IPTPP3/4512-88/15-2/UNR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu dostawy nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu dostawy nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca oraz żona (primo voto: Suska) byli współwłaścicielami zabudowanego gruntu oznaczonego, jako działka ewidencyjna nr 307 o powierzchni 0,5086 ha obrębu S-02, położonego w X (zwanego dalej: działką nr 307).

Wnioskodawca oraz żona nabyli działkę nr 307 oraz posadowione na tejże działce budynki, budowle i obiekty budowlane w trakcie trwania ich małżeństwa do ich majątku wspólnego - na zasadzie wspólnoty majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca oraz żona nie zawierali małżeńskich umów majątkowych.

Nabycie budynków, budowli, obiektów budowlanych oraz działki nr 307 nastąpiło w sposób, następujący:

Wnioskodawca oraz żona nabyli prawo użytkowania wieczystego działki nr 307 w drodze licytacji w 1998 r. - na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 4 lutego 1998 r. wydanego w sprawie o sygn. akt I Co 227/97.

Na podstawie tego samego aktu, Wnioskodawca oraz żona nabyli prawo własności budynków posadowionych na działce nr 307, to jest prawo własności:

* budynku biurowo-socjalnego;

* budynku magazynowego;

* budynku magazynowego;

* budynku magazynowego.

Budynki te były trwale związane z działką nr 307.

Nadto, na podstawie tego samego aktu Wnioskodawca oraz żona nabyli prawo własność budowli i obiektów budowlanych posadowionych na działce nr 307, to jest:

* utwardzonej powierzchni placu wykonanej ze zbrojonych płyt betonowych o powierzchni 623 m²;

* ogrodzenia z płyt betonowych pełnych i ażurowych o powierzchni 167,25 m²;

* bramy z prętów osadzonych w ramie metalowej o wymiarach 5,50 m x 1,70 m;

* trzech słupów oświetleniowych - drewnianych;

* jednego słupa telefonicznego - betonowego.

Oznaczonym powyżej postanowieniem z dnia 4 lutego 1998 r. Sąd Rejonowy przysądził na rzecz Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego działki nr 307 oraz prawo własności wzmiankowanych budynków, budowli i obiektów budowlanych - po myśli art. 998 Kodeksu postępowania cywilnego.

Sprzedawcą prawa użytkowania wieczystego działki nr 307 oraz prawa własności posadowionych na niej budynków, budowli i obiektów budowlanych, było Przedsiębiorstwo, reprezentowane przez Syndyka. Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nr 307 oraz prawa własności budynków, budowli i obiektów budowlanych została dokonana w związku z prowadzonym postępowaniem upadłościowym.

W związku ze sprzedażą pzredsiębiorstwo wystawiło:

* fakturę do urządzenia fakturującego - księgującego z dnia 5 lutego 1998 r. - w przedmiocie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki nr 307 - opiewającą na kwotę 11 437,00 zł. Podatek od towarów i usług powyższej kwoty nie został naliczony;

* fakturę VAT nr 02/N8/98 z dnia 5 lutego 1998 r. - w przedmiocie sprzedaży posadowionych na działce nr 307 budynków, budowli i obiektów budowlanych (w fakturze VAT wpisano: "budynki i budowle") - opiewającą na kwotę 63 563,00 zł. Podatek od towarów i usług do powyższej kwoty nie został naliczony; w fakturze VAT wpisano, że czynność ta jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. - o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (to jest, jako sprzedaż budynków i budowli używanych).

Łączna cena wynosiła 75 000,00 zł. (to jest 11 437,00 + 63 563,00 zł).

Faktury te nie dawały podstaw do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca wciągnął działkę nr 307 oraz posadowione na niej budynki, budowle i obiekty budowlane do ewidencji środków trwałych prowadzonego przezeń przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca od I połowy lat 90-tych XX wieku do nadal prowadzi działalność gospodarczą. W tym okresie Wnioskodawca nie zawieszał oraz nie zaprzestał działalności gospodarczej; w chwili nabycia prawa użytkowa wieczystego działki nr 307 oraz prawa własności posadowionych na działce nr 307 budynków, budowli i obiektów budowlanych Wnioskodawca był przedsiębiorcą.

Wnioskodawca prowadzi oraz prowadził w dniu 25 marca 2013 r., (to jest w dniu wydania decyzji Prezydenta Miasta decyzją nr...- vide niżej) działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej paliw i produktów pochodnych.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził - w ogóle - działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, to jest w zakresie nabywania i zbywania nieruchomości.

Działka nr 307 oraz posadowione na niej budynki oraz budowle były nabyte przez Wnioskodawcę oraz żonę w celu prowadzenia na nich przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie oznaczonego powyżej przedmiotu tej działalności gospodarczej: działka nr 307 została nabyta przez Wnioskodawcę oraz żonę w celu innym niż odsprzedaż tej działki.

Dziaka nr 307, budynki, budowle oraz obiekty budowlane były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celu prowadzenia działalności gospodarczej, na co żona wyrażała zgodę. Żona nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej.

Wnioskodawca był w dniu 25 marca 2013 r. oraz w okresie następującym - do nadal - zarejestrowany jako podatnik podatku od towaru i usług.

Prawo użytkowania wieczystego działki nr 307 zostało przekształcone w prawo własności w 2005 r. na podstawie ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta z dnia 26 lipca 2005 r. wydanej w sprawie oznaczonej jako: GKI.X.72247A/54/05.

W 2000 r. Wnioskodawca posadowił na działce nr 307 wagę przemysłową o nośności ośmiu ton i o powierzchni zabudowy wynoszącej 20,16 m², przy czym mechanizm wagi znajdował się pod powierzchnią ziemi. Waga ta była posadowiona na gruncie - nie była posadowiona w budynku. Wartość wagi wynosiła wówczas kwotę 3040,00 zł.

W maju 2006 r. Wnioskodawca poczynił nakłady na wagę przemysłową w wysokości 3000,00 zł netto to jest 3 660,00 zł brutto.

W okresie późniejszym Wnioskodawca nie czynił ulepszeń wagi, a jedynie czynił drobne naprawy eksploatacyjne. Waga przemysłowa służyła wnioskodawcy do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie odważania węgla załadowanego na samochody dostawcze; wago ta działała w taki sposób, że samochód dostawczy wraz z ładunkiem wjeżdżał na wagę.

Prezydent Miasta obwieszczeniem z dnia 30 października 2012 r., w sprawie oznaczonej, jako...zawiadomił, że na wniosek złożony w dniu 12 października 2012 r. zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, polegającej na rozbudowie ul. S.

Postępowanie to zostało wszczęte w oparciu o art. 11d ust. 1 i następne ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) (zwane dalej: ustawą o inwestycji w zakresie dróg publicznych). Postępowanie to obejmowało m.in. działkę nr 307.

Rzeczony wniosek został złożony w dniu 12 października 2012 r. przez podmiot inny niż Wnioskodawca alba żona, nie na ich rzecz oraz nie w ich imieniu.

W dniu 25 marca 2013 r. Prezydent Miasta decyzją w sprawie o nr..., na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych, udzielił zezwolenia na realizację inwestycji drogowej polegającej na rozbudowie ul. S. Decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Decyzja ta - w zakresie dotyczącym należącej do Wnioskodawcy oraz żony działki nr 307 oraz posadowionych na niej budynków, budowli i obiektów budowlanych, wywołała dwojakie konsekwencje:

* po pierwsze, działka nr 307 została podzielona na dwie działki oznaczone nr 307/1 i nr 307/2 - stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych; z działki nr 307 została wydzielona działka nr 307/1 o powierzchni 0,1035 ha (dostawa działki nr 307/1 jest przedmiotem niniejszego wniosku);

* po wtóre prawo własności działki - nr 307/1 oraz posadowionych na niej budowli i obiektów budowlanych przeszło na rzecz Gminy - stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Zatem, wskutek oznaczonej powyżej decyzji Prezydenta Miasta wydanej w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie o nr...Gmina - Miasto nabyła własność działki nr 307/1 wydzielonej z działki nr 307, a także własność posadowionych na działce nr 307/1 budowli i obiektów budowlanych w postaci:

* utwardzonej powierzchni placu o powierzchni 623 m²;

* wagi przemysłowej;

* ogrodzenia z płyt betonowych;

* bramy;

* trzech słupów oświetleniowych;

* jednego słupa telefonicznego;

* oznaczonych powyżej.

Decyzja Prezydenta Miasta wydana w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie nr DAR- UA - V.2.2013 stała się ostateczna.

Zarówno Wnioskodawca jak i żona nie podejmowali jakichkolwiek czynności zmierzających do zbycia działki nr 307/1. Przeciwnie Wnioskodawca sprzeciwiał się podziałowi działki nr 307 oraz pozbawieniu go własności działki nr 307/1 z uwagi na okoliczność, iż prowadził on działalność gospodarczą na całej działce nr 307. Wnioskodawca oraz żona nie wydatkowali jakichkolwiek środków finansowych w celu przeniesienia prawa własności działki nr 307/1 w drodze rzeczonej decyzji administracyjnej.

Nadto, jak wskazano powyżej postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizacje inwestycji drogowej, polegającej na rozbudowie ul. S., w następstwie, którego to postępowanie Prezydent Miasta w dniu 25 marca 2013 r. wydał decyzję w sprawie o nr...zostało wszczęte wskutek wniosku osoby trzeciej - innej niż Wnioskodawca albo żona.

W dniu 6 maja 20I3 r. Wnioskodawca wydał Gminie - Miastu działkę nr 307/1 wraz z oznaczonymi powyżej budowlami i obiektami budowlanymi - w realizacji decyzji Prezydenta Miasta wydanej w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie nr....

Tym samym Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej na działce nr 307/1; w okresie od dnia 6 maja 2013 r. do czerwca 2014 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą wyłącznie na działce nr 307/2.

Jako, że w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych, Wnioskodawca utracił własność działki nr 307/1 przysługuje mu odszkodowanie, zgodnie z art. 12 ust. 4f ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Postępowanie w przedmiocie ustalenia wysokości odszkodowania za utratę własności działki nr 307/1, prowadzone zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych, toczy się aktualnie przed Starostą pod nr...: wysokość odszkodowania nie została dotychczas ustalona - nie wydano w tym zakresie jakiejkolwiek decyzji administracyjnej, nie zawarto także ugody administracyjnej.

Gmina - Miasto usunęła oznaczone powyżej budowle i obiekty budowlane z działki nr 307/1, działkę tą wykorzystała zaś dla realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - stosownie do części dyspozytywnej decyzji Prezydenta Miasta i wydanej w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie nr....

W dniu 27 maja 2014 r. Prezydent Miasta decyzją o nr...udzielił zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, polegającej na budowle projektowanej ul.

Decyzja ta została wydana w oparciu o ustawę o inwestycji w zakresie dróg publicznych. Decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzja ta obejmowała m.in. działkę nr 307/2, toteż w konsekwencji przewidywała, iż prawo własności działki nr 307/2 przejdzie na rzecz Gminy - Miasta stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Wnioskodawca oraz żona nie wnosili odwołania od decyzji Prezydenta Miasta wydanej w dniu 27 maja 20I4 r. w sprawie o nr....

W następstwie decyzji Prezydenta wydanej w dniu 27 maja 2014 r. w sprawie o nr...Wnioskodawca zaprzestał w czerwcu 2014 r. prowadzenia działalności gospodarczej na działce nr 307/2 oraz posadowionych na niej budynkach aktualnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w innym miejscu - wskazanym we wniosku w pkt B.4.

Decyzją nr 218/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. w sprawie o sygn. akt:..Wojewoda - na skutek odwołania wniesionego przez stronę inną niż Wnioskodawca albo żona-uchylił w całości oznaczoną powyżej decyzję Prezydenta Miasta wydaną w dniu 27 maja 2014 r. w sprawie o nr...i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Prezydentowi Miasta - po myśli art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.)

Na skutek powyższego Gmina - Miasto...rozpoczęła negocjację z Wnioskodawcą oraz żoną, co do możliwości zbycia na rzecz Gminy - Miasto działki nr 307/2 w drodze cywilnoprawnej. Negocjacje te były spowodowane konicznością dokonywania przez Gminę - Miasto, w sposób terminowy, robót w zakresie rejonu objętego decyzją Prezydenta Miasta z dnia 27 maja 2014 r.; Gmina - Miasto nie chciała wstrzymywać frontu robót do czasu wydania kolejnej decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej - wydanej po przekazaniu spawy do ponownego rozpoznania przez Wojewodę decyzją z dnia 15 lipca 2014 r.

Zarządzeniem nr 7446A/I/14 z dnia 6 listopada 20I4 r. Prezydent Miasta postanowił nabyć na własność Gminy - Miasto działkę nr 307/2 oznaczając, iż działka ta jest przeznaczona pod budowę projektowanej infrastruktury tramwajowej i drogowej w ul. W, w ramach inwestycji polegającej na modernizacji linii kolejowej przeznaczonej dla odprawy i przyjęć pociągów oraz obsługi podróżnych. Przebudowa układu drogowego i infrastruktury wokół multimodalnego dworca - budowa zintegrowanego węzła przesiadkowego nad i pod ul. W. Zarządzeniem tym Prezydent Miasta postanowił także, że koszty nabycia nieruchomości nr 307/2 pokryje Miasto ze środków zaplanowanych w budżecie Miasta na rok 2014; dział 600 - transport i łączność, rozdział 60015 - Drogi publiczne w miastach na prawach powiatu, § 6057 i § 6059 - wydatki inwestycyjne jednostek budżetowych, zadanie 2129652- "...".

W dniu 13 listopada 2014 r. Wnioskodawca i żona oraz Gmina - Miasto zawarli umowę sprzedaży działki nr 307/2, na podstawie, której Wnioskodawca oraz żona przenieśli na rzecz Gminy - Miasto własność tejże działki, zaś Gmina - Miasto zobowiązała się zapłacić na rzecz Wnioskodawcy oraz żony cenę. Umowę sporządzono w formie aktu notarialnego. W akcie tym zawarto postanowienie, iż Gmina - Miasto nabywa działkę nr 307/2 w oparciu o powołane powyżej zarządzenie nr 7446/VI/14 z dnia 6 listopada 2014 r. Prezydenta Miasta w przedmiocie nabycia na własność Gminy - Miasto działki nr 307/2 z przeznaczeniem: "pod budowę projektowanej infrastruktury tramwajowej i drogowej w ul. W, w ramach inwestycji polegającej na Modernizacji linii kolejowej przeznaczonej dla odprawy i przyjęć pociągów oraz obsługi podróżnych.".

Przedmiotem zbycia z dnia 13 listopada 2014 r. były, zatem:

* budynek biurowo - socjalny;

* budynek magazynowy;

* budynek magazynowy;

* budynek magazynowy;

* wraz z gruntem, na którym budynki te są posadowione, to jest działką nr 307/2.

Wyłączną przyczyną zbycia działki nr 307/2 przez Wnioskodawcę oraz żonę było toczące się postępowanie administracyjne, którego przedmiot obejmował działkę nr 307/2; o ile postępowanie administracyjne dotyczące działki nr 307/2 nie toczyłoby się, to Wnioskodawca oraz żona nie sprzedaliby działki nr 307/2.

Małżeństwo Wnioskodawcy oraz żony zostało rozwiązane przez rozwód prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego wydanym w dniu 26 maja 2014 r. w sprawie o sygn. akt: XII C 140/14. Wnioskodawca oraz żony nie dokonali podziału majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dostawa towaru polegająca na przejściu prawa własności działki nr 307/1 oraz budowli i obiektów budowlanych posadowionych na tejże działce na podstawie decyzji Prezydenta Miasta wydanej w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie o nr....

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonana w oparciu o decyzję Prezydenta Miasta wydaną w dniu 25 marca 20I3 r. w sprawie o nr...dostawa towaru polegająca na przejściu prawa własności działki nr 307/1 oraz budowli i obiektów budowlanych posadowionych na tejże działce nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem Wnioskodawca (a także...nie miał statusu podatnika podatku od towarów i usług w zakresie dostawy towaru w postaci nieruchomości. Wniosek ten jest oparty o następujące twierdzenia:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów.

Wszelako dostawa ta podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy zostaje dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Definicję legalną wyrażenia "podatnik podatku od towarów i usług" zawiera art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie, z którym za podatnika tegoż podatku uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przy czym po myśli art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W konsekwencji podatkowi od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów dokonana m.in. przez osobę fizyczną wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, o ile dostawa ta została podjęta przez osobę fizyczną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to jest o ile dostawa została dokonana w ramach działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej prowadzonych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Nie jest, zatem istotne czy osoba fizyczna dokonująca odpłatnej dostawy towaru jest albo nie jest przedsiębiorcą in genere, oraz czy jest albo nie jest zarejestrowana, jako podatnik podatku od towarów i usług. Relewantne jest natomiast czy podmiot, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dokonał in concreto odpłatnej dostawy towaru w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to jest czy podmiot ten w rozważanej - jednostkowej czynności występował, jako producent, handlowiec lub usługodawca. Per analogiam: Skład Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku wydanym w dniu 29 października 2007 r. w sprawie o sygn. akt: I FPS 3/07 (vide: Legalis nr 89265), zgodnie, z którym: "Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku orf towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on, jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu, jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług". Por. także:

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna dokonując dostawy towaru - nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową, czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności. Per analogiam: Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku wydanym w dniu 27 maja 2014 r. w sprawie o sygn. akt: I FSK 774/13 (vide: Legalis nr: 951301) zgodnie, z którym:

1. "Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest, bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności wystąpił on w charakterze podatnika tj., jako, osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności do tego gruntu.

2. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz dla spożytkowania w celach prywatnych.

3. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może, bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

4. Fakt podjęcia takich czynności, jak np. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowo podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, ze czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji, gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, developerskich, czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Por. także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lipca 2014 r. wydany w sprawie o sygn. akt: I SK 1184/13 (vide: Legalis nr: 1043403) zgodnie, z którym: "O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku, z czym w takiej sytuacji dostawy terenu nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności".

Wnioskodawca prowadził wprawdzie na nieruchomości nr 307/1 działalność gospodarczą, przedmiot tej działalności nie obejmował wszelako obrotu nieruchomościami.

Nadto, Wnioskodawca oraz żona nie podejmowali jakichkolwiek działań zmierzających do wyzbycia się tejże nieruchomości; ich aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, w tym działki nr 307/1 nie istniała w ogóle.

Przeciwnie - Wnioskodawca nie chciał wyzbywać się działki nr 307/1 właśnie z uwagi na okoliczność, iż prowadził na działce nr 307 swe przedsiębiorstwo.

Przy czym dokonana na podstawie umowy sprzedaży z dnia 13 listopada 2014 r. dostawa działki nr 307/2 na rzecz Gminy - Miasta nie stanowi o dostawie działki nr 307/1 w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem; po pierwsze umowa sprzedaży z dnia 13 listopada 2014 r. była przez Wnioskodawcę zawarta tylko z uwagi na postępowanie administracyjne toczące się w przedmiocie m.in. działki nr 307/2, po wtóre Wnioskodawca nie podjął jakichkolwiek czynności, które mogłyby wskazywać, że sprzedaż działki nr 307/2 przybrała formę zawodową, po trzecie upływ znacznego okresu pomiędzy dostawą dokonaną na podstawie decyzji Prezydenta Miasta wydanej w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie o nr...., a umową sprzedaży z dnia 13 listopada 2014 r.

Skoro tak, to przyjąć należy, iż dostawa działki nr 307/1 dokonana w oparciu o decyzję Prezydenta Miasta wydaną w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie nr...została dokonana poza zakresem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, to jest, że Wnioskodawca nie występował w tejże czynności w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji w oparciu o art. 15 ust. 1 oraz 2 a contrario, przyjąć należy, iż dostawa działki nr 307/1 dokonana w oparciu o powołaną powyżej decyzję administracyjną nie podlega podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy, a te z kolei dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Na podstawie art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Przepis powyższy określa szczególny przypadek dostawy towarów, który ma na celu wskazanie, że dostawą towarów jest nawet tak nietypowa sytuacja, jak władcze działanie organu lub samego przepisu prawa, w którym towar (także wbrew woli) zmienia właściciela za odszkodowaniem. Własność towaru nie jest tu najistotniejszą cechą opisanego przypadku, lecz nierówna pozycja stron takiej specyficznej dostawy, w której jedna niejako "zmuszona" jest poddać się określonym nakazom płynącym z organu lub z mocy prawa.

Zatem, jeśli przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje za odszkodowaniem, to wówczas stanowi ono odpłatną dostawę towarów i ze względu na przedmiot czynność taka jest objęta opodatkowaniem. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną, objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Zaznaczyć należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Zatem dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa, prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r. Nr 687, z późn. zm.), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

W myśl art. 11d ust. 5 ww. ustawy, wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wysyłają zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wnioskodawcy, właścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie tej decyzji na adres wskazany w katastrze nieruchomości, a w przypadku, o którym mowa w art. 11a ust. 2, wojewodom, na których obszarze właściwości znajduje się część nieruchomości objętej wnioskiem o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, oraz zawiadamiają pozostałe strony w drodze obwieszczeń, odpowiednio w urzędzie wojewódzkim lub starostwie powiatowym, a także w urzędach gmin właściwych ze względu na przebieg drogi, na stronach internetowych tych gmin i w prasie lokalnej. Doręczenie zawiadomienia na adres wskazany w katastrze nieruchomości jest skuteczne.

Na podstawie art. 11f ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 tej ustawy, linie rozgraniczające teren ustalone decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowią linie podziału nieruchomości.

Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości (art. 12 ust. 3 powoływanej ustawy).

W świetle art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 12 ust. 4f, odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Według art. 18 ust. 1 cyt. ustawy, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Z powołanych przepisów wynika zatem, iż istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika jasno, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.). W świetle art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Stosownie do zapisu zawartego w art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Prawno-podatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa. Czynności określone w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Jak już wyżej stwierdzono, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie o podatku od towarów i usług zakres opodatkowania tym podatkiem wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług podmiot, który dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto wykorzystuje nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca oraz żona byli współwłaścicielami zabudowanego gruntu oznaczonego, jako działka ewidencyjna nr 307 o powierzchni 0,5086 ha obrębu S-02, położonego w X (zwanego dalej: działką nr 307). Wnioskodawca oraz żóna nabyli działkę nr 307 oraz posadowione na tejże działce budynki, budowle i obiekty budowlane w trakcie trwania ich małżeństwa do ich majątku wspólnego - na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca oraz żona nie zawierali małżeńskich umów majątkowych. Faktury dokumentujące nabycie ww. nieruchomości nie dawały podstaw do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca wciągnął działkę nr 307 oraz posadowione na niej budynki, budowle i obiekty budowlane do ewidencji środków trwałych prowadzonego przezeń przedsiębiorstwa. Wnioskodawca od I połowy lat 90-tych XX wieku do nadal prowadzi działalność gospodarczą. W tym okresie Wnioskodawca nie zawieszał oraz nie zaprzestał działalności gospodarczej; w chwili nabycia prawa użytkowania wieczystego działki nr 307 oraz prawa własności posadowionych na działce nr 307 budynków, budowli i obiektów budowlanych Wnioskodawca był przedsiębiorcą. Wnioskodawca prowadzi oraz prowadził w dniu 25 marca 2013 r. działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej paliw i produktów pochodnych. Działka nr 307 oraz posadowione na niej budynki oraz budowle były nabyte przez Wnioskodawcę oraz żonę w celu prowadzenia na nich przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie oznaczonego powyżej przedmiotu tej działalności gospodarczej: działka nr 307 została nabyta przez Wnioskodawcę oraz żonę w celu innym niż odsprzedaż tej działki. Dziaka nr 307, budynki, budowle oraz obiekty budowlane były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celu prowadzenia działalności gospodarczej, na co zona wyrażała zgodę. Wnioskodawca był w dniu 25 marca 2013 r. oraz w okresie następującym - do nadal - zarejestrowany, jako podatnik podatku od towaru i usług. Prezydent Miasta obwieszczeniem z dnia 30 października 2012 r., w sprawie oznaczonej, jako...zawiadomił, że na wniosek złożony w dniu 12 października 2012 r. zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, polegającej na rozbudowie ul. S. Postępowanie to obejmowało m.in. działkę nr 307. W dniu 25 marca 2013 r. Prezydent Miasta decyzją w sprawie o nr..., na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych, udzielił zezwolenia na realizację ww. inwestycji. Decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Na podstawie ww. decyzji działka nr 307 została podzielona na dwie działki oznaczone nr 307/1 i nr 307/2, a prawo własności działki - nr 307/1 oraz posadowionych na niej budowli i obiektów budowlanych przeszło na rzecz Gminy. Decyzja Prezydenta Miasta wydana w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie nr...stała się ostateczna. Zarówno Wnioskodawca jak i żona nie podejmowali jakichkolwiek czynności zmierzających do zbycia działki nr 307/1. Wnioskodawca sprzeciwiał się podziałowi działki nr 307 oraz pozbawieniu go własności działki nr 307/1 z uwagi na okoliczność, iż prowadził on działalność gospodarczą na całej działce nr 307. W dniu 6 maja 2013 r. Wnioskodawca wydał Gminie - Miastu działkę nr 307/1 wraz z oznaczonymi powyżej budowlami i obiektami budowlanymi, tym samym Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej na działce nr 307/1.

Jako, że w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych, Wnioskodawca utracił własność działki nr 307/1, przysługuje mu odszkodowanie, zgodnie z art. 12 ust. 4f ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych. Postępowanie w przedmiocie ustalenia wysokości odszkodowania za utratę własności działki nr 307/1, prowadzone zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych, toczy się aktualnie przed Starostą... pod nr...: wysokość odszkodowania nie została dotychczas ustalona - nie wydano w tym zakresie jakiejkolwiek decyzji administracyjnej, nie zawarto także ugody administracyjnej.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że w związku z przeniesieniem prawa własności stanowiącej współwłasność małżeńską działki nr 307/1 oraz budowli i obiektów budowlanych posadowionych na tejże działce, na podstawie decyzji Prezydenta Miasta z dnia 25 marca 2013 r., Wnioskodawca wystąpił w roli podatnika podatku od towarów i usług, dokonując czynności, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu. Powyższe wynika z faktu, iż przedmiotowa nieruchomość nie stanowiła majątku prywatnego lecz majątek związany z działalnością gospodarczą. Przedmiotowa nieruchomość od momentu nabycia znajdowała się w ekonomicznym posiadaniu i władztwie Wnioskodawcy i jego działalności. Jak wynika z treści wniosku ww. nieruchomość została nabyta w celu prowadzenia na niej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca wciągnął zakupioną działkę oraz posadowione na niej budynki, budowle i obiekty budowlane do ewidencji środków trwałych prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa. Przedmiotowa nieruchomość służyła zatem uzyskiwaniu korzyści majątkowych i nie była wykorzystywana na potrzeby osobiste Zainteresowanego. W konsekwencji zbycie stanowiącej współwłasność małżeńską ww. działki nr 307/1 oraz posadowionych na niej budowli i obiektów budowlanych, nie było sprzedażą majątku osobistego, lecz majątku mającego gospodarczy charakter (uzyskiwanie dochodu). Skutkiem powyższego, w związku z dostawą ww. nieruchomości spełnione zostały przesłanki z art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca wypełnił także definicję podatnika podatku z art. 15 ust. 1 ustawy.

Stwierdzić zatem należy, że transakcja sprzedaży przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości, stanowiącej współwłasność małżeńską, dokonana na podstawie decyzji Prezydenta Miasta z dnia 23 marca 2013 r., wypełniła definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż w związku z ww. transakcją Zainteresowany wystąpił w roli podatnika podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług został złożony przez Wnioskodawcę - jednego ze współwłaścicieli sprzedanej nieruchomości, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego ze współwłaścicieli.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.