IPTPP2/443-904/12-9/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2012 r. (data wpływu 19 października 2012 r.) uzupełnionym pismami z dnia 31 grudnia 2012 r. (data wpływu 3 stycznia 2013 r.), z dnia 22 stycznia 2013 r. (data wpływu 24 stycznia 2013 r.) oraz z dnia 4 lutego 2013 r. (data wpływu 6 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektów - jest prawidłowe.

W dniu 19 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

* prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektów (oznaczone we wniosku ORD-IN jako pytanie nr 1),

* zwrotu podatku (oznaczone we wniosku ORD-IN jako pytanie nr 2),

* momentu złożenia pierwszej deklaracji VAT-7 przez Gminę (oznaczone we wniosku ORD-IN jako pytanie nr 3).

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego, opłatę oraz wycofanie pytania nr 2 wniosku ORD-IN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina realizowała inwestycję pod nazwą ". Podatek VAT stanowił wydatek kwalifikowalny.

W dniu 7 września 2011 r. nastąpiło przyjęcie dokumentem na kwotę 18 485 628,80 zł zrealizowanej inwestycji na stan majątku gminy.

W bieżącym roku na przełomie listopada i grudnia Gmina planuje przekazanie do użytkowania zrealizowanej inwestycji dokumentem Zakładowi. Jednocześnie między stronami zostanie podpisana umowa dzierżawy mienia komunalnego, gdzie Gmina będzie stroną Wydzierżawiającą, a Zakład będzie Dzierżawcą.

Zapłata czynszu dzierżawnego następować będzie w okresach miesięcznych od 1 stycznia 2013 r., natomiast rozliczenie za rok 2012 nastąpi jednorazowo w 2012 r.

Wyżej wymieniona inwestycja była realizowana przy wsparciu środków z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013 oś Priorytetowa nr 4: "Rozwój Infrastruktury Ochrony Środowiska i Energetycznej, Działanie 4.2: "Rozwój Systemów Lokalnej Infrastruktury Ochrony Środowiska i Energetycznej".

Gmina realizowała również inwestycję pod nazwą. Podatek VAT w zadaniu inwestycyjnym nie był kosztem kwalifikowalnym.

W dniu 14 listopada 2011 r. nastąpiło przyjęcie dokumentem na kwotę 2 040 982,50 zł zrealizowanej inwestycji na stan majątku gminy.

W bieżącym roku na przełomie listopada i grudnia Gmina planuje przekazanie do użytkowania zrealizowanej inwestycji dokumentem Zakładowi. Jednocześnie między stronami zostanie podpisana umowa dzierżawy mienia komunalnego, gdzie Gmina będzie stroną Wydzierżawiającą, a Zakład będzie Dzierżawcą.

Zapłata czynszu dzierżawnego następować będzie w okresach miesięcznych od 1 stycznia 2013 r., natomiast rozliczenie za rok 2012 nastąpi jednorazowo w 2012 r.

Wyżej wymieniona inwestycja była realizowana przy wsparciu środków z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 w ramach działania "Podstawowe Usługi dla Gospodarki i Ludności Wiejskiej". W okresie między przyjęciem inwestycji na majątek Gminy, a przekazaniem go w dzierżawę trwa testowanie sieci i przełączanie odbiorców docelowych ze starego wodociągu, który zostanie wycofany z użytkowania, do nowej sieci.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, iż Gmina zamierza wystąpić do Naczelnika Urzędu Skarbowego o nadanie numeru NIP Gminie i zarejestrowanie Gminy jako czynnego podatnika w zakresie podatku od towarów i usług oraz równolegle planuje wyrejestrowanie jako czynnego podatnika w zakresie podatku od towarów i usług Urzędu Gminy.

W piśmie z dnia 31 grudnia 2012 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż inwestycje, o których mowa we wniosku, realizowane były w latach 2009-2011 - odnośnie zadania pierwszego, natomiast zadanie drugie realizowane było w roku 2011. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż nastąpi tylko odpłatne przekazanie przedmiotowych inwestycji Zakładowi po zawarciu umowy dzierżawy. Do chwili obecnej inwestycja nie została przekazana. Zainteresowany zamierza wykorzystywać przedmiotowe inwestycje, po oddaniu ich do użytkowania do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Do momentu oddania inwestycji do użytkowania na podstawie umowy dzierżawy Wnioskodawca nie będzie prowadzić działalności związanej z przedmiotową inwestycją. Zainteresowany zamierza wykorzystywać przedmiotową inwestycję, po oddaniu ich do użytkowania do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Efektem projektu są środki trwałe podlegające amortyzacji. Wartość początkowa środków trwałych, które Wnioskodawca zamierza przekazać w dzierżawę przekracza 15.000,00 złotych. Faktury dokumentujące poniesienie wydatków na przedmiotową inwestycję są wystawione na Gminę. Zadania realizowane w ramach projektów należą do zadań własnych gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. Nr 142, poz. 1591 z 2001 r. z późn. zm.). Zadania te Gmina realizuje na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych.

Ponadto, w kolejnych pismach stanowiących uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż wszystkie inwestycje objęte wnioskiem zamierza wykorzystywać do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie dokonywał odliczenia podatku VAT w trakcie realizowanych inwestycji, od żadnej z inwestycji objętych wnioskiem. Gmina decyzję o przeznaczeniu inwestycji pod nazwą, celem dzierżawy podjęła na etapie realizacji inwestycji, przed datą jej zakończenia. Nadto, Wnioskodawca wskazał, iż efekt przedmiotowych inwestycji zamierzał wykorzystywać w celu zbiorowego zaopatrywania w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków dla mieszkańców Gminy na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych bezpośrednio z mieszkańcami lub za pośrednictwem innego podmiotu (np. zakładu prowadzonego przez Gminę). Wnioskodawca przystępując do realizacji inwestycji nie miał sprecyzowanego zamiaru, co do opodatkowanego lub nieopodatkowanego sposobu wykorzystywania przedmiotowych inwestycji. Gmina decyzję o przeznaczeniu przedmiotowych inwestycji podjęła na etapie realizacji inwestycji przed datą jej zakończenia i zamierzała wykorzystywać je do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Gmina nie dokonywała odliczenia podatku naliczonego, gdyż przed dokonaniem odliczenia chce uzyskać pewność, że prawo takie przysługuje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odzyskania podatku od towarów i usług z tytułu realizacji przedsięwzięć wymienionych w pkt 68 i przekazanych w dzierżawę, zgodnie z opisem w pkt 68... (oznaczone we wniosku ORD-IN jako pytanie nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie będzie przysługiwało prawo do odzyskania podatku od towarów i usług z tytułu realizacji przedsięwzięć wymienionych w pkt 68 i przekazanych w dzierżawę, zgodnie z opisem w pkt 68.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (niewystępujących w przedmiotowej sprawie).

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym). W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Gmina realizowała inwestycje pod nazwą, której przyjęcie na stan majątku gminy nastąpiło w dniu 7 września 2011 r. oraz, której przyjęcie na stan majątku gminy nastąpiło w dniu 14 listopada 2011 r. Gmina planuje przekazanie do użytkowania zrealizowanych inwestycji Zakładowi. Jednocześnie między stronami zostanie podpisana umowa dzierżawy mienia komunalnego, gdzie Gmina będzie stroną Wydzierżawiającą, a Zakład będzie Dzierżawcą. Do dnia 31 grudnia 2012 r. przedmiotowe inwestycje nie zostały przekazane. Inwestycja była realizowana przy wsparciu środków z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013 oś Priorytetowa nr 4: "Rozwój Infrastruktury Ochrony Środowiska i Energetycznej, Działanie 4.2: "Rozwój Systemów Lokalnej Infrastruktury Ochrony Środowiska i Energetycznej". Natomiast inwestycja pn. była realizowana przy wsparciu środków z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 w ramach działania "Podstawowe Usługi dla Gospodarki i Ludności Wiejskiej".

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż efekt przedmiotowych inwestycji zamierza wykorzystywać w celu zbiorowego zaopatrywania w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków dla mieszkańców Gminy na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych bezpośrednio z mieszkańcami lub za pośrednictwem innego podmiotu (np. zakładu prowadzonego przez Gminę). Wnioskodawca przystępując do realizacji inwestycji nie miał sprecyzowanego zamiaru, co do opodatkowanego lub nieopodatkowanego sposobu wykorzystywania przedmiotowych inwestycji. Gmina decyzję o przeznaczeniu przedmiotowych inwestycji podjęła na etapie realizacji inwestycji przed datą jej zakończenia i zamierzała wykorzystywać je do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Gmina nie dokonywała odliczenia podatku naliczonego, gdyż przed dokonaniem odliczenia chce uzyskać pewność, że prawo takie przysługuje.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeksu cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Wobec powyższego oddanie przez Wnioskodawcę w ramach umowy dzierżawy, tj. czynności cywilnoprawnej, innemu podmiotowi nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie Wnioskodawcy.

Zatem stwierdzić należy, iż cywilnoprawna umowa dzierżawy będąca czynnością odpłatną stanowi, stosownie do zapisów ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i jest bezsprzecznie czynnością podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do powyższego należy wyjaśnić, iż w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Jeżeli zaś dany towar lub usługa ma służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku VAT (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym z podatku VAT) w momencie dokonywania zakupu podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT.

Ponieważ cytowane wcześniej regulacje prawne nakazują oceniać zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne przeznaczenie towaru czy też usługi, w cenie której zawarty był podatek mający podlegać odliczeniu, to zmiana przez podatnika planów co do finalnego wykorzystania towarów lub usługi, ma wpływ na jego prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem. Z chwilą podjęcia przez podatnika decyzji o zmianie przeznaczenia towarów lub usług na cele związane z działalnością opodatkowaną, podatnikowi przysługuje prawo do rozliczenia podatku naliczonego, związanego z tą działalnością, a wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na ich nabycie.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż jego realizacja została obostrzona pewnymi ograniczeniami ustawowymi wynikającymi z art. 88 i 90 ww. ustawy oraz obowiązkami dokonywania korekt podatku naliczonego (art. 91 ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Natomiast jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 8 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach, przepis art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu nadanym ww. ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach, stosuje się począwszy od korekt dokonywanych za rok 2011.

W myśl zaś art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Z kolei art. 91 ust. 7 ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Ponadto zgodnie z art. 91 ust. 8 ustawy korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca w trakcie realizacji przedmiotowych inwestycji nie dokonywał odliczenia podatku naliczonego. Przystępując do realizacji przedmiotowych inwestycji nie miał sprecyzowanego zamiaru, co do wykorzystywania ich efektów, tj. czy do czynności opodatkowanych czy niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym nie sposób uznać, iż Wnioskodawcy przysługiwało wówczas prawo do odliczenia podatku naliczonego. Decyzje o przeznaczeniu ww. inwestycji celem dzierżawy Wnioskodawca tj. do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, podjął na etapie realizacji przed datą ich zakończenia.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że decyzja o zmianie przeznaczenia przedmiotowych inwestycji nastąpiła przed oddaniem ich do użytkowania, to odnośnie zakupów towarów i usług dokonanych do dnia, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia, Wnioskodawca będzie miał prawo do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego w całości, jednorazowo w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia zakupionych towarów i usług, na zasadach wynikających z powołanych przepisów art. 91 ust. 1-3 w związku z art. 91 ust. 7 i 8 ustawy.

Odnosząc się natomiast do zakupów towarów i usług, dokonanych po zmianie przeznaczenia należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku naliczonego (art. 86 ust. 10 ustawy) lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy), ma prawo dokonać korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, o czym stanowi art. 86 ust. 13 ustawy. Należy podkreślić, iż Wnioskodawca może dokonać korekty deklaracji jedynie za ten miesiąc, nie mając wyboru złożenia korekty za kolejne dwa okresy rozliczeniowe

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pojęcie "kosztu kwalifikowalnego" nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektów. Natomiast, kwestia dotycząca momentu złożenia pierwszej deklaracji VAT-7 przez Gminę, została rozstrzygnięta odrębną interpretacją indywidualną IPTPP2/443-904/12-7/PR.

Końcowo nadmienia się, iż w związku z okolicznością, że Wnioskodawca w dniu 31 grudnia 2012 r. wniósł opłatę 120 zł, natomiast wydano interpretacje w zakresie dwóch zdarzeń przyszłych, to kwota 40 zł na podstawie art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, będzie zwrócona na rachunek bankowy wskazany w uzupełnieniu wniosku ORD-IN, zgodnie z art. 14f § 2a ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.