IPTPP3/443A-99/12-5/15-S/BJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 25 lutego 2015 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP3/443A-99/12-5/15-S/BJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 października 2014 r. sygn. akt I GSK 894/13 (data wpływu wyroku 28 listopada 2014 r.; data wpływu akt sprawy 12 stycznia 2015 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2012 r. (data wpływu 1 czerwca 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem akcyzowym na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy, powstałych niedoborów wyrobów węglowych uznanych przez Spółkę jako niezawinione oraz opodatkowania niedoborów wyrobów węglowych uznanych przez Spółkę za zawinione - uznaje się za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem akcyzowym na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy, powstałych niedoborów wyrobów węglowych uznanych przez Spółkę jako niezawinione oraz opodatkowania niedoborów wyrobów węglowych uznanych przez Spółkę za zawinione.

W dniu 27 sierpnia 2012 r. uzupełniono wniosek poprzez dokonanie opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi swoją podstawową działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji energii cieplnej. W procesie produkcji wykorzystuje wyroby węglowe określone w art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym kod CN 2701, w związku z czym zarejestrowała się jako podmiot zużywający.

Spółka magazynuje węgiel na ogrodzonych i monitorowanych składach opałowych, z których następuje przemieszczanie wyrobów węglowych do poszczególnych kotłowni w celu zużycia. Przynajmniej raz w roku przeprowadzone są inwentaryzacje składów według poszczególnych asortymentów. Spółka przyjęła do wyliczenia masy wyrobów węglowych w wyniku pomiaru dopuszczalny błąd pomiaru w marginesie tolerancji 2%.

Jeżeli różnica pomiędzy stanem z pomiaru a stanem z ewidencji:

* mieści się w granicach 2% - przyjmuje się za prawidłowy stan wynikający z ewidencji,

* jest większy od 2% - przyjmuje się za prawidłowy stan wynikający z pomiaru pomniejszony lub powiększony o ilość wynikającą z dopuszczalnego błędu pomiaru.

Ilość wyrobów węglowych zużywanych na cele produkcyjne szacowana jest na podstawie wskazań wag zamontowanych na taśmociągach nawęglania, a w przypadku małych kotłowni szacunkowo w oparciu o pomiar objętości przekazywanego do zużycia opału. Z uwagi na składowanie opału na terenie otwartym opał narażony jest na działanie czynników atmosferycznych (opady deszczu, śniegu, temperatura powietrza). Oddziaływanie tych czynników powoduje zmianę ciężaru właściwego a tym samym zmianę kaloryczności, co wpływa na niedokładne ustalenie ilości wydanego do produkcji energii cieplnej opału pomimo jego ważenia.

W wyniku przeprowadzonych inwentaryzacji różnice powstałe na skutek oddziaływania ww. czynników Spółka uznaje jako niezawinione i rozlicza następująco:

* nadwyżka zostaje ujęta w ewidencji księgowej jako zmniejszenie kosztów zużycia opału,

* niedobór zwiększa koszty zużycia opału.

Dla potwierdzenia, że zużycie opału zostało właściwie określone wyliczany jest i monitorowany wskaźnik sprawności określany jako iloraz produkcji ciepła (w oparciu o liczniki ciepła) do zużycia energii chemicznej zawartej w paliwie (ustalonej w oparciu o zaewidencjonowaną wielkość zużycia i kaloryczność ustaloną w oparciu o badania przekazywanego do zużycia opału).

W przypadku stwierdzenia przez Spółkę niedoboru wyrobu węglowego zawinionego spowodowanego innymi czynnikami np. kradzieżą opału Spółka kieruje roszczenie do osób, które wyrządziły bezpośrednio szkodę na rzecz Spółki lub pośrednio przyczyniły się do powstania szkody poprzez swoje działanie lub zaniechanie działania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy niedobory wyrobów węglowych stwierdzone w wyniku inwentaryzacji składów opałowych przez podmiot zużywający, które następnie uznane są za niezawinione i korygują zużycie opału podlegają zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy z dnia 2 stycznia 2008 r. o podatku akcyzowym.

2. Czy niedobory wyrobów węglowych uznane przez podmiot zużywający jako zawinione podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9a ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, stwierdzone w wyniku inwentaryzacji niedobory wyrobów węglowych, które Spółka uznaje jako niezawinione są zwolnione z opodatkowania podatkiem akcyzowym na podstawie art. 31a ust. 2 ww. ustawy o podatku akcyzowym, gdyż brakujące na składzie ilości wyrobów węglowych zostały faktycznie zużyte na cele opałowe a niedobory wynikają z opisanego w części G błędu pomiaru ilości opału znajdującego się na składach opałowych jak również wydanej do zużycia ilości opału.

Stwierdzone w wyniku inwentaryzacji niedobory opału nie stanowią też wskazanych w ustawie ubytków wyrobów węglowych, które to ubytki są na podstawie art. 9a ust. 1 pkt 8 ustawy opodatkowane podatkiem akcyzowym. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 przez ubytki wyrobów węglowych rozumie się wszelkie straty wyrobów węglowych przemieszczanych lub magazynowanych przez pośredniczący podmiot węglowy. Spółka nie jest podmiotem pośredniczącym, zarejestrowała się jako podmiot zużywający wyroby węglowe do celów opałowych i jako podmiot energochłonny korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy.

Zdaniem Spółki inaczej dla celów podatkowych należy potraktować niedobory zawinione wyrobów węglowych, które powinny być opodatkowane podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, gdyż wyroby te nie zostały zużyte do celów opałowych zwolnionych z opodatkowania na podstawie wspomnianego art. 31a ust. 2 ustawy.

W dniu 4 września 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną znak: IPTPP3/443A-99/12-4/BJ, uznając stanowisko Wnioskodawcy za:

* nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia od akcyzy niezawinionych niedoborów wyrobów węglowych powstałych podczas ich magazynowania i przemieszczania;

* prawidłowe-w zakresie opodatkowania zawinionych niedoborów wyrobów węglowych powstałych podczas ich magazynowania i przemieszczania.

Nie zgadzając się z treścią ww. interpretacji, Strona, pismem z dnia 21 września 2012 r. (data wpływu 24 września 2012 r.) wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 11 października 2012 r. Nr IPTPP3/443AW-11/12-2/k.k., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Strona wniosła za pośrednictwem tut. Organu, skargę z dnia 14 listopada 2012 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy, wyrokiem z dnia 20 marca 2013 r. sygn. akt...., oddalił skargę.

Wnioskodawca reprezentowany przez radcę prawnego złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę kasacyjną z dnia 7 maja 2013 r. od wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego... z dnia 20 marca 2013 r. sygn. akt.....

Naczelny Sąd Administracyjny prawomocnym wyrokiem z dnia 15 października 2014 r. sygn. akt...., uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu oraz uchylił zaskarżoną interpretację.

Podając motywy rozstrzygnięcia Naczelny Sąd Administracyjny podniósł, że Skarżąca Spółka jest tzw. podmiotem zużywającym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a cyt. ustawy, korzystającym na mocy art. 31a ust. 2 pkt 1 ustawy ze zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych w procesie produkcji energii elektrycznej. Ustawodawca specyfikując w art. 9a ust. 1 pkt 1 - 8 ustawy przedmiot opodatkowania akcyzą dla wyrobów węglowych wyszczególnił m.in. dwie różne czynności temu podatkowi podlegające. Zgodnie z ust. 6 wskazanego artykułu akcyzie podlega użycie wyrobów węglowych do celów innych, niż wskazane w art. 31a ust. 2 cyt. ustawy, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych. Natomiast zupełnie inny przedmiot opodatkowania wyrobów węglowych kreuje ust. 8 art. 9a ust. 1 ustawy, stanowiąc, że przedmiotem opodatkowania akcyzą jest powstanie ubytków wyrobów węglowych. Cytowane przepisy określają dwa różne przedmioty opodatkowania, z czego tylko jedna odnosi się do strat (niedoborów) wyrobów węglowych powstałych w wyniku magazynowania lub przemieszczania (straty naturalne - jak nazywa je Spółka - niezawinione). Jeśli, jak przyjął ustawodawca, "powstanie ubytków wyrobów węglowych" (art. 9a ust.-1 pkt 8 ustawy) stanowi różny od "użycia wyrobów węglowych do innych celów" (art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy) przedmiot opodatkowania, to błędem jest, jak to uczynił organ oraz Sąd I instancji, kwalifikować niedobory wyrobów węglowych powstałe u podmiotu zużywającego jako "inne użycie" tylko dlatego, że przedmiot, o którym stanowi art. 9a ust. 1 pkt 8 ustawy, ustawodawca odniósł jedynie do podmiotów pośredniczących. Stosownie bowiem do treści art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c ustawy w jego ówczesnym brzmieniu ubytki wyrobów akcyzowych w odniesieniu do wyrobów węglowych to wszelkie straty tych wyrobów przemieszczanych lub magazynowanych przez pośredniczący podmiot węglowy. Stan prawny jaki obowiązywał w dacie wydania interpretacji, a także w dacie wydania zaskarżonego wyroku, nie nakładał na podmiot zużywający obowiązku odprowadzania akcyzy od ubytków wyrobów węglowych, poprzestając na obłożeniu akcyzą takich strat powstałych jedynie po stronie podmiotu pośredniczącego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny.... przesłał do tut. Organu akta sprawy - data wpływu 12 stycznia 2015 r.

Mając na uwadze zalecenia Naczelnego Sądu Administracyjnego.... zawarte w prawomocnym wyroku z dnia 15 października 2014 r. sygn. akt...., należy stwierdzić, że w świetle stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Niniejszą interpretację wydano na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym do dnia 19 września 2013 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą".

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15o C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1.

23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;

2.

8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;

3.

27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1.

sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;

2.

nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;

3.

dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;

4.

import wyrobów węglowych;

5.

eksport wyrobów węglowych;

6.

użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;

7.

użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;

8.

powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Przy czym stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c ustawy, ubytki wyrobów akcyzowych - to wszelkie straty wyrobów węglowych przemieszczanych lub magazynowanych przez pośredniczący podmiot węglowy.

Należy również zwrócić uwagę na pojęcie "sprzedaży wyrobów węglowych", o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, bowiem w myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1.

sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;

2.

zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;

3.

wydanie w zamian za wierzytelności;

4.

wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;

5.

darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;

6.

wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;

7.

przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;

8.

przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;

9.

użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem w myśl powyższych przepisów przedmiotem opodatkowania wyrobów węglowych, co do zasady, jest ich użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie zaś do art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

1.

w procesie produkcji energii elektrycznej;

2.

w procesie produkcji wyrobów energetycznych;

3.

przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.);

4.

do przewozu towarów i pasażerów koleją;

5.

do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;

6.

w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;

7.

w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz.UE.L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.);

8.

przez zakłady energochłonne do celów opałowych;

9.

przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 31a ust. 10 ustawy, przez zakłady energochłonne rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W myśl art. 31a ust. 4 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3. Forma prowadzenia ewidencji, elementy, które powinna zawierać oraz okres jej przechowywania zostały określone w art. 31a ust. 5, 6 i 7 ustawy.

Należy również wskazać, że zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 22 lit.a. ustawy, podmiotem zużywającym jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Natomiast stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka w procesie produkcji energii cieplnej wykorzystuje wyroby węglowe o kodzie CN 2701, w związku z czym zarejestrowała się jako podmiot zużywający. Spółka magazynuje węgiel na ogrodzonych i monitorowanych składach opałowych, z których następuje przemieszczanie wyrobów węglowych do poszczególnych kotłowni w celu zużycia. Przynajmniej raz w roku przeprowadzone są inwentaryzacje składów. Ilość wyrobów węglowych zużywanych na cele produkcyjne szacowana jest na podstawie wskazań wag zamontowanych na taśmociągach nawęglania, a w przypadku małych kotłowni szacunkowo w oparciu o pomiar objętości przekazywanego do zużycia opału. Z uwagi na składowanie opału na terenie otwartym opał narażony jest na działanie czynników atmosferycznych (opady deszczu, śniegu, temperatura powietrza). W wyniku przeprowadzonych inwentaryzacji różnice powstałe na skutek oddziaływania ww. czynników Spółka uznaje jako niezawinione i rozlicza w taki sposób, iż nadwyżka zostaje ujęta w ewidencji księgowej jako zmniejszenie kosztów zużycia opału, a niedobór zwiększa koszty zużycia opału. W przypadku stwierdzenia przez Spółkę niedoboru wyrobu węglowego zawinionego spowodowanego innymi czynnikami np. kradzieżą opału Spółka kieruje roszczenie do osób, które wyrządziły bezpośrednio szkodę na rzecz Spółki lub pośrednio przyczyniły się do powstania szkody poprzez swoje działanie lub zaniechanie działania.

Ponadto z wniosku wynika, że Spółka jako podmiot energochłonny korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy.

Straty wyrobów węglowych powstają w składach opałowych Spółki będącej podmiotem zużywającym, to jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia. Niedobory i nadwyżki wyrobów węglowych są stwierdzane podczas inwentaryzacji składów węgla.

Należy wskazać, że stanowiące przedmiot opodatkowania akcyzą ubytki wyrobów węglowych zostały zdefiniowane w art. 2 ust. 1 pkt 20 lit.c. ustawy jako straty wyrobów węglowych przemieszczanych lub magazynowanych przez pośredniczący podmiot węglowy.

Mając na uwadze ww. definicję ubytków wyrobów węglowych należy stwierdzić, że strata wyrobów węglowych powstała w trakcie magazynowania wyrobów węglowych przez Spółkę będącą podmiotem zużywającym, nie stanowi ubytku wyrobów węglowych w rozumieniu ustawy. Ustawa nie nakłada na podmiot zużywający obowiązku odprowadzania akcyzy od ubytków wyrobów węglowych powstałych w trakcie magazynowania, poprzestając na obłożeniu akcyzą takich strat powstałych jedynie po stronie podmiotu pośredniczącego.

Zatem stwierdzone przez Spółkę w wyniku inwentaryzacji niedobory wyrobów węglowych nie stanowią ubytków w rozumieniu ustawy.

Natomiast nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, zgodnie z którym brakujące na składzie ilości wyrobów węglowych zostały faktycznie zużyte na cele opałowe i z tego tytułu niedobory tych wyrobów, uznawane przez Spółkę za niezawinione, są zwolnione z opodatkowania podatkiem akcyzowym na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy, a niedobory wyrobów węglowych traktowane przez Spółkę jako zawinione powinny być opodatkowane podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, gdyż wyroby te nie zostały zużyte do celów zwolnionych na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy.

Jak wynika z powołanego przepisu art. 31a ust. 2 ustawy, warunkiem zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych jest ich faktyczne zużycie w wymienionych tam procesach, przez wskazane podmioty.

Z kolei przedmiotem opodatkowania zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Ustawodawca posłużył się pojęciem "zużycia", które nie zostało zdefiniowane w ustawie, stąd też zasadnym jest odnieść się do jego znaczenia językowego. Z "Małego słownika j. polskiego", wydawnictwo naukowe PWN Warszawa 1999 str. 1169 wynika, iż "zużyć" to "używając wykończyć coś, zrobić z czegoś użytek".

Zwolnienie od podatku wyrobów węglowych jest zatem możliwe wyłącznie, gdy zużywając je do celów zwolnionych zostaną one wyczerpane (wykończone).

Należy stwierdzić, że brakujące na składzie ilości wyrobów węglowych (niedobory zawinione i niezawinione) nie mogły być faktycznie w ogóle użyte, ani w procesach, o których mowa w art. 31a ust. 2 ustawy, ani do celów innych niż wskazane w ww. przepisie. Zatem ww. niedobory wyrobów węglowych nie są przedmiotem opodatkowania; tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powyżej wskazane przepisy prawa należy stwierdzić, że niedobory wyrobów węglowych (niezawinione i zawinione), stwierdzone przez podmiot zużywający w wyniku inwentaryzacji składów opałowych, nie są opodatkowane podatkiem akcyzowym. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w......, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl