IPTPP3/443A-56/14-4/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.), uzupełnione pismem nadanym dnia 17 listopada 2014 r. (data wpływu 20 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży nieprzetworzonych liści tytoniu podmiotowi innemu niż pośredniczący podmiot tytoniowy oraz podmiotowi niebędącemu składem podatkowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży nieprzetworzonych liści tytoniu podmiotowi innemu niż pośredniczący podmiot tytoniowy oraz podmiotowi niebędącemu składem podatkowym. Wniosek został uzupełniony pismem nadanym dnia 17 listopada 2014 r. (data wpływu 20 listopada 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 31 października 2014 r. znak: IPTPP3/443A-56/14-2/k.k.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza sprzedawać hurtowo i detalicznie bez podatku akcyzowego na rynku krajowym nieprzetworzone liście tytoniu klientom, którzy nie mają statusu Pośredniczącego Podmiotu Tytoniowego i nie są Składem Podatkowym.

Pismem nadanym dnia 17 listopada 2014 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 31 października 2014 r. znak. IPTPP3/443A-56/14-2/k.k., Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek o następujące informacje objęte zakresem ww. wezwania:

1. Czy Wnioskodawca jest/będzie pośredniczącym podmiotem tytoniowym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. Nr 752).

2. Czy Wnioskodawca jest/będzie podmiotem prowadzącym skład podatkowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

3. Czy Wnioskodawca jest producentem suszu tytoniowego.

4. Czy Wnioskodawca będzie nabywał od innego podmiotu susz tytoniowy.

5. W przypadku gdy Wnioskodawca będzie nabywał susz tytoniowy od innego podmiotu, wskazać należy, czy będzie to wyrób od którego został odprowadzony podatek akcyzowy w należnej wysokości.

6. Czy sprzedaż nieprzetworzonych liści tytoniu (objęta zakresem pytania) podmiotom innym niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy będzie dokonywana luzem bez opakowania, czy też w opakowaniach oznaczonych znakami akcyzy.

Na postawione pytania Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:

1. Wnioskodawca jest podmiotem tytoniowym.

2. Wnioskodawca nie jest i nie będzie składem podatkowym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. Nr/752)

3. Wnioskodawca nie jest producentem suszu tytoniowego.

4. Wnioskodawca nie nabywa suszu tytoniowego, przedmiotem wniosku są nieprzetworzone liście tytoniu, a nie susz tytoniowy.

5. Wnioskodawca będzie sprzedawał nieprzetworzone liście tytoniu luzem i bez zapłaconego od tych liści podatku akcyzowego.

Wnioskodawca podaje także, iż w Jego ocenie:

Końcowo Wnioskodawca wskazał, że prościej się tego wytłumaczyć nie da.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązującego stanu prawnego, Wnioskodawca może sprzedawać na rynku krajowym bez podatku akcyzowego nieprzetworzone liście tytoniu hurtowo i detalicznie klientom, którzy nie mają statusu Pośredniczącego Podmiotu Tytoniowego i nie są Składem Podatkowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązującego stanu prawnego. Wnioskodawca może sprzedawać na rynku krajowym bez podatku akcyzowego hurtowo i detalicznie nieprzetworzone liście tytoniu klientom, którzy nie mają statusu Pośredniczącego Podmiotu Tytoniowego i nie są Składem Podatkowym.

Artykuł 7 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456), w szczególności art. 99a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym wprowadzający definicję suszu tytoniowego, w rozumieniu Dyrektywy 98/34/WE są przepisami technicznymi, jako regulacje pośrednio ograniczające wprowadzenie do obrotu produktów, a w szczególności przepisy wpływające na wielkość obrotu produktami i usługami za pomocą instrumentów podatkowych i mają obowiązek być Notyfikowane do Komisji Europejskiej, nigdy nie były, więc nie obowiązują.

Wskazał tak - wprawdzie na gruncie innych przepisów - ale teza ta w zakresie skutków zaniechania notyfikacji jest uniwersalna - Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 czerwca 2013 r. syg. II GSK 6/12. Oznacza to, że przedmiotowe przepisy nie są egzekwowalne w całym okresie obowiązywania, aż do momentu usunięcia wady.

Jeśli zaniechano notyfikacji projektów przepisów technicznych, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości UE (Sprawa C-194/94 "CIA Security", Zb. Orz. 1996 str. I-2201; patrz też podobne orzeczenia w sprawach: C-443/98 Unilever Italia SpA; C-226/97 Lemmens; C-279/94 Komisja v. Włochy; C-174/84 Bulk Oil, C-380/87 Enichem Base, C-235/95 AGS Assedic Pas-de-Calais, C-159/00 Sapod Audic, C-500/03 Komisja v. Portugalia, C-139/92 Komisja v. Włochy, C-273/94 Komisja v. Niderlandy oraz C-65/05 Komisja v. Grecja), organ krajowy nie może stosować danych przepisów do osób fizycznych lub prawnych, które powołują się przed nim na ten fakt. Oznacza to, że przepisy nie są egzekwowalne w całym okresie obowiązywania aż do momentu usunięcia wady, czyli zakaz stosowania przepisu oznacza niedopuszczalność wydania na jego podstawie jakiegokolwiek rozstrzygnięcia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwaną dalej "ustawą" (Dz. U. z 2014 r. Nr 752), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, użyte w ustawie określenie "wyroby akcyzowe" oznacza - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy, podmiot prowadzący skład podatkowy to podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23b ustawy, pośredniczący podmiot tytoniowy to podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży suszu tytoniowego, który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Stosownie do art. 99a ust. 1 ustawy, za susz tytoniowy uznaje się, bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym.

W myśl art. 99a ust. 2 i ust. 3 ustawy, podstawą opodatkowania suszu tytoniowego jest ilość tego suszu wyrażona w kilogramach. Stawka akcyzy na susz tytoniowy wynosi 229,32 zł za każdy kilogram.

Natomiast zgodnie z art. 99a ust. 4 ustawy, w przypadku:

- bez jego oznaczenia znakami akcyzy, stawka akcyzy wynosi 458,64 zł za każdy kilogram.

Artykuł 99a ust. 5 ustawy mówi, iż w przypadku nabycia lub posiadania suszu tytoniowego nieoznaczonego znakami akcyzy przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, pośredniczący podmiot tytoniowy lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tego suszu, stosuje się stawkę akcyzy, o której mowa w ust. 4.

Zgodnie z art. 99a ust. 6 ustawy, nie dokonuje się:

- luzem bez opakowania.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący pośredniczącym podmiotem tytoniowym, zamierza sprzedawać luzem bez opakowania i bez zapłaconego podatku akcyzowego nieprzetworzone liście tytoniu klientom, którzy nie posiadają statusu pośredniczącego podmiotu tytoniowego, ani nie są podmiotami prowadzącymi skład podatkowy. Sprzedaż nieprzetworzonych liści tytoniu będzie miała charakter hurtowy oraz detaliczny. Wnioskodawca wskazał, iż nie jest producentem suszu tytoniowego oraz nie nabywa suszu tytoniowego, lecz nieprzetworzone liście tytoniu.

W pierwszej kolejności należy, ustalić czy nieprzetworzone liście tytoniu stanowią susz tytoniowy, o którym mowa w art. 99a ust. 1 ustawy. Należy zauważyć, że z suszem tytoniowym mamy do czynienia dopiero od momentu zakończenia uprawy tytoniu. Oznacza to, że za susz tytoniowy uznać każdą cześć tytoniu, która nie jest połączona z żywą rośliną, niezależnie od stopnia jej przetworzenia i wilgotności oraz nie jest wyrobem tytoniowym. Oznacza to zatem, że za susz tytoniowy przyjmuje się każdą część tytoniu nie połączoną z rośliną, niezależnie od ostatecznego jego przeznaczenia. Powyższe oznacza, że na gruncie przepisów krajowych nieprzetworzone liście tytoniu stanowią, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, susz tytoniowy w rozumieniu art. 99a ust. 1 ustawy, i co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, w przypadkach określonych w art. 9b ust. 1 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku suszu tytoniowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Stosownie do art. 114 ust. 1 ustawy, obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy podlegają wyroby akcyzowe określone w załączniku nr 3 do ustawy. W pozycji 11 załącznika nr 3 do ustawy wskazano susz tytoniowy.

Wobec powyższego, sprzedaż klientom nieprzetworzonych liści tytoniu będących w ocenie Organu suszem tytoniowym stanowi przedmiot opodatkowania i wiąże się z zapłatą podatku akcyzowego. Ponadto wskazać należy, iż nie dokonuje się sprzedaży nieprzetworzonych liści tytoniu podmiotowi innemu niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy luzem bez opakowania.

W kwestii notyfikacji przepisów dotyczących suszu tytoniowego wskazać należy na wyrok z 29 października 2014 r. sygn. akt II Ca 755/14, gdzie Sąd Okręgowy w Białymstoku w ustnym uzasadnieniu stwierdził, że z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 lipca 2012 r. (w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 i C-217/11) płynie wniosek, że przepis art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych ma charakter przepisu technicznego w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE. Jednakże stwierdzenie, że przepis ustawy nie został - wbrew obowiązkowi wynikającemu z prawa Unii Europejskiej - notyfikowany Komisji Europejskiej, nie upoważnia automatycznie do odmowy zastosowania takiego przepisu na podstawie art. 91 ust. 3 Konstytucji RP. Zdaniem sądu, przepis art. 91 ust. 3 Konstytucji RP nie daje podstaw do automatycznej i bezwarunkowej odmowy zastosowania przepisu ustawy, nawet takiego, który nie został notyfikowany w Komisji Europejskiej.

Sąd stwierdził, że organ administracji publicznej nie posiada żadnych instrumentów, aby skutecznie uruchomić procedurę badania zgodności prawa krajowego z przepisami prawa wspólnotowego. Organ administracji nie może odmówić stosowania obowiązującego przepisu prawa, ponieważ przepis, który nie został uchylony korzysta z domniemania konstytucyjności. Dopóki przepis prawa krajowego nie utraci mocy obowiązującej, dopóty musi być stosowany przez organy administracji, mimo jego technicznego charakteru.

W orzeczeniu z dnia 28 listopada 2013 r. (postanowienia o sygn. akt I KZP 14/13 i I KZP 15/13) Sąd Najwyższy stwierdził, że organy władzy publicznej nie mogą w sposób dowolny odmawiać stosowania prawa, zwłaszcza gdy normy prawne nakładają na nie obowiązek określonego działania. Sąd Najwyższy wskazał również, że jedyną instytucją uprawnioną do stwierdzania ważności bądź nieważności przepisów prawa krajowego jest Trybunał Konstytucyjny. Zakwestionowane przepisy muszą być stosowane do momentu ewentualnego usunięcia ich z porządku prawnego przez Trybunał Konstytucyjny.

W związku z wyżej przytoczoną argumentacją, należy zauważyć, że przepis wprowadzający definicję suszu tytoniowego, zgodnie z ustawą o podatku akcyzowym nie utracił mocy obowiązującej, wobec czego musi być stosowany przez organy administracji.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz opis sprawy przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie może sprzedawać hurtowo i detalicznie bez zapłaty podatku akcyzowego nieprzetworzonych liści tytoniu podmiotowi innemu niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy.

Zatem w myśl obowiązujących przepisów o podatku akcyzowym, sprzedaż nieprzetworzonych liści tytoniu stanowiących susz tytoniowy podmiotowi innemu niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy winna odbywać się w opakowaniach z zapłaconym podatkiem akcyzowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Inne kwestie przedstawione w opisanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.