod uwagę trudną sytuację Spółki, nie było konieczności oraz środków pieniężnych na podjęcie jakichkolwiek działań rozbiórkowych. Budynek nie spełnia definicji budynku w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Ze względu na fakt, że Zainteresowany przejął budynek już jako ruinę, brak jest informacji dotyczącej klasyfikacji budynku zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB). Budynek usytuowany na działkach 8/34,8/35 porośnięty jest wewnątrz drzewami i krzewami, w związku z powyższym nie można określić czy budynek jest trwale związany z gruntem.

W związku z powyższym oraz biorąc pod uwagę fakt, iż ustawodawca nie zawarł w ustawie o VAT definicji terenu niezabudowanego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9, rozpatrując czy pozostałości ruin budynku znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości czynią powyższą nieruchomość terenem zabudowanym, należy sięgnąć do przepisów ustawy - Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o:

2a) budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolnostojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku;

3. budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolnostojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

W świetle powyższych przepisów należy ustalić czy częściowo lub całkowicie zniszczony budynek spełnia nadal warunki definicji zawartej w ustawie - Prawo budowlane. Z powyższego przepisu wynika, iż ograniczenia dotyczą w szczególności budynków, które są nimi jeśli są obiektem budowlanym, który jest trwale związany z gruntem i jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Niemniej jednak należy uznać, iż w przypadku gdy ewidentnie analizowany obiekt nie nadaje się do eksploatacji, to nie spełnia on cech budynku w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane. Należy przyjąć że obiekt taki nie spełnia swojej pierwotnej funkcji, do której był przeznaczony. W konsekwencji powyższego sprzedaż działek na których znajdują się ruiny budynku należy traktować jako sprzedaż nieruchomości niezabudowanej.

Ponadto we wniosku wskazano, iż powyższe działki objęte zakresem pytania, stanowią nieruchomość gruntową niezagospodarowaną, objętą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który wyznacza dla tego obszaru tereny usług i przemysłu (1U), gdzie plan ustala zabudowę usługową i przemysłową, oraz dopuszcza lokalizację zabudowy hotelowej, jako uzupełnienie funkcji podstawowej.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że sprzedawane przez Wnioskodawcą grunty są terenami przeznaczonymi pod zabudowę, zatem stanowią tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług i ich dostawa nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, a tym samym będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku, stosownie do treści art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.