IPTPP2/443-877/11-4/JS - Obowiązek składania deklaracji VAT-7 lub VAT-7K oraz sposób dokumentowania świadczonych usług dla podatników polskich i spoza Unii Europejskiej i osób fizycznych z kraju, Unii Europejskiej i krajów trzecich.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 26 marca 2012 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP2/443-877/11-4/JS Obowiązek składania deklaracji VAT-7 lub VAT-7K oraz sposób dokumentowania świadczonych usług dla podatników polskich i spoza Unii Europejskiej i osób fizycznych z kraju, Unii Europejskiej i krajów trzecich.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2011 r. (data wpływu 20 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lutego 2012 r. (data wpływu 28 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie obowiązku składania deklaracji VAT-7 lub VAT-7K, a także sposobu dokumentowania świadczonych usług dla podatników polskich i spoza Unii Europejskiej oraz osób fizycznych z kraju, Unii Europejskiej i krajów trzecich - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie obowiązku składania deklaracji VAT-7 lub VAT-7K, sposobu dokumentowania świadczonych usług dla podatników polskich, z Unii Europejskiej i spoza Unii Europejskiej oraz osób fizycznych z kraju, Unii Europejskiej i krajów trzecich, a także obowiązku ujmowania obrotu na rzecz osób fizycznych w ewidencji sprzedaży VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 lutego 2012 r. (data wpływu 28 lutego 2012 r.), w którym Wnioskodawca wskazał jako przedmiot wniosku zdarzenie przyszłe oraz doprecyzował zdarzenie przyszłe, przyporządkował do niego pytania oraz przedstawił własne stanowisko w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia w kontekście pytań będących przedmiotem niniejszej interpretacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie tłumaczeń zwolnioną w Polsce z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 (Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług). W związku ze zmianą przepisów w zakresie świadczenia usług dla kontrahentów unijnych od stycznia 2010 r., w dniu 7 czerwca 2010 r. Zainteresowany złożył zgłoszenie VAT-R, w którym zaznaczył jedynie pkt 61. W dniu 16 lipca 2010 r. Naczelnik Urzędu wystawił potwierdzenie zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT UE. Wnioskodawca transakcji z kontrahentami unijnymi ma niewiele, więc w roku 2010 złożył VAT-UE za IV kwartał. W miesiącu lutym otrzymał pismo, wystawione dnia 21 lutego 2011 r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, zawiadamiające, że z dniem 21 lutego 2011 r. na podstawie art. 97 ust. 15 Ustawy o podatku od towarów i usług został wykreślony z rejestru podatników VAT UE z uwagi na brak deklaracji za 6 kolejnych miesięcy.

Zainteresowany sprawę przekazał do Biura Rachunkowego, które prowadzi dla niego usługi księgowe (m.in. rozliczanie wszystkich podatków). Przedstawicielka ww. biura przeprowadziła rozmowę z. Urzędu Skarbowego i Wnioskodawca otrzymał informację, że przyczyną wykreślenia jest funkcjonowanie Systemu VIES, który automatycznie go skreślił. Zasugerowano Zainteresowanemu składanie deklaracji VAT-7 lub VAT-7K i wpisywanie w tych deklaracjach dostaw zwolnionych.

W dniu 18 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca złożył ponownie zgłoszenie rejestracyjne i opłacił po raz drugi 170 złotych. W zgłoszeniu tym w wyniku decyzji pracowników Urzędu Skarbowego zaznaczył pkt 30, pkt 51 oraz pkt 61.

Z Urzędu Skarbowego otrzymał wystawione w dniu 11 października 2011 r. dwa potwierdzenia zarejestrowania podmiotu:

1.

jako podatnika VAT zwolnionego,

2.

jako podatnika VAT UE.

Sposób ponownej rejestracji zasugerowanej przez pracownika Urzędu Skarbowego wydał się Wnioskodawcy nieprawidłowy, bo nie wiedział czy jako podmiot zwolniony ma wystawiać rachunki uproszczone czy faktury VAT. Ponownie poinformował o swoich wątpliwościach Biuro Rachunkowe. Przedstawicielka ww. biura przeprowadziła rozmowę telefoniczną z Krajową Informacją Podatkową i po przedstawieniu sprawy otrzymała informację, że Wnioskodawca nie powinien jako podatnik zwolniony składać deklaracji VAT-7K jedynie VAT UE. Poradzono Zainteresowanemu wystąpić z wnioskiem o interpretację indywidualną i wyjaśnienie dlaczego nie może jedynie składać informacji podsumowującej VAT UE.

W piśmie z dnia 27 lutego 2012 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w zakresie tłumaczeń świadczy usługi na rzecz osób fizycznych i na rzecz podatników podatku od wartości dodanej. Podatnicy mają siedziby zarówno w Polsce, na terenie Unii Europejskiej oraz poza nią. Do świadczonych przez Zainteresowanego usług stosuje się art. 28b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Usługi dla ww. podatników świadczy tylko w swojej siedzibie na terenie Polski. Usługi, które świadczy nie są usługami zwolnionymi przedmiotowo z VAT, a także nie są opodatkowane stawką "0" w Polsce i w Unii. W Polsce jest podatnikiem VAT zwolnionym podmiotowo na podstawie art. 113 wyżej wymienionej ustawy (przychody z usług z Polski i Unii nie przekraczają 150 000 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytania (sformułowane w związku z uzupełnieniem wniosku).

1.

Czy Wnioskodawca jako podatnik zwolniony podmiotowo w kraju a zarejestrowany jako podatnik VAT UE powinien składać deklaracje VAT-7 lub VAT-7K i wpisywać w rubryce 20 tych deklaracji wartość świadczonych usług, na terytorium kraju, zwolnionych od podatku.

2.

Czy Wnioskodawca powinien sprzedaż usług zwolnionych w Polsce dokumentować rachunkiem uproszczonym czy fakturą VAT z wykazaniem w rubryce stawki - określenie zwolnione.

3.

Czy Wnioskodawca powinien sprzedaż usług dla podatników z Unii Europejskiej i spoza Unii dokumentować fakturą bez podatku VAT w trybie § 25 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. dotyczącego między innymi wystawiania faktur.

4.

Czy dla osób fizycznych z kraju, Unii i z innych krajów Wnioskodawca powinien wystawiać rachunki uproszczone i czy musi te wartości ujmować w ewidencji sprzedaży VAT i deklaracjach VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, pierwsza rejestracja jako podatnika VAT-UE świadczącego usługi tłumaczeń dla podatników unijnych była prawidłowa. Deklaracji VAT-7 ani VAT-7K nie powinien składać jako podatnik zwolniony w Polsce z uwagi na kwotę obrotów 150 000 złotych (art. 113 Ustawy o podatku od towarów i usług). Dla polskich podatników powinien wystawiać rachunki uproszczone.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż nie powinien składać deklaracji VAT-7 lub VAT-7K, jedynie kwartalną informację podsumowującą VAT UE. Nie powinien wystawiać faktur VAT ze stawką zwolnioną dla podatników polskich i spoza Unii, ale rachunki uproszczone. Rachunkami uproszczonymi powinien dokumentować również usługi świadczone dla osób fizycznych z Polski, Unii i spoza Unii.

Zapytania Wnioskodawcy nie zmierzają w kierunku odzyskania kwot związanych z rejestracją VAT UE, ale w kierunku uzyskania pełnej jasności w zakresie wystawiania odpowiednich dokumentów sprzedaży oraz ich zestawień dla rozliczeń z Urzędem Skarbowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Regulacje prawne dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3, działu V.

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1.

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.

osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a), która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w przepisie art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (ust. 2 powołanego artykułu).

W myśl art. 28b ust. 3 ustawy stanowi, iż w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z kolei zgodnie z art. 28b ust. 4 ustawy, w przypadku świadczenia usług, które są przeznaczone wyłącznie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c.

Zgodnie z art. 28i pkt 4 ustawy, w przypadku świadczenia na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii Europejskiej, usług przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Podatnikami - w myśl art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 96 ust. 1 ustawy stanowi, że podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (ust. 3 ww. artykułu).

Przy czym jak stanowi art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

W art. 97 ust. 1 ustawy podano, że podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

W oparciu o ust. 3 pkt 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 97 ust. 9 ustawy naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podmiotu, o którym mowa w ust. 1-3, jako podatnika VAT UE.

Artykuł 99 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 2 ustawy mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Zgodnie z art. 99 ust. 3 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

Z kolei art. 99 ust. 7 ustawy stanowi, iż przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 3 albo są obowiązani do dokonania korekty podatku odliczonego, o której mowa w art. 90a lub art. 91.

Ze wzoru zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-R), wprowadzonego rozporządzeniem z dnia 29 czerwca 2011 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 136, poz. 800) wynika, że poz. 30 tego formularza zaznacza podatnik, który będzie korzystał (korzysta) ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy. Natomiast podatnik niepodlegający obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT czynny, który będzie świadczył lub świadczy usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, powinien zaznaczyć kwadrat 61.

W świetle art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane "informacjami podsumowującymi".

W art. 106 ust. 1 ustawy stwierdzono, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z brzmieniem ust. 2 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Przepis § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) stanowi, że zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Zgodnie z § 26 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, przepisy § 5, 7-22 i 25 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5, 7-14, 16-20 i 23 (§ 17 pkt 4 rozporządzenia).

W myśl art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie tłumaczeń zwolnioną w Polsce z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy (przychody z usług z Polski i Unii nie przekraczają 150 000 zł). W dniu 7 czerwca 2010 r. Zainteresowany złożył zgłoszenie VAT-R, w którym zaznaczył jedynie pkt 61. W dniu 16 lipca 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wystawił potwierdzenie zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT UE. Z dniem 21 lutego 2011 r. na podstawie art. 97 ust. 15 ustawy Wnioskodawca został wykreślony z rejestru podatników VAT UE z uwagi na brak deklaracji za 6 kolejnych miesięcy. W dniu 18 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca złożył ponownie zgłoszenie rejestracyjne. W zgłoszeniu tym zaznaczył pkt 30, pkt 51 oraz pkt 61. Z Urzędu Skarbowego otrzymał wystawione w dniu 11 października 2011 r. dwa potwierdzenia zarejestrowania podmiotu: jako podatnika VAT zwolnionego, jako podatnika VAT UE. Ponadto Zainteresowany wskazał, iż jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w zakresie tłumaczeń świadczy usługi na rzecz osób fizycznych i na rzecz podatników podatku od wartości dodanej. Podatnicy mają siedziby zarówno w Polsce, na terenie Unii Europejskiej oraz poza nią. Do świadczonych przez Zainteresowanego usług stosuje się art. 28b ustawy. Usługi dla ww. podatników świadczy tylko w swojej siedzibie na terenie Polski. Usługi, które świadczy nie są usługami zwolnionymi przedmiotowo z VAT, a także nie są opodatkowane stawką "0" w Polsce i w Unii.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, iż jeżeli Wnioskodawca będzie podatnikiem zwolnionym podmiotowo w kraju a zarejestrowanym jako podatnik VAT UE, to - stosownie do art. 99 ust. 7 ustawy - nie będzie zobowiązany do składania deklaracji, o których mowa w art. 99 ust. 1, ust. 2 lub ust. 3 ustawy. Dla udokumentowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę (korzystającego ze zwolnienia podmiotowego) dla polskich podatników, jak również dla podatników spoza Unii Europejskiej oraz osób fizycznych z kraju, Unii Europejskiej i z krajów trzecich, Wnioskodawca - jako zarejestrowany podatnik VAT zwolniony - powinien wystawić rachunek, o którym mowa w art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji indywidualnej załatwiono wniosek w części dotyczącej obowiązku składania deklaracji VAT-7 lub VAT-7K, a także sposobu dokumentowania świadczonych usług dla podatników polskich i spoza Unii Europejskiej oraz osób fizycznych z kraju, Unii Europejskiej i krajów trzecich. Natomiast, kwestia sposobu dokumentowania usług świadczonych dla podatników z Unii Europejskiej oraz obowiązku ujmowania w ewidencji sprzedaży VAT wartości usług świadczonych dla osób fizycznych z kraju, Unii Europejskiej i z krajów trzecich, została załatwiona odrębnym rozstrzygnięciem.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Końcowo należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ w związku z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o stan faktyczny w nim przedstawiony.

Tutejszy Organ wskazuje, iż powołany przez Wnioskodawcę § 25 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, stosuje się do przedstawiciela podatkowego upoważnionego do wystawiania faktur. Natomiast w powyższej sprawie nie występuje przedstawiciel podatkowy, zatem dokonywanie oceny stanu faktycznego w świetle tego przepisu jest bezzasadne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl