IPTPP2/443-890/14-4/PRP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2014 r. (data wpływu 4 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% - jest prawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 stycznia 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie przepisów prawa, będących przedmiotem interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka... wykonuje montaż i testowanie produktów dla klienta z Norwegii. Materiały do montażu importowane są z Norwegii, następnie montuje się produkty zgodnie z zamówieniem klienta i eksportuje towar do Norwegii. Ostateczne przeznaczenie wszystkich produktów to międzynarodowe statki. Spółka obecnie eksportuje produkty, ale w przyszłości będą sytuacje, w których nabywcą tych urządzeń będzie firma norweska (dla nich będzie wystawiona faktura sprzedaży), natomiast wyroby będą dostarczane z Polski do ostatecznego klienta Norwegów, w większości przypadków klientów unijnych. Urządzenia będą dostarczane bezpośrednio na statki przebywające w stoczni lub porcie w granicach Unii Europejskiej.

Spółka będzie więc dostarczać transportem lądowym elementy będące ostatecznie elementem statków. Będą to elementy dźwigów montowanych na statkach, które służą do podawania elementów (np. rur) do budowy systemu przy poszukiwaniu ropy naftowej.

Na potwierdzenie tych dostaw Spółka będzie otrzymywała następującą dokumentację:

1. Zlecenie wystawione na klienta norweskiego, w którym będzie szczegółowe określenie na jaki statek sprzęt powinien być dostarczony (numer IMO lub nr stoczni, kadłuba statku, nazwę statku i lokalizację portu).

2. Pismo od armatora lub agenta statku potwierdzające, że sprzęt ma być dostarczony na statek podany w zamówieniu. Urządzenia będą identyfikowane z numerem seryjnym lub numerem projektu.

3. Potwierdzenie dostawy towarów na dany statek z datą ich otrzymania - zatwierdzony przez statek lub stocznię, jeśli statek jest w trakcie budowy. Wszystkie sprzedane urządzenia będą elementami konstrukcyjnymi statków, które nie są częścią służącą celom rozrywki i sportu.

W piśmie z dnia 19 stycznia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Zakresem pytania objęte są transakcje pomiędzy Wnioskodawcą a firmą Norweską. Do transakcji objętych zakresem zadanego pytania będą stosowane reguły FCA. Towary, będące przedmiotem wniosku, będą transportowane bezpośrednio do ostatecznego klienta. Firma Norweska będzie nabywała prawo do rozporządzania towarami jako właściciel w momencie odbioru towaru z magazynu Wnioskodawcy w Polsce. Odsprzedaż towarów nabytych w firmie Wnioskodawcy ostatecznemu klientowi będzie następowała w momencie ich dostawy do ostatecznego klienta, nie na terytorium Polski. Ostateczny klient będzie nabywał prawo do rozporządzeniem towarem jak właściciel na terenie kraju unijnego (nie w Polsce). Organizacja oraz ryzyko transportu towarów z Polski do ostatecznego klienta będzie spoczywał na firmie Norweskiej. Zapłata za towar będzie następowała przez klienta norweskiego w ciągu 30 dni od odbioru towaru, bez związku z faktycznym momentem dostarczenia towaru do ostatecznego klienta. Dostawa towarów dokonywana na rzecz firmy Norweskiej będzie dokonywana zawsze po uprzednim złożeniu zamówienia przez firmę Norweską.

W odpowiedzi na zadane pytanie: "Czy statki, na które Wnioskodawca będzie dostarczał urządzenia, o których mowa we wniosku, będą stanowiły środki transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)..." Wnioskodawca wskazał, iż statki, na które dostarczane będą urządzenia to statki pozostałe pełnomorskie do przewozu ładunków suchych (stałych) z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex 30.11.24.0).

Miejsce opodatkowania dostawy urządzeń znajduje się w Polsce. Kontrahent z Norwegii nie jest podatnikiem od wartości dodanej w żadnym kraju członkowskim Unii Europejskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż urządzeń na przedstawionych zasadach podlega opodatkowaniu stawką 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż urządzeń armatorom morskim oraz elementów statków podlega opodatkowaniu stawką 0%. Wynika to ze szczególnych przypadków zastosowania stawki 0%, określonych w art. 83 pkt 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 8 ustawy przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych;

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 - w myśl art. 13 ust. 1 ustawy - rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Z kolei w świetle art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw armatorom morskim:

Z kolei art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy stanowi, że stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, o których mowa w pkt 1, wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższych niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Zatem, stawka podatku w wysokości 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, kiedy łącznie spełnione są następujące przesłanki:

* przedmiotem dostawy są części lub wyposażenie (za wyjątkiem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu), których charakter wymusza użycie ich jako elementu części czy wyposażenia statku,

* powyższe części lub wyposażenie dotyczą środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego lub statków ratowniczych morskich, enumeratywnie wymienionych w ust. 1 pkt 1 ww. artykułu.

Niespełnienie chociażby jednej z wyżej wymienionych przesłanek powoduje, że powyższa stawka preferencyjna nie ma zastosowania.

Przepisy ww. ustawy nie zawierają regulacji stanowiącej o możliwości zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w przypadku dostawy wszelkich towarów przeznaczonych i faktycznie wykorzystywanych bezpośrednio przy budowie statków - bez względu na etap zaawansowania budowy statku w momencie dostawy. Aby zastosować stawkę 0% dla dostawy części do statków morskich konieczne jest aby części te były na tyle specyficzne, że ich charakter wymusza użycie właśnie danego towaru jako elementu części, czy wyposażenia statku. Jeśli natomiast dostarczany towar nie ma takiego wyjątkowego charakteru, wówczas jego sprzedaż - nawet na cele wytworzenia części, czy też wyposażenia statku morskiego - nie może być objęta stawką 0%.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, iż dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia).

Wskazać należy, że miejsce świadczenia to nic innego jak miejsce opodatkowania danej czynności. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności.

W przepisach art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-4 ustawy, uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio ostatniemu nabywcy. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z postanowień zawartych w ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. wynika, że w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie ust. 3 art. 22 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów która:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę "ruchomą" towarów, pozostałe zaś są dostawami "nieruchomymi".

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wykonuje montaż i testowanie produktów dla klienta z Norwegii. Materiały do montażu importowane są z Norwegii, następnie montuje się produkty zgodnie z zamówieniem klienta i eksportuje towar do Norwegii. Ostateczne przeznaczenie wszystkich produktów to międzynarodowe statki. Spółka obecnie eksportuje produkty, ale w przyszłości będą sytuacje, w których nabywcą tych urządzeń będzie firma Norweska (dla nich będzie wystawiona faktura sprzedaży), natomiast wyroby będą dostarczane z Polski do ostatecznego klienta Norwegów, w większości przypadków klientów unijnych. Urządzenia będą dostarczane bezpośrednio na statki przebywające w stoczni lub porcie w granicach Unii Europejskiej. Spółka będzie więc dostarczać transportem lądowym elementy będące ostatecznie elementem statków. Będą to elementy dźwigów montowanych na statkach, które służą do podawania elementów (np. rur) do budowy systemu przy poszukiwaniu ropy naftowej.

Na potwierdzenie tych dostaw Spółka będzie otrzymywała następującą dokumentację:

1. Zlecenie wystawione na klienta norweskiego, w którym będzie szczegółowe określenie na jaki statek sprzęt powinien być dostarczony (numer IMO lub nr stoczni, kadłuba statku, nazwę statku i lokalizację portu).

2. Pismo od armatora lub agenta statku potwierdzające, że sprzęt ma być dostarczony na statek podany w zamówieniu. Urządzenia będą identyfikowane z numerem seryjnym lub numerem projektu.

3. Potwierdzenie dostawy towarów na dany statek z datą ich otrzymania - zatwierdzony przez statek lub stocznię, jeśli statek jest w trakcie budowy. Wszystkie sprzedane urządzenia będą elementami konstrukcyjnymi statków, które nie są częścią służącą celom rozrywki i sportu.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Zakresem pytania objęte są transakcje pomiędzy Wnioskodawcą a firmą Norweską. Do transakcji objętych zakresem zadanego pytania będą stosowane reguły FCA. Towary, będące przedmiotem wniosku, będą transportowane bezpośrednio do ostatecznego klienta. Firma Norweska będzie nabywała prawo do rozporządzania towarami jako właściciel w momencie odbioru towaru z magazynu Wnioskodawcy w Polsce. Odsprzedaż towarów nabytych w firmie Wnioskodawcy ostatecznemu klientowi będzie następowała w momencie ich dostawy do ostatecznego klienta, nie na terytorium Polski. Ostateczny klient będzie nabywał prawo do rozporządzeniem towarem jak właściciel na terenie kraju unijnego (nie w Polsce). Organizacja oraz ryzyko transportu towarów z Polski do ostatecznego klienta będzie spoczywał na firmie Norweskiej. Zapłata za towar będzie następowała przez klienta norweskiego w ciągu 30 dni od odbioru towaru, bez związku z faktycznym momentem dostarczenia towaru do ostatecznego klienta. Dostawa towarów dokonywana na rzecz firmy Norweskiej będzie dokonywana zawsze po uprzednim złożeniu zamówienia przez firmę Norweską.

W odpowiedzi na zadane pytanie: "Czy statki, na które Wnioskodawca będzie dostarczał urządzenia, o których mowa we wniosku, będą stanowiły środki transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)..." Wnioskodawca wskazał, iż statki, na które dostarczane będą urządzenia to statki pozostałe pełnomorskie do przewozu ładunków suchych (stałych) z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex 30.11.24.0). Miejsce opodatkowania dostawy urządzeń znajduje się w Polsce. Kontrahent z Norwegii nie jest podatnikiem od wartości dodanej w żadnym kraju członkowskim Unii Europejskiej.

Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności, wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy art. 22 ustawy dotyczące ustalenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów odnośnie transakcji łańcuchowych. W omawianej sytuacji wystąpią bowiem dwie dostawy tego samego towaru, tj. dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a firmą Norweską oraz dostawa pomiędzy firmą Norweską a ostatecznym klientem. Towary, będące przedmiotem wniosku, będą transportowane bezpośrednio do ostatecznego klienta.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż w świetle całokształtu warunków dostawy wynikających z opisu sprawy w tym okoliczności, że firma Norweska będzie nabywała prawo do rozporządzania towarami jako właściciel w momencie odbioru towaru z magazynu Wnioskodawcy w Polsce, organizacja oraz ryzyko transportu towarów z Polski do ostatecznego klienta będzie spoczywał na firmie Norweskiej, jak również ostateczny klient będzie nabywał prawo do rozporządzeniem towarem jak właściciel na terenie kraju unijnego (nie w Polsce), transakcję dostawy przez Wnioskodawcę towaru na rzecz kontrahenta - firmy z Norwegii uznać należy za dostawę "ruchomą". Natomiast dostawa pomiędzy drugim w łańcuchu dostaw - firmą Norweską a ostatecznym klientem będzie dostawą "nieruchomą". W konsekwencji, miejscem świadczenia opisanych transakcji dostawy towarów pomiędzy Wnioskodawcą a firmą Norweską, ustalonym jak dla towarów transportowanych w myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie miejsce, w którym towary te znajdują się w momencie rozpoczęcia transportu, tj. w Polsce.

Zatem, w świetle powołanych przepisów, transakcja objęta zakresem zadanego pytania będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotowa transakcja pomiędzy Wnioskodawcą a firmą Norweską nie będzie stanowić wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu towarów. W konsekwencji należy opodatkować tę transakcję jako sprzedaż krajową.

Przy czym - jak wynika z opisu sprawy - statki, na które dostarczane będą urządzenia to statki pozostałe pełnomorskie do przewozu ładunków suchych (stałych) z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex 30.11.24.0). A zatem urządzenia, o których mowa we wniosku, będą stanowiły części do statków wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. d ustawy, a ich dostawa będzie korzystać na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy z preferencyjnej stawki podatku 0%.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że Minister Finansów nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.