IPTPP3/443A-86/13-2/KK - Brak możliwości uznania tytoniu połączonego z żywą rośliną za susz tytoniowy w ujęciu ustawy o podatku akcyzowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie uznania tytoniu połączonego z żywą rośliną za susz tytoniowy - jest prawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie uznania tytoniu połączonego z żywą rośliną za susz tytoniowy oraz uznania wywaru na szkodniki za wyrób tytoniowy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza nabywać na rynku krajowym oraz wewnątrzwspólnotowym tytoń połączony z żywą rośliną, który nie jest i nigdy nie będzie wyrobem tytoniowym. Następnie Wnioskodawca, dla celów naturalnej ochrony zwierząt oraz roślin przed szkodnikami (np. przędziorkiem chmielowcem), będzie sprzedawał w swoich punktach sprzedaży hurtowej i detalicznej tytoń, który będzie połączony z żywą rośliną i nie będzie nigdy wyrobem tytoniowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym tytoń, który jest połączony z żywą rośliną i nigdy nie będzie wyrobem tytoniowym, między innymi dlatego, że jest przeznaczony na wywar na szkodniki, to susz tytoniowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, oddany do sprzedaży tytoń, który jest połączony z żywą rośliną i którego przeznaczeniem, jest wywar na szkodniki nie spełnia definicji suszu tytoniowego, gdyż definicja przedmiotowego tytoniu brzmi: tytoń, połączony z żywą rośliną, który nie jest i nigdy nie będzie wyrobem tytoniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwaną dalej "ustawą" (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Na podstawie poz. 42 oraz 45 załącznika nr 1 do ustawy za wyroby akcyzowe uznano, bez względu na kod CN, papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki oraz susz tytoniowy.

W myśl art. 9b ust. 1 ustawy w przypadku suszu tytoniowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest

Przy tym w myśl art. 9b ust. 2 ustawy za sprzedaż uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8 ustawy, tj.

Równocześnie stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy przez nabycie wewnątrzwspólnotowe rozumie się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 11a ustawy, w przypadku suszu tytoniowego obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

Ponadto w art. 99a ust. 1 ustawy została zawarta definicja suszu tytoniowego.

Powyższy przepis został zmieniony ustawą z 8 listopada 2013 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1645). Na podstawie art. 7 pkt 3 lit. a tejże ustawy, przepis art. 99a ust. 1 z dnia 1 stycznia 2014 r. otrzymał brzmienie: "Za susz tytoniowy uznaje się, bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym".

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza nabywać tytoń połączony z żywą rośliną, a następnie - dla celów naturalnej ochrony zwierząt oraz roślin przed szkodnikami - zamierza również sprzedawać tytoń, który także będzie połączony z żywą rośliną.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że nabywany przez Wnioskodawcę - na rynku krajowym oraz wewnątrzwspólnotowo - oraz sprzedawany tytoń połączony z żywą rośliną i niebędący wyrobem tytoniowym nie jest suszem tytoniowym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Inne kwestie przedstawione w opisanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie pytania pierwszego wniosku ORD-IN.

Natomiast w części dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie pytania drugiego wniosku ORD-IN zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.