IPTPP3/4512-128/15-6/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 29 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2015 r. (data wpływu 30 czerwca 2015 r.) oraz pismem z dnia 26 lipca 2015 r. (data wpływu 28 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* niepodlegania podatkowi od towarów i usług sprzedaży nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską - jest nieprawidłowe;

* prawa do odliczenia poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wydatków udokumentowanych fakturami wystawionymi na Wnioskodawczynię - jest prawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania podatkowi od towarów i usług sprzedaży nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską oraz prawa do odliczenia poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wydatków udokumentowanych fakturami wystawionymi na Wnioskodawczynię. Pismem z dnia 28 czerwca 2015 r. uzupełniono wniosek poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego. Pismem z dnia 26 lipca 2015 r. uzupełniono wniosek poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska Wnioskodawczyni.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wraz z mężem w roku 2011 Wnioskodawczyni kupiła działkę budowlaną, na której w latach 2011-2012 małżonkowie wybudowali ze środków własnych oraz kredytu hipotecznego dom jednorodzinny dwulokalowy (dwa niezależne lokale mieszkalne). W listopadzie 2012 r. małżonkowie zamieszkali w lokalu nr 2 wybudowanego domu, natomiast lokal nr 1 sprzedali wraz z przypadającym udziałem w gruncie.

W grudniu 2014 r. ze środków pochodzących ze sprzedaży ww. lokalu małżonkowie kupili działkę budowlaną z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe. W marcu bieżącego roku małżonkowie uzyskali pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego dwulokalowego. Nowobudowany dom miał być przeznaczony dla rodziny - małżonkowie mieli zamiar sprzedać lokal nr 2 w domu, w którym aktualnie mieszkają i zamieszkać w nowym domu, do którego mieli również przeprowadzić się rodzice Wnioskodawczyni.

W kwietniu bieżącego roku małżonkowie zaczęli budowę domu. Na początkowym etapie budowy (etap fundamentów) Wnioskodawczyni z mężem podjęła decyzję, że z przyczyn rodzinnych nie zamieszkają w nowobudowanym domu.

Z uwagi na poniesione już wydatki związane z przygotowaniem budowy oraz początkowym etapem budowy małżonkowie podjęli decyzję o kontynuacji budowy z zamiarem odsprzedaży domu, który wybudują.

Wszystkie opisane powyżej działania dokonywane były wspólnie z mężem, z którym Wnioskodawczyni pozostaje we wspólności majątkowej małżeńskiej i z którym wspólnie Wnioskodawczyni zaciągnęła kredyt hipoteczny na budowę tego domu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 czerwca 2015 r. wskazano, że:

1. W grudniu 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła działkę budowlaną wraz z mężem w trakcie trwania związku małżeńskiego do majątku wspólnego.

2. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

3. Rejestracji jako czynny podatnik VAT Wnioskodawczyni dokonała w kwietniu bieżącego roku, po wizycie w I Urzędzie Skarbowym, w którym Wnioskodawczyni próbowała zasięgnąć informacji, które są tematem jej wniosku o wydanie interpretacji podatkowej. Pracownica Urzędu Skarbowego doradziła Wnioskodawczyni, aby złożyła wniosek o wydanie interpretacji podatkowej oraz dokonała rejestracji wraz z mężem jako czynni podatnicy VAT na wypadek, gdyby małżonkowie zostali uznani w otrzymanej interpretacji jako podatnicy VAT - wtedy małżonkowie będą mieć możliwość odliczenia kwoty podatku VAT od faktur, które otrzymują w związku z budową domu.

4. Przedmiotem planowanej sprzedaży będzie działka (a konkretnie udziały w działce przypadające do każdego z dwóch lokali mieszkalnych), którą Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem do majątku wspólnego na podstawie aktu notarialnego. W stosunku do działki nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

5. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała, nie wykorzystuje i nie będzie wykorzystywała nieruchomości objętej zakresem pytania do prowadzenia działalności gospodarczej.

6. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, której przedmiotem jest obrót nieruchomościami.

7. W grudniu 2012 r. Wnioskodawczyni sprzedała z mężem mieszkanie, z którego małżonkowie przeprowadzili się do lokalu nr 2.

8. Wnioskodawczyni nie posiada nieruchomości do sprzedaży, innych niż ta wymieniona we wniosku.

9. Przed sprzedażą przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawczyni nie udostępniała, nie udostępnia i nie będzie udostępniała jej innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

10. Wnioskodawczyni zamierza z mężem poszukiwać nabywców przedmiotowej nieruchomości poprzez ogólnodostępne kanały: np. ogłoszenie w portalach internetowych otodom, gratka, sprzedaż poprzez biuro nieruchomości.

11. Do chwili obecnej małżonkowie ponieśli nakłady na przyłącze elektryczne oraz wykopanie studni głębinowej. W przyszłości małżonkowie poniosą nakłady na przyłącze gazowe i wykopanie szamba.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 lipca 2015 r. wskazano, że:

1. Wydatki objęte zakresem pytań nr 2 i 3 postawionych w poz. 69 wniosku ORD-IN z dnia 27 kwietnia 2015 r. dotyczą budowy domu jednorodzinnego dwulokalowego (takie jak np. materiały, robocizna, stolarka okienna i drzwiowa, bramy garażowe, piec gazowy) wraz z przynależną do niego infrastrukturą (studnia głębinowa, szamba, przyłącze elektryczne i gazowe).

2. Faktury dotyczące wydatków objętych zakresem pytań nr 2 i 3 postawionych w poz. 69 wniosku ORD-IN z dnia 27 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni zaczęła otrzymywać od 20 kwietnia 2015 r. (data wystawienia pierwszych faktur). Koszty związane z budową domu (takie jak np. wykonanie projektu domu za kwotę 18 tys. zł, przygotowanie dokumentacji do uzyskania pozwolenia na budowę itp.), Wnioskodawczyni zaczęła ponosić z mężem już wcześniej (w okresie luty - marzec 2015), jednak nie zostały one objęte zakresem pytań nr 2 i 3 postawionych w poz. 69 wniosku ORD-IN z dnia 27 kwietnia 2015 z uwagi na fakt, że rejestracji jako czynni podatnicy VAT Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonała w dniu 17.04.2015.

3. Faktury dokumentujące poniesienie wydatków objętych zakresem pytań nr 2 i 3 postawionych w poz. 69 wniosku ORD-IN z dnia 27 kwietnia 2015 r. zostały wystawione w części na Wnioskodawczynię, w części na męża (wartościowo ok. 50/50).

4. Przedmiotem sprzedaży objętej zakresem pytania będą 2 lokale mieszkalne zlokalizowane w domu jednorodzinnym dwulokalowym.

5. W PKOB dom sklasyfikowany jest pod symbolem 1110 (Sekcja 1, Dział 11, Grupa 111, Klasa 1110) - budynek mieszkalny jednorodzinny (każdy lokal ma swoje własne wejście z poziomu gruntu).

6. Na zawarte w wezwaniu wskazanie o treści: "Jeżeli przedmiotem sprzedaży będzie dom, to należy wskazać łącznie powierzchnię użytkową", Wnioskodawczyni odpowiedziała - Nie dotyczy.

7. Powierzchnia użytkowa lokalu 1 wynosi 149,58 m², powierzchnia użytkowa lokalu nr 2 wynosi 149,58 m².

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy planowana sprzedaż nowobudowanego domu jednorodzinnego dwulokalowego, który w pierwotnym założeniu miał być przeznaczony na własne potrzeby mieszkaniowe rodziny będzie podlegała podatkowi VAT.

2. Jeśli sprzedaż domu będzie podlegała podatkowi VAT, czy od wydatków poniesionych na jego budowę udokumentowanych fakturami VAT Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć zapłacony podatek VAT.

3. Jeśli sprzedaż domu będzie podlegała podatkowi VAT i Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć podatek VAT od wydatków poniesionych na jego budowę, w jakiej części wydatków Wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać z odliczenia podatku VAT, mając z mężem wspólność ustawową małżeńską.

Zdaniem Wnioskodawczyni, planowana sprzedaż domu jednorodzinnego dwulokalowego nie podlega VAT. Razem z mężem Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zakup działki budowlanej, przygotowanie budowy oraz początkowy etap budowy były poczynione z zamiarem zamieszkania w budowanym domu. Natomiast pewne okoliczności rodzinne stały się podstawą decyzji o zamiarze sprzedaży w przyszłości budowanego domu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 lipca 2015 r. Wnioskodawczyni wskazała, że jeśli sprzedaż będzie podlegała podatkowi VAT, to w jej ocenie, od wydatków poniesionych na budowę udokumentowanych fakturami VAT Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć zapłacony podatek VAT. Konstrukcja podatku VAT zakłada bowiem brak kaskadowego nakładania się podatku poprzez zastosowanie mechanizmu odliczenia podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług.

Ponadto jeśli sprzedaż będzie podlegała podatkowi VAT i Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć zapłacony podatek VAT, to prawo do odliczenia podatku VAT, zdaniem Wnioskodawczyni będzie jej przysługiwało w części wydatków, w których faktury zostały wystawione na Wnioskodawczynię. Od pozostałej części wydatków, w której faktury były wystawiane na męża Wnioskodawczyni, prawo do odliczenia podatku VAT będzie przysługiwało mężowi Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe w zakresie niepodlegania podatkowi od towarów i usług sprzedaży nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską;

* prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wydatków udokumentowanych fakturami wystawionymi na Wnioskodawczynię.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Artykuł 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Z kolei w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Zgodnie z art. 140 ww. ustawy - Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Wskazać należy, że rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Wymaga również podkreślenia, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek "Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższego wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.U.UE.L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Tak też stwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10. Trybunał wskazał m.in. że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Konieczne jest zatem zbadanie w każdej sytuacji, czy w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie jako osoba wykonująca prawo własności.

W okolicznościach przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej spełnione zostały przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Wnioskodawczyni z mężem w roku 2011 kupiła działkę budowlaną, na której w latach 2011-2012 małżonkowie wybudowali ze środków własnych oraz kredytu hipotecznego dom jednorodzinny dwulokalowy (dwa niezależne lokale mieszkalne). W listopadzie 2012 r. małżonkowie zamieszkali w lokalu nr 2 wybudowanego domu, natomiast lokal nr 1 sprzedali wraz z przypadającym udziałem w gruncie. W grudniu 2014 r. ze środków pochodzących ze sprzedaży ww. lokalu małżonkowie kupili działkę budowlaną z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe. W marcu bieżącego roku małżonkowie uzyskali pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego dwulokalowego. Nowobudowany dom miał być przeznaczony dla rodziny - małżonkowie mieli zamiar sprzedać lokal nr 2 w domu, w którym aktualnie mieszkają i zamieszkać w nowym domu, do którego mieli również przeprowadzić się rodzice Wnioskodawczyni. W kwietniu bieżącego roku małżonkowie zaczęli budowę domu. Na początkowym etapie budowy (etap fundamentów) Wnioskodawczyni z mężem podjęła decyzję, że z przyczyn rodzinnych nie zamieszkają w nowobudowanym domu. Z uwagi na poniesione już wydatki związane z przygotowaniem budowy oraz początkowym etapem budowy małżonkowie podjęli decyzję o kontynuacji budowy z zamiarem odsprzedaży domu, który wybudują. Wszystkie opisane powyżej działania dokonywane były wspólnie z mężem, z którym Wnioskodawczyni pozostaje we wspólności majątkowej małżeńskiej i z którym wspólnie Wnioskodawczyni zaciągnęła kredyt hipoteczny na budowę tego domu. Wnioskodawczyni zamierza z mężem poszukiwać nabywców przedmiotowej nieruchomości poprzez ogólnodostępne kanały: np. ogłoszenie w portalach internetowych otodom, gratka, sprzedaż poprzez biuro nieruchomości.

Wnioskodawczyni podjęła szereg działań zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości: zamierza poszukiwać nabywców przedmiotowej nieruchomości poprzez ogólnodostępne kanały: np. ogłoszenie w portalach internetowych otodom, gratka, sprzedaż poprzez biuro nieruchomości, poniosła nakłady na przyłącze elektryczne oraz wykopanie studni głębinowej. Ponadto w przyszłości poniesie nakłady na przyłącze gazowe i wykopanie szamba.

Z opisu sprawy wynika, że przed planowaną sprzedażą Wnioskodawczyni zamierza dokończyć budowę domu, jak również już wcześniej, to jest w latach 2011-2012 małżonkowie wybudowali dom na kupionej działce i sprzedali jeden z lokali znajdujących się w wybudowanym domu.

W analizowanej sprawie uznać należy, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży opisanych nieruchomości będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Aktywność podejmowana przez Wnioskodawczynię w przedmiocie zbycia gruntów jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawieC-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" - zdaniem TSUE- to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanej nieruchomości do celów osobistych.

W 2011 r. Wnioskodawczyni kupiła działkę budowlaną, na której w latach 2011-2012 wybudowała z mężem dom dwulokalowy (dwa niezależne lokale mieszkalne). W listopadzie 2012 r. małżonkowie zamieszkali w lokalu nr 2 wybudowanego domu, natomiast lokal nr 1 sprzedali wraz z przypadającym udziałem w gruncie.

W grudniu 2014 r. ze środków pochodzących ze sprzedaży ww. lokalu Wnioskodawczyni z mężem kupiła działkę budowlaną z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe.

Na początkowym etapie budowy nieruchomości (etap fundamentów) Wnioskodawczyni podjęła decyzję, że dokończy budowę, a następnie sprzeda ww. nieruchomość. Zatem przedmiotem sprzedaży będą gotowe lokale wraz z udziałem w gruncie.

Wnioskodawczyni poniosła nakłady na budowę nieruchomości takie jak: przyłącze elektryczne, wykopanie studni głębinowej, materiały, robocizna, stolarka okienna i drzwiowa, bramy garażowe, piec gazowy wraz z przynależną do niego infrastrukturą (studnia głębinowa, szamba, przyłącze elektryczne i gazowe), a w przyszłości poniesie nakłady na przyłącze gazowe i wykopanie szamba. W celu dokonania sprzedaży Wnioskodawczyni zamierza poszukiwać nabywców przedmiotowej nieruchomości poprzez ogólnodostępne kanały: np. ogłoszenie w portalach internetowych otodom, gratka, sprzedaż poprzez biuro nieruchomości.

Z uwagi na ciąg wykonanych przez Wnioskodawczynię czynności, które wskazują na zaangażowanie środków podobnych do wykorzystywanych przez producenta, handlowca lub usługodawcę, sprzedaż nieruchomości będąca przedmiotem wniosku nie może być uznana za czynność wykonywaną w ramach zarządu majątkiem prywatnym i w związku z powyższym będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem, planowaną przez Wnioskodawczynię sprzedaż nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską należy traktować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, stosownie do art. 146a ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Wskazać należy, iż lokal mieszkalny, którego powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m² - stosownie do przepisu art. 41 ust. 12a ustawy z uwzględnieniem ust. 12b tego artykułu - zaliczany jest do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Natomiast, stosownie do ww. przepisu art. 41 ust. 12 ustawy, do dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, stosuje się stawkę 8%.

Natomiast w art. 43 przewidziane są zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy).

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać, że pierwsze zasiedlenie ma miejsce w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów.

Jednocześnie należy zauważyć, iż stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak dla dostawy budynków, budowli lub ich części na tym gruncie posadowionych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

* budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,

* budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,

* obiekt małej architektury.

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z opisu sprawy wynika, że w grudniu 2014 r. małżonkowie kupili działkę budowlaną z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe. Na początkowym etapie budowy Wnioskodawczyni z mężem podjęła decyzję, że z przyczyn rodzinnych nie zamieszkają w nowobudowanym domu, lecz będą kontynuować budowę z zamiarem odsprzedaży domu, który wybudują. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała, nie wykorzystuje i nie będzie wykorzystywała nieruchomości objętej zakresem pytania do prowadzenia działalności gospodarczej. Przed sprzedażą przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawczyni nie udostępniała, nie udostępnia i nie będzie udostępniała jej innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Małżonkowie ponieśli nakłady na przyłącze elektryczne i wykopanie studni głębinowej oraz poniosą w przyszłości nakłady na przyłącze gazowe i wykopanie szamba. Na zakupy towarów i usług związanych z budową domu jednorodzinnego dwulokalowego (takich jak np. materiały, robocizna, stolarka okienna i drzwiowa, bramy garażowe, piec gazowy oraz przynależna do niego infrastruktura - studnia głębinowa, szamba, przyłącze elektryczne i gazowe) Wnioskodawczyni zaczęła otrzymywać faktury od 20 kwietnia 2015 r. Faktury dokumentujące poniesienie ww. wydatków zostały wystawione w części na Wnioskodawczynię, w części na męża (wartościowo ok. 50/50). Przedmiotem sprzedaży objętej zakresem pytania będą dwa lokale mieszkalne zlokalizowane w domu jednorodzinnym dwulokalowym. W PKOB dom sklasyfikowany jest pod symbolem 1110 (Sekcja 1, Dział 11, Grupa 111, Klasa 1110) - budynek mieszkalny jednorodzinny (każdy lokal ma swoje własne wejście z poziomu gruntu). Powierzchnia użytkowa każdego z tych lokali wynosi 149,58 m².

Skoro będąca przedmiotem dostawy działka jest zabudowana to należy stwierdzić, że dostawa tej działki nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zatem, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w odniesieniu do przedmiotowego obiektu nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak, to w którym momencie.

Z opisu sprawy wynika, że przed planowaną dostawą Wnioskodawczyni nie udostępniała, nie udostępnia i nie będzie udostępniała przedmiotowego budynku innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Skoro sprzedaż nieruchomości należy traktować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług, zatem pierwsze zasiedlenie budynku (oddanie budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu) nastąpi z chwilą dostawy ww. budynku i objęcia budynku we władanie przez pierwszego nabywcę.

Zatem dostawa nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską nie będzie spełniała przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponieważ planowana dostawa nieruchomości nie będzie zwolniona od podatku na podstawie ww. przepisu, należy przeanalizować, czy Wnioskodawczyni będzie uprawniona do skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Jak wynika z ww. przepisu, warunkiem skorzystania z tego zwolnienia jest brak prawa do odliczenia podatku w stosunku do budynku oraz nieponoszenie przez dokonującego dostawy budynku wydatków na jego ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości równej lub przewyższającej 30% wartości początkowej tego obiektu. Przy czym oba ww. warunki muszą być spełnione łącznie. Niewypełnienie jednego z ww. warunków skutkuje brakiem prawa do zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Zatem dla ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie można skorzystać ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu należy określić, czy w stosunku do poniesionych na budowę domu wydatków Wnioskodawczyni przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z art. 88 ust. 4 ustawy wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Jak już wyżej wskazano, planowana sprzedaż nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską jest dostawą towarów opodatkowaną podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną, bowiem żaden z przepisów ustawy nie zabrania im prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. Jeżeli zatem przedmiotem czynności jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje jej we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonają czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponieważ, jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawczyni dokona sprzedaży wspólnie z mężem, to oboje - co do zasady - są zobowiązani do rozliczenia w zakresie podatku VAT od otrzymanego wynagrodzenia z tytułu wspólnej dostawy lokali wraz z udziałem w gruncie, w części przypadającej na każdego z małżonków.

Wszelkie zakupione towary i usługi przeznaczone do wybudowania przedmiotowego budynku będą miały związek z późniejszą dostawą, która - jak wyżej wskazano - będzie opodatkowana podatkiem VAT. Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje czynnemu zarejestrowanemu podatnikowi podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. W przedmiotowej sprawie w części przypadającej na Wnioskodawczynię to Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z wystawionych na nią faktur dotyczących nabycia towarów i usług będących nakładami na budowę ww. nieruchomości.

Jedną z przesłanek koniecznych do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy jest, aby dokonującemu dostawy budynku nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponieważ Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, zatem planowana dostawa budynku stanowiącego współwłasność małżeńską nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ponieważ Wnioskodawczyni nie może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a należy przeanalizować, czy Wnioskodawczyni będzie przysługiwało zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponieważ nieruchomość przed planowaną dostawą nie będzie wykorzystywana, w tym nie będzie wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku oraz, jak już wyżej wskazano, Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług wykorzystywanych do wybudowania budynku, zatem planowana dostawa budynku stanowiącego współwłasność małżeńską nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług został złożony przez Wnioskodawczynię - jednego ze współwłaścicieli sprzedawanej nieruchomości, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego ze współwłaścicieli.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w.................., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.