IPTPP2/4512-303/15-4/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlegające opodatkowaniu w Polsce - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlegające opodatkowaniu w Polsce.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 lipca 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 10 lipca 2015 r.).

.... Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Wnioskodawca") jest producentem części aluminiowych wykorzystywanych w przemyśle motoryzacyjnym, m.in. produkuje i sprzedaje producentom samochodów relingi samochodowe.

Wnioskodawca w ramach realizowanych projektów może nabywać od producentów z innych krajów Unii Europejskiej (dalej: "Dostawcy") części aluminiowe, które wymagają dalszej obróbki np. hydroformowania, anodowania lub lakierowania (dalej: "Dostawa").

W przyszłości mogą mieć miejsce sytuacje, gdy nabyte przez Wnioskodawcę od Dostawców części aluminiowe wymagające dalszej obróbki (dalej: "Towary") będą przemieszczane nie bezpośrednio od Dostawców do siedziby Wnioskodawcy w Polsce, lecz w trakcie ich transportu nastąpi przerwa w celu poddania ich obróbce. Może się więc zdarzyć, że Towary zostaną przemieszczone od Dostawcy do usługodawcy prowadzącego działalność w tym samym państwie członkowskim UE co Dostawca lub w innym państwie członkowskim UE, w celu wykonania na nich usług (np. usługa hydroformowania, anodowania lub lakierowania elementów aluminiowych). Po wykonaniu usług Towary zostaną przemieszczone do siedziby Wnioskodawcy w Polsce. Do Wnioskodawcy dostarczone zostaną te same Towary, które zostaną wywiezione od Dostawcy, po wykonaniu na nich określonych usług.

Wnioskodawca podkreśla, iż Dostawa zrealizowana zostanie pomiędzy nim a Dostawcą. Stroną tej transakcji nie będą usługodawcy, którzy nie nabędą w żadnym momencie prawa własności Towarów. Usługodawcy będą jedynie czasowo dysponować Towarami w celu wykonania na nich usług. Usługodawcy wystawiać będą na rzecz Wnioskodawcy faktury dokumentujące wykonanie przez nich usług na towarach.

Wnioskodawca i Dostawca jeszcze przed dokonaniem Dostawy ustalą, że miejscem dostarczenia Towarów jest Polska. Na fakturach dokumentujących dostawę Towarów przez Dostawców jako nabywca wskazany będzie Wnioskodawca i podany zostanie numer VAT UE nadany Wnioskodawcy w Polsce.

Nadto Spółka wskazała, iż:

1. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

2. Jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

3. Dostawcy, o których mowa w opisie sprawy będą w momencie dokonania dostawy podatnikami podatku od wartości dodanej.

4. Wnioskodawca będzie organizował i ponosił ryzyko transportu towarów z terytorium państwa członkowskiego Dostawcy do Usługodawcy i z terytorium państwa członkowskiego Usługodawcy do siedziby Wnioskodawcy w Polsce lub przedmiotowy transport będzie się odbywał na rzecz Wnioskodawcy.

5. Wnioskodawca będzie nabywał prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego Dostawcy.

6. Nabywane towary, o których mowa w opisie sprawy oraz objęte zakresem zadanego we wniosku pytania będą służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

7. Usługi, o których mowa w opisie sprawy będą wykonywane przez podmiot (Usługodawcę) prowadzący działalność gospodarczą i posiadający jej siedzibę w innym państwie członkowskim UE niż Polska.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Dostawa Towarów dokonywana przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy będzie stanowiła podlegające opodatkowaniu w Polsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, Dostawa Towarów dokonywana przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy będzie stanowiła podlegające opodatkowaniu w Polsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uważa się zatem przemieszczenie przez podatnika VAT towarów z jednego państwa członkowskiego do drugiego, dokonane w następstwie przeniesienia prawa ich własności.

Natomiast miejsce opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zostało określone w art. 25 ust. 1 Ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uważa się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym znajdują się towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Przywołane przepisy stanowią implementację przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z dnia 11 grudnia 2006 r. nr 347 s. 1, ze zm, dalej: "Dyrektywa VAT").

Wobec powyższego, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlega opodatkowaniu w Polsce, jeżeli transport towarów z państwa członkowskiego, w którym miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, zostanie definitywnie zakończony na terytorium Polski.

Przepisy Ustawy VAT nie doprecyzowują, które z państw członkowskich stanowi miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów. Należy jednak uznać, że miejscem zakończenia wysyłki lub transportu towarów jest miejsce ich przeznaczenia, tzn. gdzie, zgodnie z intencją nabywcy, towary powinny zostać przemieszczone w wyniku dokonanej sprzedaży. Powyższy wniosek potwierdza pkt 10 Preambuły do Dyrektywy VAT, zgodnie z którym: "wewnątrzwspólnotowe transakcje dokonywane przez podatników innych niż podatnicy zwolnieni, należy opodatkowywać w państwach członkowskich przeznaczenia".

Powyższe zasady odnoszą się również do sytuacji, gdy towary w związku z ich nabyciem w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zostają przemieszczone w pierwszej kolejności do innego państwa członkowskiego w celu wykonania na nich usług, a następnie od usługodawcy są przewożone do miejsca ich ostatecznego przeznaczenia. W takim wypadku, zgodnie z art. 25 ust. 1 Ustawy VAT, miejscem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest miejsce, w którym został zakończony transport lub wysyłka towarów, tzn. miejsce, do którego towary zostają dostarczone już po wykonaniu na nich usług w innym państwie członkowskim.

Na gruncie podatku od towarów i usług zasadą jest bowiem opodatkowanie czynności w miejscu konsumpcji towarów lub usług. Zasada ta wyklucza opodatkowanie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w miejscu, w którym towary znajdują się tymczasowo i nie są zużywane przez podatnika do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Wobec tego, jeżeli nabywca towarów dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, przemieszcza towary w pierwszej kolejności do innego państwa członkowskiego w celu wykonania na nich usług, a następnie dokonuje się ich transportu do miejsca przeznaczenia, transport lub wysyłka towarów rozpoczęte w państwie, w którym miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, zostaną zakończone definitywnie w państwie członkowskim, do którego dostarczono towary już po wykonaniu na nich usług.

Za miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów nie można uznać natomiast państwa, w którym wykonywane są usługi. W założeniu bowiem państwo, w którym wykonywane są usługi na towarach, nie jest miejscem przeznaczenia towaru, w którym nabywca zamierza wykorzystywać nabyte towary do prowadzenia działalności gospodarczej. W państwie tym towary przebywają bowiem jedynie czasowo, w celu lepszego dostosowania do potrzeb nabywcy. Usługodawca z innego państwa członkowskiego nie staje się właścicielem towarów - dostawa towarów nie może więc być uznana za dokonaną na jego rzecz w państwie jego siedziby.

Należy również zaznaczyć, że w wyniku wykonania usług na Towarach nie powstanie nowy towar, nie zostanie zmienione przeznaczenie oraz nie zmieni się istota transportowanych Towarów. Nabycie usług od usługodawców z innych państw członkowskich spowoduje jedynie, że Towary nabyte w ramach Dostawy będą w większym stopniu zdatne do ich wykorzystania w Polsce, w tym do dalszej obróbki lub sprzedaży przez Wnioskodawcę.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie nabywał Towary od producentów z państw członkowskich. Po nabyciu Towary będą przemieszczane do innego państwa członkowskiego lub w inne miejsce w państwie członkowskim rozpoczęcia dostawy, w którym zostaną na nich wykonane usługi. Następnie Towary zostaną przewiezione do siedziby Wnioskodawcy w Polsce.

Tym samym, transport Towarów rozpoczęty w państwie członkowskim, w którym będzie miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa Towarów na rzecz Wnioskodawcy, zakończy się definitywnie dopiero w Polsce. Intencją Wnioskodawcy będzie bowiem zakup Towarów w państwie ich dostawy oraz przewiezienie ich na terytorium Polski w celu wykorzystania do prowadzenia działalności gospodarczej. Miejscem przeznaczenia Towarów, w którym zostaną one "skonsumowane" przez nabywcę będzie wobec tego Polska.

Należy wskazać, że powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez komitet doradczy do spraw podatku od wartości dodanej, ustanowiony na mocy artykułu 398 Dyrektywy VAT (dalej: "Komitet VAT").

W ocenie Komitetu VAT miejsce, do którego towary są wysyłane bądź transportowane w celu wykonania na nich usług nie powinno być uznawane za miejsce zakończenia wysyłki bądź transportu. Zdaniem Komitetu, wszelkie tymczasowe postoje, jakie są konieczne dla wykonania ostatecznej dostawy (również w celu wykonania usług na towarach będących przedmiotem dostawy), nie powinny powodować przerwania dostawy. Konsekwentnie, państwo członkowskie, na terytorium którego wykonywane są usługi na towarach (ma miejsce postój) nie powinno być uznane za miejsce świadczenia (opodatkowania) - odmienna wykładnia wprowadzałaby całkowicie sztuczne rozdzielenie transakcji stanowiącej jedną gospodarczą całość (przedmiotowa kwestia została poruszona podczas 48 spotkania, które odbyło się w dniach 28 czerwca - 8 lipca 1996 r., Wytyczne wynikające z 48 spotkania Komitetu VAT, XXI/97/177).

Stanowisko, zgodnie z którym miejscem opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie jest miejsce, do którego towary zostały przewiezione w celu wykonania na nich usług, ale państwo ostatecznego przeznaczenia towarów, zostało potwierdzone również w interpretacjach indywidualnych wydanych przez polskie organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2013 r. o sygn. IPPP3/443-1250/12- 2/k.c. stwierdził, że: "transakcja nabycia leków od polskiego lub innego podatnika unijnego przez Wnioskodawcę i ich składowania oraz przepakowywania na terytorium Polski, do czasu znalezienia potencjalnego nabywcy na terenie Szwecji, jest jedną transakcją, która w Polsce nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek rejestracji dla celów podatku od towarów i usług z tytułu tej transakcji."

Analogicznie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 10 listopada 2008 r. o sygn. IBPP2/443-692/08/BW potwierdził, że transakcja, w której materiał nabywany od podatnika czeskiego jest najpierw poddawany obróbce we Włoszech i dopiero potem transportowany do Polski, jest dla spółki wewnątrzwspólnotowym nabyciem materiału opodatkowanym w Polsce.

Podsumowując, należy wskazać, iż transportu Towarów w ramach Dostawy nie zakończy przemieszczenie Towarów do miejsca, w którym będą wykonywane na nich usługi. W miejscu tym nastąpi wyłącznie czasowa przerwa w transporcie Towarów do Polski, podczas której usługodawcy wykonają na Towarach usługi dostosowujące Towary do potrzeb Wnioskodawcy. W wyniku tych usług nie powstanie nowy towar, nie zostanie zmienione przeznaczenie oraz nie zmieni się istota transportowanych Towarów. Wobec powyższego, miejscem zakończenia transportu Towaru będzie Polska. Tym samym Dostawa Towarów dokonywana przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy będzie stanowiła podlegające opodatkowaniu w Polsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zgodnie z art. 25 ust. 1 Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia "własności w sensie ekonomicznym", podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie "przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel" dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności".

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 9 ust. 1 ustawy).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, iż dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia).

Wskazać należy, że miejsce świadczenia to nic innego jak miejsce opodatkowania danej czynności. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z kolei stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy #61485; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

W okolicznościach niniejszej sprawy podkreślenia wymaga, iż wydanie towarów i przeniesienie przez Dostawcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Wnioskodawcę będzie następowało na terytorium państwa członkowskiego Dostawcy. Następnie - jak wynika z opisu sprawy - na zlecenie Wnioskodawcy (co będą potwierdzały faktury wystawione na rzecz Wnioskodawcy) na uprzednio nabytych przez Zainteresowanego towarach będą wykonane usługi (np. usługa hydroformowania, anodowania lub lakierowania elementów aluminiowych).

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że analiza transakcji objętej zakresem zadanego pytania tj. dostawy towarów przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy dotyczy towarów do momentu poddania ich obróbce.

Jak wynika z okoliczności sprawy w przyszłości mogą mieć miejsce sytuacje, gdy nabyte przez Wnioskodawcę od Dostawców części aluminiowe wymagające dalszej obróbki zostaną przemieszczone od Dostawcy do usługodawcy prowadzącego działalność w tym samym państwie członkowskim UE co Dostawca lub w innym państwie członkowskim UE, w celu wykonania na nich usług (np. usługa hydroformowania, anodowania lub lakierowania elementów aluminiowych).

W świetle zatem przedstawionych okoliczności sprawy oraz powołanych wyżej przepisów prawa wskazać należy, że w przypadku dostawy towarów na rzecz Wnioskodawcy, które zostaną przemieszczone od Dostawcy do usługodawcy prowadzącego działalność w tym samym państwie członkowskim UE co Dostawca, miejscem świadczenia dostawy towarów nietransportowanych w świetle art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy będzie terytorium państwa członkowskiego Dostawcy, w którym nastąpi wydanie towarów.

Tym samym brak będzie podstaw do rozpoznania przez Wnioskodawcę nabycia towarów od Dostawcy jako podlegające opodatkowaniu w Polsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Z kolei odnosząc się do transakcji dostawy towarów na rzecz Wnioskodawcy, które będą transportowane od Dostawcy do usługodawcy prowadzącego działalność w innym państwie członkowskim UE niż Dostawca, niebędącym terytorium Polski podkreślić należy, że zgodnie z wyżej cytowanym art. 25 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlega opodatkowane w kraju, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W sytuacji, natomiast gdy nabywca poda przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, to nabycie to oprócz tego, że podlega opodatkowaniu w kraju zakończenia wysyłki lub transportu, podlega opodatkowaniu w kraju, którego numerem posłużył się nabywca.

Jednakże przepisy przewidują, że w takim przypadku wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie nastąpi w kraju, którego numer został wykorzystany, jeżeli nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów: zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, lub zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w dziale XII ustawy.

Zatem miejscem opodatkowania dokonanej przez Dostawcę na rzecz Wnioskodawcy dostawy towarów przemieszczonych na terytorium państwa członkowskiego usługodawcy (innego państwa członkowskiego niż kraj UE Dostawcy, niebędącego również terytorium Polski) stanowiącej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów - stosownie do brzmienia art. 25 ust. 1 ustawy - będzie terytorium państwa członkowskiego usługodawcy, czyli miejsce zakończenia wysyłki towarów. Transakcja ta winna zostać opodatkowana na terytorium państwa członkowskiego usługodawcy, zgodnie z przepisami obowiązującymi na terytorium tego państwa UE.

Jednocześnie zauważyć należy, iż skoro - jak wynika z okoliczności sprawy - na fakturze dokumentującej dostawę towarów zostanie podany numer VAT UE nadany Wnioskodawcy w Polsce, to w przypadku gdy nabywca nie udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary będą znajdowały się w momencie zakończenia ich transportu, to przedmiotowe nabycie oprócz tego, że będzie podlegało opodatkowaniu w kraju zakończenia transportu, będzie podlegało również opodatkowaniu w Polsce tj. kraju, którego numerem posłuży się Wnioskodawca.

W związku z powyższym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że miejscem zakończenia transportu towaru będzie Polska, tym samym dostawa towarów dokonywana przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy będzie stanowiła podlegające opodatkowaniu w Polsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zgodnie z art. 25 ust. 1 Ustawy VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku i objętej zakresem zapytania Zainteresowanego tj. dostawy Towarów dokonywanej przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.