IPTPP4/443-366/14-2/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2014 r. (data wpływu 21 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty wartości sprzedaży, kwoty podatku VAT należnego i deklaracji VAT-7 w związku z zastosowaniem błędnej stawki podatku VAT do sprzedaży ewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest prawidłowe.

W dniu 21 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty wartości sprzedaży, kwoty podatku VAT należnego i deklaracji VAT-7 w związku z zastosowaniem błędnej stawki podatku VAT do sprzedaży ewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie uboju, przetwórstwa mięsnego oraz sprzedaje swoje produkty poprzez kilka sklepów oraz punktów sprzedaży na terenie województwa. We wszystkich sklepach oraz punktach sprzedaży są zainstalowane kasy fiskalne.

W dniu 12.03.2012 podczas programowania nowej kasy rejestrującej w dniu roku serwisant pomyłkowo przypisał dla sprzedawanych produktu stawkę 8% zamiast 5%. Błąd zauważono w miesiącu listopadzie 2013, wezwano serwisanta, który usunął pomyłkę i od dnia 16 listopada 2013 r. kasa prawidłowo rejestrowała sprzedaż ze stawką 5%.

W dniu 10 grudnia 2013 r. firma dokonująca serwis kas fiskalnych złożyła oświadczenie o popełnionym błędzie jednocześnie dokonała podsumowania błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży z niewłaściwą stawką podatku VAT.

Został wykonany raport, w którym została wykazana wartość sprzedaży ze stawką 8% -zawyżoną.

W ewidencji korekt odnotowano błędy.

Dokładne wyliczenia kwot zawyżonego podatku należnego zostały przeprowadzone w oparciu o raporty dobowe wydrukowane z kasy fiskalnej. Przedsiębiorstwo nie prowadzi sprzedaży w wysokości 8%, całkowita sprzedaż dotyczyła sprzedaży produktów wytworzonych (mięso i wędliny) w wysokości 5%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy można skorygować wartość sprzedaży a tym samym podatku VAT należnego i deklaracji VAT-7 do prawidłowej stawki VAT na podstawie

* kasowych raportów dobowych,

* oświadczenia firmy dokonującej serwisu kas fiskalnych,

* dokumentów dokumentujących wydania dla sklepu dokonującego sprzedaży z błędną stawką podatku VAT

* szczegółowego wyliczenia z dobowych raportów fiskalnych mimo nie posiadania paragonów za sprzedane produktów z nieprawidłową stawką VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z konstrukcją kas fiskalnych nie jest możliwa jakakolwiek ingerencja w ich pamięć fiskalną. Korekta danej transakcji jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli przed ostatecznym zapisem w kasie fiskalnej a szczególnie w jej pamięci. Podmioty świadczące serwis techniczny również nie mają takiej możliwości, co zostało usankcjonowane w punkcie 3 załącznika nr 6 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunkom ich stosowania.

Zgodnie z art. 29 ustawy o VAT ust. 1 i 4 ustawy o VAT obrotem jest kwota należna, a nie kwota figurująca na paragonie fiskalnym. Natomiast zakaz zmiany treści paragonu jest jedynie warunkiem stosowania kas rejestrujących i nie zmienia zasady wyżej wymienionego artykułu ustawy o VAT.

Podatnik ma obowiązek rzetelnego prowadzenia ewidencji podatkowych zgodnych z rzeczywistością oraz obowiązującymi przepisami prawa więc posiada obowiązek skorygowania błędnego naliczenia podatku VAT i skorygowania podatku należnego w deklaracjach VAT-7 za okres 03.2012 do 11.2013.

W zakresie korekt faktur VAT uregulowano odpowiednimi przepisami prawa, natomiast w zakresie korekt paragonów fiskalnych rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących obowiązujące od 01.10.2013 w § 3 sprecyzowało sposób sporządzania korekt. Jednakże nie obejmuje wyjątkowych sytuacji, w których nastąpiła pomyłka serwisanta.

Przepisy prawa nie pozbawiają możliwości dokonania korekty podatku należnego, jeżeli jest możliwe wykazanie, że obrót z transakcji był inny niż kwota wynikający z paragonu.

Podatnik ma prawo do zaksięgowania obrotu ze sprzedaży według właściwych stawek podatku od towarów i usług i wykazania podatku w poprawnej stawce poprzez złożenie odpowiednich korekt deklaracji VAT-7 pod warunkiem posiadania dokumentacji i ujęcia jej w zeszycie korekt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy zauważyć, że interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. w 2012 r. i 2013 r.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez pojęcie sprzedaży należy rozumieć zarówno odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., regulowały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, z późn. zm.).

W myśl § 7 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do dokonywania rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy i dokonywania wydruku z każdej sprzedaży paragonu fiskalnego lub faktury VAT oraz do wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Paragon fiskalny jest to wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 11 ww. rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r.).

Raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy) - rozumie się przez to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku - § 2 pkt 18 ww. rozporządzenia.

Podkreślić należy, iż istotą kasy fiskalnej jest posiadanie pamięci fiskalnej, tj. urządzenia umożliwiającego trwały, jednokrotny zapis danych dopuszczonych programem pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia (§ 2 pkt 10 ww. rozporządzenia).

Natomiast w stanie prawnym, obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 363) w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 6 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalny, w myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z 14 marca 2013 r., rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Natomiast przez pamięć fiskalną rozumie się urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmieniany zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych (§ 2 pkt 11 tego rozporządzenia).

Raport fiskalny (dobowy, okresowy, w tym miesięczny, oraz rozliczeniowy) - w myśl § 2 pkt 18 rozporządzenia Ministra Finansów z 14 marca 2013 r. - to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku.

W świetle przedstawionych unormowań prawnych, kasa rejestrująca, a w szczególności pamięć fiskalna kasy, zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika, co oznacza, że dane raz wprowadzone do kasy (transakcja zakończona wydrukowaniem paragonu) nie podlegają już modyfikacji. Korekta danej transakcji (treści paragonu fiskalnego) jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli zapisaniem danych w pamięci fiskalnej. Jednakże zakaz ingerencji w pamięć fiskalną nie oznacza zakazu korekty samej transakcji sprzedaży, gdyż to dokumentacja kasowa transakcji nie podlega korekcie, a nie sama transakcja sprzedaży (w istocie obowiązuje jedynie zakaz zmiany treści paragonu).

Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tekst jedn.: po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję.

W myśl § 3 ust. 5 rozporządzenia, w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

Zgodnie z § 3 ust. 6 rozporządzenia w przypadku, o którym mowa w ust. 5, podatnik ewidencjonuje przy zastosowaniu kasy sprzedaż w prawidłowej wysokości.

Wskazać należy, że stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie uboju, przetwórstwa mięsnego oraz sprzedaje swoje produkty poprzez kilka sklepów oraz punktów sprzedaży na terenie województwa opolskiego. We wszystkich sklepach oraz punktach sprzedaży są zainstalowane kasy fiskalne. W dniu 12.03.2012 podczas programowania nowej kasy rejestrującej serwisant pomyłkowo przypisał dla sprzedawanych produktów stawkę 8% zamiast 5%. Błąd zauważono w miesiącu listopadzie 2013, wezwano serwisanta, który usunął pomyłkę i od dnia 16 listopada 2013 r. kasa prawidłowo rejestrowała sprzedaż ze stawką 5%.

W dniu 10 grudnia 2013 r. firma dokonująca serwis kas fiskalnych złożyła oświadczenie o popełnionym błędzie jednocześnie dokonała podsumowania błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży z niewłaściwą stawką podatku VAT.

Został wykonany raport, w którym została wykazana wartość sprzedaży ze stawką 8% -zawyżoną.

W ewidencji korekt odnotowano błędy.

Dokładne wyliczenia kwot zawyżonego podatku należnego zostały przeprowadzone w oparciu o raporty dobowe wydrukowane z kasy fiskalnej. Przedsiębiorstwo nie prowadzi sprzedaży w wysokości 8%, całkowita sprzedaż dotyczyła sprzedaży produktów wytworzonych (mięso i wędliny) w wysokości 5%.

Wyżej powołany § 3 ust. 5 rozporządzenia określa, w jaki sposób należy dokonać korekty ewidencji w sytuacji wystąpienia oczywistej pomyłki. Przez oczywistą pomyłkę należy rozumieć taką pomyłkę, która ma miejsce w momencie sprzedaży, bądź niezwłocznie po niej.

Oczywista pomyłka jest to więc pomyłka, która jest łatwa do zauważenia, a "oczywistość" pomyłki, rozumianej jako określenie niedokładności, nasuwa się każdemu bez potrzeby dodatkowych ustaleń, dokumentów.

Zatem, w sytuacji gdy błędna informacja w ewidencji prowadzonej przy użyciu kas rejestrujących nie zostanie ujawniona w momencie sprzedaży, lecz po upływie pewnego czasu od sprzedaży, to nie można mówić o wystąpieniu oczywistej pomyłki. Po upływie jakiegoś czasu od sprzedaży nie jest bowiem możliwe stwierdzenie błędów w ewidencji prowadzonej przy użyciu kas rejestrujących (np. dotyczących rodzaju towaru, jego ilości, kwoty sprzedaży brutto, stawki podatku) bez konieczności odwołania się, przeanalizowania innych dokumentów będących w posiadaniu Wnioskodawcy, bądź przepisów obowiązujących w dacie sprzedaży.

Tym samym, w sytuacji będącej przedmiotem wniosku, nie można mówić o oczywistej omyłce.

Z treści ww. § 3 ust. 5 ww. rozporządzenia wynika, jak powinien postąpić podatnik prowadzący ewidencję przy użyciu kas rejestrujących w sytuacji, gdy wystąpią w niej oczywiste pomyłki. Podatnik zobowiązany jest mianowicie do niezwłocznej korekty prowadzonej ewidencji poprzez ujęcie w odrębnej ewidencji błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży - pkt 1, podania przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki, dołączenia oryginału paragonu dokumentującego sprzedaż, przy której nastąpiła pomyłka - pkt 2. Zatem warunkiem niezbędnym do dokonania korekty ewidencji jest spełnienie łącznie dwóch warunków wymienionych w pkt 1 i pkt 2 § 3 ust. 5 ww. rozporządzenia.

Należy jednocześnie wskazać, że brak oryginału paragonu fiskalnego nie jest przeszkodą do dokonania odpowiedniej korekty obrotu i podatku należnego. Konieczność posiadania oryginału paragonu fiskalnego jest niezbędnym warunkiem do dokonania korekty sprzedaży w sytuacji zaistnienia oczywistej pomyłki.

Wskazać należy, że paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu (z którym wiążą się m.in. uprawnienia rękojmi i gwarancji), natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości towaru (w przypadku np. jego zwrotu czy reklamacji) lub usługi.

Wprawdzie obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania błędnie zaewidencjnowanej sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej w sytuacji, gdy powstałe błędy nie są efektem oczywistej pomyłki, jednakże brak regulacji prawnych w tym zakresie, nie może pozbawić podatnika możliwości dokonania korekty, jeżeli możliwe jest wykazanie, że obrót z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie, bądź też paragon nie odzwierciedla zaistniałego stanu faktycznego. Zakaz zmiany treści paragonu jest jedynie warunkiem stosowania kas rejestrujących i nie może on zmieniać zasady wynikającej z art. 29 ust. 1 ustawy, gdyż obrotem jest kwota rzeczywiście należna, a nie kwota figurująca na paragonie fiskalnym, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tekst jedn.: po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych.

W takim przypadku należy prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego (kwoty zapłaty).

Dowodzenie zaistnienia błędu, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie podatnika, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty i w sposób niebudzący wątpliwości wykazać fakt pomyłki w ewidencji prowadzonej przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz mając na względzie brak szczegółowych uregulowań odnoszących się do sposobu korygowania obrotu ewidencjonowanego przy zastosowaniu kas rejestrujących stwierdzić należy, ze zgromadzenie przez Wnioskodawcę dowodów dokumentujących rzeczywisty przebieg transakcji, może stanowić podstawę do skorygowania obrotu i kwot podatku należnego. Dowodzenie prawidłowości zastosowanej stawki podatku, będące podstawą dokonania korekty, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), zwana dalej Ordynacją podatkową, zawiera ogólne zasady korygowania deklaracji, także dotyczące deklaracji składanych dla potrzeb rozliczenia podatku od towarów i usług, niezależnie od regulacji zawartych w samej ustawie.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Na podstawie art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W myśl art. 3 ust. 5 Ordynacji podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Na mocy art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 12 ustawy zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi je w innej wysokości.

Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowemu (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym - poprawnym już - wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej.

Na podstawie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Prawo do złożenia korekty istnieje w związku z tym dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Podatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Mając zatem na uwadze prymat prawdy obiektywnej, jeżeli w wyniku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ewidencja ta nie jest zgodna ze stanem faktycznym - podatnik ma obowiązek wykazania w ewidencji VAT oraz deklaracji podatkowej rzeczywistego obrotu.

Wskazać należy, iż źródło pochodzenia danych, na podstawie których podatnik sporządza ewidencję oraz deklarację podatkową ma w tym przypadku jedynie wartość dowodową, priorytetem jest natomiast rzetelność tych danych, która oceniana może być w toku ewentualnego postępowania podatkowego, w którym, zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Zatem, mimo nieposiadania paragonów za sprzedane produkty z nieprawidłową stawką VAT, podstawę korekty mogą stanowić: kasowe raporty dobowe, oświadczenie firmy dokonującej serwisu kas fiskalnych, dokumentów dokumentujących wydania dla sklepu dokonującego sprzedaży z błędną stawką podatku VAT, szczegółowe wyliczenia z dobowych raportów fiskalnych, jeżeli pozwolą one na ustalenie prawidłowej - rzeczywistej wartości sprzedaży i kwot podatku należnego.

Zatem w przedstawionej sytuacji, gdy Wnioskodawca ewidencjonował na kasie rejestrującej sprzedaż towarów jako opodatkowaną stawką 8%, zamiast prawidłowej stawki 5%, Wnioskodawca może skorygować wartość obrotu i podatku należnego zarejestrowanego na kasie fiskalnej ze stawką 8%, pod warunkiem, że rejestr korekt wskazuje skorygowane pozycje zaewidencjonowane na kasie rejestrującej w sposób błędny i przyczyny korekty, a jego zapisy pozwalają na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego. W konsekwencji powyższego Wnioskodawca ma prawo do skorygowania obrotu i podatku należnego wykazanych w deklaracjach VAT-7 za okres od marca 2012 r. do listopada 2013 r.

Przy czym dokonując korekty należy mieć na względzie regulację art. 29 ust. 1 ustawy, w myśl której, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.