IPTPP2/4512-308/15-5/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2015 r. (data wpływu 26 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2015 r. (data wpływu 6 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* podstawy opodatkowania dla dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie,

* zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT przeniesienia prawa własności nieruchomości, wydzielonej pod drogę publiczną, w zamian za odszkodowanie,

* jest nieprawidłowe.

W dniu 26 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* podstawy opodatkowania dla dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie,

* zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT przeniesienia prawa własności nieruchomości, wydzielonej pod drogę publiczną, w zamian za odszkodowanie.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 sierpnia 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, wskazanie, że wniosek dotyczy dwóch stanów faktycznych oraz przedłożenie dowodu uiszczenia dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (Wnioskodawca) jest zarejestrowanym płatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka nabyła nieruchomość Gminy..., która przekazała ją tytułem wkładu niepieniężnego (aportu) na podstawie uchwały Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Spółki. Do wartości aportu netto (wartości nieruchomości wskazanej w operacie szacunkowym sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego) Gmina naliczyła podatek VAT, który Spółka zapłaciła.

Obecnie nieruchomość została przejęta przez Gminę... na podstawie decyzji Prezydenta Miasta... o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. W sprawie został sporządzony operat szacunkowy, w którym na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami ustalono wartość nieruchomości. Jako podstawę odszkodowania przyjęto wartość nieruchomości wskazaną w operacie. Gmina stoi na stanowisku, że wartość odszkodowania jest wartością brutto zawierającą w sobie należny podatek VAT.

W piśmie z dnia 4 sierpnia 2015 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, w odpowiedzi na pytanie o następującej treści: "Czy kwota wynikająca z Decyzji ustalającej wysokość odszkodowania jest jedyną kwotą należną na rzecz Wnioskodawcy z tytułu przejęcia z mocy prawa przedmiotowej nieruchomości gruntowej...", Wnioskodawca wskazał, iż: "kwota wynika z decyzji ustalającej wysokość odszkodowania i jest jedyną kwotą należną na rzecz Wnioskodawcy z tytułu przejęcia z mocy prawa nieruchomości gruntowej. Powyższe wynika z sentencji decyzji. Ustalenie wysokości odszkodowania nastąpiło w oparciu o opinię rzeczoznawcy majątkowego określającą wartość nieruchomości i kwota ta jest kwotą brutto".

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Decyzja ustalająca wysokość odszkodowania została wydana w dniu 4 sierpnia 2015 r. i nie jest prawomocna.

3. Postępowanie w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania dotyczyło nieruchomości oznaczonej jako działki nr 41/5 o powierzchni 0,0073 ha i nr 44/11 o powierzchni 0,0060 ha (...), nieruchomości oznaczonej jako działka nr 1/14 o powierzchni 0,0365 ha (...) oraz nieruchomości oznaczonej jako działka nr 34/11 o powierzchni 0,0619 ha (...), objęte KW... i KW....

4. Wyżej wskazane nieruchomości zabudowane są parkingami.

5. Przedmiotowe nieruchomości nie posiadają miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

6. Dla przedmiotowych nieruchomości wydane były warunki zabudowy i zagospodarowania przestrzennego.

7. Nieruchomości przejęte zostały na podstawie decyzji Prezydenta Miasta... nr... z dnia 29 kwietnia 2014 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej: budowa i rozbudowa drogi powiatowej - ulicy... w... na odcinku od krzyżowania z ulicą... do skrzyżowania z... wraz z obiektem mostowym nad ul....; rozbudowa drogi powiatowej - ulicy... na odcinku od skrzyżowania z ul.... (łącznie ze skrzyżowaniem) do zakończenia jej przebiegu w rejonie Pl....; przebudowa drogi gminnej - ulicy... w... na odcinku od wjazdu na teren... do ul...., na rzecz Miasta... - miasta na prawach powiatu.

8. Nieruchomości były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele działalności niezwolnionej od podatku VAT. Wnioskodawca wyjaśnił, że nie stosował zwolnienia.

9. Z tytułu nabycia nieruchomości Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W uwagach do faktury wystawionej przez Gminę... na rzecz Wnioskodawcy w wyniku przekazania tytułem wkładu niepieniężnego (aportu) własności nieruchomości wskazano, że kwota netto stanowi wartość nieruchomości będących aportem i do kwoty tej doliczono podatek od towarów i usług, który Spółka zapłaciła Gminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego:

* kwota odszkodowania ustalona na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego jest podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług - kwotą netto, do której należy doliczyć podatek.

* istnieje możliwość zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji gdy nieruchomość przejęta przez gminę pod drogę publiczną była nabyta przez Spółkę tytułem wkładu niepieniężnego (aportu) gminy i czynność ta była już opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym wyżej stanie faktycznym, Spółka nie kwestionuje ustalenia wartości nieruchomości, w którym jako podstawę odszkodowania przyjęto ustaloną w operacie szacunkowym sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego kwotę. Zdaniem Spółki, kwota ta stanowi kwotę netto - podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, brak jest podstaw do takiej interpretacji norm zawartych w ustawie o gospodarce nieruchomościami, stanowiącymi podstawę do obliczenia wartości nieruchomości, które na etapie ustalania odszkodowania nakazywałyby powiększenie bądź obniżenie odszkodowania o podatek VAT.

W przepisach tej ustawy nie ma mowy o tym, aby do/od kwoty odszkodowania z tytułu wywłaszczenia (przejęcia z mocy prawa) należało dodawać/odejmować kwotę należnych podatków oraz danin.

Rozporządzenie w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego, przesądza o tym, iż przy określaniu wartości rynkowej nieruchomości w podejściu dochodowym nie uwzględnia się amortyzacji, kredytu i jego kosztów, podatku dochodowego oraz innych opłat i podatków związanych ze sprzedażą nieruchomości. Z uwagi na to, proponowana kwota odszkodowania winna być wartością netto, tj. w kwocie ustalonego odszkodowania nie powinna być zawarta kwota należnego podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisami dotyczącymi wyceny nieruchomości, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wycena taka nie uwzględnia i nie może uwzględniać podatków związanych ze zbyciem nieruchomości, a to przemawia za tym, że kwota wskazana w wycenie jest kwotą netto stanowiącą zarazem podstawę opodatkowania podatkiem VAT. Rzeczoznawca majątkowy sporządzający operat nie jest uprawniony do ustalania czy dostawa będzie opodatkowana czy zwolniona od podatku. Wartość rynkowa w rozumieniu przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami nie jest tożsama z ceną nieruchomości (cena co do zasady zawiera należny podatek od towarów i usług). Wartość rynkowa nieruchomości - kwota odszkodowania winna być więc wartością netto - podstawą opodatkowania podatkiem VAT. Pomniejszenie wartości netto nieruchomości o podatek VAT, określonej przez rzeczoznawcę majątkowego, pomniejsza de facto wysokość należnego Spółce odszkodowania, z czym nie można się zgodzić.

Wnioskodawca podnosi, że przyjmując za punkt wyjścia wartość nieruchomości ustaloną w operacie sporządzonym zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami, wartość nieruchomości nigdy nie obejmuje podatków z nią związanych, w tym podatku od towarów i usług.

Analogicznie, zdaniem Zainteresowanego należy przyjąć w przedmiotowej sprawie uregulowania dotyczące opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste, będącej pochodną wartości nieruchomości. Według Wnioskodawcy do opłaty takiej należy doliczyć należny podatek od towarów i usług. Do kwoty odszkodowania z tytułu wywłaszczenia będącego pochodną tej samej wartości nieruchomości, należy zdaniem Spółki doliczyć ten podatek należny.

Mając na uwadze regulacje z zakresu ustawy o gospodarce nieruchomościami, określające zasady ustalania wartości nieruchomości i wysokości odszkodowania, zdaniem Wnioskodawcy, obrotem z tytułu przeniesienia z mocy prawa własności gruntu w zamian za odszkodowanie jest kwota tego odszkodowania traktowana jako kwota netto.

Skoro przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami determinują sposób kalkulacji wartości nieruchomości bez zapewnienia możliwości realizacji zasady neutralności podatku oraz jego konsumpcyjnego charakteru, to ceny te należy traktować jako ceny netto.

Określoną zgodnie z odpowiednimi regulacjami wartość odszkodowania należy zatem powiększyć o kwotę podatku od towarów i usług. W fakturze dokumentującej tę czynność, powinna być wskazana kwota podatku od towarów i usług obliczona od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami traktowanej jako kwota netto.

Zatem określona zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami wartość nieruchomości stanowi co do zasady kwotę netto, a zatem jest punktem wyjścia do wyliczenia od tej wartości kwoty podatku od towarów i usług, stanowi podstawę opodatkowania.

Taki sposób określenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego stanowi pewnego rodzaju wzorzec postępowania uwzględniający stosowne regulacje z zakresu prawa podatkowego.

Stosownie bowiem do art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, kwota należna z tytułu sprzedaży obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Jeżeli zatem prawomocna decyzja określa wysokość odszkodowania, to świadczenie to dokumentowane fakturą musi być jednak wyższe w tej fakturze o kwotę należnego podatku VAT. Brak wyraźnego odniesienia się w prawomocnej decyzji ustalającej wysokość odszkodowania do kwestii podatku od towarów i usług, nie oznacza, iż wystawca faktury nie ma prawa do powiększenia ustalonej kwoty odszkodowania o kwotę podatku od towarów i usług. Wręcz przeciwnie, powyższe wskazuje, że skoro określona w decyzji wartość nieruchomości stanowiąca wartość odszkodowania, nie uwzględnia kwoty należnego podatku od towarów i usług, to powinna być o nią w wystawionej fakturze powiększona.

Mając na uwadze cenotwórczy charakter podatku od towarów i usług, zdaniem Wnioskodawcy podwyższenie określonej w decyzji wartości nieruchomości (wysokości odszkodowania) o kwotę podatku od towarów i usług, konieczne jest przez czynność wystawienia faktury i przyjęcia jej przez adresata. Można zatem odzyskać kwotę VAT, który nie był brany pod uwagę w decyzji poprzez wystawienie faktury VAT, wykorzystując kwotę z decyzji jako kwotę netto (tak wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18 lutego 2010 r. (I SA/OI 25/10).

Reasumując, zdaniem Spółki odszkodowanie ustalone przez rzeczoznawcę majątkowego nie zawiera kwoty podatku od towarów i usług i stanowi wartość netto - podstawę opodatkowania.

Dodatkowo Spółka stoi na stanowisku, że z uwagi na wniesienie nieruchomości aportem, która została odebrana za odszkodowaniem pod budowę drogi, czynność ta mogłaby korzystać ze zwolnienia, bowiem już raz podatek VAT Spółka zapłaciła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż w celu zachowania spójności niniejszej interpretacji indywidualnej tut. Organ w pierwszej kolejności odniósł się do zagadnienia objętego pytaniem drugim Wnioskodawcy, a następnie do zagadnienia objętego pytaniem nr jeden.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy określa szczególny przypadek dostawy towarów, który ma na celu wskazanie, że dostawą towarów jest nawet tak nietypowa sytuacja, jak władcze działanie organu lub samego przepisu prawa, w którym towar (także wbrew woli) zmienia właściciela za odszkodowaniem. Własność towaru nie jest tu najistotniejszą cechą opisanego przypadku, lecz nierówna pozycja stron takiej specyficznej dostawy, w której jedna niejako "zmuszona" jest poddać się określonym nakazom płynącym z organu lub z mocy prawa.

Zatem jeśli przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje za odszkodowaniem, to wówczas stanowi ono odpłatną dostawę towarów i ze względu na przedmiot czynność taka jest objęta opodatkowaniem. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Zaznaczyć należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Zatem dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa, prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Jeśli zatem wywłaszczenie lub przymusowa sprzedaż następuje za wynagrodzeniem, to wówczas stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy. Tym samym taka dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany przekazał Gminie w zamian za odszkodowanie nieruchomości gruntowe zabudowane parkingami na podstawie decyzji Prezydenta Miasta... o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Przy czym, w tym miejscu należy rozważyć, czy w przedstawionych okolicznościach sprawy mamy do czynienia z przekazaniem gruntu niezabudowanego, czy też zabudowanego, gdyż Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe nieruchomości zabudowane są parkingami.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "budowli". W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

* budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,

* budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,

* obiekt małej architektury.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową - art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane.

W myśl art. 3 pkt 9 ww. ustawy przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z powyższych przepisów wynika, że parking nie stanowi budowli ani innego obiektu budowlanego. Stanowi on, w myśl art. 3 pkt 9 ww. ustawy - Prawo budowlane, urządzenie budowlane.

Tym samym należy stwierdzić, że przedmiotem transakcji był grunt niezabudowany.

Mając na uwadze ww. okoliczności sprawy oraz powołane przepisy należy wskazać, że w analizowanej sprawie dochodzi do odpłatnej dostawy gruntu, spełniającej definicję zawartą w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy i Wnioskodawca w analizowanej sprawie będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że odpłatność za dostawę towaru stanowi odszkodowanie, które pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Wyjaśnić jednak należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz dostawę gruntów w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Jednakże dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Tereny budowlane, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy, to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami rolnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199 z późn. zm.) wynika, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

* lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

* sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W tym miejscu warto wyjaśnić, iż stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Jak wynika z opisu sprawy dla przedmiotowych nieruchomości wydane były warunki zabudowy i zagospodarowania przestrzennego. Z okoliczności sprawy wynika, że dla ww. nieruchomości wydana została decyzja Prezydenta Miasta... nr... z dnia 29 kwietnia 2014 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej: budowa i rozbudowa drogi powiatowej - ulicy... w... na odcinku od krzyżowania z ulicą... do skrzyżowania z... wraz z obiektem mostowym nad ul....; rozbudowa drogi powiatowej - ulicy... na odcinku od skrzyżowania z ul.... (łącznie ze skrzyżowaniem) do zakończenia jej przebiegu w rejonie Pl....; przebudowa drogi gminnej - ulicy... w... na odcinku od wjazdu na teren... do ul...., na rzecz Miasta... - miasta na prawach powiatu.

Wobec tego przedmiotem dostawy na rzecz Gminy będą tereny budowlane, do których nie ma zastosowania zwolnienie z opodatkowania wskazane w powołanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tej sytuacji należy przeanalizować przesłanki do zwolnienia z opodatkowania przedmiotowej czynności, wynikające z innych przepisów art. 43 ustawy, tj. art. 43 ust. 1 pkt 2.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu), których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy z tytułu nabycia przedmiotowych nieruchomości przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak również ww. nieruchomości były wykorzystywane do działalności niezwolnionej od podatku, dostawa ww. działek nie może korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji przeniesienie przez Wnioskodawcę prawa własności nieruchomości, o której mowa we wniosku na rzecz Gminy w zamian za odszkodowanie stanowi odpłatną dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy. W związku z tym, że do dostawy gruntów stanowiących tereny budowlane zarówno przepisy ustawy jak i rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. nie przewidują obniżonych stawek podatku oraz zwolnienia od podatku, dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu stawką w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Natomiast, kwestie ustalenia podstawy opodatkowania regulują przepisy art. 29a ustawy.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

Wskazać należy, że w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 687, z późn. zm.) - ustawa określa zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 260), zwanych dalej "drogami", a także organy właściwe w tych sprawach.

Artykuł 11a ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych stanowi, że wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna (art. 12 ust. 4b ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Według art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że jeżeli - jak wskazał Wnioskodawca - kwota wynikająca z decyzji ustalającej wysokość odszkodowania jest całą i jedyną kwotą należną na rzecz Wnioskodawcy z tytułu przejęcia z mocy prawa nieruchomości gruntowej, to wartość ta stanowi kwotę należną zawierającą podatek od towarów i usług. Podstawą opodatkowania - w myśl art. 29a ust. 1 ustawy - jest zatem kwota odszkodowania wskazana w decyzji pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Należy podkreślić, że co do zasady (poza wyjątkami określonymi w ustawie np. w art. 32 ustawy) przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii wysokości wynagrodzenia za dostawę towarów czy świadczenie usług.

Zaznaczenia wymaga fakt, że tylko sprzedawca jest w stanie określić, co dokładnie jest wkalkulowane w kwotę należną od nabywcy. Podstawa opodatkowania wynikać powinna wyłącznie z umowy zawartej pomiędzy kontrahentami. Dodatkowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że skoro kwota wynikająca z decyzji jest całą i jedyną kwotą należną na rzecz Wnioskodawcy z tytułu przejęcia przez Gminę z mocy prawa nieruchomości gruntowej, to stanowi kwotę należną z tytułu dostawy nieruchomości, którą dla wyliczenia podstawy opodatkowania należy traktować jako kwotę brutto zawierającą podatek VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawa będąca przedmiotem autonomicznego rozstrzygnięcia sądu, którą powołał Wnioskodawca, może odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez niego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę art. 29 ust. 1 ustawy, należy zauważyć, że od 1 stycznia 2014 r. weszły w życie przepisy dotyczące m.in. podstawy opodatkowania wprowadzone ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35, z późn. zm.). Art. 1 pkt 23 ww. ustawy zmieniającej, z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylił art. 29 ustawy i art. 1 pkt 24 wprowadził do ustawy art. 29a.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.