IPTPP3/443-79/11-2/BJ - Prawo do odliczenia podatku z tytułu zakupu artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu oraz brak obowiązku opodatkowania z tytułu wykorzystania artykułów spożywczych podczas poczęstunku dla kontrahentów spółki oraz w celu zużycia podczas narad z pracownikami spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2011 r. r. (data wpływu 12 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu oraz braku obowiązku opodatkowania z tytułu wykorzystania artykułów spożywczych podczas poczęstunku dla kontrahentów Spółki oraz w celu zużycia podczas narad z pracownikami Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu zakupów artykułów spożywczych do wykorzystania podczas spotkań z kontrahentami oraz narad pracowniczych w Spółce oraz braku obowiązku opodatkowania z tytułu wykorzystania ww. artykułów w podanych wyżej celach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i dystrybucja energii cieplnej. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje zakupów artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu tj. kawy, herbaty, śmietanki do kawy, napoje niealkoholowe, słodycze m.in. paluszki, ciastka. Artykuły te są podawane do konsumpcji kontrahentom, klientom podczas spotkań biznesowych oraz pracownikom w czasie spotkań służbowych, na których omawiane są istotne kwestie dotyczące prowadzonej działalności.

Spółka odlicza podatek VAT naliczony z tytułu nabycia artykułów spożywczych zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z ponoszeniem wydatków na zakup artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu w celu poczęstowania kontrahentów oraz w celu zużycia w czasie wewnętrznych narad pracowniczych Spółka ma prawo odliczyć podatek naliczony i nie naliczać podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka wykonując czynności opodatkowane ma prawo odliczyć podatek naliczony zgodnie z zasadą zawartą w art. 86 ust. 1, gdyż opisane czynności służą celom prowadzonego przedsiębiorstwa (działalności opodatkowanej). Zdaniem Spółki w opisanej sytuacji nie dochodzi do przekazania towarów na zewnątrz tylko do zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością. Zakupione artykuły są wykorzystywane do przygotowania poczęstunku, a następnie są konsumowane na miejscu w siedzibie Spółki. Zdaniem Spółki zastosowanie znajdzie tu art. 8 ust. 2, gdyż w ww. przypadku przygotowanie i podanie poczęstunku ma charakter dominujący. Stąd Spółka stoi na stanowisku, że poczęstunek dla pracowników i kontrahentów jest związany z prowadzoną działalnością i należy uznać, że nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. tj. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez dostawę towarów rozumie się również - w myśl art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - art. 7 ust. 3 ustawy.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które są ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Za odpłatne świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 2, uznaje się również:

Z opisu sprawy wynika, iż przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i dystrybucja energii cieplnej. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności dokonuje zakupów artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu tj. kawy, herbaty, śmietanki do kawy, napoje niealkoholowe, słodycze m.in. paluszki, ciastka. Artykuły te są podawane do konsumpcji kontrahentom, klientom podczas spotkań biznesowych oraz pracownikom w czasie spotkań służbowych, na których omawiane są istotne kwestie dotyczące prowadzonej działalności.

Mając na uwadze ww. przepisy oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów, a nie ze świadczeniem usług, jak twierdzi Wnioskodawca.

Z przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Zatem nie podlega opodatkowaniu zużycie towarów przez kontrahentów przedsiębiorcy - osoby trzecie, nie będące pracownikami, udziałowcami ani innymi osobami wymienionymi w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Dokonując analizy powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego należy uznać, iż opodatkowaniu nie podlega zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa w trakcie narad pracowniczych przeprowadzanych w zakładzie pracy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Odnosząc powyższe regulacje prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego stwierdzić należy, iż nieodpłatne przekazanie artykułów spożywczych (tj.: kawa, herbata, słodycze itp.) w celu poczęstunku kontrahentów podczas spotkań biznesowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż niewątpliwie dotyczy zużycia na potrzeby związane z prowadzoną działalnością. Także zużycie artykułów spożywczych, jako drobny poczęstunek dla pracowników Spółki podczas spotkań służbowych w siedzibie firmy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy).

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zatem, stosownie do cyt. art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wobec powyższego, przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż nabywane przez Wnioskodawcę artykuły spożywcze, które przeznaczone są do zużycia jako poczęstunek dla kontrahentów, klientów w czasie spotkań biznesowych oraz pracowników w czasie spotkań służbowych, mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane przez Zainteresowanego towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu.

Reasumując, Wnioskodawca może dokonać odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur nabycia produktów spożywczych przeznaczonych na poczęstunek dla kontrahentów oraz zużywanych podczas wewnętrznych narad pracowniczych, ze względu na fakt, iż jak wskazał Wnioskodawca poniesione wydatki służą Zainteresowanemu do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że przedmiotem nieodpłatnego przekazania są towary nie zaś świadczenie usług przygotowania i podania artykułów spożywczych.

Wobec powyższego, tut. Organ dokonał oceny stanu faktycznego w świetle art. 7 ustawy. W niniejszej sprawie nie ma zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy. Mając na uwadze, iż stanowisko Wnioskodawcy co do skutków podatkowych jest tożsame z ww. oceną tut. Organu, należało uznać stanowisko za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.