IPTPP4/443-171/13-4/UNR - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem paliwa do napędu samochodów osobowych będących przedmiotem wynajmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 26 czerwca 2013 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP4/443-171/13-4/UNR Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem paliwa do napędu samochodów osobowych będących przedmiotem wynajmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2013 r. (data wpływu 18 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu 12 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku VAT od paliwa do samochodów osobowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku VAT od paliwa do samochodów osobowych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Działalność przedsiębiorstwa Wnioskodawcy to m.in. usługi transportowe - działalność polegająca na wynajmowaniu samochodów osobowych z kierowcą, PKD 49.31.Z. - usługi wynajmu samochodu osobowego z kierowcą. W okresie II-XII 2012 r. Zainteresowany świadczył dla firmy na podstawie umowy o współpracy, o okresie dłuższym niż 6 miesięcy, którą Wnioskodawca podpisał i wysłał do podpisu, jednak kontrahent jej nie podpisał. Była to usługa dowozu pracowników tej firmy do miejsca rozpoczęcia wykonywania pracy. Usługi dotyczące ww. transportu Wnioskodawca opodatkował obniżoną stawką VAT 8%. VAT naliczonego z faktur VAT na zakup paliwa do samochodów osobowych, którymi Wnioskodawca świadczył usługi wynajmu nie odliczył od VAT należnego, art. 4 ustawy z 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

W piśmie z dnia 10 czerwca 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Paliwo do samochodów osobowych zostało zakupione przez Wnioskodawcę - świadczącego usługi wynajmu samochodu osobowego z kierowcą. Usługi były świadczone na podstawie comiesięcznych zleceń wysyłanych przez świadczeniobiorcę na początku miesiąca. Za wykonane usługi Zainteresowany wystawiał faktury VAT na nabywcę. Grupowanie PKWiU, do którego Wnioskodawca zakwalifikował usługę to: 49.32.12.0 i opodatkował stawką VAT 8%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Świadcząc usługi wynajmu samochodu osobowego dla przedsiębiorstwa, z którym umowa na okres nie krótszy niż 6 miesięcy, była podpisana przez Wnioskodawcę i wysłana listem poleconym do kontrahenta, ale przez niego nie podpisana, czy Wnioskodawca postąpi właściwie korygując deklaracje VAT- 7 i odliczając VAT od zakupu paliwa do wynajmowanych kontrahentowi samochodów osobowych - art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b. ustawy z 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym Dz. U. z 2010 r. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.

Zdaniem Wnioskodawcy, VAT od zakupu paliwa do samochodów osobowych wynajmowanych kontrahentowi na podstawie zawartej umowy na okres nie krótszy niż 6 miesięcy Zainteresowany postąpi właściwie odliczając VAT naliczony, obniżając podatek VAT należny - art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b. ustawy wymienionej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego, pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

1.

gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz

2.

samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Ponadto, stosownie do art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

Z powyższego wynika, iż przewidziany przepisem art. 4 ustawy nowelizującej, zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 (tekst jedn.: pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność m.in. w zakresie usług transportowych - działalność polegająca na wynajmowaniu samochodów osobowych z kierowcą. W okresie II-XII 2012 r. Zainteresowany świadczył dla firmy na podstawie umowy o współpracy, o okresie dłuższym niż 6 miesięcy, którą Wnioskodawca podpisał i wysłał do podpisu, jednak kontrahent jej nie podpisał. Była to usługa dowozu pracowników tej firmy do miejsca rozpoczęcia wykonywania pracy. Usługi dotyczące ww. transportu Wnioskodawca opodatkował obniżoną stawką VAT 8%. Grupowanie PKWiU, do którego Wnioskodawca zakwalifikował usługę to: 49.32.12.0. Paliwo do samochodów osobowych zostało zakupione przez Wnioskodawcę - świadczącego usługi wynajmu samochodu osobowego z kierowcą. Usługi były świadczone na podstawie comiesięcznych zleceń wysyłanych przez świadczeniobiorcę na początku miesiąca. Za wykonane usługi Zainteresowany wystawiał faktury VAT na kontrahenta.

Jak już wcześniej wskazano, ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 3 ust. 1, ust. 4 i ust. 6 ustawy nowelizującej nie będą miały zastosowania do sytuacji przewidzianych w ust. 2 tego artykułu, a więc również w sytuacji gdy podatnik wykorzystuje samochód w ramach działalności określonej w art. 3 ust. 2 pkt 7b ustawy nowelizującej.

W tym miejscu należy więc określić zakres usług określonych w ww. przepisie tj. usług oddania w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze. Należy zauważyć, że pojęcia określające towary lub usługi, dla których przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie nie powołują symboli statystycznych należy interpretować przy użyciu dostępnych reguł wykładni, przede wszystkim uwzględniając literalne brzmienie przepisów (wykładnia gramatyczna). Jednakże, w przypadku wątpliwości na gruncie wykładni gramatycznej, znaczenie danego pojęcia należy ustalać przy zastosowaniu innych reguł interpretacyjnych w szczególności reguł wykładni funkcjonalnej czy systemowej. Przy czym, należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania obecnie posługiwania się w procesie wykładni przepisów ustawy również przepisami statystycznymi. W konsekwencji, jeśli inne metody wykładni nie dają racjonalnych rezultatów, możliwe jest posługiwanie się przepisami statystycznymi w celu odczytania znaczenia pojęć użytych przez ustawodawcę w celu zdefiniowania usług danego rodzaju.

A zatem pomimo nie wskazania przez ustawodawcę klasyfikacji dla usług określonych w analizowanym przepisie tj. dla oddania w odpłatne używanie samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze to w celu ich zdefiniowania można posiłkować się przepisami statystycznymi.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Usługi wynajmu zostały zawarte w dziale 77 "Wynajem i dzierżawa", do którego należy m.in. grupowanie 77.11 "Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek, bez kierowcy".

Natomiast świadczone przez Wnioskodawcę usługi są sklasyfikowane jako "wynajem samochodów osobowych z kierowcą" PKWiU 49.32.12.0 i należą do działu 49 "Transport lądowy i rurociągowy". A zatem mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis świadczonych usług oraz fakt, że według klasyfikacji przedmiotowe usługi są traktowane jako usługi transportowe, nie można uznać ich za usługi o podobnym charakterze do usług wynajmu czy dzierżawy.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 4 ustawy nowelizującej z uwagi na fakt, iż przedmiotowe samochody nie korzystają z wyłączenia z grupy pojazdów, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, ponieważ nie spełniają przesłanek zawartych w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej. A zatem Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od paliwa nabytego do napędu przedmiotowego samochodu.

Reasumując, z uwagi na to, iż - jak wykazano powyżej -Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego od zakupu paliwa do samochodu osobowego, Zainteresowany postąpi nieprawidłowo korygując deklarację VAT - 7 i odliczając VAT

Wobec powyższego wskazać należy, iż fakt, że kontrahent Wnioskodawcy nie podpisał umowy na usługi wynajmu samochodu osobowego, nie miał wpływu na podjęte rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl