IPTPP2/4512-71/15-4/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 3 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2015 r. (data wpływu 28 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla usług księgowo-biurowych - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla usług księgowo-biurowych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 kwietnia 2015 r. poprzez doprecyzowanie przedstawionego opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od kilku lat prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą "...." (dalej Biuro) na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej wg PKD 69.20.Z - Działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe. Nie posiada certyfikatu księgowego nadanego przez Ministra Finansów. Nie jest doradcą podatkowym. Zatrudnia pracowników, którzy również nie posiadają uprawnień doradcy podatkowego i nie są prawnikami.

Głównym przedmiotem prowadzonej działalności jest świadczenie usług księgowo - biurowych, w tym:

Usługi są świadczone wyłączenie w oparciu o kompleksową obsługę księgową na podstawie zawieranych umów z klientami Biura.

Wnioskodawczyni nie świadczy ponadto usług prowadzenia ksiąg rachunkowych, o których mowa w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Nie prowadzi także działalności związanej ze świadczeniem usług w zakresie doradztwa, nie udziela porad ani opinii podatkowych, prawnych i finansowych zarówno ustnych jak i pisemnych.

W piśmie z dnia 24 kwietnia 2015 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi przedmiotową działalność gospodarczą od dnia 7 listopada 2000 r. Od dnia rozpoczęcia działalności do dnia 30 kwietnia 2001 r. była zwolniona z VAT ze względu na obroty. Od dnia 1 maja 2001 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni była zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Z dniem 1 stycznia 2014 r. dobrowolnie zrezygnowała z bycia podatnikiem VAT czynnym (obroty nie zostały przekroczone) i nadal nie jest podatnikiem VAT czynnym (obroty nadal nie są przekraczane). Przewidywana przez Wnioskodawczynię wartość sprzedaży z tytułu prowadzonej przedmiotowej działalności gospodarczej nie przekroczy w 2015 r. kwoty 150.000 zł.

Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Nie reprezentuje i nie zamierza reprezentować podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w ww. wymienionych sprawach. Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przysługuje Wnioskodawczyni prawo do zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że w ramach prowadzonej działalności nie świadczy usług z zakresu doradztwa, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT przysługuje prawo do zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Podatnicy, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł, nie muszą rozliczać VAT. Mogą korzystać ze zwolnienia z VAT na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (tzw. zwolnienie ze względu na obroty). W ocenie Zainteresowanej, nie wszyscy jednak mogą korzystać z ww. zwolnienia. Przykładowo - zwolnienie to nie może być stosowane m.in. przez podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa (z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego - art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT).

Ustawa o VAT ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia "doradztwo". Stąd, zdaniem Wnioskodawczyni, pojawiają się wątpliwości, czy biura rachunkowe, świadczące usługi księgowe, mogą korzystać z omawianego zwolnienia.

W stanie prawnym obowiązującym do 9 sierpnia 2014 r. organy podatkowe uważały, że biura rachunkowe, które nie świadczą usług doradczych, mogą korzystać ze zwolnienia z VAT ze względu na obroty. Definiując termin "doradztwo" nakazywały stosować definicję słownikową, zgodnie z którą "doradzić" to "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Przywoływały też regulacje zawarte w ustawie o doradztwie podatkowym odwołujące się do czynności doradztwa podatkowego i w ustawie o rachunkowości dotyczące usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych (obowiązujące do 9 sierpnia 2014 r.). Na tej podstawie uznawały, że biura rachunkowe, które świadczą dla klientów usługi księgowe (w tym - w ramach kompleksowej usługi sporządzają, podpisują i składają deklaracje oraz informacje), ale nie udzielają klientom fachowych porad, opinii, zaleceń i wyjaśnień podatkowych (czyli nie świadczą czynności zastrzeżonych - co do zasady - dla doradców podatkowych), mogą korzystać ze zwolnienia z VAT na mocy art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT.

Zdaniem Zainteresowanej, takie stanowisko zaprezentował m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 30 września 2014 r., nr ITPP2/443-864/14/AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 28 sierpnia 2014 r., nr IPTPP4/443-410/14-2/MK, czy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 30 lipca 2014 r. nr IPPP2/443-530/14- 2/KOM.

Od 10 sierpnia 2014 r., na mocy ustawy deregulacyjnej ułatwiającej dostęp do niektórych zawodów, zmieniono przepisy ustawy o rachunkowości oraz ustawy o doradztwie podatkowym. W tej pierwszej ustawie uchylono większość przepisów dotyczących usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, a w ustawie o doradztwie podatkowym - zmieniono m.in. zakres czynności zaliczanych do czynności doradztwa podatkowego.

Obecnie, na mocy art. 2 ust. 1 tej drugiej ustawy, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

W ocenie Wnioskodawczyni, czynności wymienione w pkt 2 i 3 mogą wykonywać wszystkie podmioty (np. biura rachunkowe, a także inne podmioty, które nie mają szczególnych uprawnień), a czynności wymienione w pkt 1 i 4 - mogą wykonywać jedynie podmioty uprawnione na mocy ww. ustawy (doradcy podatkowi, adwokaci, itp.).

Pojawiły się zatem wątpliwości - czy "usługi w zakresie doradztwa", o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, wchodzą w zakres "czynności doradztwa podatkowego", a tym samym - czy zmiany w ww. przepisach spowodowały jednocześnie, iż biura rachunkowe utraciły prawo do korzystania ze zwolnienia z VAT ze względu na obroty.

Zdaniem Zainteresowanej, na potrzeby ustalenia prawa do zwolnienia z VAT ze względu na obroty, definiując pojęcie doradztwa, należy nadal (tekst jedn.: tak jak przed 10 sierpnia 2014 r.) odwoływać się do definicji słownikowej. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN pod pojęciem "doradca" należy rozumieć "ten, kto udziela porad". Natomiast w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, "doradzać" oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad w różnych dziedzinach, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza, wskazuje sposób postępowania. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko. Według Wnioskodawczyni, należy również podkreślić, że w ww. przepisach ustawy o VAT nie został wskazany symbol PKWiU odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych.

Wobec powyższego, zdaniem Zainteresowanej, należy zauważyć, iż prowadzenie książki przychodów i rozchodów czy innych ewidencji, jak również sporządzanie deklaracji podatkowych zgodnie z przepisami prawa nie posiada symptomów doradztwa, a jedynie jest wykonywaniem czynności zleconych w oparciu o dostarczone dokumenty i informacje przez klientów. Czynności doradztwa są pojęciem szerszym niż doradztwo podatkowe, a zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku sygnatura.... z 28 marca 2012 r. "prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 ustawy o VAT służy zatem podatnikowi, który świadczy kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe, o ile nie świadczy przy tym usług doradztwa". W związku z tym, iż Wnioskodawczyni nie świadczy usług doradztwa (nie udziela fachowych porad, opinii, itp.), a jedynie prowadzi księgi podatkowe i sporządza deklaracje podatkowe na podstawie tych ksiąg, powinna mieć prawo do korzystania ze zwolnienia z VAT na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy - jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy - jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy - zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np. podatkowe, gospodarcze, czy finansowe. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo - ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego-zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym (w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r.) - dla celów stosowania tej ustawy obejmują zatem:

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, iż doradztwo podatkowe sensu stricio obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 28I pkt 3).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Wobec powyższego, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług doradczych lub prawniczych (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, chyba, że zajdą inne niż omawiane przesłanki wyłączające ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy.

Jeżeli natomiast dany podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi o charakterze doradczym lub prawniczym (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. W konsekwencji podmiotowi temu nie będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni od 7 listopada 2000 r. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą "...." (dalej Biuro) na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej wg PKD 69.20.Z - Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe. Zainteresowana nie posiada certyfikatu księgowego nadanego przez Ministra Finansów. Nie jest doradcą podatkowym. Zatrudnia pracowników, którzy również nie posiadają uprawnień doradcy podatkowego i nie są prawnikami. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności jest świadczenie usług księgowo - biurowych, w tym:

Usługi są świadczone wyłączenie w oparciu o kompleksową obsługę księgową na podstawie zawieranych umów z klientami Biura. Wnioskodawczyni nie świadczy ponadto usług prowadzenia ksiąg rachunkowych, o których mowa w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Nie prowadzi także działalności związanej ze świadczeniem usług w zakresie doradztwa, nie udziela porad ani opinii podatkowych, prawnych i finansowych zarówno ustnych jak i pisemnych.

Nadto Wnioskodawczyni wskazała, że od dnia rozpoczęcia działalności do dnia 30 kwietnia 2001 r. była zwolniona z VAT ze względu na obroty. Od dnia 1 maja 2001 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. była zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Z dniem 1 stycznia 2014 r. dobrowolnie zrezygnowała z bycia podatnikiem VAT czynnym (obroty nie zostały przekroczone) i nadal nie jest podatnikiem VAT czynnym (obroty nadal nie są przekroczone). Przewidywana przez Wnioskodawczynię wartość sprzedaży z tytułu prowadzonej przedmiotowej działalności gospodarczej nie przekroczy w 2015 r. kwoty 150.000 zł. Zainteresowana nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Nie reprezentuje i nie zamierza reprezentować podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w ww. wymienionych sprawach. Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni nie będzie świadczyła usług prawniczych lub o charakterze doradczym, tj. np. usług wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o doradztwie podatkowym - zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub b ustawy.

Mając na uwadze opis usług świadczonych przez Wnioskodawczynię oraz analizę ww. przepisów, a także okoliczność, iż Wnioskodawczyni nie świadczy i nie zamierza świadczyć usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie świadczy usług, które nie są objęte zwolnieniem z art. 113 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy wyłącznie wskazane wyżej kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe, polegające na prowadzeniu w imieniu i na rzecz podatników ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych, i nie świadczy usług prawniczych lub o charakterze doradczym oraz nie świadczy pozostałych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to może przy świadczeniu tych usług korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Zauważyć należy, że skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty 150.000 zł netto oraz gdy Wnioskodawczyni nie zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.