IPTPP4/443-378/13-6/JM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2013 r. (data wpływu 10 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 sierpnia 2013 r. (data wpływu 16 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek stanowiących współwłasność małżonków - jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek stanowiących współwłasność małżonków.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 sierpnia 2013 r. (data wpływu 16 sierpnia 2013 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 23 lipca 1990 r. (osoby fizyczne, małżeństwo, wspólność majątkowa) nabyli na współwłasność do swojego majątku osobistego (po 50%) od rodziców w drodze darowizny nieruchomość składającą się z działki ewid. nr (według ewidencji łąka), (według ewidencji rola) i (według ewidencji rola i grunt zabudowany), o łącznej powierzchni 1,2645 ha, nie z zamiarem do dalszej odsprzedaży. Działki nr i były i są niezabudowane. Działka ewid. nr jest zabudowana budynkiem mieszkalnym i gospodarczym, które wybudowane zostały przed drugą wojną światową. Działki te stanowiły gospodarstwo rolne darczyńców. W dniu 30 listopada 1995 r. nabyli do majątku osobistego w drodze jw. darowizny nieruchomość składającą się działki ewid. nr o powierzchni 0,1839 ha (według ewidencji rola), stanowiącej pozostałą część ww. gospodarstwa rolnego, nie w celu dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca i jego żona od dnia dokonania darowizny prowadzą to gospodarstwo rolne. Od 2000 r..., a od 2001 r... podlegają rolniczemu ubezpieczeniu społecznemu i je opłacają.

Wszystkie ww. działki położone są na terenie miasta. Zgodnie z uchwalonym 19 grudnia 2003 r. miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta działki nr położone są na obszarze o funkcji mieszkaniowej z usługami. Działka nr leży na obszarze, na którym nie przewiduje się zabudowy. nabyli wszystkie te działki do swojego majątku osobistego bez zamiaru dalszej odsprzedaży. Działki ewid. nr i posiadają uzbrojenie techniczne doprowadzone do ich granicy. nie podejmowali działań mających na celu uzbrajanie terenu, nie ponieśli takich nakładów i nie planują ich podejmowania i ponoszenia.

Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. od 1 czerwca 2000 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jako czynny podatnik podatku VAT, jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT, początkowo w zakresie budowy sieci oraz montażu urządzeń telekomunikacyjnych i elektrycznych. W zaświadczeniu nr ewid. o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej jako przedmiot działalności gospodarczej wskazano: projektowanie, budowa i eksploatacja sieci telekomunikacyjnych, elektroenergetycznych oraz pozostałych robót konstrukcyjno-montażowych, pośrednictwo w handlu, najmie nieruchomości, doradztwo podatkowe, finansowe, ekonomiczne, handel detaliczny, hurtowy, produkcja i przetwarzanie materiałów budowlanych i produktów rolno-spożywczych, gastronomia, usługi transportowe i sprzętowe, usługi przedstawicielskie, import-eksport. W 2003 r. zmienił faktyczny przedmiot wykonywanej działalności na doradztwo podatkowe i działalność rachunkowo księgową. jest doradcą podatkowym i z tego powodu nie może prowadzić działalności gospodarczej w innym zakresie. Pośrednictwa w handlu i najmie nieruchomości nigdy nie świadczyli i nie planują świadczyć. nie prowadzili działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami oraz pośrednictwo w handlu i najmie nieruchomości oraz nie planują jej prowadzić.

Działki, o których mowa we wniosku, po nabyciu w formie darowizny, a przed sprzedażą, nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze i nie planuje się, by miałby być przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Wnioskodawca planuje dokonać podziału działki nr (działka zabudowana i uzbrojona) na kilka działek. Działki nr i zostaną scalone, a następnie podzielone na działki budowlane. Ilość działek budowlanych wynika z ich powierzchni i minimalnej powierzchni działki budowlanej, wskazanej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta. Działki nr leżą na obszarze, którego dotyczy miejscowy planem zagospodarowania przestrzennego miasta.

Wnioskodawca i jego żona jako osoby fizyczne w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym planują ww. działki sprzedać w całości lub w części jako działki pod zabudowę (działki budowlane).

Wnioskodawca i nie planują podejmować działań mających na celu uzbrajanie terenu, prowadzenie akcji marketingowych oraz angażowania środków podobnych do wykorzystanych przez producentów czy handlowców i nie planują podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami podobnych do wykorzystanych przez handlowców czy producentów.

Wnioskodawca i żona Wnioskodawcy nigdy nie dokonywali sprzedaży działek.

Wnioskodawca i jego żona nie występowali o opracowanie, lub zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w stosunku do którejkolwiek z działek objętych zakresem pytania.

Obecnie obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego sporządzono w 2003 r.

Wnioskodawca i jego żona nie wydzielili i nie planują wydzielenia dróg wewnętrznych, które umożliwiają dojazd do nowo powstałych działek.

W wyniku podziału działki nr powstaną 2 nowe działki, a w wyniku podziału działki nr i (scalonych) powstanie 8 nowych działek.

Wnioskodawca i jego żona nie planują podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami podobnych do wykorzystanych przez handlowców czy producentów, nie planują podejmować działań mających na celu prowadzenie akcji marketingowych i angażowania środków podobnych do wykorzystanych przez producentów czy handlowców. Wnioskodawca i jego żona planują podjąć typowe działania dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Ponadto w ww. uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż Wnioskodawca de facto w tej samej sprawie wszczął wnioskiem z dnia 19 listopada 2012 r. postępowanie znak IPTPP2/443-983/12-4/AW, uzupełnionym pismem z 2 lutego 2013 r.

Postanowieniem z 5 marca 2013 r. tutejszy organ odmówił wszczęcia tego postępowania z uwagi na literalnie wskazane przez organ niedoprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca w dniu 4 czerwca 2013 r. złożył nowy wniosek de facto w tej samej sprawie, w którym uzupełnił wszystkie wskazane w ww. postanowieniach braki wniosku z dnia 19 listopada 2012 r. Wnioskodawca w całości doprecyzował zdarzenie przyszłe przez uzupełnienie wszystkich wskazanych w ww. postanowieniach braków.

Z wezwania z 6 sierpnia 2013 r. tutejszego organu znak IPTPP4/443-378/13-2/JM wynika, że według tut. Organu Wnioskodawca nie doprecyzował zdarzenia przyszłego w pięciu nowych kwestiach, w stosunku do treści ostatecznego postanowienia tut. Organu z 20 maja 2013 r. znak IPTPP2/443Z-3/13-2/JS i poprzedzającego go postanowienia z 5 marca 2013 r. znak IPTPP2/443-983/12-4/AW, w których to ostatecznie rozstrzygnięto de facto w tej samej sprawie, że wskazanych w ww. wezwaniu z dnia 6 sierpnia 2013 r. aż pięć kwestii nie jest niezbędnych do załatwienia sprawy lub zostały one doprecyzowane.

Dlatego wezwanie z 6 sierpnia 2013 r. dowodzi przewlekłości prowadzenia postępowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez osobę fizyczną zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku VAT terenu w postaci ww. działek nr lub ich części wydzielonych jak i nie wydzielonych jako działki pod zabudowę (działki budowlane), powstałe przez ich podział, będących majątkiem osobistym Wnioskodawcy i jego żony, zakupionych nie w celu dalszej odsprzedaży, podlega podatkowi od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż taka nie podlega podatkowi od towarów, gdyż z tytułu takiej sprzedaży Wnioskodawca i jej mąż nie będą podatnikami podatku od towarów i usług (VAT).

Stanowisko

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 tej ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak też wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy czynności muszą być wykonywane przez podatnika. Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 tej ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy oraz czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym czynność powinna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód. Biorąc pod uwagę przedstawione przepisy stwierdzić należy, że aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Uznanie osoby fizycznej za podatnika w myśl powyższej ustawy uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Zatem osoba fizyczna wykonująca czynność dostawy towarów polegającej na zbyciu części majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży (w celach handlowych), nie jest podatnikiem podatku VAT. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie. Po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, a po drugie czynność ta została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT. Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca i jego żona zamierzają dokonać dostaw działek bez wyodrębnienia lub z wyodrębnieniem z gruntu nabytego w roku 1990 (niewielką część gruntu nabyto w 1995 r.) przeznaczonego do użytkowania rolniczego, a nie pod zabudowę. Tym samym nabycie gruntu nie nastąpiło w celach handlowych.

Wnioskodawca i jego żona użytkowali przedmiotowy grunt do działalności rolniczej, ale w momencie zbycia przedmiotowych działek wnioskodawcy dokonują sprzedaży gruntów przeznaczonych pod zabudowę. To wskazuje, że najpóźniej wtedy "są one wyłączone ze składu gospodarstwa rolnego, czyli że utraciły związek z prowadzoną działalnością rolniczą". Dlatego Wnioskodawca i jego żona dokonają wtedy sprzedaży działek należących do ich majątku osobistego, jako osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej w tym zakresie, a dostawa ta nie będzie miała charakteru działalności profesjonalnej, stałej i zorganizowanej.

W związku z tym taka sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę i jego żonę nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, lecz związana jest z przysługującym im prawem do rozporządzania własnym majątkiem i dlatego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zasadności stanowiska Wnioskodawcy w ww. zakresie dowodzi treść wyroku z 5 marca 2009 r. sygn. akt I FSK 1249/08 Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalającego skargę kasacyjną Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 304/08 w zakresie decyzji w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 17 czerwca 2009 r. sygn. ILPP1/443-50/07/09-S/GZ w podatku od towarów i usług w zakresie, że: "Sprzedaż przez osobę fizyczną zarejestrowaną jako podatnik podatku VAT działek przeznaczonych pod zabudowę, powstałych przez podział jednego gruntu ornego i pochodzących z majątku osobistego zakupionego nie w celu dalszej odsprzedaży - nie podlega opodatkowaniu."

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego nie można uznać wnioskodawcę i jego żony za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z zamierzoną sprzedażą nieruchomości wydzielonych z przedmiotowych działek.

W świetle wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej sygn. akt C-180/10 i C-181/10 dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę można uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli skorzystało ono z możliwości przewidzianej art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmieniona Dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Ponadto jeżeli osoba fizyczna w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy Rady 2006/112/WE, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, tj.: za podatnika podatku od wartości dodanej.

W polskiej ustawie o podatku od towarów i usług brak jest jednoznacznego i precyzyjnego unormowania, z którego wynikałoby, że Polska skorzystała z przysługującego jej uprawnienia określonego w art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE - patrz wyrok 21 grudnia 2011 r. sygn. I SA/Sz 841/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Ponieważ planowana w przedmiotowej sprawie sprzedaż dotyczyć będzie nieruchomości, należy wziąć pod uwagę również treść orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczących tej tematyki.

Z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wymienione we wniosku czynności wykonane przez Wnioskodawcę wskazują, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie wykazał aktywności w rozporządzaniu nieruchomością, porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył na współwłasność do swojego majątku osobistego (po 50%) od rodziców w drodze darowizny nieruchomość składającą się z działki ewid. nr, o łącznej powierzchni 1,2645 ha. Zgodnie z uchwalonym 19 grudnia 2003 r. miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działki nr położone są na obszarze o funkcji mieszkaniowej z usługami. Wnioskodawca od 1 czerwca 2000 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jako czynny podatnik podatku VAT, jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT, początkowo w zakresie budowy sieci oraz montażu urządzeń telekomunikacyjnych i elektrycznych. W zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej jako przedmiot działalności gospodarczej wskazano: projektowanie, budowa i eksploatacja sieci telekomunikacyjnych, elektroenergetycznych oraz pozostałych robót konstrukcyjno-montażowych, pośrednictwo w handlu, najmie nieruchomości, doradztwo podatkowe, finansowe, ekonomiczne, handel detaliczny, hurtowy, produkcja i przetwarzanie materiałów budowlanych i produktów rolno-spożywczych, gastronomia, usługi transportowe i sprzętowe, usługi przedstawicielskie, import-eksport. W 2003 r. Wnioskodawca zmienił faktyczny przedmiot wykonywanej działalności na doradztwo podatkowe i działalność rachunkowo księgową. Wnioskodawca jest doradcą podatkowym i z tego powodu nie może prowadzić działalności gospodarczej w innym zakresie. Pośrednictwa w handlu i najmie nieruchomości Wnioskodawca nigdy nie świadczył i nie planuje świadczyć. Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami oraz pośrednictwa w handlu i najmie nieruchomości oraz nie planuje jej prowadzić. Wnioskodawca nie podejmował działań mających na celu uzbrajanie terenu, nie poniósł takich nakładów i nie planuje ich podejmowania i ponoszenia. Działki, o których mowa we wniosku, po nabyciu w formie darowizny, a przed sprzedażą, nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze i nie planuje się, by miałby być przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca planuje dokonać podziału działki nr (działka zabudowana i uzbrojona) na kilka działek. Działki nr i zostaną scalone, a następnie podzielone na działki budowlane. Wnioskodawca nie występował o opracowanie lub zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w stosunku do którejkolwiek z działek objętych zakresem pytania. Wnioskodawca nigdy nie dokonywał sprzedaży działek. Wnioskodawca nie wydzielił i nie planuje wydzielenia dróg wewnętrznych, które umożliwiają dojazd do nowo powstałych działek. Wnioskodawca nie planuje podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami podobnych do wykorzystanych przez handlowców czy producentów, nie planuje podejmować działań mających na celu prowadzenie akcji marketingowych i angażowania środków podobnych do wykorzystanych przez producentów czy handlowców. Wnioskodawca planuje podjąć typowe działania dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji stwierdzić należy, że pomimo, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży przedmiotowych działek stanowiących współwłasność małżonków, Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Z przedstawionych okoliczności sprawy nie wynika, by Zainteresowany podejmował jakiekolwiek aktywne działania odnoszące się do sprzedaży, które można uznać za charakterystyczne do profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Wskazać w tym miejscu należy, że Wnioskodawca nie ponosił nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży.

W świetle powyższego Wnioskodawcy nie można przypisać aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Wszelkie bowiem działania podejmowane przez Wnioskodawcę sprowadzały się tylko do podziału działek, które nie wskazują na zaangażowanie środków ze strony Wnioskodawcy, kwalifikujących Jego działania jako zbliżonych do podejmowanych przez podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie podejmował działań mających na celu uzbrajanie terenu, nie wydzielił dróg wewnętrznych, nie występował o opracowanie lub zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w stosunku do którejkolwiek z działek, nie planuje podejmować działań mających na celu prowadzenie akcji marketingowych.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, w związku z dostawą działek stanowiących współwłasność małżonków, brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Czyli w przedmiotowej sprawie uznać należy, iż Wnioskodawca dokonując dostawy działek stanowiących współwłasność małżonków nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynności te nie będą nosić znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Powyższe wynika z faktu, iż z okoliczności sprawy nie wynika, iż planowana przez Zainteresowanego dostawa działek stanowiących współwłasność małżonków, nie będzie stanowiła zwykłego wykonywania prawa współwłasności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, zbywając działki stanowiące współwłasność małżonków, będących jego majątkiem prywatnym, będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego stosownie do zapisów orzecznictwa - transakcja dostawy działek stanowiących współwłasność małżonków nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, dostawa działek stanowiących współwłasność małżonków, stanowiących przedmiot zapytania, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem Wnioskodawca, w związku z dostawą działek stanowiących współwłasność małżonków będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni On przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do zarzutu Wnioskodawcy przewlekłości prowadzenia postępowania tut. Organ zauważa, iż w myśl art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W ocenie tut. Organu wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej w związku z czym pismem z dnia 6 sierpnia 2013 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Zgodnie z art. 14d ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Do tego terminu nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4 ww. ustawy.

Wniosek ORD-IN z dnia 4 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Organu w dniu 10 czerwca 2013 r.

Niniejsza interpretacja została zatem wydana przed upływem 3 miesięcy, o których mowa w art. 14d Ordynacji podatkowej.

W świetle powyższego zarzut "przewlekłości prowadzenia postępowania" jest bezpodstawny.

Należy podkreślić, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

Końcowo należy zauważyć, że art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu cytowanym przez Wnioskodawcę w stanowisku Wnioskodawcy obowiązywał do dnia 31 marca 2013 r. Aktualne brzmienie ww. przepisu ustawy zostało wprowadzone na podstawie art. 1 pkt 12 lit. a ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) i obowiązuje od dnia 1 kwietnia 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.