IPTPP3/443A-76/13-3/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie statusu Wnioskodawcy do czasu złożenia powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie braku zobowiązania Spółki do powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy oraz w zakresie statusu Wnioskodawcy do czasu złożenia ww. powiadomienia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja szyb samochodowych, która jest realizowana przez dwa zakłady produkcyjne. W ramach tej działalności Spółka nabywa oraz wykorzystuje gaz ziemny (CN 2711 21 00). W większości nabywany gaz wykorzystywany jest do celów technologicznych (tekst jedn.: procesów mineralogicznych wymienionych w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz.UE.L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.). Mniejsza część gazu jest używana przez Spółkę do celów grzewczych, tj. ogrzania hal produkcyjnych i pomieszczeń administracyjnych oraz do celów technologicznych, ale innych niż w ramach procesów mineralogicznych.

Spółka nie dokonuje sprzedaży gazu ziemnego (żadnej z czynności zdefiniowanych jako sprzedaż w art. 9a ust. 2 pkt 1 - 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym; tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm., dalej jako: "ustawa akcyzowa") ani nie używa go do celów objętych zerową stawką, akcyzy.

W związku z wejściem w życie z dniem 1 listopada 2013 r. ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1231; dalej: "nowelizacja"), która wprowadza system opodatkowania akcyzą gazu ziemnego, dostawcy gazu zwrócili się do Spółki o wskazanie, w charakterze jakiego podmiotu Spółka nabywa gaz ziemny - jako finalny nabywca gazowy czy jako pośredniczący podmiot gazowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

Czy w świetle art. 2 ust. 1 pkt 19a oraz pkt 23d ustawy akcyzowej, do czasu złożenia przez Spółkę powiadomienia do właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy - powinna być ona traktowana na gruncie regulacji akcyzowych jako pośredniczący podmiot gazowy, czy jako finalny nabywca gazowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 2 ust. 1 pkt 19a oraz pkt 23d ustawy akcyzowej, do czasu złożenia przez Spółkę powiadomienia do właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy - powinna być ona traktowana na gruncie regulacji akcyzowych jako finalny nabywca gazowy.

Uwagi wstępne

Spółka używa gaz ziemny, który stanowi wyrób gazowy w rozumieniu nowych regulacji, do celów objętych zwolnieniem tj. do celów produkcyjnych (w procesach mineralogicznych) oraz do celów nieobjętych zwolnieniem (do celów stricte grzewczych).

Na wstępie należy podkreślić, że pytania Spółki zawarte w niniejszym wniosku nie dotyczą zakresu przysługujących Spółce zwolnień z akcyzy - a jedynie tego, który podmiot, z formalnego punktu widzenia, będzie zobowiązany do rozliczenia akcyzy w związku z działalnością Spółki. Jeżeli bowiem będzie ona traktowana jako pośredniczący podmiot gazowy - wówczas sprzedaż gazu do Spółki nie będzie przedmiotem opodatkowania akcyzą, ale będzie ona obowiązana do rozliczenia akcyzy od użyć gazu nie korzystających ze zwolnienia (zgodnie z art. 9c ust. I pkt 4 ustawy akcyzowej). Natomiast jeżeli Spółka będzie traktowana jako finalny nabywca gazowy - wówczas akcyzę od sprzedaży gazu do Spółki, w zakresie nieobjętym zwolnieniem, będzie rozliczał sprzedawca (zgodnie z art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy akcyzowej) - w oparciu o składane przez Spółkę oświadczenia oraz stosowne zapisy umowne.

Status akcyzowy (PPG vs. FNG)

Nowelizacja wprowadza podział wszystkich podmiotów wykorzystujących wyroby gazowe na dwie kategorie (dwa "statusy akcyzowe"):

* pośredniczące podmioty gazowe (dalej również "PPG"), oraz

* finalni nabywcy gazowi (dalej również "FNG").

Podział ten w założeniu ma mieć charakter zupełny i dychotomiczny, tj. każdy podmiot wykorzystujący wyroby gazowe jest albo PPG albo FNG i nie jest możliwe jednoczesne posiadanie obu tych statusów. Zgodnie z nowelizacją, pośredniczącym podmiotem gazowym jest: podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

- który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Z kolei finalnym nabywcą gazowym jest: podmiot, który:

- niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

W świetle nowelizacji zatem dla uzyskania statusu PPG konieczne jest spełnienie dwojakiego rodzaju warunków:

* materialnego (dokonywanie określonych czynności wskazanych w definicji PPG), ale również

* formalne powiadomienie właściwego Naczelnika UC.

Jednoznacznie potwierdza to uzasadnienie do projektu nowelizacji, zgodnie z którym: "Art. 1 pkt 1 lit. b - wprowadzono do słowniczka definicję pośredniczącego podmiotu gazowego, którym jest podmiot dokonujący sprzedaży wyrobów energetycznych o kodzie CN 2705 00 00, CN 2711 11 00, CN 2711 21 00 i CN 2711 29 00, nieposiadający koncesji na obrót tymi wyrobami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 - Prawo energetyczne. Aby zostać pośredniczącym podmiotem gazowym, dany podmiot będzie musiał pisemnie powiadomić właściwego naczelnika urzędu celnego i uzyskać pisemne potwierdzenie przyjęcia tego powiadomienia." - por. uzasadnienie do projektu z dnia 30 stycznia 2013 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym - str. 1., kolejne wersje projektów nowelizacji zawierały analogiczne uzasadnienie.

Tym samym zarówno z samej definicji pośredniczącego podmiotu gazowego, jak i z uzasadnienia do nowelizacji wynika, iż dla uzyskania takiego statusu warunkiem niezbędnym jest złożenie powiadomienia do Naczelnika.

Powiadomienie o zamiarze prowadzenia działalności jako PPG

Nowelizacja przewiduje przy tym powinność złożenia do właściwego Naczelnika UC powiadomienia o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy (art. 16 ust. 3a znowelizowanej ustawy akcyzowej).

Zdaniem Spółki, mając na uwadze treść uzasadnienia nowelizacji oraz przebieg procesu legislacyjnego, który ostatecznie doprowadził do jej uchwalenia - powiadomienie Naczelnika UC powinno być odnoszone jako obowiązek jedynie do podmiotów dokonujących "obrotu" wyrobami gazowymi (czynności określonych w nowelizowanym art. 2 ust. 1 pkt 23d lit. a) ustawy akcyzowej. Z kolei podmioty, które nie sprzedają wyrobów gazowych, a jedynie ich używają - jak Spółka (do celów zwolnionych i nieobjętych zwolnieniem) powinny być traktowane jako "uprawnione", a nie "zobligowane" go uzyskania statusu PPG.

Powyższe wynika w pierwszej kolejności z przebiegu procesu legislacyjnego, który doprowadził do uchwalenia nowelizacji. Otóż w pierwszej wersji projektu opublikowanej oficjalnie przez Ministerstwo Finansów (datowanej na 30 stycznia 2013 r.), pośredniczący podmiot gazowy definiowany był jako:"podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży wyrobów energetycznych o kodzie CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00, nieposiadający koncesji na obrót tymi wyrobami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności."

Natomiast finalny nabywca gazowy definiowany był jako: "podmiot nabywający wyroby energetyczne o kodzie CN 2705 00 00, 2711 00 00, 2711 21 00, 27111 29 00 nieposiadający koncesji na obrót tymi wyrobami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne i niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym", gdzie należy podkreślić, iż zgodnie z uzasadnieniem dotyczącym tejże definicji "jest to zatem podmiot, który nie będzie zajmował się obrotem ww. wyrobami energetycznymi, lecz je zużyje".

Jednocześnie już w tym projekcie przewidziano powinność złożenia powiadomienia do Naczelnika UC o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy - przy czym należy podkreślić, iż powinność ta była odnoszona do ówczesnej definicji PPG - tj. podmiotu dokonującego obrotu gazami (art. 1 pkt 6 projektu, modyfikujący art. 16 ust. 3a ustawy akcyzowej).

Następnie na skutek licznych postulatów płynących ze strony podmiotów uczestniczących w procesie legislacyjnym, które wnosiły o umożliwienie uzyskania statusu pośredniczącego podmiotu gazowego również podmiotom wyłącznie zużywającym gaz - zmodyfikowano definicję PPG dodając do niej kolejne kategorie podmiotowe.

Przykładowo należy wskazać na stanowisko Polskiego... S.A., która w skierowanym do MF wniosku regulacyjnym wnioskowała o umożliwienie jej uzyskania statusu "analogicznego" do PPG, chociaż nie dokonywała ona sprzedaży wyrobów gazowych - (por. pismo Polskiego.... S.A. z dnia 18 lutego 2013 r.) oraz analogiczne postulaty.... S.A. ujęte w piśmie z dnia 11 marca 2013 r. - dokumenty dostępne są stronach internetowych Rządowego Centrum Legislacji.

Na skutek tych postulatów w "drugiej" wersji projektu (datowanej na 23 kwietnia 2013 r.) Ministerstwo Finansów rozszerzyło definicję PPG również o podmioty niedokonujące sprzedaży, ale używające wyroby gazowe do celów zwolnionych i nieobjętych zwolnieniem - jednakże zmianie tej nie towarzyszyły stosowne zmiany "systemowe" w pozostałych zapisach nowelizacji, w tym dostosowanie brzmienia przyszłego art. 16 ust. 3a ustawy akcyzowej.

Należy jednak mieć na uwadze, że rozszerzenie definicji PPG nie wynikało z zamiaru obligatoryjnego objęcia tym statusem wszystkich podmiotów używających wyrobów gazowych na różne cele (tekst jedn.: w praktyce większości podmiotów prowadzących procesy produkcyjne w Polsce) - ale umożliwienie tym podmiotom, które nie są w stanie z góry określić relacji użycia zwolnionego i na cele inne niż zwolnione, aby nie było konieczne uiszczanie akcyzy od całości nabywanego przez nie gazu, a następnie przeprowadzanie czasochłonnej oraz kosztownej procedury odzyskiwania akcyzy, w zakresie, w jakim użycie gazu potencjalnie uprawniało do zwolnienia z akcyzy.

Dobitnie cel zmiany definicji PPG ujmuje stanowisko Polskiej Izby Przemysłu Chemicznego wyrażone w skierowanym do Ministerstwa Finansów piśmie z dnia 26 marca 2013 r., gdzie postulowano: "Zgodnie z dyskusją w trakcie spotkania rozumiemy, że Ministerstwo Finansów wyraziło swoją aprobatę, aby paliwa gazowe mogły być nabywane bez akcyzy (tekst jedn.: czynność sprzedaży paliwa nie podlegałaby opodatkowaniu) przez zakłady przemysłowe, które same zużywają paliwa gazowe jednocześnie do celów opodatkowanych oraz do celów zwolnionych od akcyzy (co istotne niektóre z tych zakładów nie spełnią obecnie zaproponowanej definicji pośredniczącego podmiotu gazowego, ponieważ nie będzie odsprzedawała paliw gazowych, ani nie posiada koncesji na obrót gazem). Prawo do nabywania paliw gazowych bez akcyzy przez takie podmioty jest niezbędne do tego. aby w praktyce mogły one realizować zwolnienie od akcyzy. W momencie sprzedaży paliwa gazowego nie jest bowiem możliwe określenie, jaka ilość gazu zostanie zużyta przez nabywcę do celów zwolnionych od akcyzy, opodatkowana stawką zero czy też efektywną stawką podatku. Dopiero po zużyciu paliwa gazowego możliwe jest określenie / oszacowanie takich ilości. Aby jednak korzystanie ze zwolnienia od akcyzy mogło być realizowane, podmioty takie powinny mieć prawo do nabywania paliwa gazowego bez akcyzy i samonaliczania tego podatku na strumieniach technologicznych zużycia paliwa gazowego podlegających opodatkowaniu, w oparciu o dane dotyczące danego okresu rozliczeniowego (miesiąca)."

To właśnie w odpowiedzi na tego rodzaju postulaty, Ministerstwo Finansów zdecydowało się na modyfikację definicji pośredniczącego podmiotu gazowego. Tym samym w sytuacji podmiotów takich jak Spółka, u których możliwe jest określenie ilości gazu zużywanego na poszczególne cele (zwolnione vs. podlegające akcyzie) - uzyskanie przez nie statusu PPG nie znajduje uzasadnienia, ani tym bardziej nie powinno mieć charakteru obligatoryjnego.

Potwierdzeniem stanowiska Spółki są również potencjalne konsekwencje, do jakich prowadziłoby uznanie, iż każdy podmiot używający gazu do celów zwolnionych jak i innych niż zwolnione jest obowiązany do uzyskania statusu PPG.

W praktyce bowiem zobligowanoby wówczas niemal wszystkie zakłady przemysłowe używające gazu do celów produkcyjnych (metalurgicznych, mineralogicznych, elektrolitycznych, redukcji chemicznej itp.), bowiem większość z nich korzysta również z gazu do celów stricte grzewczych. Założenie, iż wszystkie te podmioty mają obowiązek uzyskania statusu PPG, a tym samym prowadzenia ewidencji akcyzowych i składania deklaracji de facto stanowiłoby wprowadzenie powszechnego obowiązku formalno-administracyjnego na większość przedsiębiorców.

Odnosząc się natomiast do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w miejscu swojego zamieszkania - zgodnie z nowelizacją składają one stosowne oświadczenie o ilości gazu używanego na poszczególne cele. W przypadku takich podmiotów również występuje zarówno użycie na cele zwolnione jak i na cele nieuprawniające do zwolnienia z akcyzy. Uznanie, iż wszystkie takie podmioty powinny uzyskać status PPG odnosiłoby się do kilkuset tysięcy polskich przedsiębiorców (zgodnie z danym opracowanymi przez Główny Urząd Statystyczny w 2012 r. liczba osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą wynosiła 1 674,0 tys. Nawet gdyby przyjąć, że co czwarta osoba prowadzi działalność w miejscu zamieszkania oznaczałoby to obowiązek złożenia powiadomienia przez niemal pół miliona osób.).

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż nie jest ona zobowiązana (a jedynie uprawniona) do złożenia powiadomienia do Naczelnika UC o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy - ponieważ nie dokonuje ona sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu ani eksportu wyrobów gazowych.

Z powodów wskazanych powyżej, Spółka stoi również na stanowisku, iż do czasu ewentualnego złożenia przez nią powiadomienia do właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy - powinna być ona traktowana na gruncie regulacji akcyzowych jako finalny nabywca gazowy.

Wynika to wprost z definicji finalnego nabywcy gazowego oraz pośredniczącego podmiotu gazowego. Dla uzyskania statusu PPG konieczne jest spełnienie dwojakiego rodzaju warunków:

* materialnego (dokonywanie określonych czynności wskazanych w definicji PPG), ale również

* formalne powiadomienie właściwego Naczelnika UC.

Z samej zatem definicji pośredniczącego podmiotu gazowego wynika, iż dla uzyskania takiego statusu warunkiem niezbędnym jest złożenie powiadomienia do Naczelnika UC.

Na marginesie również warto wskazać, iż przyjęcie, jakoby status PPG miał obowiązywać ex lege - bez jakiegokolwiek powiadomienia organów celnych - czyniłoby iluzoryczną i bezużyteczną prowadzoną przez Ministra Finansów listę pośredniczących podmiotów gazowych - która w praktyce jest wykorzystywana jako główne narzędzie weryfikacji "statusu gazowego" kontrahentów. Dalszym skutkiem takiego podejścia byłby praktyczny brak możliwości wywiązania się z obowiązku wynikającego z art. 9c ust. 4 i ust. 5 ustawy akcyzowej - zgodnie z którymi to sprzedawca ma obowiązek ustalić, czy sprzedaje wyroby gazowe do podmiotu o statusie PPG, czy też FNG.

Zdaniem Spółki - takie podejście, jako sprzeczne z zasadą racjonalnego ustawodawcy, należy jednoznacznie odrzucić.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwaną dalej "ustawą" (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, użyte w ustawie określenie "wyroby akcyzowe" oznacza - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy, określenie "wyroby gazowe" oznacza - wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

W ww. załączniku nr 1, stanowiącym Wykaz wyrobów akcyzowych, umieszczono pod pozycją 28, z kodem CN 2711 - gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy, finalny nabywca gazowy to podmiot, który:

- niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

Pośredniczący podmiot gazowy, to w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23d lit. b i c ustawy - podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

- który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

W myśl art. 9c ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Zgodnie z art. 9c ust. 2, za sprzedaż finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8, a zatem:

Stosownie do art. 9c ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o której mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

W przypadku sprzedaży wyrobów gazowych, zgodnie z art. 9c ust. 4 i 5 ustawy, sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi gazowemu czy finalnemu nabywcy gazowemu oraz może zażądać od nabywcy przedstawienia potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy, a w razie odmowy jego przedstawienia przez nabywcę - może odmówić sprzedaży wyrobów gazowych po cenie nieuwzględniającej akcyzy.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 11b ust. 1 pkt 4 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych obowiązek podatkowy powstaje z dniem użycia wyrobów gazowych przez podmioty w przypadkach, o których mowa w art. 9c ust. 1 pkt 4 lub 5.

Zatem zgodnie z powyższymi przepisami, obowiązek podatkowy powstaje z dniem użycia wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy (art. 9c ust. 1 pkt 4 ustawy) oraz z dniem użycia wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego, ale tylko w przypadkach wskazanych w art. 9c ust. 1 pkt 5 ustawy, to jest w przypadku użycia przez finalnego nabywcę gazowego wyrobów gazowych:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 12 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot - będący pośredniczącym podmiotem gazowym używającym wyrobów gazowych.

W myśl art. 16 ustawy, podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

Zgłoszenie rejestracyjne powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres jego siedziby lub zamieszkania oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, a w przypadku działalności gospodarczej z użyciem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy - również adresy miejsc wykonywania działalności oraz określenie rodzaju i przewidywanej średniej miesięcznej ilości zużywanego wyrobu akcyzowego.

Właściwy naczelnik urzędu celnego, bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia przyjęcia zgłoszenia rejestracyjnego, pisemnie potwierdza jego przyjęcie.

W myśl art. 16 ust. 3a ustawy, podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą jako (...), pośredniczący podmiot gazowy (...), jest obowiązany powiadomić o tym pisemnie właściwego naczelnika urzędu celnego przed dniem rozpoczęcia tej działalności.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 pkt 3 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło użycie wyrobów gazowych - w przypadkach, o których mowa w art. 9c ust. 1 pkt 4 lub 5.

Zgodnie z art. 24b ust. 2 ustawy, przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów dokonujących czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie wyrobów gazowych zwolnionych od akcyzy.

Stosownie do art. 91b ust. 1 i 2 ustawy, pośredniczący podmiot gazowy dokonujący sprzedaży wyrobów gazowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu oraz pośredniczący podmiot gazowy używający wyrobów gazowych jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów gazowych (...).

Zakres opodatkowania akcyzą wyrobów energetycznych, w tym również wyrobów gazowych, został określony w rozdziale 1 działu IV ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy, paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2, a zatem z wyłączeniem paliw silnikowych.

Stosownie do art. 88 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15°C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Stawki akcyzy na wyroby energetyczne, w tym na wyroby gazowe zostały określone w art. 89 ust. 1 i 2 ustawy i wynoszą:

* dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych - 1,28 zł/1 gigadżul (GJ) (art. 89 ust. 1 pkt 13 ustawy);

* dla pozostałych paliw opałowych gazowych - 1,28 zł/gigadżul (GJ) (art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b ustawy);

* na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł (art. 89 ust. 2 ustawy).

Zasadą jest opodatkowanie obrotu wyrobami gazowymi, tym niemniej ustawodawca przewidział również określone wyłączenia od zasady opodatkowania obrotu tymi wyrobami.

Zgodnie z art. 31b ust. 1 pkt 4 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej.

Stosownie do art. 31b ust. 5 ustawy, w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych w ramach zwolnień, o których mowa w ust. 1, ust. 2 pkt 2-8, ust. 3 pkt 2 i 3 oraz ust. 4, podmiotom, które użyją tych wyrobów do celów określonych w tych przepisach, warunkiem zwolnienia jest określenie w umowie zawartej między sprzedawcą a nabywcą, że wyroby te będą użyte do tych celów.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka produkująca szyby samochodowe nabywa oraz wykorzystuje gaz ziemny o kodzie CN 2711 21 00. W większości nabywany gaz wykorzystywany jest w procesach mineralogicznych wymienionych w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej. Część gazu jest używana przez Spółkę do ogrzania hal produkcyjnych i pomieszczeń administracyjnych oraz do celów technologicznych, ale innych niż w ramach procesów mineralogicznych. Spółka nie dokonuje sprzedaży gazu ziemnego w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym ani nie używa go do celów objętych zerową stawką akcyzy.

Wątpliwości Spółki budzi fakt czy do czasu złożenia przez spółkę powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy, jest ona pośredniczącym podmiotem gazowym, czy finalnym nabywcą gazowym.

Zdaniem Spółki, do czasu złożenia przez nią powiadomienia do właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy - powinna być ona traktowana jako finalny nabywca gazowy.

Należy stwierdzić, że finalny nabywca gazowy to podmiot, który nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe - niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

Pośredniczący podmiot gazowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju, używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Jak wynika z art. 9c ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu i użycie wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy.

Natomiast użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego jest przedmiotem opodatkowania akcyzą tylko w przypadkach wskazanych w art. 9c ust. 1 pkt 5 ustawy, to jest w przypadku użycia przez finalnego nabywcę gazowego wyrobów gazowych:

Zatem należy stwierdzić, że w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu, przy czym sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi gazowemu czy finalnemu nabywcy gazowemu oraz może zażądać od nabywcy przedstawienia potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy, a w razie odmowy jego przedstawienia przez nabywcę - może odmówić sprzedaży wyrobów gazowych po cenie nieuwzględniającej akcyzy.

W przypadku sprzedaży wyrobów gazowych w ramach zwolnień, o których mowa w ust. 1, ust. 2 pkt 2-8, ust. 3 pkt 2 i 3 oraz ust. 4, podmiotom, które użyją tych wyrobów do celów określonych w tych przepisach, warunkiem zwolnienia jest określenie w umowie zawartej między sprzedawcą a nabywcą, że wyroby te będą użyte do tych celów.

Należy stwierdzić, że użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4 jest przedmiotem opodatkowania.

Zgodnie z ww. art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy, finalny nabywca gazowy to podmiot niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że do czasu złożenia przez podmiot pisemnego powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy, podmiot nie może przedstawić sprzedawcy wyrobów gazowych potwierdzenia przyjęcia przez właściwego naczelnika urzędu celnego takiego powiadomienia.

Mając na uwadze opis sprawy i powyżej przedstawione przepisy prawa, należy stwierdzić, że w przypadku, gdy Spółka nie złoży pisemnego powiadomienia do właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy, to brak podstaw do uznania jej za pośredniczący podmiot gazowy i tym samym Spółka wówczas jest finalnym nabywcą gazowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja została wydana w zakresie statusu Wnioskodawcy do czasu złożenia powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy, natomiast w zakresie braku zobowiązania Spółki do ww. powiadomienia zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.