IPTPP4/443-446/14-4/JM - Prawo nadleśnictwa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków dotyczących nabycia paliw, napraw i eksploatacji samochodu służbowego.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 16 września 2014 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP4/443-446/14-4/JM Prawo nadleśnictwa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków dotyczących nabycia paliw, napraw i eksploatacji samochodu służbowego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 września 2014 r. (data wpływu 3 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od wydatków poniesionych na paliwo i materiały eksploatacyjne służące do samochodów przeznaczonych dla nadleśniczego i komendanta straży leśnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od wydatków poniesionych na paliwo i materiały eksploatacyjne służące do samochodów przeznaczonych dla nadleśniczego i komendanta straży leśnej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 września 2014 r. (data wpływu 3 września 2014 r.) w zakresie prawa do reprezentacji Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z póśn. zm.), wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Nadleśnictwo zarządza lasami państwowymi o powierzchni 20 184,56 ha oraz nadzoruje - na zlecenie Starosty - gospodarkę w lasach prywatnej własności o powierzchni 1281 ha.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o lasach, w ramach sprawowanego zarządu Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną, gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustalają jego wartość.

W Nadleśnictwie reprezentantem Skarbu Państwa w zakresie zarządzanego mienia jest Nadleśniczy, którego zadania określone zostały w art. 35 ustawy o lasach. Zgodnie z ustawą Nadleśniczy prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną w Nadleśnictwie na podstawie planu urządzania lasu oraz odpowiada za stan lasu. Nadleśniczy reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych w zakresie swojego działania, koordynuje oraz nadzoruje działalność pracowników nadleśnictwa.

W Lasach Państwowych tworzy się Straż Leśną, której zadania zostały określone w ustawie o lasach a są to m.in. zwalczanie przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego, ochrona mienia, ochrona lasu i inne. Zgodnie z § 4 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe miejscem pracy nadleśniczego oraz straży leśnej jest teren Nadleśnictwa. Podczas wykonywania, przez służbę leśną (w tym nadleśniczego i straż leśną), ustawowo określonych zadań wymagana jest mobilność i stała gotowość. W sytuacjach, w których występują bezpośrednie zagrożenia dla majątku Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa zwłaszcza w okresie zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lub wystąpienia szkód w drzewostanach i innym majątku na skutek np. wichur, powodzi, okiści, kradzieży mienia, nadleśniczy czy też pracownicy straży leśnej muszą dotrzeć do miejsc tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie bez względu na porę dnia i dzień tygodnia, dla podjęcia działań mających na celu niedopuszczenie do powstania strat lub ich zminimalizowanie.

Podczas wykonywania obowiązków służbowych nadleśniczy oraz straż leśna używają samochodów służbowych, stanowiących własność Nadleśnictwa. Uprawnienia nadleśniczego i straży leśnej do korzystania z samochodów służbowych wynikają z § 2 Zarządzenia nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r. (znak:) w sprawie stanu ilościowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych. § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP) mówi, że w przypadku gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Nadleśnictwo jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nadleśnictwo wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są związane ze sprzedażą produktów gospodarki leśnej, stanowiącej główne źródło przychodów prowadzonej przez Nadleśnictwo działalności. W związku z wprowadzeniem z dniem 1 kwietnia 2014 r. zmian do ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie odliczania podatku VAT wydatków związanych z pojazdami samochodowymi o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, Nadleśnictwo zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o VAT zgłosiło Naczelnikowi Urzędu Skarbowego Informację o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (VAT- 26), gdzie ujęło samochody służbowe używane przez nadleśniczego oraz straż leśną do celów służbowych.

Za zgodą Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych nadleśniczy ma do swojej dyspozycji w celu wykonywania obowiązków wynikających z umowy o pracę, samochód służbowy ze zgodą garażowania w miejscu zamieszkania (ul.). Obecnie z uwagi na zmianę od dnia 01.04.2014 ustawy o podatku od towarów i usług, Nadleśniczy garażuje samochód służbowy w siedzibie Nadleśnictwa (ul.), mimo posiadanej zgody Dyrektora. Dotychczas miejscem garażowania samochodu straży leśnej jest adres biura nadleśnictwa (ul.). Komendant straży leśnej mieszka w odległości 14 km od siedziby nadleśnictwa. Ze względu na charakter pracy i szybkość reakcji w przypadku informacji o kradzieży drewna, mienia, kłusownictwie, zasadnym jest garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania komendanta straży leśnej. Wezwanie straży leśnej na akcję wymaga szybkiego przybycia na miejsce zdarzenia a dojazd do siedziby po samochód służbowy wydłużyłby czas dotarcia na miejsce (sprawca w tym czasie może zbiec z miejsca przestępstwa).Ściganie sprawców przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego oraz wykonywanie innych zadań w zakresie ochrony mienia, należą przede wszystkim do obowiązków strażników leśnych.

Wprowadzony w Nadleśnictwie regulamin używania samochodów służbowych tylko do działalności gospodarczej, a także prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów zgodnie z wymogami ustawy o podatku od towarów i usług sprawiają, że brak jest możliwości użycia tych samochodów do celów innych niż służbowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy w świetle art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz innych ustaw, garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania Nadleśniczego położonym na terenie Nadleśnictwa, z uwzględnieniem przejazdów pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem pracy, stanowić będzie podstawę do odliczenia podatku naliczonego w 100% od paliw i materiałów eksploatacyjnych.

2. Czy w świetle art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz innych ustaw, garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania komendanta straży leśnej i w związku z tym przejazdy z miejsca zamieszkania do biura nadleśnictwa, stanowić będzie podstawę do odliczenia podatku naliczonego w 100% od paliw i materiałów eksploatacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy i ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.) przez nadleśniczego i straż leśną wymaga częstego przemieszczania się po rozległym terenie nadleśnictwa, w celu wykonywania różnorodnych obowiązków służbowych w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym związanych z przeciwpożarową ochroną lasu i majątku, a także ochroną lasów przed szkodnictwem leśnym (bezprawne korzystanie z lasu, kłusownictwo, kradzież drewna, dewastacja urządzeń leśnych itp.). W szczególności w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu, kradzieży mienia lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innym majątku zarówno Nadleśniczy jak i pracownicy straży leśnej muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie bez względu na porę dnia czy dzień tygodnia.

Nadleśniczy jest zobowiązany do stałej dyspozycyjności związanej z ciążącym na nim obowiązkiem nadzoru nad powierzoną jednostką, w związku z czym, garażowanie pojazdu samochodowego, w miejscu zamieszkania nadleśniczego wynika wprost z charakteru wykonywanej pracy co daje prawo nadleśnictwu do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu poniesionych i udokumentowanych fakturami VAT w 100% wydatków, związanych z nabyciem paliw silnikowych, usług naprawy, konserwacji itp., pojazdu samochodowego, będącego własnością Nadleśnictwa.

Strażnicy leśni jako pracownicy służby leśnej wykonując swoje obowiązki służbowe muszą być mobilni i w stałej gotowości do działania o każdej porze dnia i nocy. Praca ich polega na ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie nadleśnictwa w celu zwalczania szkodnictwa leśnego, a także ochrony mienia, ochrony lasu w tym ochrony przeciwpożarowej. O każdym przypadku, w którym istnieje podejrzenie popełnienie przestępstwa lub wykroczenia, niezwłocznie powiadamiany jest nadleśniczy lub straż leśna w celu podjęcia natychmiastowych, stosownych czynności.

Podsumowując Nadleśnictwo stoi na stanowisku iż,

* wydatki związane z pojazdem samochodowym oddanym do dyspozycji nadleśniczego, używanym wyłącznie do obowiązków służbowych i dojazdu do wyznaczonego miejsca garażowania tego samochodu w miejscu zamieszkania Nadleśniczego, w żaden sposób nie łamią regulacji zawartych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i dają prawo do odliczenia podatku naliczonego w 100%

* wydatki związane z pojazdem samochodowym oddanym do dyspozycji straży leśnej, używanym wyłącznie do obowiązków służbowych i dojazdu do wyznaczonego miejsca garażowania tego samochodu w miejscu zamieszkania komendanta straży leśnej, w żaden sposób nie łamią regulacji zawartych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i dają prawo do odliczenia podatku naliczonego w 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.

nabycia towarów i usług,

b.

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest również istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążące się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością przedsiębiorstwa, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Z pośrednim związkiem dokonanych zakupów z działalnością podatnika mamy zatem do czynienia wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez przedsiębiorstwo sprzedaży. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, obsługi prawnej.

Należy w tym miejscu przywołać art. 168 ww. dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia - od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić - VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika. Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24), wyrok z 6 kwietnia 1995 r. w sprawie C-4/94, wyrok z 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98, wyrok z 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Nadleśnictwo zarządza lasami państwowymi o powierzchni 20 184,56 ha oraz nadzoruje - na zlecenie Starosty - gospodarkę w lasach prywatnej własności o powierzchni 1281 ha.

Paragraf 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP) mówi, że w przypadku gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Podczas wykonywania obowiązków służbowych nadleśniczy oraz straż leśna używają samochodów służbowych, stanowiących własność Nadleśnictwa.

Podczas wykonywania, przez służbę leśną (w tym nadleśniczego i straż leśną), ustawowo określonych zadań wymagana jest mobilność i stała gotowość. W sytuacjach, w których występują bezpośrednie zagrożenia dla majątku Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa zwłaszcza w okresie zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lub wystąpienia szkód w drzewostanach i innym majątku na skutek np. wichur, powodzi, okiści, kradzieży mienia, nadleśniczy czy też pracownicy straży leśnej muszą dotrzeć do miejsc tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie bez względu na porę dnia i dzień tygodnia, dla podjęcia działań mających na celu niedopuszczenie do powstania strat lub ich zminimalizowanie.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Natomiast z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepisy art. 86a uległy zmianie.

Jednocześnie wskazać trzeba, że ww. przepisy dotyczą zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego w całości (100%) lub w części (50%). W tej sprawie przepisy te nie znajdują zastosowania, bowiem nie został spełniony podstawowy warunek do odliczenia, tj. związek zakupów o których mowa w pytaniu, z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Treść wniosku w powiązaniu z analizą przepisów ustawy o lasach wskazuje bowiem, że opisane we wniosku wydatki nie służą działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2014 r. poz. 1153), trwale zrównoważona gospodarka leśna to działalność zmierzająca do ukształtowania struktury lasów i ich wykorzystania w sposób i tempie zapewniającym trwałe zachowanie ich bogactwa biologicznego, wysokiej produkcyjności oraz potencjału regeneracyjnego, żywotności i zdolności do wypełniania, teraz i w przyszłości, wszystkich ważnych ochronnych, gospodarczych i socjalnych funkcji na poziomie lokalnym, narodowym i globalnym, bez szkody dla innych ekosystemów.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o lasach trwale zrównoważoną gospodarkę leśną prowadzi się według planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu (...).

Z kolei, zgodnie z art. 8 ww. ustawy o lasach gospodarkę leśną prowadzi się według następujących zasad:

1.

powszechnej ochrony lasów,

2.

trwałości utrzymania lasów,

3.

ciągłości i zrównoważonego wykorzystania wszystkich funkcji lasów,

4.

powiększenia zasobów leśnych.

W myśl art. 13 ust. 1 ww. ustawy o lasach, właściciele lasów są obowiązani do trwałego utrzymywania lasów i zapewnienia ciągłości ich użytkowania, a w szczególności do:

1.

zachowania w lasach roślinności leśnej (upraw leśnych) oraz naturalnych bagien i torfowisk;

2.

ponownego wprowadzenia roślinności leśnej (upraw leśnych) w lasach w okresie do 5 lat od usunięcia drzewostanu;

3.

pielęgnowania i ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej;

4.

przebudowy drzewostanu, który nie zapewnia osiągnięcia celów gospodarki leśnej, zawartych w planie urządzenia lasu, uproszonym planie urządzenia lasu lub decyzji, o której mowa w art. 19 ust. 3;

5.

racjonalnego użytkowania lasu w sposób trwale zapewniający optymalną realizację wszystkich jego funkcji przez:

a.

pozyskiwanie drewna w granicach nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu,

b.

pozyskiwanie surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu w sposób zapewniający możliwość ich biologicznego odtwarzania, a także ochronę runa leśnego.

Natomiast, zgodnie z art. 13a ust. 1 ww. ustawy, w celu realizacji zrównoważonej gospodarki leśnej Lasy Państwowe obowiązane są w szczególności do:

1.

inicjowania, koordynowania i prowadzenia okresowej oceny stanu lasów i zasobów leśnych oraz prognozowania zmian w ekosystemach leśnych;

2.

sporządzania okresowych wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów oraz aktualizacji stanu zasobów leśnych;

3.

prowadzenia banku danych o zasobach leśnych i stanie lasów.

Artykuł 35 ust. 1 ustawy o lasach stanowi, że Nadleśniczy prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną w nadleśnictwie na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu. W szczególności nadleśniczy:

1.

reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, w zakresie swojego działania;

2.

kieruje nadleśnictwem jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów Państwowych;

2a) bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami Skarbu Państwa, pozostającymi w zarządzie Lasów Państwowych;

2b) (uchylony)

2c) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność pracowników nadleśnictwa;

3.

ustala organizację nadleśnictwa, w tym podział na leśnictwa zapewniający leśniczym prawidłowe wykonywanie zadań gospodarczych, oraz zatrudnia i zwalnia pracowników nadleśnictwa;

4.

organizuje ochronę mienia i zwalczanie szkodnictwa leśnego.

Ponadto, zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy w Lasach Państwowych tworzy się Służbę Leśną. Do Służby Leśnej zalicza się pracowników zajmujących się:

1.

sprawami zarządu lasami będącymi w zarządzie Lasów Państwowych,

2.

prowadzeniem gospodarki leśnej i ochroną lasów,

3.

zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego i ochrony przyrody oraz wykonywaniem innych zadań w zakresie ochrony mienia,

4.

sprawami nadzoru, o którym mowa w art. 5, w razie powierzenia takiego nadzoru.

W myśl art. 47. ust. 1 cyt. ustawy w Lasach Państwowych tworzy się Straż Leśną. Zadania, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 3, wykonywane są przez strażników leśnych zaliczanych do Służby Leśnej.

Zaś ust. 1b pkt 1 ww. przepisu stanowi, że Jednostki Straży Leśnej w Lasach Państwowych stanowią posterunki w nadleśnictwach podporządkowane nadleśniczemu.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy podczas wykonywania obowiązków służbowych nadleśniczy oraz straż leśna używają samochodów służbowych, stanowiących własność Nadleśnictwa.

W świetle powyższych okoliczności należy przyjąć, że pojazdy samochodowe, o których mowa we wniosku, a zatem również wydatki związane z ich użytkowaniem, bez wątpienia w sposób bezpośredni służą wykonywaniu czynności, które wiążą się z wykonywaniem ustawowych obowiązków nałożonych na Wnioskodawcę odrębnymi przepisami prawa. Zatem nie sposób przyjąć, że wskazane przez Wnioskodawcę czynności, którym służą ww. pojazdy samochodowe, podejmowane są w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz aby Wnioskodawca w odniesieniu do ww. czynności występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy jednocześnie zauważyć, że skoro jak wskazano wyżej wydatki związane z użytkowaniem ww. pojazdów mają bezpośredni związek z wykonywaniem przez Wnioskodawcę ustawowych obowiązków nałożonych na niego odrębnymi przepisami prawa, zatem doszukiwanie się pośredniego wpływu na czynności, które można by uznać za działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia. Taki związek jest bowiem zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami wykonywanymi w ramach ustawowych obowiązków Wnioskodawcy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wydatki związane z użytkowaniem przedmiotowych samochodów są w sposób bezpośredni i jednoznaczny związane z wykonaniem obowiązków nałożonych ustawą o lasach w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, ochrony i utrzymania trwałości lasów (art. 7 ustawy o lasach) oraz zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa w zakresie szkodnictwa leśnego i ochrony przyrody oraz wykonywaniem innych zadań w zakresie ochrony mienia (art. 45 ust. 1 pkt 3 ustawy o lasach).

Tym samym należy stwierdzić, że przedmiotowe samochody nie służą działalności opodatkowanej Wnioskodawcy.

W konsekwencji powyższego, w świetle powołanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, wobec braku związku tych wydatków z opodatkowaną działalnością gospodarczą, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma możliwości odliczania podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki związane z używaniem wskazanych samochodów.

Należy podkreślić, iż - jak stwierdzono wyżej - przepisy art. 86a ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. nie mają w sprawie zastosowania, z uwagi na brak związku zakupów związanych z użytkowaniem ww. pojazdów z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Zatem podnoszone w pytaniu okoliczności garażowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania Nadleśniczego położonym na terenie Nadleśnictwa, z uwzględnieniem przejazdów pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem pracy, jak również garażowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania komendanta straży leśnej i w związku z tym przejazdów z miejsca zamieszkania do biura nadleśnictwa pozostają bez wpływu na dyskwalifikację bądź spełnienie wymogów przepisów znowelizowanych z dniem 1 kwietnia 2014 r. i tym samym nie mają wpływu na prawo bądź brak prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z użytkowaniem ww. pojazdów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl