IPTPP3/443A-7/14-4/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 29 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 marca 2014 r. (data wpływu 3 kwietnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia statusu Wnioskodawcy jako finalnego nabywcy gazowego - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia statusu Wnioskodawcy jako finalnego nabywcy gazowego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z faktem, iż wniosek zawierał braki formalne, tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 marca 2014 r. poprzez uzupełnienie opisu zaistniałego stanu faktycznego oraz własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie objętej wnioskiem.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.

W budynkach wielorodzinnych będących w zarządzie Spółdzielni Mieszkaniowej zainstalowana jest wewnętrzna instalacja gazowa ze zbiorczym gazomierzem bez indywidualnych gazomierzy dla poszczególnych lokali mieszkalnych.

W związku z nowelizacjami ustaw: z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym oraz z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne oraz wejściem w życie Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi, PGNiG S.A. przesłało Spółdzielni Mieszkaniowej załączniki do umowy kompleksowej dostarczania paliwa gazowego dotyczących poszczególnych mieszkalnych wielorodzinnych, w których Spółdzielnia miała oświadczyć czy jest czy też nie jest pośredniczącym podmiotem gazowym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. Spółdzielnia złożyła oświadczenia, że nie jest pośredniczącym podmiotem gazowym w rozumieniu cyt. ustawy oraz że paliwo gazowe pobierane jest na cele opałowe przez gospodarstwa domowe (art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

* gaz nabywany przez Spółdzielnię, zgodnie z Nomenklaturą Scaloną należy do kodu CN 2711 21 00;

* Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży gazu, jak również dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu i eksportu wyrobów gazowych, poza czynnościami opisanymi w części H70;

* Wnioskodawca nie używa gazu do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy. Wnioskodawca nabywa wyłącznie paliwo gazowe do lokali mieszkalnych do celów objętych zwolnieniem z akcyzy, w przypadku jednego budynku, w którym zlokalizowany jest jeden lokal użytkowy, w udziale procentowym lokali mieszkalnych w wysokości 97,39% powierzchni całego budynku i 1 lokalu użytkowego objętego akcyzą (1,28 zł/GJ) w udziale procentowym w wysokości 2,61% powierzchni całego budynku. Wnioskodawca nabywa paliwo gazowe zgodnie z Nomenklaturą Scaloną należącą do kodu CN 271121 00 z przeznaczeniem na cele opałowe do urządzeń technicznych w postaci - kuchni gazowych służących do przygotowywania posiłków dla lokali mieszkalnych i 1 (jednego) lokalu użytkowego;

* Wnioskodawca nie składał pisemnego powiadomienia do naczelnika urzędu celnego o działalności jako pośredniczący podmiot gazowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółdzielnia Mieszkaniowa w przedstawionym stanie faktycznym jest finalnym nabywcą gazowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a w rozumieniu ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, finalnym nabywcą gazowym jest w szczególności podmiot, który nabywa paliwo gazowe na terytorium kraju, niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym (art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym). Sprzedaż przez PGNiG paliwa gazowego finalnemu nabywcy gazowemu podlega opodatkowaniu akcyzą. W tym przypadku na sprzedawcy (PGNiG) ciąży obowiązek naliczenia akcyzy oraz rozliczenia z właściwym organem podatkowym, na odbiorcy natomiast ciąży obowiązek wskazania sprzedawcy przeznaczenia paliwa gazowego. W tym celu należy złożyć w PGNiG stosowne oświadczenie. Na podstawie tego oświadczenia PGNiG przy sprzedaży paliwa gazowego zastosuje właściwą stawkę lub zwolnienie z akcyzy.

Spółdzielnia jest finalnym nabywcą gazowym i w omawianym stanie faktycznym złożyła oświadczenia, że nie jest pośredniczącym podmiotem gazowym oraz że paliwo gazowe przeznaczone jest na cele opałowe przez gospodarstwa domowe. Definicja określająca pośredniczący podmiot gazowy dla celów ustawy o podatku akcyzowym zawarta jest w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 23d cyt. ustawy. Pośredniczącym podmiotem gazowym jest zatem w szczególności podmiot dokonujący odsprzedaży paliwa gazowego lub używający paliwa gazowego zarówno do celów objętych zwolnieniem od akcyzy, jak również do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub używający paliwa gazowego zarówno do celów objętych zwolnieniem od akcyzy, jak również i do celów objętych zerową stawką akcyzy, który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności. W stosunku do Spółdzielni nie zaistniały przesłanki określone w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o podatku akcyzowym pozwalające na przyjęcie, że Spółdzielnia jest pośredniczącym podmiotem gazowym. Za podmiot pośredniczący nie należy uznawać pośredników w obrocie wyrobami akcyzowymi, którzy nie uczestniczą w fizycznej dostawie wyrobów akcyzowych, a jedynie dokonują operacji handlowych zakupu i odsprzedaży wyrobów zwolnionych od akcyzy, które są przemieszczane bezpośrednio do podmiotów zużywających. Spółdzielnia w żaden sposób nie dokonuje fizycznej dostawy paliwa gazowego, które w omawianym stanie faktycznym dostarczane jest bezpośrednio przez PGNiG do poszczególnych lokali mieszkalnych. W związku z dokonaną dostawą paliwa gazowego do lokali mieszkalnych PGNiG wystawia Wnioskodawcy faktury VAT na dostawę paliwa gazowego, które następnie są rozliczane przez Wnioskodawcę na poszczególne lokale mieszkalne.

Mając na względzie przytoczone okoliczności, uwzględniając przedstawiony zakres pojęć pośredniczącego podmiotu gazowego oraz finalnego nabywcy gazowego należy stwierdzić, że Spółdzielnia jest finalnym nabywcą gazowym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, który nie jest zobowiązany do naliczania akcyzy i rozliczania z właściwym urzędem skarbowym.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w budynkach wielorodzinnych będących w Zarządzie Spółdzielni zainstalowane są wewnętrzne instalacje gazowe ze zbiorczymi gazomierzami dla poszczególnych budynków, przy czym poszczególne lokale mieszkalne zlokalizowane w tych budynkach nie są wyposażone w indywidualne gazomierze. Dotyczy to także jednego lokalu użytkowego, który również nie jest wyposażony w indywidualny gazomierz. Wnioskodawca nabywa paliwo gazowe zgodnie z Nomenklaturą Scaloną należące do kodu CM 2711 21 00 przeznaczone na cele opałowe przez gospodarstwa domowe w zaistniałym stanie faktycznym do urządzeń technicznych - kuchni gazowych znajdujących się w poszczególnych lokalach mieszkalnych, a służących wyłącznie do przygotowywania posiłków.

Zatem w stosunku do Wnioskodawcy nie zaistniały przesłanki określone w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o podatku akcyzowym pozwalające na przyjęcie, że Spółdzielnia jest pośredniczącym podmiotem gazowym.

Wnioskodawca nie uczestniczy w fizycznej dostawie wyrobów akcyzowych, a jedynie dokonuje operacji zakupu i rozliczenia kosztów na poszczególne lokale mieszkalne i 1 lokal użytkowy.

Wnioskodawca w żaden sposób nie dokonuje fizycznej dostawy paliwa gazowego, które w omawianym stanie faktycznym dostarczane jest bezpośrednio przez PGNiG do poszczególnych lokali. W związku z dokonaną dostawą paliwa gazowego do lokali mieszkalnych PGNiG wystawia Wnioskodawcy faktury VAT na dostawę paliwa gazowego, które następnie są rozliczane przez Wnioskodawcę na poszczególne lokale. W przypadku lokalu mieszkalnego opłata za paliwo gazowe jest składnikiem czynszu, podobnie jak w przypadku lokalu użytkowego z tym, że dla lokali użytkowych opłaty eksploatacyjne objęte są stawką VAT w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwaną dalej "ustawą" (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, użyte w ustawie określenie "wyroby akcyzowe" oznacza - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy, określenie "wyroby gazowe" oznacza - wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby (...) objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy, paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2, a zatem z wyłączeniem paliw silnikowych.

W załączniku nr 1 do ustawy, stanowiącym Wykaz wyrobów akcyzowych, umieszczono pod pozycją nr 28, z kodem CN 2711 - gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

W myśl art. 9c ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Zgodnie z art. 9c ust. 2 ustawy, za sprzedaż finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8 ustawy.

Stosownie do art. 9c ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o której mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

W przypadku sprzedaży wyrobów gazowych, zgodnie z art. 9c ust. 4 i 5 ustawy, sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi gazowemu czy finalnemu nabywcy gazowemu oraz może zażądać od nabywcy przedstawienia potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy, a w razie odmowy jego przedstawienia przez nabywcę - może odmówić sprzedaży wyrobów gazowych po cenie nieuwzględniającej akcyzy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy, finalny nabywca gazowy to podmiot, który:

- niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy, pośredniczący podmiot gazowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

- który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Podatnikiem akcyzy zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 12 i 13 ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący pośredniczącym podmiotem gazowym używającym wyrobów gazowych oraz podmiot będący finalnym nabywcą gazowym - w przypadku, o którym mowa w art. 9c ust. 1 pkt 5.

Z powyższych przepisów prawa wynika, że podatnikiem akcyzy jest pośredniczący podmiot gazowy dokonujący sprzedaży wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu lub dokonujący użycia wyrobów gazowych. Natomiast finalny nabywca gazowy jest podatnikiem akcyzy w ściśle określonych sytuacjach, to jest w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu wyrobów gazowych oraz w razie użycia wyrobów gazowych w przypadkach wskazanych w art. 9c ust. 1 pkt 5 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako Spółdzielnia Mieszkaniowa nabywa w kraju gaz o kodzie CN 2711 21 00; nie dokonuje sprzedaży gazu, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu i eksportu wyrobów gazowych oraz nie używa gazu do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy. Wnioskodawca nabywa paliwo gazowe do lokali mieszkalnych do celów objętych zwolnieniem z akcyzy oraz do jednego budynku, w którym zlokalizowany jest jeden lokal użytkowy. Udział procentowy lokali mieszkalnych wynosi 97,39% powierzchni całego budynku a 1 lokalu użytkowego objętego akcyzą (1,28 zł/GJ) - udział procentowy wynosi 2,61% powierzchni całego budynku. Wnioskodawca nabywa ww. paliwo gazowe z przeznaczeniem na cele opałowe do urządzeń technicznych w postaci - kuchni gazowych służących do przygotowywania posiłków dla lokali mieszkalnych i 1 (jednego) lokalu użytkowego. Wnioskodawca nie składał pisemnego powiadomienia do naczelnika urzędu celnego o działalności jako pośredniczący podmiot gazowy.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz okoliczności sprawy przedstawione we wniosku, należy stwierdzić, że Spółdzielnia Mieszkaniowa w przedstawionym stanie faktycznym jest finalnym nabywcą gazowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a w powiązaniu z art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o podatku akcyzowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.