IPTPP2/443-853/14-6/PRP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 marca 2015 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP2/443-853/14-6/PRP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2014 r. (data wpływu 18 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 6 lutego 2015 r. (data wpływu 10 lutego 2015 r.) oraz z dnia 26 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu otrzymanych po kilku latach od momentu dokonania dostawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu otrzymanych po kilku latach od momentu dokonania dostawy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 6 lutego 2015 r. oraz z dnia 26 lutego 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót budowlanych i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W latach 2009-2011 Wnioskodawca zakupił od osoby fizycznej (Prezesa Zarządu spółki -) kilka nieruchomości, które zostały przeznaczone do wykonywania przez Wnioskodawcę działalności opodatkowanej. Sprzedaż ta nie została udokumentowana fakturami VAT, w związku z czym nie został również przy tej transakcji odliczony przez Wnioskodawcę podatek VAT (do wniosku dołączono kopie aktów notarialnych dokumentujących sprzedaż nieruchomości). W wyniku przeprowadzonych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego październiku 2014 r. kontroli podatkowych u sprzedawcy wskazanych powyżej nieruchomości, ustalono, że dokonywana przez niego w 2009, 2010, i 2011 r. czynność polegająca na podziale działek i ich sprzedaży potwierdza, iż czynność ta wykonywana była w sposób częstotliwy, miała charakter zorganizowany i powtarzalny. Przesądziło to zdaniem organu o zamiarze przeznaczenia przedmiotowych działek do dalszej odsprzedaży, a nie do zaspokojenia potrzeb osobistych. Dlatego, zgodnie z zawartymi w protokołach kontroli stwierdzeniami, sprzedaż ta stanowiła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a ich dostawa podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy. W związku z faktem, iż sprzedaż działek nie została wykazana w księgach w poszczególnych latach będących przedmiotem kontroli, a podatku VAT należnego nie wykazano w deklaracjach podatkowych organ podatkowy uznał, że doszło do zaniżenia dostaw i podatku należnego.

Biorąc pod uwagę dokonane ustalenia kontrolne sprzedawca nieruchomości skorygował deklaracje VAT za poszczególne badane okresy i wpłacił na rachunek organu podatek należny wynikający z protokołu kontroli. Zważywszy na dokonaną korektę i wpłatę podatku VAT, sprzedawca nieruchomości planuje wystawić faktury, które dokumentować będą dokonane dostawy towarów. W fakturach tych jako nabywca wskazany będzie Wnioskodawca. Kwota brutto określona na fakturze odpowiadałaby kwocie za którą sprzedano nieruchomości, natomiast kwota netto i w związku z tym kwota podatku VAT zostałaby określona zgodnie z wyliczeniami niewykazanych wcześniej dostaw dokonanymi przez organ podatkowy w protokołach kontroli podatkowej.

W pismach stanowiących uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przeniesienie na Wnioskodawcę prawa do rozporządzania poszczególnymi działkami, o których mowa we wniosku miało miejsce:

* dnia 20 marca 2009 r. dla działki nr 358/7 oraz udziału wynoszącego 659/7660 dla działki nr 358/4,

* dnia 11 sierpnia 2010 r. dla działki nr 358/11, 358/13 oraz udziału wynoszącego 2238/7660 dla działki nr 358/4,

* dnia 3 grudnia 2010 r. dla działki nr 358/15, 358/17 oraz udziału wynoszącego 1254/7660 dla działki nr 358/4,

* dnia 25 lutego 2011 r. dla działki nr 358/16, 358/18, 358/19 oraz udziału wynoszącego 1880/7660 dla działki nr 358/4.

Siedmiodniowy termin na wystawienie faktur w związku z dokonanymi dostawami działek, o których mowa we wniosku upłynął:

* dnia 27 marca 2009 r. dla działki nr 358/7 oraz udziału wynoszącego 659/7660 dla działki nr 358/4,

* dnia 18 sierpnia 2010 r. dla działki nr 358/11, 358/13 oraz udziału wynoszącego 2238/7660 dla działki nr 358/4,

* dnia 10 grudnia 2010 r. dla działki nr 358/15, 358/17 oraz udziału wynoszącego 1254/7660 dla działki nr 358/4,

* dnia 4 marca 2011 r. dla działki nr 358/16, 358/18, 358/19 oraz udziału wynoszącego 1880/7660 dla działki nr 358/4.

Dostawca zamierza wystawić faktury w stosunku do dostaw poniższych działek:

* dostawy z dnia 20 marca 2009 r. dla działki nr 358/7 oraz udziału wynoszącego 659/7660 dla działki nr 358/4,

* dostawy z dnia 11 sierpnia 2010 r. dla działki nr 358/11, 358/13 oraz udziału wynoszącego 2238/7660 dla działki nr 358/4,

* dostawy z dnia 3 grudnia 2010 r. dla działki nr 358/15, 358/17 oraz udziału wynoszącego 1254/7660 dla działki nr 358/4,

* dostawy z dnia 25 lutego 2011 r. dla działki nr 358/16, 358/18, 358/19 oraz udziału wynoszącego 1880/7660 dla działki nr 358/4.

Wnioskodawca nie otrzymał na chwilę obecną żadnych faktur VAT, przewiduje natomiast, że niezwłocznie po wydaniu przez Ministra Finansów pozytywnej interpretacji indywidualnej, otrzyma wystawione przez sprzedającego faktury VAT dla każdej z poniższych transakcji:

* dostawy nieruchomości z dnia 20 marca 2009 r. dla działki nr 358/10 oraz udziału wynoszącego 659/7660 dla działki 358/4,

* dostawy nieruchomości z dnia 20 marca 2009 r. dla działki nr 358/7 oraz udziału wynoszącego 659/7660 dla działki nr 358/4,

* dostawy nieruchomości z dnia 11 sierpnia 2010 r. dla dziadki nr 358/11, 358/13 oraz udziału wynoszącego 2238/7660 dla działki nr 358/4,

* dostawy nieruchomości z dnia 3 grudnia 2010 r. dla działki nr 358/15, 358/17 oraz udziału wynoszącego 1254/7660 dla działki nr 358/4,

* dostawy nieruchomości z dnia 25 lutego 2011 r. dla działki nr 358/16, 358/18, 358/19 oraz udziału wynoszącego 1880/7660 dla działki nr 358/4.

Wnioskodawca wykorzystuje wszystkie nabyte nieruchomości wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z otrzymaniem od sprzedawcy faktur wystawionych w sposób opisany powyżej, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tych faktur, pomimo upływu kilku lat od dnia dokonania dostawy towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur, które zamierza wystawić sprzedawca działek. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zazwyczaj okres, w którym powstaje prawo do odliczenia, pokrywa się z okresem, w którym wystawiono fakturę dokumentującą prawo do odliczenia. Teoretycznie rzecz biorąc, prawo do odliczenia powinno powstać także wówczas, gdy sprzedawca nie wystawił faktury (pomimo obowiązku), zaś po jego stronie powstał już obowiązek podatkowy. Faktycznie prawo to w istocie powstaje, jednakże podatnik nie może z niego skorzystać. Warunkiem skorzystania z niego jest bowiem posiadanie faktury VAT, w której został wykazany podatek naliczony. Z oczywistych względów trzeba uznać, że powyższy termin określa najwcześniejszy moment, w którym możliwe będzie odliczenie. Podatnik ma prawo dokonać odliczenia w terminie późniejszym, praktycznie aż do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał podatek naliczony.

Tak też powyższą kwestię postrzega się w orzecznictwie ETS, w którym uznaje się, że regulacje dyrektywy określają najwcześniejszy moment, od którego możliwe jest skorzystanie z prawa do odliczenia. Z orzecznictwa ETS wynika także, że prawo do odliczenia nie powinno być przez państwa członkowskie ograniczane czasowo. Jakiekolwiek odroczenia tego uprawnienia w ustawodawstwie krajowym w zasadzie są niedopuszczalne. Jak podkreślił Trybunał w sprawie 50/87 (orzeczenie z dnia 21 września 1998 r., Commission of the European Communales v. French Republic), w przypadku gdy nie ma w prawie wspólnotowym regulacji umożliwiających ograniczenie prawa do odliczenia podatku, prawo musi przysługiwać natychmiast w odniesieniu do wszystkich zakupów. Możliwe jest natomiast określenie w prawie krajowym terminu końcowego wykonania prawa do odliczenia (tak ETS w orzeczeniu C-95/07, Ecotrade SpA v. Agenzia delle Entrate - Ufficio di Genova 3, Prz. Pod. 2008, nr 7, s. 43).

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że przepisy ustawy określają jedynie moment, od którego możliwe jest skorzystanie z odliczenia, natomiast nie określają wyłącznego momentu (okresu rozliczeniowego), w którym można skorzystać z tego prawa. Należy zwrócić uwagę, że powyższy wniosek znajduje oparcie w brzmieniu art. 86 ust. 10 in principio, który wskazuje, że "prawo do odliczenia powstaje". Skoro prawo to powstaje, to oznacza, że trwa, dopóki nie wygaśnie przez dokonanie odliczenia. Brak jest w ustawie przepisu, który stwierdzałby, że raz powstałe prawo do odliczenia wygasa po upływie terminów, w których powstało.

W związku z tym należy uznać, że opóźnione wystawienie faktury przez sprzedawcę w żaden sposób nie wpływa na termin tego odliczenia, nawet jeśli fakturę otrzyma po upływie znacznego upływu czasu od daty dokonania dostawy towaru. W przepisach ustawy o VAT oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy nie ma żadnego unormowania, które uniemożliwiałoby odliczenie podatku z faktury wystawionej przez dostawcę po terminie określonym w przepisach, o ile czynność którą dokumentuje ta faktura zrodziła u wystawcy obowiązek podatkowy. Nie ulega wątpliwości w sprawie niniejszej, że obowiązek podatkowy u sprzedawcy powstał w momencie dokonania dostawy towarów, a zobowiązanie wynikające z tego tytułu zostało wykonane w momencie uiszczenia podatku należnego obliczonego zgodnie z protokołem kontroli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1.

nabycia towarów i usług,

2.

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatnik może zrealizować w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Jak postanowiono w art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego generalnie skorelowane jest z momentem, w którym podatek VAT staje się wymagalny, czyli z momentem powstania obowiązku podatkowego. Jednakże, aby podatnik nabył prawo do odliczenia muszą zostać spełnione jeszcze dwie przesłanki, tj. transakcja faktycznie zaistniała i podatnik posiada fakturę dokumentującą tę transakcję.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d, 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy, który to przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, stosownie do przepisu art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1.

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a.

wystawionymi przez podmiot nieistniejący,

b.

(uchylona);

2.

transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

3.

(uchylony);

4.

wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a.

stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności"

b.

podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c.

potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;

5.

faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

6.

(uchylony);

7.

wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Ponadto w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z przepisem art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm) zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W myśl art. 70 § 2 ww. ustawy, bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:

1.

od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;

2.

od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.

Stosownie zaś do art. 70 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa bieg terminu przedawnienia przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o ukończeniu postępowania upadłościowego. Z kolei zgodnie § 4 ww. artykułu bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

Zgodnie z art. 70 § 6 Ordynacji podatkowej bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem:

1.

wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;

2.

wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania;

3.

wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;

4.

doręczenia postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2, lub doręczenia zarządzenia zabezpieczenia w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;

5.

doręczenia zawiadomienia o przystąpieniu do zabezpieczenia w przypadkach określonych w art. 32a § 3 i art. 35 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r. poz. 1015, z późn. zm.).

Na podstawie zaś art. 70 § 7 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się, a po zawieszeniu biegnie dalej, od dnia następującego po dniu:

1.

prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe;

2.

doręczenia organowi podatkowemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego, ze stwierdzeniem jego prawomocności;

3.

uprawomocnienia się orzeczenia sądu powszechnego w sprawie ustalenia istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;

4.

wygaśnięcia decyzji o zabezpieczeniu;

5.

zakończenia postępowania zabezpieczającego w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

W myśl art. 70 § 8 Ordynacji podatkowej nie ulegają przedawnieniu zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką lub zastawem skarbowym, jednakże po upływie terminu przedawnienia zobowiązania te mogą być egzekwowane tylko z przedmiotu hipoteki lub zastawu.

Jak wynika z kolei z przepisu art. 70a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa bieg terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 68 § 1 i 3 oraz w art. 70 § 1, ulega zawieszeniu, jeżeli możliwość ustalenia lub określenia zobowiązania podatkowego wynika z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, a ustalenie lub określenie przez organ podatkowy wysokości tego zobowiązania uzależnione jest od uzyskania odpowiednich informacji od organów innego państwa. Stosownie zaś § 2 ww. artykułu zawieszenie terminu przedawnienia, o którym mowa w § 1, następuje od dnia wystąpienia przez organ podatkowy z wnioskiem do organu innego państwa do dnia uzyskania przez organ podatkowy żądanej informacji - jednak nie dłużej niż przez okres 3 lat.

Na podstawie zaś art. 70a § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa zawieszenie terminu przedawnienia, o którym mowa w § 1, może następować wielokrotnie; w takich przypadkach okres łącznego zawieszenia terminu przedawnienia nie może przekraczać 3 lat.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót budowlanych i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W latach 2009-2011 Wnioskodawca zakupił od osoby fizycznej kilka nieruchomości, które zostały przeznaczone do wykonywania przez Wnioskodawcę działalności opodatkowanej. Sprzedaż ta nie została udokumentowana fakturami VAT, w związku z czym nie został również przy tej transakcji odliczony przez Wnioskodawcę podatek VAT. W wyniku przeprowadzonych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w październiku 2014 r. kontroli podatkowych u sprzedawcy wskazanych powyżej nieruchomości, ustalono, że dokonywana przez niego w 2009, 2010, i 2011 r. czynność polegająca na podziale działek i ich sprzedaży potwierdza, iż czynność ta wykonywana była w sposób częstotliwy, miała charakter zorganizowany i powtarzalny. Przesądziło to zdaniem organu o zamiarze przeznaczenia przedmiotowych działek do dalszej odsprzedaży, a nie do zaspokojenia potrzeb osobistych. Dlatego, zgodnie z zawartymi w protokołach kontroli stwierdzeniami, sprzedaż ta stanowiła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a ich dostawa podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy. W związku z faktem, iż sprzedaż działek nie została wykazana w księgach w poszczególnych latach będących przedmiotem kontroli, a podatku VAT należnego nie wykazano w deklaracjach podatkowych organ podatkowy uznał, że doszło do zaniżenia dostaw i podatku należnego. Biorąc pod uwagę dokonane ustalenia kontrolne sprzedawca nieruchomości skorygował deklaracje VAT za poszczególne badane okresy i wpłacił na rachunek organu podatek należny wynikający z protokołu kontroli. Zważywszy na dokonaną korektę i wpłatę podatku VAT, sprzedawca nieruchomości planuje wystawić faktury, które dokumentować będą dokonane dostawy towarów. W fakturach tych jako nabywca wskazany będzie Wnioskodawca. Kwota brutto określona na fakturze odpowiadałaby kwocie za którą sprzedano nieruchomości, natomiast kwota netto i w związku z tym kwota podatku VAT zostałaby określona zgodnie z wyliczeniami niewykazanych wcześniej dostaw dokonanymi przez organ podatkowy w protokołach kontroli podatkowej.

Dostawca zamierza wystawić faktury w stosunku do dostaw poniższych działek:

* dostawy z dnia 20 marca 2009 r. dla działki nr 358/7 oraz udziału wynoszącego 659/7660 dla działki nr 358/4,

* dostawy z dnia 11 sierpnia 2010 r. dla działki nr 358/11, 358/13 oraz udziału wynoszącego 2238/7660 dla działki nr 358/4,

* dostawy z dnia 3 grudnia 2010 r. dla działki nr 358/15, 358/17 oraz udziału wynoszącego 1254/7660 dla działki nr 358/4,

* dostawy z dnia 25 lutego 2011 r. dla działki nr 358/16, 358/18, 358/19 oraz udziału wynoszącego 1880/7660 dla działki nr 358/4.

Wnioskodawca nie otrzymał na chwilę obecną żadnych faktur VAT, przewiduje natomiast, że niezwłocznie po wydaniu przez Ministra Finansów pozytywnej interpretacji indywidualnej, otrzyma wystawione przez sprzedającego faktury VAT dla każdej z transakcji. Wnioskodawca wykorzystuje wszystkie nabyte nieruchomości wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług otrzyma od dostawcy, faktury dokumentujące nabycie przedmiotowych działek, oraz - jak wynika z okoliczności sprawy - przedmiotowe nieruchomości są przez Wnioskodawcę wykorzystywane do czynności opodatkowanych, to Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z ww. faktur, pod warunkiem, że otrzymane faktury dotyczą transakcji, w stosunku do których nie wystąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego oraz, że w sprawie nie wystąpią przesłanki z art. 88 ustawy.

Należy nadmienić, iż w niniejszej sprawie strony przedmiotowych transakcji winny mieć na względzie przepisy art. 70 i następne ustawy - Ordynacja podatkowa dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur, które otrzyma, należało uznać za prawidłowe. Pomimo, że Wnioskodawca we własnym stanowisku wskazał, iż "Teoretycznie rzecz biorąc prawo do odliczenia powinno powstać także wówczas, gdy sprzedawca nie wystawił faktury (pomimo obowiązku) (...)", to w konsekwencji wywiódł prawidłowy skutek prawny, iż warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest posiadanie faktury VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie niniejsza interpretacja indywidualna wywiera zatem skutek prawny wyłącznie dla Wnioskodawcy, nie wywiera skutków prawnych dla kontrahenta Wnioskodawcy oraz nie rozstrzyga prawa bądź braku prawa kontrahenta do wystawienia faktur.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl