IPTPP2/4513-13/15-2/KK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 lipca 2015 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP2/4513-13/15-2/KK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 19 czerwca 2015 r. (data wpływu 23 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym strat energii elektrycznej powstałych w wyniku jej przesyłania lub dystrybucji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2015 r. został złożony do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym strat energii elektrycznej powstałych w wyniku jej przesyłania lub dystrybucji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

(dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest podmiotem działającym w branży cementowej i wydobywczej. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa znaczące ilości energii elektrycznej, z której część odsprzedaje.

W związku z czym posiada ona wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej również jako: Prezes URE) decyzję przyznające Spółce koncesję na dystrybucję energii elektrycznej. Koncesja ta nie obejmuje wszystkich lokalizacji Spółki, obejmuje jednak najważniejszy (najbardziej energochłonny) zakład Spółki, tj. cementownię w.

Spółka posiada rozbudowaną sieciową infrastrukturę elektroenergetyczną służącą do zasilania własnych obiektów (we wszystkich lokalizacjach) oraz do świadczenia przez Spółkę usług dystrybucji energii elektrycznej do jej kontrahentów w tych lokalizacjach, które obejmuje koncesja.

Spółka posiada kilkadziesiąt transformatorów na średnim napięciu oraz kilkaset kilometrów kabli energetycznych, z czego zdecydowana większość to kable niskiego napięcia.

W ramach postępowania o zatwierdzenie taryfy energetycznej, w składanych wnioskach do URE Spółka określa poziom strat energii, dzieląc je na straty na sieciach średniego napięcia oraz niskiego napięcia, a także na straty na potrzeby własne i straty na potrzeby odbiorców.

Spółka określa poziom strat w lokalizacjach objętych koncesją. Jednak nawet nowoczesne systemy monitoringu i pomiaru nie pozwalają jednak na pomiar rzeczywistych strat energii na sieciach średniego i niskiego napięcia w układzie ciągłym. Tym samym, Spółka określa szacunkowo poziom strat, co jest weryfikowane przez Prezesa URE w trakcie postępowania administracyjnego w sprawie zatwierdzenia taryfy energetycznej (dotyczącej lokalizacji objętych koncesją).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym straty energii elektrycznej powstające na przesyle, w tym na potrzeby własne.

W przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania 1 za prawidłowe, Spółka wnosi o odpowiedź także na następujące pytanie:

2. Czy w danym okresie rozliczeniowym straty energii elektrycznej w Spółce niepodlegające opodatkowaniu powinny zostać wyliczone o wskaźnik procentowy strat sieciowych wynikający z zatwierdzonego przez Prezesa URE wniosku o zatwierdzenie taryfy dla energii elektrycznej na dany okres poprzez odniesienie wskaźnika procentowego do ilości energii elektrycznej nabytej przez Spółkę w danym okresie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Straty energii elektrycznej powstające na przesyle, w tym na potrzeby własne, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym;

2. W danym okresie rozliczeniowym straty energii elektrycznej w Spółce niepodlegające opodatkowaniu powinny zostać wyliczone o wskaźnik procentowy strat sieciowych wynikający z zatwierdzonego przez Prezesa URE wniosku o zatwierdzenie taryfy dla energii elektrycznej poprzez odniesienie wskaźnika procentowego do ilości energii elektrycznej nabytej przez Spółkę w danym okresie.

UZASADNIENIE

Ad. 1

Podstawową zasadą konstrukcyjną podatku akcyzowego jest jego konsumpcyjny charakter - nakładanie akcyzy na dany wyrób powinno powodować jej zapłatę jedynie w sytuacji, gdy dochodzi do efektywnej konsumpcji danego wyrobu.

Powyższa zasada ma również zastosowanie do akcyzy od energii elektrycznej, w szczególności powodując wyłączenie z opodatkowania akcyzą strat tej energii (które nie stanowią konsumpcji energii elektrycznej przez jakikolwiek podmiot). Należy zatem uznać, iż odmiennie od efektywnego rodzaju wykorzystania energii (jej zużycia) straty energii elektrycznej nie podlegają opodatkowaniu akcyzą. Ustawa akcyzowa wskazuje bowiem (art. 9 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym od 1 marca 2009 r.), iż "za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie".

Interpretacji powyższego przepisu precyzyjnie dokonano w piśmie Departamentu Podatku Akcyzowego i Ekologicznego Ministerstwa Finansów z dnia 9 lipca 2010 r. (AE5/0680/81/LIW/10/2989, opubl. Biul. Skarb z 2010 r. Nr 5, s. 23). wskazując, że "Przez straty powstałe przy przesyłaniu i dystrybucji energii elektrycznej rozumie się takie straty, które są wynikiem właściwości technicznych infrastruktury przesyłowej. Jeżeli proces zostanie uznany za nierozerwalny element procesu przesyłu energii, należy wskazać, że tak jak w przypadku strat w oporze infrastruktury przesyłowej, w wyniku procesu transformacji, na skutek technicznych ubytków, następuje utrata mocy prądu. Uznać zatem należy, że różnica w mocy energii elektrycznej pomiędzy mocą po stronie pobieranej i po stronie wtórnej, określana sprawnością transformatora, będzie w związku z tym uznana za stratę i nie będzie opodatkowana podatkiem akcyzowym". Jednocześnie wskazać należy, iż z informacji uzyskanych z Urzędu Regulacji Energetyki (...) wynika, że energię elektryczną zużytą w procesie transformacji (różnicę pomiędzy energią dostarczoną do transformatora i oddaną z transformatora) należy traktować jako straty energii przesyłanej lub dystrybuowanej, gdyż powstają one w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w związku z czym nie ma podstaw do dzielenia strat energii na powstałe w procesie grzania się rdzenia i powstałe podczas tworzenia pola magnetycznego, a tym bardziej do kwalifikowania jednych do strat energii, a drugich do zużycia".

"Reasumując, nie uznaje się za straty i podlega opodatkowaniu zużycie energii elektrycznej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją, natomiast straty powstałe w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, jak i straty powstałe podczas transformacji z napięcia 6 kV na napięcie 110 kV nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym". W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż straty związane z dostarczaniem przez Spółkę energii do poszczególnych punktów odbioru (własnych lub podmiotów trzecich) niestanowiące zużycia tej energii w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją, wyłączone są z zakresu opodatkowania akcyzą.

Powyższe wyłączenie musi odnosić się zarówno do energii dostarczanej instalacjami Spółki do punktów odbioru energii do podmiotów trzecich (straty na potrzeby odbiorców), jak również do własnych punktów odbioru (straty na potrzeby własne). Zgodnie bowiem z powszechnie akceptowanym poglądem doktryny: "W związku z tym, że akcyzie podlega efektywne zużycie energii elektrycznej, opodatkowaniu nie podlegają straty, które występują w wewnętrznej sieci dystrybucyjnej podmiotu zużywającego energię elektryczną. Przykładowo, jeżeli huta posiadająca koncesję na obrót energią elektryczną nabywa bez akcyzy energię elektryczną z lokalnego zakładu energetycznego celem jej zużycia i dalszej odsprzedaży, część, która została przeznaczona do zużycia własnego, podlega opodatkowaniu jedynie w tej części, w której została faktycznie zużyta. Opodatkowaniu natomiast nie podlega energia elektryczna, która została utracona pomiędzy licznikiem, dostawcy energii, a dystrybucją do urządzeń pobierających energię elektryczną u danego podmiotu. W tej części bowiem, nie następuje zużycie energii elektrycznej, które podlega opodatkowaniu" (S. Parulski. Akcyza. Komentarz - Program LEX - komentarz do art. 9 ust. 2 ustawy akcyzowej).

Podsumowując zatem, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że straty energii elektrycznej powstające na jej instalacjach, w związku z dostarczaniem energii do poszczególnych punktów odbioru (zarówno dla zasilania podmiotów trzecich jak i obiektów własnych) nie podlegają opodatkowaniu akcyzą.

Konsekwentnie, należy przyjąć, iż Spółka ma prawo do nieopodatkowywania strat energii elektrycznej liczonej od sumy ilości energii zakupionej i wyprodukowanej, jako, że straty powstają w całym procesie przesyłu i dystrybucji. Skoro zaś opodatkowaniu nie podlega energia elektryczna, która została utracona pomiędzy licznikiem dostawcy energii, a dystrybucją do urządzeń pobierających energię elektryczną u danego podmiotu (gdyż nie jest to zużycie) należy wykazywać energię elektryczną na tym etapie dystrybucji jako stratę.

Ad. 2

W ramach postępowania o zatwierdzenie taryfy energetycznej, w składanych wnioskach do URE Spółka określa poziom strat energii, dzieląc je na straty na sieciach wysokiego napięcia, średniego napięcia oraz niskiego napięcia, a także na straty na potrzeby własne i straty na potrzeby odbiorców. Konieczność określenia poziomu strat wypływa zarówno z § 23 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną jak również z publikowanych przez Prezesa URE tabel do kalkulacji taryfy dla przedsiębiorstw tzw. energetyki przemysłowej, które należy załączyć do wniosku o zatwierdzenie taryfy. Przepisy akcyzowe nie precyzują w jaki sposób powinno dokonywać się kalkulacji strat. Mając na uwadze, że podmioty prowadzące działalność w zakresie dystrybucji energii zobowiązane są do zgromadzenia, przeanalizowania oraz przedstawienia do zatwierdzenia Prezesowi URE danych dotyczących powstających u nich strat energii - uzasadnione jest posiłkowanie również dla potrzeb rozliczania akcyzy - tymi samymi danymi (tzw. wskaźnikami strat energii). Pozytywne decyzje Prezesa URE stanowią bowiem potwierdzenie, że przyjęte wskaźniki strat sieciowych są wyliczone zgodnie z zasadami wynikającymi z prawa energetycznego.

Wnioskodawca podkreśla, iż zgodnie z § 10 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną, taryfa powinna być ustalona w taki sposób, aby zapewnić pokrycie kosztów uzasadnionych w rozumieniu art. 45 Prawa energetycznego. Jednocześnie, zgodnie z § 10 ust. 3 Rozporządzenia, podstawą oceny kosztów mogą być porównywalne koszty wykonywania działalności gospodarczej w przedsiębiorstwach energetycznych wykonujących tego samego rodzaju działalność gospodarczą o zbliżonych warunkach jej wykonywania. Należy więc uznać, że akceptacja wniosku taryfowego oznacza, iż w ocenie Prezesa URE określona przez Spółkę wysokość strat jest zgodna z warunkami rynkowymi.

Jest to spójne również z przepisami ustawy o podatku akcyzowym, która przykładowo w art. 91 ust. 1 wskazuje, iż w przypadku braku urządzeń pomiarowych ilościowa ewidencja energii elektrycznej może być prowadzona na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika. Taka dokumentacja prowadzona przez podatnika i akceptowana przez Prezesa URE jest wniosek o zatwierdzenie taryfy.

Podobnie Minister Finansów uznał w interpretacjach z dnia 16 kwietnia 2014 r. (ILPP3/443-22/14-2/TW), z dnia 17 września 2013 r. (IPPP3/443-553/13-3/SM) oraz z dnia 27 kwietnia 2012 r. (IPPP3/443-138/12-2/KB), potwierdzając stanowisko podatnika, że straty energii elektrycznej powstałe w wyniku jej przesyłania lub dystrybucji w wysokości zatwierdzonej w ramach postępowania taryfowego przed Prezesem URE nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy akcyzowej.

W świetle powyższego uzasadnienia, Wnioskodawca uważa, iż może wykorzystać procentowy wskaźnik strat wskazany we wniosku o zatwierdzenie taryfy na potrzeby wyliczenia ilości energii elektrycznej wyłączonej z opodatkowania akcyza w danym okresie rozliczeniowym poprzez odniesienie tego wskaźnika do ilości energii wprowadzonej do sieci ogółem (czyli w przypadku Wnioskodawcy całości energii zakupionej) w danym okresie rozliczeniowym.

W szczególności, Wnioskodawca może odnieść poziom strat również do nabycia energii elektrycznej w lokalizacjach nie objętych koncesją. Jest to zasadne, gdyż występowanie strat energii elektrycznej jest nieodłącznie związane z procesami wytwarzania, przesyłu i rozdziału energii elektrycznej i występuje w każdej sieci energetycznej. Straty te są zależne od wielu czynników natury technicznej, ekonomicznej, geograficznej i społecznej. Wyniki obliczeń strat energii elektrycznej oraz ich dokładność zależą głównie od rodzaju i jakości dostępnych danych wejściowych, które w przypadku sieci rozdzielczych są zróżnicowane formalnie oraz charakteryzują się różnym stopniem dostępności i wiarygodności. Z powodu tych uproszczeń każdy wynik określa szacunkowo poziom strat, a nie ich dokładne wartości. Rzeczywiste straty techniczne są nie mniejsze niż wyliczone w ten sposób. Lokalizacje Spółki objęte koncesją są zróżnicowane (cementownia i kopalnie odkrywkowe) podobnie jak lokalizacje nie objęte koncesją (przemiałownie cementu, kopalnie odkrywkowe).

Podsumowując zatem, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w danym okresie rozliczeniowym straty energii elektrycznej w Spółce niepodlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym powinny zostać wyliczone o wskaźnik procentowy strat sieciowych wynikający z zatwierdzonego przez Prezesa URE wniosku o zatwierdzenie taryfy dla energii elektrycznej na dany okres poprzez odniesienie wskaźnika procentowego do ilości energii elektrycznej nabytej przez Spółkę w danym okresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.), zwanej dalej, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1.

nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2.

sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;

3.

zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;

4.

zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;

5.

import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

6.

zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie (art. 9 ust. 2 ustawy).

Zatem poprzez straty powstałe przy przesyłaniu i dystrybucji energii elektrycznej rozumie się takie straty, które są wynikiem właściwości technicznych infrastruktury przesyłowej. Jeżeli proces zostanie uznany za nierozerwalny element procesu przesyłu energii należy uznać, że tak jak w przypadku strat w oporze infrastruktury przesyłowej, również w wyniku procesu transformacji, na skutek technicznych ubytków, następuje utrata mocy prądu, uznana za stratę. W rezultacie, jako straty energii elektrycznej należy uznać wszystkie sytuacje i zdarzenia, które nie mogą zostać uznane za zużycie energii elektrycznej. Konsekwentnie, akcyzie nie będą podlegać straty na przesyle energii elektrycznej, jak również w trakcie jej dystrybucji.

Zgodnie zaś z art. 91 ust. 1 ustawy, podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, zużywający energię elektryczną w sytuacji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4, a także podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5, są obowiązani do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

W myśl art. 91 ust. 3, ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:

1.

wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej, zakupionej na terytorium kraju energii elektrycznej;

2.

energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;

3.

energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;

4.

energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;

5.

energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;

6.

energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6 i 7 oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;

7.

strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9.

Stosownie do art. 91 ust. 4, jeżeli brak jest urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 3 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem działającym w branży cementowej i wydobywczej. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa znaczące ilości energii elektrycznej, z której część odsprzedaje. W związku z czym posiada ona wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki decyzję przyznające Spółce koncesję na dystrybucję energii elektrycznej. Koncesja ta nie obejmuje wszystkich lokalizacji Spółki, obejmuje jednak najważniejszy (najbardziej energochłonny) zakład Spółki, tj. cementownię w. Spółka posiada rozbudowaną sieciową infrastrukturę elektroenergetyczną służącą do zasilania własnych obiektów (we wszystkich lokalizacjach) oraz do świadczenia przez Spółkę usług dystrybucji energii elektrycznej do jej kontrahentów w tych lokalizacjach, które obejmuje koncesja. Spółka posiada kilkadziesiąt transformatorów na średnim napięciu oraz kilkaset kilometrów kabli energetycznych, z czego zdecydowana większość to kable niskiego napięcia. W ramach postępowania o zatwierdzenie taryfy energetycznej, w składanych wnioskach do URE Spółka określa poziom strat energii, dzieląc je na straty na sieciach średniego napięcia oraz niskiego napięcia, a także na straty na potrzeby własne i straty na potrzeby odbiorców. Spółka określa poziom strat w lokalizacjach objętych koncesją. Jednak nawet nowoczesne systemy monitoringu i pomiaru nie pozwalają jednak na pomiar rzeczywistych strat energii na sieciach średniego i niskiego napięcia w układzie ciągłym. Tym samym, Spółka określa szacunkowo poziom strat, co jest weryfikowane przez Prezesa URE w trakcie postępowania administracyjnego w sprawie zatwierdzenia taryfy energetycznej (dotyczącej lokalizacji objętych koncesją).

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że art. 9 ust. 2 ustawy wyłącza spod opodatkowania akcyzą straty energii elektrycznej powstałe w wyniku jej przesyłania lub dystrybucji, przy czym nie dotyczy to energii zużytej w związku z jej przesyłaniem i dystrybucją, a także energii pobranej nielegalnie. A zatem przez straty powstałe przy przesyłaniu i dystrybucji energii elektrycznej rozumie się takie straty, które są wynikiem właściwości technicznych infrastruktury przesyłowej. Skoro więc wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania strat powstałych w wyniku jej przesyłania lub dystrybucji, ale z wyłączeniem energii zużytej w związku z tymi procesami oraz energii pobranej nielegalnie to należy stwierdzić, że straty te nie są ujęte w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Ze względu na jednolity charakter energii oraz tożsamy charakter powstających strat, powyższe odnosi się zarówno do ilości energii dostarczonej instalacjami Spółki do punktów odbioru energii do podmiotów trzecich (straty na potrzeby odbiorców), jak również do położonych w innych lokalizacjach obiektów własnych Spółki (straty na potrzeby własne).

Reasumując, straty powstałe podczas przesyłu infrastrukturą przesyłową do odbiorców zewnętrznych jak i powstałe podczas przesyłu do punktów odbioru na potrzeby własne nie są ujęte w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Zatem poza zakresem opodatkowania podatkiem akcyzowym będą wszystkie straty energii elektrycznej powstałe podczas przesyłu i dystrybucji.

Jednakże trzeba podkreślić, że poza zakresem opodatkowania podatkiem akcyzowym są rzeczywiste poniesione straty na przesyle lub dystrybucji, a nie domniemane straty. Niemniej należy zauważyć, że przepisy podatkowe nie określają sposoby określania przedmiotowych strat, gdyż są to kwestie techniczne i jako takie nie mogą być przedmiotem interpretacji przepisów podatkowych. Równocześnie jednak, jak wynika ze złożonego przez Wnioskodawcę wniosku, nawet nowoczesne systemy monitoringu i pomiaru nie pozwalają na pomiar rzeczywistych strat energii na sieciach średniego i niskiego napięcia w układzie ciągłym. Dlatego też poziom tych strat Wnioskodawca określa szacunkowo. Poziom tych strat ma odzwierciedlenie w prowadzonej przez Wnioskodawcę dokumentacji i podlega weryfikacji przez Prezesa URE w trakcie postępowania administracyjnego w sprawie zatwierdzenia taryfy energetycznej (dotyczącej lokalizacji objętych koncesją). Wnioskodawca wskazuje także, że straty energii elektrycznej występują w każdej sieci energetycznej. Straty te są zależne od wielu czynników natury technicznej, geograficznej i społecznej. Wynik obliczeń strat energii elektrycznej oraz ich dokładność zależy głównie od rodzaju i jakości dostępnych danych wejściowych, które w przypadku sieci rozdzielczych są zróżnicowane formalnie oraz charakteryzują się różnym stopniem dostępności i wiarygodności. Powodu tych uproszczeń każdy wynik określa szacunkowo poziom strat, a nie ich dokładne wartości. Rzeczywiste straty techniczne są nie mniejsze niż wyliczone w ten sposób. Lokalizacje Spółki objęte koncesją są zróżnicowane (cementownie i kopalnie odkrywkowe) podobnie jak lokalizacje nie objęte koncesją (przemiałownie cementu, kopalnie odkrywkowe). Z wniosku wynika także, że w ramach postępowania o zatwierdzenie taryfy, w składanych wnioskach do URE Spółka określa poziom strat energii, dzieląc je na starty na sieciach średniego napięcia oraz niskiego napięcia, a także na straty na potrzeby własne i straty na potrzeby odbiorców. Spółka określa poziom strat w lokalizacjach objętych koncesją.

Stosownie do powyższego ponieważ, w sprawie objętej wnioskiem, rzeczywiste straty energii elektrycznej nie są mniejsze niż wyliczone przez Wnioskodawcę i zostały one zatwierdzone w postępowaniu administracyjnym prowadzonym przez Prezesa URE m.in. na podstawie przedstawionej przez Wnioskodawcę dokumentacji - straty te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Jednocześnie, jeżeli w sprawie przedstawionej we wniosku szacunkowy poziom strat energii elektrycznej dostarczanej do lokalizacji Spółki nie objętych koncesją nie odbiega od poziomu strat energii elektrycznej dostarczanej do lokalizacji objętych koncesją (zatwierdzonych przez Prezesa URE), na co wskazuje podobny poziom zróżnicowania tych lokalizacji oraz charakter powstających strat energii elektrycznej, który z zasady jest tożsamy - to możliwym jest, zdaniem Organu, odniesienie poziomu start wynikających z zatwierdzonego przez Prezesa URE wniosku o zatwierdzenie taryfy do nabycia energii elektrycznej w lokalizacjach nie objętych koncesją.

Tym samym, w ocenie Organu, niepodlegające opodatkowaniu akcyzą opisane we wniosku straty energii elektrycznej powstające w Spółce w danym okresie rozliczeniowym wyliczone mogą zostać w oparciu o procentowy wskaźnik strat sieciowych wynikający odpowiednio z zatwierdzonego przez Prezesa URE wniosku o zatwierdzenie taryfy dla energii elektrycznej na dany okres poprzez odniesienie tego wskaźnika procentowego do ilości energii elektrycznej nabytej przez Spółkę w danym okresie.

Uwzględniając powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl