IPTPP3/443-41/11-4/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 14 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zabudowanej nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 września 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zabudowanej nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Gmina jest właścicielem działki z mocy decyzji Wojewody i planuje sprzedać działkę o pow. 0,0342 ha, która w ewidencji gruntów stanowi grunt jako użytki rolne zabudowane " B-RIIIa ". Powyższa działka jest zabudowana pozostałościami budynku gospodarczego w stanie ruiny i studnią kopaną. Nad działką przy drodze powiatowej przebiega linia elektryczna NN i telefoniczna, natomiast w działce przebiega sieć gazowa. Działka ma dostęp do sieci uzbrojenia terenu: wodociągowej, gazowej, elektrycznej.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy przedmiotowa działka znajduje się na obszarze oznaczonym symbolem - L90RZ jako teren zieleni.

W uzupełnieniu z dnia 14 września 2011 r. Wnioskodawca dodał, iż jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej działki L90RZ (teren zielony) jest aktualny - ogłoszony w Dzienniku Urzędowym Województwa.

Według opinii Wnioskodawcy, ruina budynku gospodarczego jest budynkiem według definicji zawartej w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), natomiast studnia kopana jest budowlą według definicji zawartej w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.).

Nieruchomość położoną w. nabyła Gmina z mocy prawa nieodpłatnie na podstawie art. 13 ust. 2, 3 i 4 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2007 r. Nr. 231, poz. 1700) z mocy decyzji Wojewody. Obiekty znajdujące się na nieruchomości gruntowej wybudował poprzedni użytkownik z własnych środków. W świetle powyższego w niniejszej sprawie, przy zamierzonej przez Gminę dostawie nie może być mowy o pierwszym zasiedleniu, bowiem nie jest to dostawa następująca na rzecz pierwszego użytkownika.

Do przedmiotowych budynków, budowli lub ich części Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na ich ulepszenie w wysokości 30% wartości początkowej tych obiektów. Gmina nie wykorzystywała ww. nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż zabudowanej nieruchomości gruntowej (starym budynkiem gospodarczym w stanie ruiny) przez Gminę powinna być opodatkowana w stawce 23%, czy też z uwagi na plan zagospodarowania przestrzennego jako teren zielony należy zastosować zwolnienie z opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina dokonując sprzedaży działki według stanu prawnego kwalifikuje ją jako teren zielony, zatem jej sprzedaż podlega zwolnieniu z podatku VAT art. 43 ust. 1 pkt 9.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Stosownie do art. 4 ust. 1 i 2 ww. ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W odniesieniu natomiast do nieruchomości zabudowanych należy rozpatrywać zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy definiuje pojęcie "pierwsze zasiedlenie", przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało zatem miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt będzie przedmiotem sprzedaży albo będzie oddany w najem, bądź dzierżawę. Zarówno bowiem dostawa, jak też najem, bądź dzierżawa, są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W świetle ust. 11 ww. artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Według ust. 7a ww. artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków albo budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 wskazanej ustawy). Sprzedaż gruntu w takim przypadku nie ma charakteru samodzielnego, lecz jest związana z obiektem, który z tym gruntem jest trwale związany.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług wskazał, iż jest właścicielem działki, którą planuje sprzedać. Działka ta jest zabudowana pozostałościami budynku gospodarczego w stanie ruiny i studnią kopaną, które stanowią odpowiednio budynek i budowlę według definicji zawartej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Nad działką przy drodze powiatowej przebiega linia elektryczna NN i telefoniczna, natomiast w działce przebiega sieć gazowa. Działka ma dostęp do sieci uzbrojenia terenu: wodociągowej, gazowej, elektrycznej. W ewidencji gruntów przedmiotowa działka stanowi grunt jako użytki rolne zabudowane, natomiast w aktualnym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy przedmiotowa działka znajduje się na obszarze oznaczonym symbolem - L90RZ jako teren zieleni.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył z mocy prawa nieodpłatnie na podstawie art. 13 ust. 2, 3 i 4 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2007 r. Nr. 231, poz. 1700). Obiekty znajdujące się na nieruchomości gruntowej wybudował poprzedni użytkownik z własnych środków. W świetle powyższego w niniejszej sprawie, przy zamierzonej przez Gminę dostawie nie może być mowy o pierwszym zasiedleniu, bowiem nie jest to dostawa następująca na rzecz pierwszego użytkownika.

Do przedmiotowych budynków, budowli lub ich części Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na ich ulepszenie, w wysokości 30% wartości początkowej tych obiektów. Gmina nie wykorzystywała ww. nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane w tym przedmiocie przepisy prawa należy stwierdzić, iż przedmiotowa działka stanowi nieruchomość zabudowaną, której sprzedaż będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 (o ile pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą posadowionego na niej budynku, budowli oraz ich części upłynął okres dłuższy niż 2 lata) lub na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a (w przypadku gdy powyższy okres był krótszy niż 2 lata) w zw. z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług - o ile nie zostanie wybrana opcja opodatkowania, wskazana w art. 43 ust. 10 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.