IPTPP2/4512-26/15-2/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2015 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za świadczenie usług transakcji dokonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie umów dzierżawy nieruchomości zabudowanych zawartych z jednostkami samorządu terytorialnego - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za świadczenie usług transakcji dokonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie umów dzierżawy nieruchomości zabudowanych zawartych z jednostkami samorządu terytorialnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej M. S.A. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, realizuje świadczenia związane z nieruchomościami na rzecz jednostek samorządu terytorialnego (dalej: Gmina). W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca, na podstawie zawieranej umowy cywilnoprawnej, nabywa od Gminy nieruchomości zabudowane, które następnie są przez niego oddawane Gminie w dzierżawę na określony okres czasu. Z tytułu zawieranej umowy dzierżawy na rzecz Gminy, Wnioskodawcy przysługuje czynsz dzierżawny, którego terminy płatności oraz wysokość określone są zgodnie z ustalonym harmonogramem.

Po transakcji nabycia nieruchomości od Gminy odpisów amortyzacyjnych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w stosunku do zabudowań znajdujących się na omawianej nieruchomości dokonuje Spółka (jako właściciel nieruchomości).

Zapisy zawieranej umowy dzierżawy przewidują, iż po zakończeniu trwania określonego okresu dzierżawy, Gmina zobowiązana będzie do nieodwołalnego i bezwarunkowego zawarcia z Wnioskodawcą umowy sprzedaży nieruchomości przez Spółkę na rzecz Gminy (po cenie ustalonej z góry).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy transakcje dokonywane przez Wnioskodawcę na podstawie przedstawionych w opisie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego umów dzierżawy nieruchomości zabudowanych zawieranych z jednostkami samorządu terytorialnego stanowią świadczenie usług na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje dokonywane przez Wnioskodawcę na podstawie przedstawionych w opisie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego umów dzierżawy nieruchomości zabudowanych zawieranych z jednostkami samorządu terytorialnego stanowią świadczenie usług na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony (...) jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Dodatkowo zgodnie z ust. 9 cytowanego powyżej artykułu za umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w powyższym przepisie (tekst jedn.: art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT), rozumie się umowy, w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W omawianej kwestii istotne jest zatem rozstrzygnięcie czy świadczenia dokonywane przez Wnioskodawcę na podstawie opisanych umów dzierżawy nieruchomości zabudowanych stanowią dostawę towarów czy też świadczenie usług.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej przepisy, aby wydanie towaru (w tym nieruchomości) na podstawie umowy dzierżawy stanowiło dostawę towarów na gruncie obowiązujących regulacji VAT, spełnione muszą zostać łącznie następujące warunki:

(i) umowa zawierana jest na czas określony,

(ii) zawierana umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione,

(iii) w wyniku umowy, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający bądź umowa stanowi umowę leasingu w rozumieniu tych przepisów (tekst jedn.: przepisów o podatku dochodowym), której przedmiotem są grunty.

Wnioskodawca podkreślił, iż umowy dzierżawy nieruchomości zabudowanych zawierane z jednostkami samorządu terytorialnego każdorazowo zawierają w swej treści uregulowania dotyczące okresu ich trwania. Dodatkowo, szczegółowy okres dzierżawy określony jest również przez ustalony harmonogram płatności czynszu dzierżawnego przez Gminę na rzecz Spółki. Zatem, w opinii Wnioskodawcy pierwszy spośród warunków wskazanych powyżej jest spełniony.

Dodatkowo, biorąc pod uwagę fakt, iż zapisy umowy dzierżawy nieruchomości zabudowanej przewidują, że po zakończeniu trwania określonego okresu dzierżawy Gmina zobowiązana jest do nieodwołalnego i bezwarunkowego zawarcia z Wnioskodawcą umowy sprzedaży nieruchomości przez Spółkę na rzecz Gminy, zdaniem Wnioskodawcy drugi ze wspomnianych warunków również wydaje się być spełniony.

Wnioskodawca jednak podkreślił, iż trzeci z wymienionych powyżej warunków nie jest w opinii Wnioskodawcy spełniony, gdyż w odniesieniu do zabudowań odpisów amortyzacyjnych dokonuje Spółka (jako właściciel nieruchomości) nie zaś korzystający (w omawianym przypadku Gmina). Grunt zaś zgodnie z przepisami o podatku dochodowym od osób prawnych nie podlega amortyzacji w ogóle.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z zapisami zawieranych umów dzierżawy, ich przedmiotem są nieruchomości zabudowane składające się zarówno z gruntów, jak i z posadowionych na nich budynków/budowli, które są z tymi gruntami trwale związane. Konsekwentnie, w opinii Wnioskodawcy, przedmiot dzierżawy (tekst jedn.: nieruchomość zabudowaną) należy traktować jako niepodzielną całość dla celów określania konsekwencji na gruncie VAT.

Dodatkowo, na takie traktowanie wskazuje również brzmienie art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Wynika z tego, że grunt dzieli los podatkowy dla celów VAT zabudowań (budynków/budowli).

Skoro zatem jak wskazano powyżej, nie jest spełniony trzeci warunek do uznania wydania towaru w ramach umowy dzierżawy za dostawę towarów na gruncie VAT (bowiem odpisów amortyzacyjnych od zabudowań dokonuje Spółka a nie korzystający, czyli Gmina, grunt zaś nie podlega amortyzacji i dodatkowo, jak wskazano powyżej, dzieli los podatkowy budynków/budowli) zatem świadczenia dokonywane przez Wnioskodawcę na podstawie opisanych umów dzierżawy stanowią usługę w świetle przepisów o VAT (w omawianym przypadku usługę dzierżawy nieruchomości zabudowanych).

Wnioskodawca wskazał, iż podobne stanowisko (co prawda w odniesieniu do umowy leasingu a nie umowy dzierżawy) zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej w imieniu Ministra Finansów interpretacji indywidualnej o numerze IPPP3-443-1025/09-4/JF z dnia 4 lutego 2010 r. wskazując, iż: "Wnioskodawca wskazuje na to, iż leasing zwrotny nieruchomości nie będzie wynikał z odrębnych umów, a będzie przedmiotem jednej umowy, tj. nieruchomość obejmować będzie zarówno grunt jak i budynki i budowle na tym gruncie posadowione (trwale z gruntem związane). Nieruchomość należy zatem traktować łącznie jako przedmiot jednej transakcji i jako rodzaj czynności opodatkowanej. Ponadto z wniosku wynika, iż odpisów amortyzacyjnych budynków oraz budowli będzie dokonywał finansujący. Grunt natomiast nie podlega amortyzacji. Wymienione elementy przemawiają wobec tego za uznanie leasingu budynków i budowli wraz z gruntem za świadczenie usługi określonej w art. 8 ust. 1 ustawy. Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego wskazuje, iż czynność leasingu gruntu wraz z posadowionymi na tym gruncie budynków oraz budowli, od których odpisów amortyzacyjnych będzie dokonywał finansujący, tj. Spółka inwestycyjna, stanowi usługę określoną w art. 8 ust. 1 ustawy".

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, transakcje dokonywane przez Wnioskodawcę na podstawie przedstawionych w opisie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego umów dzierżawy nieruchomości zabudowanych zawieranych z jednostkami samorządu terytorialnego stanowią świadczenie usług na gruncie obowiązujących regulacji ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.