IPTPP4/443-152/13-7/UNR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu 27 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zaliczenia w koszty organizacji wycieczki wydatków na mini poczęstunek w autokarze oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ww. wydatkami - jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* ustalenia prawidłowego momentu powstania obowiązku podatkowego oraz momentu ewidencjonowania kwot wpłat uiszczanych na poczet imprezy turystycznej;

* ustalenia prawidłowego sposobu ewidencjonowania świadczonych usług turystycznych przy zastosowaniu kasy rejestrującej;

* obowiązku ewidencjonowania zaliczek na poczet imprezy turystycznej przy zastosowaniu kasy rejestrującej;

* prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o wydatki związane z uczestnictwem w imprezie turystycznej potwierdzone dowodami na których brak jest wskazanego nabywcy;

* możliwości zaliczenia w koszty organizacji wycieczki wydatków na mini poczęstunek w autokarze oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ww. wydatkami;

oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2013 r. w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego oraz opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Podatnik w maju ubiegłego roku (2012) rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej między innymi na organizacji imprez turystycznych. W jej ramach pozyskuje usługi obce, dla bezpośredniej korzyści turysty (usługi hotelowe, ubezpieczenie, transport itd.) oraz samodzielnie świadczy usługi turystyczne (usługa przewodnika, instruktora narciarstwa itd. - usługi własne). Podatnik zadeklarował kwartalne opłacanie zaliczek na podatek dochodowy oraz kwartalnie rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług. Podatnik posiada siedzibę i miejsce zamieszkania w RP, działa na rzecz nabywcy usług w swoim imieniu i na własny rachunek. Podatnik prowadzi ewidencje, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty. Podatnik dotychczas nie ewidencjonował sprzedaży na rzecz osób fizycznych przy użyciu kasy fiskalnej.

W dniach od 17 do 22 grudnia 2012 r. podatnik zorganizował imprezę turystyczną (wyjazd narciarski). Usługa świadczona była wyłącznie na rzecz osób fizycznych. Wpłaty za imprezę Klienci uiszczali gotówką/przelewem przed wyjazdem w postaci zaliczek składających się na całość opłaty lub jednorazowo. Opisane wpłaty nie były dokumentowane przez Podatnika fakturami zaliczkowymi VAT marża, chyba że Klient tego zażądał. Podatnik obliczył uzyskaną prze siebie marżę dopiero w dniu 5 stycznia 2013 r., kiedy poznał wartość wszystkich kosztów związanych z organizacją wyjazdu. Kwota przychodu uzyskanego od osób fizycznych przekroczyła 20 000,00 zł.

Podatnik w bieżącym roku (2013) ma zamiar zorganizować podobne do wyżej opisanego wyjazdy dla osób fizycznych, osób fizycznych i firm (jednocześnie), dla firm. W trakcie wyjazdu będą nabywane dodatkowe usługi, które nie zawsze będzie możliwe do potwierdzenia za pomocą faktury np. wstęp do muzeum, rachunki z restauracji, bilety potwierdzające przejazd lokalna komunikacją, paragony fiskalne. Podatnik ma zamiar w trakcie przejazdu autokarem rozdawać wśród uczestników drobny poczęstunek (słodycze, soczki itd.), które będzie chciał zaliczyć do kosztów organizacji wyjazdu.

W piśmie z dnia 29 maja 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że termin Podatnik, który występuje w treści wniosku oznacza niniejszego Wnioskodawcę. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi ewidencję o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Łączna kwota obrotu z tytułu działalności wymienionej w art. 111. ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie przekroczyła w 2012 r. kwoty 20 000 zł Łączna kwota obrotu z tytułu działalności wymienionej w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, przekroczyła w 2013 r. kwotę 20 000 zł w miesiącu styczniu. Każde świadczenie (wykonana usługa) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalność, gospodarkę, oraz rolników ryczałtowych dokonane przez Wnioskodawcę jest dokumentowane fakturą, w której zawarte są dane identyfikujące odbiorcę. Zaznaczyć należy jedynie, że jeżeli dana osoba fizyczna zakupiła wycieczkę turystyczną dla kilku osób (np. dla rodziny), to faktura wystawiona była tylko na rzecz tej konkretnej osoby fizycznej, przy czym oczywiście Wnioskodawca wskazywał na fakturze, w odrębnej rubryce, że obejmuje ona odpowiednio większą ilość sprzedawanych usług. Liczba wszystkich dokonanych transakcji w zakresie usług świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 50 oraz liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20. Zapłata dokonywana była każdorazowo przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Z przelewów (historii operacji rachunku bankowego) jednoznacznie wynika za jakie usługi dokonywano zapłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie. (oznaczone we wniosku jako pytanie Ad. II) 1.)

Czy Podatnik będzie mógł zaliczyć w koszty organizacji wycieczki, wydatek na mini poczęstunek w autokarze przeznaczony dla uczestników wyjazdu. Jeżeli tak to, czy Podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich zakupie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, o których mowa w pytaniu, będą dla podatnika kosztami uzyskania przychodów. Z uwagi na to, że słodycze owe są towarami zakupionym dla bezpośredniej korzyści turysty, nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f. jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W myśl przepisu art. 23 ust. i pkt 23 u.p.d.o.f., za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W sytuacji opisanej w pytaniu wydatki na zakup drobnych artykułów żywnościowych nie są dla podatnika kosztem reprezentacji. Wydatki te nie mają bowiem na celu zaprezentowania podatnika.

Wydatki te są przeznaczone na zapewnienie pewnych świadczeń o charakterze standardowym dla uczestników wycieczki. Zgodzić się bowiem można, że drobny poczęstunek podczas długiej jazdy autokarem (w ramach wycieczki) jest pewnym standardem przyświadczeniu tego typu usług.

Nie są to zatem koszty reprezentacji podatnika. Z uwagi na to, że świadczenia ta mają charakter standardowy przy tego typu imprezach, można uznać także, iż są one ponoszone w celu uzyskania przychodów. Podatnik zapewnia te świadczenia, aby nie "odstawać" od innych podatników oferujących podobne usługi i od standardów przez nich zapewnianych. Dlatego - choć nie można powiązać tego kosztu z konkretnym przychodem, uznać należy, że poniesione na zakup artykułów spożywczych wydatki (o których mowa w pytaniu) są dla podatnika kosztami uzyskania przychodów.

Z uwagi na to, że słodycze owe są towarami zakupionym dla bezpośredniej korzyści turysty, nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich zakupie. Podatek ten będzie natomiast podlegał zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. W koszty będzie można zatem zaliczyć wydatek brutto na artykuły żywnościowe, o których mowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przepisy art. 119 ustawy o VAT, wprowadzają szczególny sposób opodatkowania usług turystyki, polegający na opodatkowaniu marży, stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących te usługi.

Stosownie do art. 119 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).

Według art. 119 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

* działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;

* przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zauważyć tutaj należy, że istotnym elementem specjalnych zasad opodatkowania usług turystyki jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć.

Jak stanowi art. 119 ust. 3a ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty. Wskazany przepis zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. W efekcie, łączne spełnienie wszystkich przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Zgodnie z art. 119 ust. 4 ustawy o VAT, podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

W myśl art. 119 ust. 5 ww. ustawy, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

W przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne (art. 119 ust. 6 ustawy).

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Wskazać tutaj należy, iż podstawowym obowiązkiem podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe opodatkowanie czynności podlegających opodatkowaniu. Tak więc dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania usług turystycznych, opodatkowanych według szczególnej procedury, określonej przepisem art. 119 ust. 1, konieczne jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 119 ust. 3a ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zarówno usługi własne, jak i usługi nabyte stanowią elementy składowe określonej usługi turystycznej.

Usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, to bowiem, jak już wcześniej wskazano, świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych), mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Z punktu widzenia klienta (usługobiorcy) istotny jest zakup usługi turystycznej.

Należy wskazać, że co do zasady na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jednakże, jak wynika z przytoczonych wcześniej przepisów ustawodawca ustalił szczególny sposób opodatkowania usług turystycznych polegający na opodatkowaniu marży pomniejszonej o kwotę należnego podatku, gdzie przez marżę należy rozumieć różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi (turysta), a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Przy czym należy zaznaczyć, że powyższy sposób opodatkowania usług turystycznych odnosi się jedynie do usług, które są nabywane przez usługodawcę od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, w maju ubiegłego roku (2012) rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej między innymi na organizacji imprez turystycznych. W jej ramach pozyskuje usługi obce, dla bezpośredniej korzyści turysty (usługi hotelowe, ubezpieczenie, transport itd.) oraz samodzielnie świadczy usługi turystyczne (usługa przewodnika, instruktora narciarstwa itd. - usługi własne). Podatnik zadeklarował kwartalne rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług. Podatnik prowadzi ewidencje, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty. Wnioskodawca prowadzi ewidencję o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W dniach od 17 do 22 grudnia 2012 r. Wnioskodawca zorganizował imprezę turystyczną we F (wyjazd narciarski). Usługa świadczona była wyłącznie na rzecz osób fizycznych. Wnioskodawca w bieżącym roku (2013) ma zamiar zorganizować podobne do wyżej opisanego wyjazdy dla osób fizycznych, osób fizycznych i firm (jednocześnie), dla firm. W trakcie wyjazdu będą nabywane dodatkowe usługi, które nie zawsze będzie możliwe do potwierdzenia za pomocą faktury np. wstęp do muzeum, rachunki z restauracji, bilety potwierdzające przejazd lokalna komunikacją, paragony fiskalne. Podatnik ma zamiar w trakcie przejazdu autokarem rozdawać wśród uczestników drobny poczęstunek (słodycze, soczki itd.), które będzie chciał zaliczyć do kosztów organizacji wyjazdu.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż do ustalenia wysokości marży dla danej imprezy turystycznej należy brać pod uwagę wszystkie wydatki związane z organizacją imprezy, nabyte od innych podatników i udokumentowane także za pomocą innych dowodów księgowych. Jeżeli zatem wydatki na mini poczęstunek w autokarze będą udokumentowane za pomocą dowodów księgowych oraz są nabywane przez Wnioskodawcę od innych podatników i można je zaliczyć do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty, jako stanowiące składnik świadczonej usługi turystycznej, to należy uwzględnić je przy ustalaniu podstawy opodatkowania według szczególnej procedury rozliczania podatku od towarów i usług. Zatem Wnioskodawca będzie miał prawo przy ustalaniu marży, o której mowa w art. 119 ust. 1 ustawy, uwzględnić również wydatek na mini poczęstunek w autokarze przeznaczony dla uczestników wyjazdu. Jednocześnie w myśl art. 119 ust. 4 ustawy o VAT, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z przedmiotowymi wydatkami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zaliczenia w koszty organizacji wycieczki wydatków na mini poczęstunek w autokarze oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ww. wydatkami.

Natomiast wniosek w części dotyczącej:

* zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawidłowego momentu powstania obowiązku podatkowego oraz momentu ewidencjonowania kwot wpłat uiszczanych na poczet imprezy turystycznej oraz w zakresie obowiązku ewidencjonowania zaliczek na poczet imprezy turystycznej przy zastosowaniu kasy rejestrującej został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP4/443-152/13-4/UNr,

* zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawidłowego sposobu ewidencjonowania świadczonych usług turystycznych przy zastosowaniu kasy rejestrującej został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP4/443-152/13-5/UNr,

* zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o wydatki związane z uczestnictwem w imprezie turystycznej potwierdzone dowodami na których brak jest wskazanego nabywcy został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP4/443-152/13-6/UNr,

* podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.