IPTPP4/443-285/14-6/JM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2014 r. (data wpływu 15 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 8 lipca 2014 r.) oraz z dnia 25 lipca 2014 r. (data wpływu 29 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy wywłaszczonych działek za odszkodowaniem - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy wywłaszczonych działek za odszkodowaniem.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 8 lipca 2014 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego, przeformułowania pytania oraz stanowiska Wnioskodawcy oraz pismem z dnia 25 lipca 2014 r. (data wpływu 29 lipca 2014 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego i jako rolnik jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Zarówno Wnioskodawca jak i żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej.

W skład gospodarstwa rolnego wchodziły między innymi działki gruntu ornego:

* w dniu 21.01.2008 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta umową sprzedaży w dniu 03.10.2006 w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 03.10.2006 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 10.09.2007 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 03.02.2005 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 27.04.2005 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 31.07.1998 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 22.09.2010 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 05.10.2004 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 11.05.2004 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 11.04.1997 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 03.08.1998 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych.

Wszystkie ww. działki wchodziły w skład gospodarstwa rolnego. Przez cały czas były użytkowane rolniczo, nie były zabudowane.

Działki nie były przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Nie zostały na nich dokonane żadne ulepszenia.

Na podstawie decyzji Wojewody z dnia 10.01.2012 działki powyższe zostały podzielone i ich części zostały wywłaszczone pod budowę drogi i stały się własnością Samorządu Województwa.

Decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzja zobowiązywała do niezwłocznego wydania nieruchomości.

Za wywłaszczone działki zostało wypłacone odszkodowanie.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie prowadzonej działalności rolniczej.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, której przedmiotem jest obrót nieruchomościami.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży działek.

Wnioskodawca nie poniósł żadnych czynności w celu przygotowania dostawy przedmiotowych działek przed wywłaszczeniem.

Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia z VAT i zarejestrował się jako podatnik VAT od 1 maja 2006 r. Do dnia 30.04.2006 działki były wykorzystywane do czynności zwolnionych, natomiast od dnia 01.05.2006 były wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z tytułu nabycia działek nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, były to grunty rolne nabyte notarialną umową sprzedaży.

Działka nr;

* nabyta w dniu 21.01.2008 umową sprzedaży - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* nabyta umową sprzedaży w dniu 03.10.2006 - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* nabyta w dniu 03.10.2006 - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* nabyta w dniu 10.09.2007 - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* nabyta w dniu 03.02.2005 - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* nabyta w dniu 27.04.2005 - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* nabyta w dniu 31.07.1998 - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* nabyta w dniu 22.09.2010 - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* nabyta w dniu 05.10.2004 - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* nabyta w dniu 11 maja 2004 r. - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* nabyta w dniu 11.04.1997 - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* nabyta w dniu 03.08.1998 - nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca informuje równocześnie, że od chwili wywłaszczenia zaprzestano wykorzystywania gruntu w działalności rolniczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie postawione w uzupełniniu wniosku).

Czy wywłaszczenie rolnika z działek gruntów rolnych przez Samorząd Województwa i otrzymanie przez rolnika z tego tytułu odszkodowania od wyżej wymienionej jednostki jest zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT u rolnika płatnika podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności rolniczej.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowy grunt został nabyty jako majątek osobisty w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego nie zaś z zamiarem jego odsprzedaży. Brak jest więc podstaw do uznania, że transakcja powinna być opodatkowana jako czynność handlowa. Wywłaszczenie działek nie może być również uznane za czynność dokonaną w związku z prowadzoną przez zbywającego działalnością rolniczą z powodu okoliczności zmiany charakteru przedmiotowego gruntu z rolniczego na grunt przeznaczony pod budowę drogi krajowej. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego sygn. II SA/Wa 562/08 z dnia 19.09.2008 jeżeli rolnik wskutek wywłaszczenia niezależnie od swej woli zaprzestanie wykorzystywania gruntu w działalności rolniczej - grunt ten staje się majątkiem osobistym. W związku z powyższym transakcja wywłaszczenia działek na podstawie artykułu 43 ust. 1 pkt 9 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy zauważyć, że interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. w 2012 r., kiedy miała miejsce dostawa przedmiotowych działek.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 94, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Przepis powyższy określa szczególny przypadek dostawy towarów, który ma na celu wskazanie, że dostawą towarów jest nawet tak nietypowa sytuacja, jak władcze działanie organu lub samego przepisu prawa, w którym towar (także wbrew woli) zmienia właściciela za odszkodowaniem. Własność towaru nie jest tu najistotniejszą cechą opisanego przypadku, lecz nierówna pozycja stron takiej specyficznej dostawy, w której jedna niejako "zmuszona" jest poddać się określonym nakazom płynącym z organu lub z mocy prawa.

Zatem, jeśli przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje za odszkodowaniem, to wówczas stanowi ono odpłatną dostawę towarów i ze względu na przedmiot czynność taka jest objęta opodatkowaniem. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną, objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Zaznaczyć należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Zatem dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa, prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

W myśl art. 11d ust. 5 ww. ustawy, wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wysyłają zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wnioskodawcy, właścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie tej decyzji na adres wskazany w katastrze nieruchomości, a w przypadku, o którym mowa w art. 11a ust. 2, wojewodom, na których obszarze właściwości znajduje się część nieruchomości objętej wnioskiem o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, oraz zawiadamiają pozostałe strony w drodze obwieszczeń, odpowiednio w urzędzie wojewódzkim lub starostwie powiatowym, a także w urzędach gmin właściwych ze względu na przebieg drogi, na stronach internetowych tych gmin i w prasie lokalnej. Doręczenie zawiadomienia na adres wskazany w katastrze nieruchomości jest skuteczne.

Na podstawie art. 11f ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 tej ustawy, linie rozgraniczające teren ustalone decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowią linie podziału nieruchomości.

Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości (art. 12 ust. 3 powoływanej ustawy).

W świetle art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 12 ust. 4f, odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Według art. 18 ust. 1 cyt. ustawy, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Z powołanych przepisów wynika zatem, iż istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika jasno, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 ustawy).

Artykuł 2 pkt 15 ustawy stanowi, że przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Z uwagi na powyższe działalność rolnicza jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a grunt rolny wykorzystywany przez rolnika, będącego zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, do prowadzenia działalności rolniczej nie stanowi jego majątku osobistego.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego.

W skład gospodarstwa rolnego wchodziły między innymi działki gruntu ornego:

* w dniu 21.01.2008 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta umową sprzedaży w dniu 03.10.2006 w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 03.10.2006 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 10.09.2007 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 03.02.2005 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 27.04.2005 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 31.07.1998 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 22.09.2010 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 05.10.2004 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 11.05.2004 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 11.04.1997 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych

* nabyta w dniu 03.08.1998 umową sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie prowadzonej działalności rolniczej.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy wywłaszczenie działek i otrzymanie z tego tytułu odszkodowania jest zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT.

Wskazać należy, że w przypadku gdy sprzedaży gruntu należącego do gospodarstwa rolnego dokonuje rolnik, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, to należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Grunty będące przedmiotem sprzedaży wykorzystywane były przez Zainteresowanego w prowadzonej przez niego działalności rolniczej. Do czasu wywłaszczenia stanowiły one część gospodarstwa rolnego i wykorzystywane były rolniczo, do czynności opodatkowanych.

Powyższe okoliczności wskazują na ścisły związek gruntu z prowadzoną działalnością rolniczą Wnioskodawcy, który działalność tę prowadzi jako rolnik. Zatem przedmiotem dokonanej dostawy był grunt stanowiący składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą - w rozumieniu ustawy - jest działalność rolnicza.

Zatem należy stwierdzić, że dokonana dostawa działek nie nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym lecz stanowiła sprzedaż dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.

Zainteresowany nie wykazał, by przedmiotowy grunt w jakikolwiek sposób był związany z zaspokojeniem jego prywatnych, osobistych potrzeb, zatem należy uznać, że planowana dostawa nie nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Będące przedmiotem wniosku działki nabyte na podstawie umów sprzedaży w celu prowadzenia upraw rolnych, były użytkowane rolniczo. Okoliczności te wskazują na ścisłe związanie gruntów z prowadzoną działalnością rolniczą Wnioskodawcy, który działalność tę prowadził jako rolnik, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie prowadzonej działalności rolniczej i wykorzystującym te grunty do czynności opodatkowanych.

W takiej sytuacji uznać należy, że zrealizowanej dostawy dokonał czynny zarejestrowany podatnik VAT, a jej przedmiotem jest grunt stanowiący składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą - w rozumieniu ustawy - jest działalność rolnicza.

W rezultacie, dostawa gruntu stanowiącego część gospodarstwa rolnego w okolicznościach wskazanych we wniosku jest dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług. Nie można zatem uznać, aby w tej konkretnej sytuacji dostawa ta stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym Zainteresowanego.

Okoliczność, że wydano decyzję o lokalizacji budowy drogi, nie zmienia faktu, że działki wykorzystywane były do działalności gospodarczej. Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że działki stanowiły majątek osobisty.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że na podstawie decyzji Wojewody działki zostały podzielone i ich części zostały wywłaszczone pod budowę drogi i stały się własnością Samorządu Województwa. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzja zobowiązywała do niezwłocznego wydania nieruchomości. Za wywłaszczone działki zostało wypłacone odszkodowanie.

Z cyt. wyżej przepisów ustawy wynika wprost, że w sytuacji, gdy w odniesieniu do danego terenu wydano decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, wydanie tej decyzji przesądza o kwalifikacji terenu jako terenu budowlanego i do terenu tego nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W konsekwencji do przedmiotowej dostawy działek nie jest możliwe zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że dokonana przez Wnioskodawcę dostawa wywłaszczonych działek za odszkodowaniem stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca działa dla tej transakcji jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji powyższego dostawa wywłaszczonych działek za odszkodowaniem jest odpłatną dostawą uregulowaną w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, która zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało je uznać za nieprawidłowe.

Wobec stwierdzenia Wnioskodawcy we własnym stanowisku, że transakcja wywłaszczenia działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, tut. Organ zauważa, że Wnioskodawca nieprawidłowo utożsamia zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT z wyłączeniem z opodatkowania. Jeśli dana czynność nie podlega opodatkowaniu, to nie stosuje się do niej regulacji wynikających z ustawy, pozostaje więc poza zakresem działania ustawy. Jeśli natomiast czynność jest objęta regulacją ustawy, to podlega opodatkowaniu a w dalszej kolejności należy ustalić jaką zastosować stawkę podatku lub zwolnienie z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.