IPTPP2/4512-446/15-4/AJB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2015 r. (data wpływu 14 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 października 2015 r. (data wpływu 20 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy dostawa dokonana przez Wnioskodawcę będzie stanowić eksport towarów oraz prawa do zastosowania stawki podatku wysokości 0% dla ww. dostawy - jest prawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy dostawa dokonana przez Wnioskodawcę będzie stanowić eksport towarów oraz prawa do zastosowania stawki podatku wysokości 0% dla ww. dostawy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 października 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorstwo... (Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i zajmuje się hurtową sprzedażą surowców, odczynników chemicznych i produktów drzewnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca sprzedaje surowce także podmiotom zagranicznym. W związku z powyższym Spółka rozważa możliwość dokonania następującej transakcji: Wnioskodawca jako pierwszy uczestnik transakcji chciałby sprzedawać surowce na rzecz spółki, mającej siedzibę w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej (dalej: nabywca), która dokonałaby dalszej odsprzedaży tych surowców na rzecz podmiotu trzeciego (dalej: odbiorca finalny), mającego siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej (Ukraina). Nabywca nie jest zarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce tylko w państwie UE, w którym ma siedzibę (Niemcy). Surowce będące przedmiotem sprzedaży na rzecz nabywcy byłyby wysyłane z magazynów Wnioskodawcy w Polsce, bezpośrednio do odbiorcy finalnego - na Ukrainę tj. transport byłby dokonywany bezpośrednio od Wnioskodawcy do ostatniego podmiotu w łańcuchu, poza terytorium UE.

Uzgodniono, że Wnioskodawca w fakturze dostawy wskaże nabywcę podatnika z UE, a odbiorcą towaru będzie odbiorca finalny - z siedzibą na Ukrainie, tam też zostaną dostarczone towary. Warunki dostawy strony uzgodniły jako DAP... na Ukrainie (Delivered at Place) zgodnie z Incoterms 2010 r. Transport będzie organizowany przez Wnioskodawcę i towary będą transportowane bezpośrednio z magazynu należącego do Wnioskodawcy do finalnego nabywcy zlokalizowanego na terytorium Ukrainy. Ryzyko utraty towaru w transporcie będzie ponosiła Spółka Wnioskodawcy. Procedura celna wywozu rozpocznie się w Polsce. Podmiotem, na rzecz którego dokonywane będzie zgłoszenie towarów do procedury celnej wywozu w Polsce jest Spółka z UE, która występuje jako niemiecki podatnik VAT.

Spółka z UE będzie widniała jako eksporter na zgłoszeniu celnym. Zgłoszenie celne będzie dokonywane na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę z Niemiec dla finalnego odbiorcy z Ukrainy. W polu 44 zgłoszenia celnego będzie umieszczona firma Wnioskodawcy, NIP Wnioskodawcy, numer faktury Wnioskodawcy wystawionej na rzecz Nabywcy z UE oraz zapis "4PL06" oraz dane nabywcy z UE jego NIP, nr faktury sprzedaży na rzecz odbiorcy finalnego z Ukrainy. Spółka Wnioskodawcy będzie dysponować potwierdzeniem urzędu celnego (tekst jedn.: komunikatem IE599), że towary opuściły terytorium UE.

Na potrzeby podatku od towarów i usług, Wnioskodawca rozpozna dokonywane przez niego transakcje jako eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy z 11 marca 2004 r. i w konsekwencji Wnioskodawca opodatkuje przedmiotowe transakcje z zastosowaniem 0% stawki VAT.

W piśmie z dnia 16 października 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, iż:

1. Nabywca (kontrahent z innego państwa członkowskiego) będzie nabywał prawo do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel na terenie Ukrainy, po odbiorze towarów przez odbiorcę finalnego. Wynika to z zawartej klauzuli umownej między stronami. Potwierdzają to również warunki dostawy zgodnie z Incoterms 2010.

2. Odsprzedaż towarów nabytych od Wnioskodawcy przez kontrahenta Wnioskodawcy z innego państwa członkowskiego UE będzie się odbywała - na rzecz odbiorcy finalnego - gdy ww. towary opuszczą terytorium Polski.

3. Finalny odbiorca towarów będzie nabywał prawo do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel na terytorium Ukrainy.

4. Dostawa towarów dokonywana na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy będzie każdorazowo poprzedzana złożonym przez niego zamówieniem.

5. Zapłata przez kontrahenta Wnioskodawcy za przedmiotowe towary będzie odbywać się po ich dostarczeniu do wskazanego przez kontrahenta Wnioskodawcy finalnego odbiorcy.

6. Wnioskodawca otrzyma dokument celny potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dostawa dokonana przez Wnioskodawcę opisana jako zdarzenie przyszłe będzie stanowić dla Wnioskodawcy eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT z 11 marca 2004 r.

2. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo, w odniesieniu do dostawy dokonanej na rzecz Spółki z Niemiec, zastosować stawkę 0% zgodnie z art. 41 ustawy o VAT na podstawie komunikatu IE 599 otrzymanego z Urzędu Celnego.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W zakresie pytania 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega eksport towarów. Definicja eksportu towarów zawarta jest w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT z 11 marca 2004 r. W myśl wprowadzonej w życie 1 kwietnia 2013 r. nowelizacji ustawy o VAT, eksportem towarów jest dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

* dostawcę lub na jego rzecz (art. 2 pkt 8 lit. a) lub

* nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych (art. 2 pkt 8 lit. b)

* jeżeli wywóz towarów poza terytorium UE jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z przytoczoną definicją, do uznania danej czynności za eksport towarów konieczne jest wystąpienie łącznie następujących przesłanek:

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym wszystkie z powyższych przesłanek są spełnione w odniesieniu do sprzedaży dokonywanej przez...Sp. J., co Wnioskodawca uzasadnia w sposób następujący:

Ad a) Transport towarów dokonany będzie z Polski poza terytorium UE, przez dostawcę posiadającego siedzibę w Polsce. Wnioskodawca zauważa, że ustawodawca w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, doprecyzował użyte w poprzednim stanie prawnym pojęcie wywóz" zmieniając je na "dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych". Nie ulega zatem wątpliwości, że obecnie art. 2 pkt 8 ustawy o VAT odnosi się do fizycznego transportowania towaru poza terytorium UE (a nie do odprawy celnej wywozowej). Przemawia za tym także m.in. art. 146 ust. 1 lit. a i b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, na którym oparty jest m.in. art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, który wyraźnie wskazuje, iż stawkę 0% stosuje się, jeżeli towary są "transportowane" z Polski poza UE, nie zaś, gdy są zgłaszane do wywozu poza UE.

W analizowanej sytuacji będącej przedmiotem wniosku, rozpoczęcie transportu towarów każdorazowo następuje w Polsce. Zatem, w świetle powyższego, jeden z warunków materialnych uznania dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę za eksport (tekst jedn.: rozpoczęcie transportu towarów z Polski poza UE) jest spełniony.

Bez znaczenia pozostaje fakt, że formalnie zgłoszenie celne do procedury wywozu w Polsce dokonywane jest na rzecz Spółki z Niemiec tzn. spółka z Niemiec widnieje jako eksporter. Istotne jest bowiem, aby to transport, a nie zgłoszenie wywozowe, został dokonany przez lub na rzecz Wnioskodawcy.

Podsumowując: towar który jest przedmiotem dostawy, jest transportowany z Polski poza terytorium UE, a tym samym spełniony jest warunek, o którym mowa wyżej.

Ad b) Transport towarów jest dokonany w związku z dostawą towarów określoną w art. 7 ustawy o VAT. Przez eksport towarów rozumie sie "dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium UE". Należy zatem uznać, że definicja - dotyczy przypadku, w którym towary są transportowane w związku z dokonaną dostawą, którą należy rozumieć zgodnie z art. 7 ustawy o VAT jako przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

W świetle powyższego, towary transportowane przez Wnioskodawcę z Polski poza terytorium UE stanową przedmiot dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę. W wyniku tej transakcji dochodzi do przejścia prawa do rozporządzenia nimi jak właściciel na spółkę z Niemiec.

Zatem towary będące przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę stanowią przedmiot dostawy w rozumieniu ustawy o VAT i tym samym, transport dokonany przez Wnioskodawcę pozostaje w związku z dostawą. W rezultacie, warunki materialne określone powyżej w podpunkcie b), są spełnione

Ad c) Wywóz poza terytorium UE jest potwierdzony przez urząd celny w przepisach celnych Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, wywóz towarów poza terytorium UE musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych. Zatem, aby dostawa mogła być uznana za eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT, podmiot dokonujący wywozu (transportu) towarów powinien dysponować dokumentem z urzędu celnego, który potwierdza ten wywóz (np. komunikat IE 599). W analizowanym stanie faktycznym, towar będący przedmiotem dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę zanim opuści terytorium UE, zostaje formalnie zgłoszony do procedury wywozu w Polsce przez Wnioskodawcę (w dokumencie występuje jako Zgłaszający) na rzecz Spółki z Niemiec, która występuje jako niemiecki podatnik VAT. Następnie, po dokonaniu ich faktycznego wywozu poza terytorium UE, Wnioskodawca dysponuje potwierdzeniem urzędu celnego (tekst jedn.: komunikatem IE 599). Zatem, wywóz towarów poza terytorium UE zostaje potwierdzony przez właściwy urząd celny. W konsekwencji, warunek materialny uznania przedmiotowej transakcji za eksport wskazany w podpunkcie c) powyżej, jest spełniony.

Podsumowując, z uwagi na fakt, że transakcja sprzedaży dokonana przez Wnioskodawcę spełnia wszystkie przesłanki materialne wskazane powyżej w podpunktach a, b i c, transakcja ta stanowi eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT.

W zakresie pytania 2

Zgodnie z art. 41 ustawy o VAT, w przypadku eksportu, o którym mowa w art. 2 ust. 8 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 0% pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada dokument, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium UE.

Wnioskodawca będzie dysponował dokumentem celnym (komunikat IE599) potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE. Bez znaczenia pozostaje fakt, że w polu "nadawca/eksporter" zgłoszenia celnego zostanie wskazana Spółka z Niemiec. Wymóg przedstawienia dokumentu celnego ma bowiem jedynie cel udowodnienia, że warunki merytoryczne zostały spełnione (tekst jedn.: że towar faktycznie został wywieziony) W analizowanym stanie faktycznym, komunikat IE 599 stanowić będzie potwierdzenie, że towary będące przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę zostały faktycznie wywiezione. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, dokument ten stanowi podstawę do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%, zgodnie z art. 41 ustawy o VAT.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca będzie posiadał dokument, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz towarów poza terytorium UE to ma prawo do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dostawy dokonanej na rzecz Spółki z Niemiec, na podstawie komunikatu IE 599.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 8 ustawy przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, iż dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia).

Wskazać należy, że miejsce świadczenia to nic innego jak miejsce opodatkowania danej czynności. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności.

W przepisach art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-4 ustawy, uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio ostatniemu nabywcy. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z postanowień zawartych w ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. wynika, że w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie ust. 3 art. 22 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów która:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę "ruchomą" towarów, pozostałe zaś są dostawami "nieruchomymi".

Zauważyć w tym miejscu należy, iż wprowadzona od dnia 1 kwietnia 2013 r. zmiana cytowanego przepisu art. 22 ust. 2 ustawy oznacza, że przyporządkowanie wysyłki lub transportu będzie bezpośrednio wynikać z warunków dostawy. Powyższa zmiana tego przepisu ma zatem charakter doprecyzowujący dotychczasowe jego brzmienie.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy w świetle powołanych przepisów prawa, wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy art. 22 ustawy dotyczące ustalenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów odnośnie transakcji łańcuchowych. W omawianej sytuacji wystąpią bowiem dwie dostawy tego samego towaru, tj. dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem z innego państwa członkowskiego (nabywca z Niemiec) oraz dostawa pomiędzy kontrahentem z innego państwa członkowskiego a ostatecznym klientem (odbiorcą finalnym z Ukrainy). Towary, będące przedmiotem wniosku, będą transportowane bezpośrednio do odbiorcy finalnego tj. podmiotu z państwa trzeciego - z Ukrainy.

Mając zatem na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż w świetle całokształtu warunków dostawy wynikających z opisu sprawy w tym okoliczności, że to Wnioskodawca będący podmiotem odpowiedzialnym za organizację i transport towarów przejmuje ryzyko i koszty transportu towarów, z kolei kontrahent Wnioskodawcy jak i odbiorca finalny będzie nabywał prawo do rozporządzania towarami jak właściciel dopiero w państwie siedziby ostatecznego odbiorcy tj. na terytorium państwa trzeciego (Ukrainy), transakcję dostawy przez Wnioskodawcę towaru na rzecz kontrahenta z innego państwa członkowskiego UE (nabywcy z Niemiec) uznać należy za dostawę "ruchomą". Natomiast dostawa pomiędzy drugim w łańcuchu dostaw - kontrahentem z innego państwa członkowskiego a odbiorcą finalnym będzie dostawą "nieruchomą". W konsekwencji, miejscem świadczenia opisanych transakcji dostawy towarów pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem z Niemiec, ustalonym jak dla towarów transportowanych w myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie miejsce, w którym towary te znajdują się w momencie rozpoczęcia transportu, tj. w Polsce. Z kolei dostawa towarów pomiędzy kontrahentem z Niemiec a odbiorcą finalnym (odbiorcą z Ukrainy), która nastąpi po transporcie towarów, będzie uznana na podstawie art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy za dokonaną w miejscu zakończenia transportu towarów.

Zatem, w świetle powołanych przepisów, przedmiotowe transakcje dostawy towarów pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem Niemiec będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Przy czym wskazać należy, iż w przypadku dostawy towarów transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przedmiotowa transakcja stanowić będzie eksport towarów.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Zgodnie z ust. 6 ww. artykułu ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, według art. 41 ust. 6a ustawy, jest w szczególności:

Zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (art. 41 ust. 8 ustawy).

W myśl art. 41 ust. 9 ustawy, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne, eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Ustalając zakres zastosowania przepisu art. 41 ust. 6 i 11 ustawy właściwym staje się przyjęcie uregulowań zawartych w przepisach prawa celnego. Ponieważ warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki 0% jest posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki oraz w jakiej formie powinien być sporządzony dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. W takim przypadku należy odwołać się do regulacji zawartych w przepisach celnych, wskazujących na rodzaj dokumentów jednoznacznie potwierdzających wywóz towarów poza obszar celny Unii Europejskiej.

Zgodnie z pkt 14 preambuły rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) Nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.Urz.UE.L 360/64), organy celne zostały zobowiązane do zastąpienia procedury wywozu, uszlachetnienia biernego oraz powrotnego wywozu, obecnej procedury z zastosowaniem dokumentów w formie papierowej procedurą elektronicznej wymiany danych.

Od dnia 31 sierpnia 2007 r. w Polsce zaczęła w pełni funkcjonować I faza Systemu Kontroli Eksportu (ang. Export Control System, ECS). Od tego momentu zmianie uległy zasady dokonywania zgłoszeń celnych procedury wywozu, procedury uszlachetnienia biernego i powrotnego wywozu. System ECS pozwala na dokonywanie i obsługę zgłoszenia w formie elektronicznej, zarówno w urzędzie wywozu, jak i wyprowadzenia. System ten opiera się na obiegu dokumentów pomiędzy urzędami a podmiotami dokonującymi zgłoszeń.

Zgodnie z art. 796e Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006, urząd wywozu po otrzymaniu komunikatu "Wyniki kontroli w urzędzie wyprowadzenia", o którym mowa w art. 796d ust. 2, potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów, przesyłając zgłaszającemu komunikat "Potwierdzenie wywozu" lub informując go w innej określonej w tym celu przez ten urząd formie.

Komunikat IE 599 podpisany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Komunikat ten zawiera dane zgłoszenia z momentu zwolnienia zgłoszenia do procedury wywozu oraz informacje o potwierdzeniu wywozu lub zatrzymaniu towaru na granicy. Komunikat IE 599 jest wysyłany do zgłaszającego przez urząd celny wywozu.

Jak wynika z opisu sprawy Spółka będzie dysponować potwierdzeniem urzędu celnego (tekst jedn.: komunikatem IE599), że towary opuściły terytorium UE.

Wobec powyższego, zgodnie z art. 41 ust. 4 w związku ust. 6 oraz ust. 6a ustawy Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 0% dla dokonanego eksportu, na podstawie komunikatu IE 599.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.