IPTPP3/4512-189/15-4/MJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 lipca 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży lodów przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży lodów przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 lipca 2015 r. (data wpływu) w zakresie doprecyzowania stanu faktycznego sprawy oraz postawienia pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Od 2010 r. Wnioskodawca prowadzi lodziarnię (lody włoskie). Sześć miesięcy w roku lodziarnia jest czynna, natomiast na pozostałe sześć miesięcy zimnych Wnioskodawca zawiesza działalność gospodarczą. Sprzedaż lodów z maszyny odbywa się poprzez okno umieszczone w szczycie kamienicy. Klient nie ma możliwości wejść do środka lokalu, ani usiąść. Klienci kupują przy oknie lody, a następnie spożywają je spacerując po mieście.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowany dokonuje sprzedaży usług tylko na rzecz osób fizycznych. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży lodów oraz napoi (pepsi, sprite 0,2 i 0,7l). Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na obsłudze kelnerskiej. Wnioskodawca oprócz lodów oferuje klientom zimne napoje o pojemnościach 0,2, 0,5, i 1I. Sprzedaży lodów towarzyszy obsługa maszyny do lodów włoskich. Wnioskodawca nie prowadzi przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych, nie ma cateringu. Wobec Wnioskodawcy nie powstał wcześniej obowiązek rejestracji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej. Łączna kwota z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) tj. z tytułu świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie przekroczyła w roku 2014 i 2015 kwotę 20.000 zł. Łączna kwota z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) tj. z tytułu dostawy lodów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie przekroczy w roku 2015 kwoty 20 000 zł. Wnioskodawca nigdy nie był obowiązany do ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących. Przedmiotem dostaw nie będą towary opisane w § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r. poz. 1544). Wnioskodawca nie świadczy usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r. poz. 1544). Dostawa lodów, którą wykonuje Wnioskodawca sklasyfikowana jest pod pozycją 10.52 grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Czy Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej. Czy nadal może rozliczać się za pomocą książki przychodów i rozchodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, § 4 pkt 2 lit. i Rozporządzenia Ministra Finansów, nie znajdzie zastosowania do prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej, ponieważ nie świadczy on usług gastronomicznych tylko dokonuje dostawy towarów, czyli zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., jest to przeniesienie prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel.

Wnioskodawca uzasadnia:

* nie posiada obsługi kelnerskiej,

* nie ma sztućców, zastawy stołowej,

* klient nie może wejść do środka lokalu, Wnioskodawca nie ma infrastruktury która pozwoliłaby świadczyć takie usługi.

W związku z tym Wnioskodawca uważa, że jako podatnik, może korzystać ze zwolnień wynikających z § 2 oraz § 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży lodów przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Mając powyższe na uwadze należy w pierwszej kolejności wskazać, że stosownie do art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 2011.77.1), usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Zgodnie zaś z ust. 2 ww. artykułu, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał również w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji. W pkt 14 ww. wyroku w sprawie C-231/94 Trybunał orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach (punkt 64 powołanego wyroku).

Dodatkowo w punkcie 63 wyroku w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 z dnia 10 marca 2011 r., TSUE wskazał, że przy sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów (wyrok z dnia 10 marca 2005 r. w sprawie C-491/03 Hermann).

Podsumowując, TSUE orzekł m.in.: "że art. 5 i 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/111/EWG z dnia 14 grudnia 1992 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzedaż świeżo przygotowanych dań i artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu na stoiskach lub w pojazdach gastronomicznych, lub we foyer kin stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 tej dyrektywy, jeżeli z oceny jakościowej całości transakcji wynika, że elementy świadczenia usług poprzedzające dostawę artykułów żywnościowych i towarzyszące jej nie mają charakteru przeważającego".

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2016 r., kwestię zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r. poz. 1544), zwane dalej rozporządzeniem.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotów przy zastosowaniu kas rejestrujących zostały określone w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

I tak, stosownie do zapisu § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia - zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., podatników, u których obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Jednak na mocy § 2 ust. 1 rozporządzenia - zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

Niezależnie od wysokości osiągniętych obrotów czy też świadczonych czynności ustawodawca wykluczył jednak z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż usług i towarów, które szczegółowo zostały określone w § 4 powołanego rozporządzenia.

Z dniem 1 stycznia 2015 r. wyłączeniem ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej objęte zostały usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:

* świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo oraz

* usług przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)

- z wyjątkiem świadczenia usług na warunkach określonych w poz. 35 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy, oraz świadczenia usług, o których mowa w lit. i, świadczonych na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 45 załącznika do rozporządzenia.

Z powyższego przepisu wynika, że ma on zastosowanie po spełnieniu łącznie zawartych w nim przesłanek. Usługi muszą być związane z wyżywieniem (PKWiU 56) oraz:

* muszą być świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne lub

* stanowić usługę przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering).

Zgodnie z § 9 rozporządzenia z 4 listopada 2014 r., w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, którzy po dniu 31 grudnia 2014 r. kontynuują świadczenie usług, o których mowa w § 4 pkt 2 lit. c-j, świadczenie tych usług jest zwolnione z obowiązku ewidencjonowania do dnia 28 lutego 2015 r.

Z opisu sprawy wynika, że od 2010 r. Wnioskodawca prowadzi lodziarnię. Sześć miesięcy w roku lodziarnia jest czynna, natomiast na pozostałe sześć miesięcy zimnych Wnioskodawca zawiesza działalność gospodarczą. Sprzedaż lodów z maszyny odbywa się poprzez okno umieszczone w szczycie kamienicy. Klient nie ma możliwości wejść do środka lokalu, ani usiąść. Klienci kupują przy oknie lody. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowany dokonuje sprzedaży usług tylko na rzecz osób fizycznych. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży lodów oraz napoi (pepsi, sprite). Zainteresowany nie świadczy usług polegających na obsłudze kelnerskiej. Wnioskodawca oprócz lodów oferuje klientom zimne napoje. Sprzedaży lodów towarzyszy obsługa maszyny do lodów włoskich. Wnioskodawca nie prowadzi przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych, nie ma cateringu. Wobec Wnioskodawcy nie powstał wcześniej obowiązek rejestracji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej. Łączna kwota z działalności, z tytułu świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie przekroczyła w roku 2014 i 2015 kwoty 20.000 zł. Łączna kwota z działalności, tj. z tytułu dostawy lodów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie przekroczy w roku 2015 kwoty 20.000 zł. Wnioskodawca nigdy nie był obowiązany do ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących. Przedmiotem dostaw nie będą towary opisane, określone w § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Dostawa lodów, którą wykonuje Wnioskodawca, sklasyfikowana jest pod pozycją 10.52 grupowania PKWiU z 2008 r.

Biorąc pod uwagę charakter opisanych przez Wnioskodawcę we wniosku czynności, stwierdzić należy, że w przypadku, gdy faktycznie nie towarzyszą im żadne inne usługi, którym można przypisać charakter dominujący (tekst jedn.: usługi charakteryzujące działalność restauracyjną, które kwalifikują się do grupowania 56 PKWiU), czynności te należy uznać za dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Minister Finansów, w wydanym na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług rozporządzeniu w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w § 4 pkt 2 lit. i wskazał jednoznacznie, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania o których mowa w § 2 i § 3 nie stosuje się w przypadku świadczenia ww. usług związanych z wyżywieniem (PKWiU 56). Z literalnego brzmienia tej regulacji wynika jednoznacznie, że obejmuje ona wyłącznie te czynności, które stanowią świadczenie usług, czyli w myśl art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zawarte w § 4 pkt 2 lit. i ww. rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących wyłączenie z możliwości stosowania zwolnienia o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia nie obejmuje zatem dostawy gotowych posiłków.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy, stwierdzić należy, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza, polegająca na sprzedaży lodów z automatu, na warunkach przedstawionych we wniosku, w myśl regulacji zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług, Dyrektywie 2006/112/WE oraz zgodnie ze stanowiskami wielokrotnie wyrażanymi przez TSUE stanowić będzie dostawę towarów, i zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, Wnioskodawca uprawniony będzie do skorzystania do dnia 31 grudnia 2016 r. ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotów przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Zwolnienie to utraci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym zrealizowany przez Wnioskodawcę obrót na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przekroczy kwotę 20.000 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

We wniosku z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.) Wnioskodawca wskazał jako rodzaj sprawy wyłącznie podatek od towarów i usług zaznaczając pozycję 55 w części E2 wniosku. Jako przepisy prawa podatkowego będące przedmiotem interpretacji indywidualnej Wnioskodawca wskazał wyłącznie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, oraz rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Ponadto Wnioskodawca w treści opisu stanu faktycznego i własnego stanowiska przedstawił jedynie okoliczności dotyczące obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kas fiskalnych oraz uiścił opłatę w wysokości odpowiadającej jednemu zaistniałemu stanowi faktycznemu. Natomiast na etapie uzupełnienia wniosku Wnioskodawca postawił pytanie: "Czy mam obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej... czy też mogę nadal rozliczać się za pomocą książki przychodów i rozchodów..." nie wskazując jednak, że wniosek dotyczy nowego rodzaju sprawy, innych niż wskazano we wniosku z dnia 27 maja 2015 r. przepisów mających być przedmiotem interpretacji oraz większej ilości stanów faktycznych, a także nie uiścił dodatkowej opłaty. W związku z powyższym brak podstaw do uznania, że wniosek z dnia 27 maja 2015 r. dotyczy także podatku dochodowego od osób fizycznych.

Dodatkowo wskazać należy, że kwestie dotyczące prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, są uregulowane przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1037) w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W przypadku, gdy Wnioskodawca oczekuje interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przepisów dotyczących prowadzenia podatkowej księgi przychodów, winien złożyć odrębny wniosek i dokonać opłaty, zgodnie z art. 14f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.