IPTPP2/443-868/11-7/14-S/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Lu 731/12, uprawomocnionym w dniu 4 marca 2014 r. oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 535/13 stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2011 r. (data wpływu 19 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismami z dnia 12 marca 2012 r. (data wpływu 14 marca 2012 r.) i z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu 20 kwietnia 2012 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonej usługi kulturalnej - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonej usługi kulturalnej.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 12 marca 2012 r. i z dnia 16 kwietnia 2012 r. poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podstawowym celem statutowym Fundacji... jest "podejmowanie działań na rzecz rozwoju społeczeństwa obywatelskiego poprzez kulturę, sztukę, edukację i turystykę" (tak stanowi § 7 Statutu Fundacji). Zgodnie ze statutem Fundacja nie osiąga w sposób systematyczny zysków z prowadzonej działalności kulturalnej zaś ewentualny dochód przeznaczony jest przez nią w całości na kontynuacje lub doskonalenie świadczonych usług.

Mając na uwadze ww. przedmiot działalności statutowej Fundacji, Wnioskodawca wziął udział w przetargu organizowanym przez jednostkę samorządu terytorialnego - Gminę na zorganizowanie festiwali, pikników i warsztatów kulturoznawczych, których celem jest popularyzowanie kultury obywatelskiej. Na skutek wymogów organizatora przetargu, Fundacja zobowiązana była do podania ceny usługi brutto, czyli powiększonej o podatek VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne pod podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Zgodnie ze wskazaniem ww. przepisu ustawy o podatku od towarów i usług niezbędnym elementem do uznania Fundacji za podmiot stypizowany w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a jest wykazanie, że odrębne przepisy uznają taką instytucję za podmiot o charakterze kulturalnym. Fundacja spełnia powyższy wymóg w oparciu o przepisy ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, stanowiącej w art. 3 ust. 1 "Działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej". Zgodnie zaś z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Powyższe oznacza, że za usługi kulturalne można uznać usługi nie wchodzące w zakres działalności gospodarczej w rozumieniu innych przepisów, polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

W pismach stanowiących uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto nie jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury, w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. W rozumieniu ww. ustawy instytucją kultury może być jedynie podmiot utworzony przez Ministrów, kierowników urzędów centralnych, jednostki samorządu terytorialnego. Fundacja jest podmiotem posiadającym odrębną podmiotowość prawną, której statutowa działalność opiera się o przepisy ustawy o wolontariacie i działalności pożytku publicznego. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że spełnia kryteria przewidziane dla innych podmiotów uznanych na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prowadzący statutową działalność, której cele zostały określone jako "podejmowanie działań na rzecz rozwoju społeczeństwa obywatelskiego poprzez kulturą, sztuką, edukacją i turystyką" wykonując na rzecz jednostki samorządu terytorialnego usługę kulturalną polegającą na popularyzowaniu kultury obywatelskiej poprzez organizowanie festiwali, pikników i warsztatów kulturoznawczych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a oraz art. 43 ust. 17-19 ustawy, zwolniona będzie w całości od podatku od towarów i usług, czy też usługi te objęte będą podstawową stawką podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie zwolniony z obowiązku zapłaty podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a i art. 43 ust. 17-19 ustawy, gdyż spełnia przesłanki "instytucji o charakterze kulturalnym", o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, zaś dochody ze świadczonych usług - festynów kulturoznawczych są w całości przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Głównym celem usługi o charakterze kulturalnym, którą zamierza świadczyć Wnioskodawca na rzecz Gminy nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu poprzez konkurencyjne wykonywanie tej czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia. Ponadto, w stosunku do Zainteresowanego nie zachodzi wyłączenie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 19 ustawy, gdyż usługi kulturalne, które zamierza świadczyć nie polegają na świadczeniu usług związanych z filmami i nagraniami, usług wstępu na spektakle, koncert, przedstawienia, do parków rozrywki, cyrków, dyskotek, wstępu oraz wypożyczania wydawnictw, w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, muzea i archiwa, usług związanych z produkcją filmów nagrań, działalności agencji informacyjnych, usług: wydawniczych, ochrony praw oraz radia i telewizji.

Usługi kulturalne polegające na organizacji imprez kulturalnych: festiwali, pikników i warsztatów kulturoznawczych są ściśle związane z działalnością statutową Wnioskodawcy, mimo że mogą być wykonywane odpłatnie.

W dniu 30 kwietnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając na podstawie przepisu § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów - wydał interpretację indywidualną IPTPP2/443-868/11-6/IR, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 17 maja 2012 r. (data wpływu 21 maja 2012 r.) Wnioskodawca wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, wnosząc o zmianę interpretacji indywidulanej nr IPTPP2/443-868/11-6/IR z dnia 30 kwietnia 2012 r. z powodu jej niezgodności z prawem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 18 czerwca 2012 r. udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzając, że brak jest podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Powyższa interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, działającego w imieniu Ministra Finansów, została zaskarżona przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, który wyrokiem z dnia 7 grudnia 2012 r. (data otrzymania 9 czerwca 2014 r.) sygn. akt I SA/Lu 731/12 uchylił zaskarżoną interpretację.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 15 stycznia 2013 r. złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 4 marca 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.) sygn. akt I FSK 535/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W dniu 9 czerwca 2014 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Lu 731/12 wraz z aktami sprawy.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Lu 731/12 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 535/13 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku VAT obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie natomiast do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchyliły załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 11 wymieniał jako zwolnione od podatku m.in. usługi związane z kulturą (ex 92) i przeniosły uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktu 33, regulującego zwolnienia od podatku usług kulturalnych.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które do 31 grudnia 2010 r. były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Powyższe jest konsekwencją wprowadzenia do ustawy cyt. wyżej art. 5a, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2011 r., jeżeli przepisy ustawy nie powołują symbolu statystycznego dla danego towaru bądź usługi, nie identyfikuje się ich za pomocą klasyfikacji statystycznych.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

Dyrektywa w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, z brzmieniem której zgodne muszą być przepisy polskiej ustawy o VAT, przewiduje zwolnienia dla usług kulturalnych, stwierdzając w art. 132 ust. 1 lit. n, że zwolnieniu od podatku podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Wynika zatem z tego, że ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, zwolnieniu od podatku podlegają usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Stosownie do art. 43 ust. 17 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r.), zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Stosownie do treści art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

W myśl art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

Analizując powołane wyżej regulacje należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ponadto, podmioty te nie powinny osiągać w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia powinny je przeznaczać w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Nie spełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym celem statutowym Wnioskodawcy jest podejmowanie działań na rzecz rozwoju społeczeństwa obywatelskiego poprzez kulturę, sztukę, edukację i turystykę. Wnioskodawca nie osiąga w sposób systematyczny zysków z prowadzonej działalności kulturalnej zaś ewentualny dochód przeznaczony jest w całości na kontynuacje lub doskonalenie świadczonych usług. Mając na uwadze przedmiot działalności statutowej, Wnioskodawca wziął udział w przetargu organizowanym przez jednostkę samorządu terytorialnego - Gminę na zorganizowanie festiwali, pikników i warsztatów kulturoznawczych, których celem jest popularyzowanie kultury obywatelskiej. Wnioskodawca wskazał, iż w oparciu o przepisy ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej spełnia wymóg uznania za podmiot o charakterze kulturalnym. Nadto Wnioskodawca doprecyzował, iż nie jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Zainteresowany jest podmiotem posiadającym odrębną podmiotowość prawną, której statutowa działalność opiera się o przepisy ustawy o wolontariacie i działalności pożytku publicznego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 7 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Lu 731/12 wskazał, że z ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 406) - wbrew argumentacji Organu - nie wynika, że działalność kulturalną na podstawie jej przepisów może być prowadzona wyłącznie w formie "Instytucji kultury".

W przepisach ogólnych (Rozdziału I) ustawodawca wskazał - w art. 1 ust. 1, że działalność kulturalna w rozumieniu tej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. W myśl art. 2 u.o.p.d.k., formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury. Na podstawie art. 3 ust. 1 u.o.p.d.k., działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. Art. 1 u.o.p.d.k., w ustępie 3 stanowi on, że minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może wspierać finansowo, w ramach mecenatu państwa, realizację planowanych na dany rok zadań związanych z polityką kulturalną państwa, prowadzonych przez instytucje kultury i inne podmioty nie należące do sektora finansów publicznych.

W ocenie Sądu, już z powyższych przepisów wynika, że u.o.p.d.k. przewiduje, iż działalność kulturalną mogą prowadzić nie tylko "Instytucje kultury" ale i inne podmioty nie należące do sektora finansów publicznych.

Wobec powyższego zdaniem Sądu, nie można w podanym stanie faktycznym uznać, iż strona nie spełnia przesłanki podmiotowej koniecznej do skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a, gdyż nie jest podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym.

W opinii Sądu Fundacja - mając na uwadze podany przez nią stan faktyczny sprawy i powołane przepisy u.o.p.d.k., jest takim podmiotem, podobnie jak instytucje kultury wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym takie instytucje w rozumieniu tej ustawy.

Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 4 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 535/13 oddalającym skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Lu 731/12 wskazał, że ustawa z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r. poz. 406) bardzo szczegółowo w rozdziale 2 zatytułowanym: "instytucje kultury" reguluje działalność państwowych i samorządowych podmiotów. Jednakże z tego faktu, że powyższa ustawa nie zawiera analogicznych regulacji w stosunku do innych podmiotów niż podmioty publiczne, nie można wyciągać takich wniosków jak Minister Finansów w zaskarżonej do sądu pierwszej instancji interpretacji.

Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT wymienia trzy grupy podmiotów. Po pierwsze, podmioty prawa publicznego. Po drugie, inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym. Po trzecie, podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Jeśli chodzi o drugą grupę podmiotów należy podkreślić, że analizowany przepis nie odsyła do ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Czyni to jedynie w odniesieniu do trzeciej grupy podmiotów. Zatem te odrębne przepisy, które uznają fundacje za instytucje o charakterze kulturalnym, nie muszą być tożsame z wspomnianą wyżej ustawą. Zwłaszcza, że jak trafnie wskazał sąd pierwszej instancji, ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej dopuszcza świadczenie usług kultury przez inne podmioty niż podmioty prawa publicznego. Świadczy o tym treść art. 3 ust. 1 tej ustawy, w którym wskazano, że działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż należy zatem zgodzić się z Wojewódzkim Sądem Administracyjnym, że "odrębnymi przepisami" wskazanymi w art. 43 ust. 1 pkt 33a ustawy o VAT nie musi być tylko ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Zwłaszcza, że prawodawca unijny w art. 132 ust. 1 pkt 1 dyrektywy 112 stanowi o "innych instytucjach kulturalnych uznanych przez dane państwo członkowskie". Wnioskodawcą w niniejszej sprawie była Fundacja. Zgodnie z ustawą z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. (Nr 46, poz. 203 z późn. zm.) podmioty te mogą być ustanowione dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich, jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami. Zatem ustawodawca krajowy uznaje za instytucje kulturalną również fundacje, czyniąc to w wyżej wskazanej ustawie o fundacjach.

Zdaniem tut. Organu, odnosząc powołane przepisy oraz ich wykładnię dokonaną przez WSA i NSA w ww. orzeczeniach do przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, iż spełniony jest warunek przewidziany w art. 43 ust. 18 ustawy co pozwala stwierdzić, że Zainteresowany spełnia przesłankę podmiotową do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

W następnej kolejności należy zbadać, czy usługa opisana we wniosku wypełnia przesłankę przedmiotową do zastosowania zwolnienia.

Jak wynika z wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się z podatku usługi kulturalne (...). Ustawa o podatku od towarów i usług nie podaje definicji pojęcia "usług kulturalnych". Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu "usługi kulturalne" w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller "Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska" Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle "kultura" podaje, że jest to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania" (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza "materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory". Przez potoczne rozumienie pojęcia "kultura" możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia "kultura", ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgniecie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustawy wprost lub pośrednio odnoszącej się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana w oparciu o powyższy akt prawny nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów "kultura" oraz "usługi kulturalne" na potrzeby niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegające na organizowaniu festiwali, pikników i warsztatów kulturoznawczych, służą przede wszystkim, jak wskazał Zainteresowany, popularyzowaniu kultury obywatelskie co jest równoznaczne z upowszechnianiem kultury, tym samym są usługami kulturalnymi.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz ich wykładnię dokonaną przez WSA i NSA w ww. orzeczeniach, należy stwierdzić, że przedmiotowe usługi świadczone przez Fundację jako instytucję o charakterze kulturalnym, polegające na popularyzowaniu kultury obywatelskiej poprzez organizowanie festiwali, pikników i warsztatów kulturoznawczych, podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.