IPTPP2/4512-346/15-2/PRP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2015 r. (data wpływu 15 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanego przekazania składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia z opodatkowania ww. transakcji - jest prawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanego przekazania składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wyłączenia z opodatkowania ww. transakcji oraz zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT ww. przekazania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie najmu oraz w zakresie świadczenia szeroko pojętych usług budowlanych. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawczyni prowadzi księgę przychodów i rozchodów.

W dniu 29 stycznia 2008 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie akt notarialnego Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła od spółki Sp. z o.o. nieruchomość, oznaczoną nr 1489, stanowiącą działkę o powierzchni 2,7455 ha, za cenę 360.000 zł brutto. Czynność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Na cenę nieruchomości składała się kwota 327.548,00 zł - zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT) oraz cena instalacji gazowej wraz z gruntem - 32.452,00 zł, w tym 22% VAT: 5.852,00 zł. Nieruchomość objęta jest małżeńską wspólnością majątkową.

Z uwagi na to, że sprzedawca nie wystawił faktury (sprzedaż na rzecz osób fizycznych, które nie wystąpiły w charakterze podatnika) podatek naliczony nie pomniejszył kwoty podatku należnego ani u Wnioskodawczyni, ani też u Jej męża. Tym samym należy uznać, że Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W dniu 20 maja 2008 r. dokonano podziału ww. nieruchomości na 2 działki: nr 1489/1 o pow. 0,7637 ha i nr 1489/2 o pow. 1,9818 ha.

W związku z faktem, że po zakupie Wnioskodawczyni zmieniła swoją pierwotną decyzję i nieruchomość oznaczoną jako 1489/1 jednak przeznaczyła na cele działalności gospodarczej, konieczne stało się ustalenie jej wartości początkowej. W tym celu wykonano operat szacunkowy i na jego podstawie ustalono wartość początkową poszczególnych składników majątkowych, które podlegały i nie podlegały amortyzacji (grunt).

Przedmiotowa nieruchomość (działka nr 1489/1) jest zabudowana parterowym budynkiem baru i budowlami niezbędnymi do jego funkcjonowania. Budynek nie jest budynkiem mieszkalnym objętym społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy VAT. Teren jest uzbrojony w następujące elementy infrastruktury technicznej: przyłącze wodociągowe, kanalizacja sanitarna lokalna z doprowadzeniem do osadnika betonowego, przyłącze energetyczne kablowe, przyłącze gazowe gazu ziemnego, parking z kostki betonowej.

Na podstawie wykonanego operatu nieruchomość wyceniono w następujący sposób:

razem wartość nieruchomości - 165.604 zł.

Przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych, w okresie od III do VI 2008 r. poniesione zostały nakłady o charakterze ulepszającym na budynek położony na nieruchomości nr 1489/1 na łączną kwotę 55.141,66 zł. Budynek został w ten sposób dostosowany do prowadzenia w nim działalności gospodarczej (gastronomia - sprzedaż kebabów).

Podatek naliczony od nakładów udokumentowanych fakturami pomniejszył kwotę podatku należnego. Budynek został przyjęty jako środek trwały do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni w czerwcu 2008 r. Jako wartość początkową budynku przyjęto kwotę 193.599,58 zł, obliczoną w następujący sposób:

Dodać należy, że budowle znajdujące się na działce, jako bezpośrednio związane z obsługą jedynego znajdującego się na działce budynku, zostały zgodnie przepisami o podatku dochodowym od osób fizycznych ujęte w ewidencji środków trwałych łącznie z budynkiem (powiększyły wartość budynku). Grunt przyjęto do użytkowania w czerwcu 2008 r. w wartości początkowej 32.233,57 zł.

Po wykonaniu powyższych prac adaptacyjnych (nakładów) budynek wraz z infrastrukturą i gruntem został oddany w najem w stanie umożliwiającym prowadzenie w nim działalności gospodarczej bez konieczności dokonywania w nim jakichkolwiek prac remontowych. Od czerwca 2008 r. do dnia dzisiejszego, opisana nieruchomość jest przedmiotem umowy najmu i jest wykorzystywana przez najemcę do działalności gastronomicznej. Wynagrodzenie z tytułu oddania w najem jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W maju 2010 r. zostały wykonane prace związane z utwardzeniem placu (przyjęte do użytkowania i na podwyższenie wartości początkowej budynku w dniu 31 grudnia 2010 r.) o wartości 5.250 zł netto. Podatek naliczony pomniejszył kwotę podatku należnego.

Ponadto, w latach 2010 i 2011, Wnioskodawczyni poniosła kolejne nakłady na ulepszenie budynku w łącznej kwocie 55.015,31 zł. Nakłady te do dnia dzisiejszego nie zostały odebrane przez właściwe władze budowlane i nie podniosły wartości początkowej budynku, ale sama rozbudowa faktycznie została zakończona w 2011 r. i w stanie ulepszonym budynek był i jest w dalszym ciągu użytkowany przez najemcę.

Podatek naliczony zapłacony przy ponoszeniu tych nakładów pomniejszył kwotę podatku należnego (został odliczony). W dniu 26 września 2012 r. podzielono działkę Nr 1489/1 na dwie działki o numerach:

* 1489/3 o powierzchni 0,4637 ha, która następnie została sprzedana,

* 1489/4 o pow. 0,3000 ha, która została w ewidencji środków trwałych.

Po sprzedaży, wartość działki w ewidencji środków trwałych wynosiła 14.089,57 zł. Małżonek Wnioskodawczyni także prowadzi działalność gospodarczą. Z ważnych powodów Zainteresowana wraz z mężem rozważają obecnie przekazanie z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię do działalności gospodarczej prowadzonej przez męża tej części działalności gospodarczej, która dotyczy czerpania pożytków z najmu. W tym celu, Wnioskodawczyni dokona przesunięcia majątku służącego prowadzeniu działalności pod Jej nazwiskiem w zakresie najmu na rzecz majątku służącego prowadzeniu działalności męża. Nie przewidziano, w zamian za to przesunięcie, żadnego wynagrodzenia. Część majątku związana z prowadzeniem działalności budowlanej pozostanie w działalności Wnioskodawczyni. Działalność w tym zakresie będzie kontynuowana przez Wnioskodawczynię.

Na ten sam dzień małżonek Wnioskodawczyni przyjmie do ewidencji cały przekazany z firmy majątek, tj. grunt wraz budynkiem i budowlami - i jako majątek trwały - ujmie go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Amortyzacja będzie się odbywała na zasadzie kontynuacji, pozostawiając tą samą wartość początkową i te same odpisy. Małżonek przejmie również prawa i obowiązki związane z tą częścią majątku w stosunku do klientów i kontrahentów Wnioskodawczyni, w tym zobowiązania wynikające z umowy najmu.

Na tą chwilę, pomiędzy małżonkami nie będzie zawierana żadna umowa powodująca przeniesienie własności części przedsiębiorstwa (jego składników), lecz dokonana zostanie czynność techniczno-organizacyjna przekazania części prowadzonego przedsiębiorstwa, na podstawie protokołu przekazania części przedsiębiorstwa przez Wnioskodawczynię małżonkowi, do dalszego prowadzenia. Nie jest jednak wykluczone, że w przyszłości zostanie dokonany podział majątku w taki sposób, że opisane powyżej składniki majątkowe zostaną przeniesione na wyłączną własność małżonka (podział). Innymi słowy, Wnioskodawczyni zamierza przekazać na rzecz swojego męża zespół składników majątkowych i niemajątkowych w postaci nieruchomości, będącej przedmiotem umowy najmu, jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wraz z nieruchomością, na małżonka Wnioskodawczyni przejdą wszelkie prawa związane z nieruchomością. Na przedmiotowej nieruchomości najemca będzie kontynuował prowadzoną obecnie działalność gastronomiczną.

Przekazywany małżonkowi majątek, ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej Wnioskodawczyni, tj. Wnioskodawczyni ma wewnętrzny regulamin z którego wynika, że prowadzona przez nią działalność gospodarcza obejmuje dwa rodzaje działalności gospodarczej, a do każdego z nich przypisany jest określony majątek.

Ponadto, na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawczynię księgi przychodów i rozchodów bez specjalnego trudu możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, w tym należności i zobowiązań do działalności gospodarczej w zakresie najmu.

Nie ulega też wątpliwości, że część majątku objęta niniejszym zapytaniem może stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze w zakresie najmu, któremu realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Małżonek Wnioskodawczyni, któremu zostaną przekazane ww. składniki majątkowe będzie kontynuować prowadzenie działalności w takim samym zakresie jak Wnioskodawczyni jako czynny zarejestrowany podatnik VAT.

W 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem przeprowadzili rozdzielność majątkową. Majątek wspólny nie został jednak podzielony. W najbliższej przyszłości jednak Zainteresowana wraz z mężem rozważają dokonanie podziału, zgodnie z którym opisane wyżej składniki majątku wspólnego staną się wyłączną własnością męża Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni może uznać, że planowane do przekazywania składniki majątkowe stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie pierwsze, czy Wnioskodawczyni może zastosować art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i uznać, iż przekazanie tych składników nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

3. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, czy Wnioskodawczyni może dla planowej czynności zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 albo pkt 10a ustawy VAT w stosunku do wszystkich składników majątku będących przedmiotem tej czynności (gruntu, budynku, budowli i nakładów).

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Stanowisko do pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Dostawą towarów jest - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Jednocześnie przepis art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są to czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu. Zgodnie z art. 6 pkt 1, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę lub inną formę przekazania.

W omawianym przypadku Wnioskodawczyni ma zamiar dokonać przekazania swojemu mężowi składników majątkowych. Ustawodawca zdefiniował pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 2 pkt 27e ustawy o VAT).

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, zgodnie z powyższą definicją winna się zatem charakteryzować odpowiednim stopniem wyodrębnienia finansowego i organizacyjnego. Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika, w związku z czym składniki tworzące część przedsiębiorstwa powinny posiadać cechę zorganizowania. Przez wyodrębnienie organizacyjne należy zatem rozumieć nie tylko umieszczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej przedsiębiorcy przykładowo jako oddział, zakład lub dział spółki zajmujący się prowadzeniem określonego rodzaju działalności, ale także każdą inną formę wyodrębnienia organizacyjnego (nie musi ono mieć sformalizowanego charakteru). Bardziej istotne, a w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, rozstrzygające jest kryterium funkcjonalne wskazujące, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić część przedsiębiorstwa, prowadzonego przez podatnika, zdolną do samodzielnego działania. Z kolei wyodrębnienie finansowe nie musi koniecznie oznaczać, że zorganizowana część przedsiębiorstwa jest zobowiązana do samodzielnego sporządzania bilansu. Wystarczające jest stworzenie sytuacji, w której przy pomocy odpowiedniej ewidencji zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, a także należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Powyższe wnioski wynikają wprost z wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. wydanego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE lub Trybunał) w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever gdzie:

* po pierwsze Trybunał przede wszystkim stwierdził, że w odniesieniu do pojęcia "przekazanie, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako wkładu do spółki całości lub części aktywów", użytego w art. 5 ust. 8 zdanie pierwsze szóstej dyrektywy (obecnie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE), orzekł już, że pojęcie to jest terminem autonomicznym prawa Unii Europejskiej, który należy interpretować jednolicie na całym jej obszarze. Wobec braku definicji tego pojęcia w szóstej dyrektywie oraz wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich znaczenie i zakres tego pojęcia należy ustalić z uwzględnieniem jego kontekstu oraz celu, jakiemu służy omawiane uregulowanie. Niewątpliwie zatem, termin pojęcia "przekazania, odpłatnego lub nieodpłatnego (...) do spółki całości lub części aktywów", użyte w art. 5 ust. 8 zdanie pierwsze VI dyrektywy, jest terminem autonomicznym prawa UE, który należy interpretować jednolicie na całym jej obszarze,

* po drugie przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej.

Tym samym sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy VAT, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, rozumieć w sposób funkcjonalny a nie tylko werbalny, tzn. analizując czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy - Janusz Zubrzycki, Leksykon VAT 2012, str. 26. A zatem, wyłącznie w oparciu o wykładnię wspólnotową dokonywaną zgodnie ze wskazaniami TSUE zawartymi w wyżej cytowanym wyroku stwierdzić należy, że skoro planowana transakcja zbycia ma dotyczyć całego zespołu aktywów, które pozwala na prowadzenie, a w zasadzie kontynuowanie przez wynajmującego samodzielnej działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu działalności najmu - będzie to transakcja dotycząca zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Również na podstawie wyżej cytowanych przepisów krajowych przedmiot sprzedaży należy zakwalifikować omawiany zespół składników jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podstawowym bowiem wymogiem dla uznania części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). W przypadku objętym wnioskiem przedmiotem dostawy (przekazania) ma być zespół składników materialnych.

W ocenie Wnioskodawczyni - tak określony zespół składników majątkowych winien zostać zatem zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, ponieważ odznacza się pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Składniki tworzące budynek baru wraz infrastrukturą i gruntem, przy użyciu których prowadzona jest działalność gastronomiczna przez najemcę, pozostają we wzajemnych relacjach, dlatego też należy mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Wnioskodawczyni może zatem uznać, że zbywane składniki majątkowe stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy VAT

Stanowisko do pytania nr 2

W przypadku gdy odpowiedź na pytanie 1 będzie pozytywna, w ocenie Wnioskodawczyni, skoro zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym do pkt 1 zbywane składniki są zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, do przeniesienia własności tych składników w formie przekazania małżonkowi znajdzie zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy VAT i czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu.

Stanowisko do pytania nr 3

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, w ocenie Wnioskodawczyni, do przekazania poszczególnych składników majątkowych do działalności gospodarczej małżonka (budynku, budowli i gruntu związanych z tymi obiektami budowlanymi) znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

Za powyższym przemawia następująca argumentacja:

W myśl art. 5 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, jak właściciel (...)

W świetle art. 7 ust. 2 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Zgodnie z uregulowaną przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT definicją, towarem są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zatem są nim zarówno rzeczy ruchome, jak też nieruchomości. W odniesieniu do omawianego stanu faktycznego należy stwierdzić, że czynność polegająca na przeniesieniu nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej żony do majątku związanego z prowadzoną przez męża działalnością gospodarczą będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy VAT.

W celu określenia, czy podlegająca opodatkowaniu czynność polegająca na przeniesieniu nieruchomości do działalności męża, będzie zwolniona, czy opodatkowana, należy odnieść się do uregulowań zawartych w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy VAT.

Ustawodawca - na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT - zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Aby określić, czy w omawianym stanie faktycznym występują przesłanki do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. pkt 10, należy w pierwszej kolejności wskazać czy i kiedy doszło do "pierwszego zasiedlenia", które ustawodawca definiuje w art. 2 pkt 14 ustawy VAT jako oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia", należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. "Zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest także wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Odnosząc się do powyższego podkreślić należy, że interpretacji pojęcia "zorganizowana część przedsiębiorstwa", określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 112. Regulacja ta natomiast była przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że " (...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów". Z orzeczenia tego wynika ponadto, że - w świetle tej normy dyrektywy - nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że zespół składników majątkowych, będący przedmiotem planowanego przekazania, będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, ponieważ - jak wynika z treści wniosku - będzie odznaczać się odrębnością organizacyjną, funkcjonalną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. A ponadto - jak wynika z okoliczności sprawy - małżonek Wnioskodawczyni, któremu zostaną przekazane ww. składniki majątkowe będzie kontynuować prowadzenie działalności w takim samym zakresie jak Zainteresowana. Zatem planowana transakcja przekazania ww. składników majątkowych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że w związku z udzieleniem twierdzącej odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1, odpowiedź na pytanie nr 3 wniosku ORD-IN, które zostało postawione pod warunkiem negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.