IPTPP2/443-832/13-4/JN - Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez kontrahenta.

Pisma urzędowe

Status: Aktualne

Pismo z dnia 27 stycznia 2014 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP2/443-832/13-4/JN Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez kontrahenta.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 stycznia 2013 r. (data wpływu 17 stycznia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez kontrahenta - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez kontrahenta.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 stycznia 2014 r. poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - X Spółka Akcyjna (dalej przywoływana również jako Spółka), posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce oraz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Spółka, po wybudowaniu portu lotniczego, od grudnia 2012 r. świadczy głównie tzw. usługi lotniskowe, obejmujące obsługę startów, lądowań i postoju statków powietrznych, przyloty i odloty pasażerów, obsługę ładunków oraz usługi o podobnym charakterze, jak również usługi obsługi naziemnej. Działalność Spółki we wskazanym wyżej zakresie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W trakcie realizacji inwestycji, której przedmiotem była budowa portu lotniczego, zaistniała konieczność przebudowy części sieci elektroenergetycznej kolidującej z planami budowy portu. W celu jej wyeliminowania, w dniu 16 października 2009 r. Spółka zawarła z właścicielem przedmiotowej sieci energetycznej P. Sp. z o.o. (której następcą prawnym jest aktualnie D. S.A.; dalej: D.) porozumienie w sprawie przebudowy urządzeń. Porozumienie to stanowiło podstawę do przeprowadzenia przez Spółkę prac związanych z przebudową kolidujących odcinków sieci elektroenergetycznych, w tym linii napowietrznej 110kV relacji "L400-WK2" w przęsłach Nr 39-48 i 48-6-7 (§ 1 pk 1). Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. porozumienia, Spółka zobowiązała się do wykonania własnym kosztem i staraniem m.in.:

* usunięcia kolizji określonych w Porozumieniu odcinków sieci elektroenergetycznych zgodnie z zatwierdzoną dokumentacją, uzyskanymi pozwoleniami i uzgodnieniami, oraz

* zdemontowania odcinka istniejącej linii elektroenergetycznej zgodnie z projektem budowlanym.

Jednocześnie na mocy § 7 ust. 1 Porozumienia Strony postanowiły, że po dokonaniu przebudowy odcinka sieci elektroenergetycznych (urządzeń elektroenergetycznych), w terminie 14 dni podpiszą umowę zamiany urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład kolidujących linii, na urządzenia elektroenergetyczne wchodzące w skład przebudowanej części linii elektroenergetycznej wraz z dokumentacją techniczną i prawną. W dalszych punktach § 7 Porozumienia, określony został sposób skalkulowania wynagrodzenia za urządzenia podlegające zamianie. Następnie, w dniu 10 sierpnia 2010 r. Spółka zawarła z D. dalsze porozumienie - uściślające porozumienia w sprawie przebudowy urządzeń elektroenergetycznych z dnia 16 października 2009 r. W porozumieniu tym zostały doprecyzowane zasady i warunki przeprowadzenia robót związanych z przebudową, w tym zastrzeżono, że przebudowa ma być dokonywana przy zachowaniu ciągłości zasilania dla istniejących odbiorców (§ 2 pkt 4).

Prace związane w realizacją Porozumienia w zakresie budowy nowych urządzeń elektroenergetycznych oraz demontażu istniejącej sieci były prowadzone równocześnie, przy zachowaniu wymogów prawa budowlanego. Roboty te, w ramach umowy z dnia 25 października 2010 r. Spółka zleciła wyspecjalizowanemu podmiotowi - E. Sp. z o.o. Wykonanie i odbiór poszczególnych etapów prac od E. Sp. z o.o. następował na podstawie protokołów odbioru częściowego po zakończeniu robót i przekazaniu do użytkowania na obiekcie/elemencie. W protokołach tych, w odniesieniu do robót związanych z demontażem kolidującej sieci stwierdzano jedynie fakt zdemontowania określonych jej części/elementów. Nie były natomiast sporządzane protokoły zawierające wykazy urządzeń lub materiałów pochodzących z demontażu. W praktyce poszczególne fragmenty kolidującej części sieci elektroenergetycznej były demontowane po wcześniejszym ułożeniu linii kablowej podziemnej i przełączeniu napięcia. Słupy linii wysokiego napięcia, po wyłączeniu zasilania zostały zdemontowane przez ich odcięcie i powalenie. W wyniku wykonania ww. robót zdemontowane urządzenia elektroenergetyczne miały postać elementów konstrukcyjnych słupów, izolatorów porcelanowych, odcinków przewodów oraz prefabrykowanych elementów betonowych fundamentów słupów wysokiego napięcia (tzw. grzybki). Odłączone elementy sieci były składowane przez Spółkę, jako towary stanowiące własność D., do czasu zawarcia Umowy zamiany.

Zakończenie przebudowy części sieci elektroenergetycznej na odcinku określonym w § I pkt 1 Porozumienia z dnia 16 października 2009 r. zostało potwierdzone Protokołem Nr.. końcowego odbioru robót (po odbiorze technicznym) budowlanych i przekazania do eksploatacji linii kablowej 110 kV wybudowanej pomiędzy stanowiskami 7 i 39 linii 110 kV relacji LSY - SD2 - SDK wykonanych zgodnie z porozumieniem z dnia 16 października 2010 r., co, w świetle łączących Strony porozumień stanowiło przesłankę do zawarcia Umowy zamiany przebudowanych urządzeń elektroenergetycznych. Podpisanie Umowy zamiany urządzeń elektroenergetycznych (dalej: Umowa zamiany) nastąpiło w dniu 14 marca 2012 r. Na mocy jej postanowień (§ 2) D. przeniosła na rzecz Spółki własność "starych" urządzeń elektroenergetycznych składających się na część sieci elektroenergetycznej - linii 110 kV relacji... 400 - WSK II o wartości 3 020 080 zł netto. Z kolei Spółka przeniosła na rzecz D. własność "nowych" urządzeń elektroenergetycznych składających się na przebudowany przez siebie odcinek sieci, o którym mowa wyżej, o wartości 3 775 100 zł netto. Spółka zobowiązała się również przekazać D. dokumentację techniczną i prawną z wykonanej przebudowy oraz protokoły: odbioru technicznego oraz inwentaryzacji geodezyjnej, których wartość została uwzględniona w wartości urządzeń elektroenergetycznych.

W Umowie zamiany Strony zgodnie oświadczyły, że nie kwestionują ww. wartości urządzeń elektroenergetycznych i dokonują zamiany bez dodatkowych opłat (§ 3). Wydanie przez D. urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii nastąpiło w dniu 1 marca 2012 r.

W związku z podpisaniem Umowy zamiany, D. wystawiła na rzecz Spółki fakturę nr..., opiewająca na kwotę 3 714 698,40 zł (3 020 080 netto + VAT 23% 694 618,40 zł), z tytułu "Zamiana urządzeń elektroenergetycznych, które wchodziły w skład przebudowanej części elektroenergetycznej (...) - Umowa zamiany z dnia 14 marca 2012 r.".

Zgodnie ze stanowiskiem D. - która jest czynnym podatnikiem VAT posługującym się nr NIP..., dostawa ta nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej. Powyższe D. uzasadniła w następujący sposób:

* linia energetyczna została wybudowana przed wejściem w życie przepisów o podatku od towarów i usług, czyli przed 5 lipca 1993 r. Nakłady na budowę sieci były ewidencjonowane od 1978 r. według oświadczenia Sprzedawcy - nakłady poniesione na budowę sieci nie zawierały VAT,

* w roku 2007 linia ta stała się przedmiotem aportu do D. (Dostawcy towarów do Wnioskodawcy),

* w trakcie ostatnich 34 lat na linię ponoszone były nakłady związane z jej rozbudową, koszty bieżącego utrzymania i konserwacji. Sprzedawca stwierdził, że nie posiada wystarczającej dokumentacji do oceny sytuacji, czy podatek naliczony nie został odliczony,

* w chwili dokonania dostawy, "jej przedmiotem były urządzenia elektroenergetyczne, wchodzące w skład sieci elektroenergetycznej przebudowanej. Były to jednak urządzenia sprawne".

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na dzień zawarcia Porozumienia, przeznaczone do demontażu części sieci elektroenergetycznej, z punktu widzenia ich właściciela, tj. D., były niewątpliwie urządzeniami sprawnymi. Natomiast przydatność do używania zdemontowanych urządzeń, na dzień ich wydania Spółce - w ramach realizacji Umowy zamiany - nie była przez Spółkę oceniana. Tym samym Spółka nie może wykluczyć ani też potwierdzić, że zdemontowane urządzenia, w postaci elementów konstrukcyjnych słupów stalowych, izolatorów porcelanowych, fundamentów betonowych oraz odcinków przewodów, nadawały się do dalszego ich wykorzystania bez konieczności ich przetwarzania, przez co D. mogła uznać, że przedmiotem dokonanej przez nią zamiany były ww. urządzenia elektroenergetyczne, a nie materiały odpadowe. Ponadto sposób postępowania D. był zgodny z treścią zawartego Porozumienia oraz Umowy zamiany, w świetle których przedmiotem zamiany ze strony D. były urządzenia elektroenergetyczne pochodzące z demontażu określonej części sieci elektroenergetycznej. Tak więc Spółka nie miała podstaw do kwestionowania prawidłowości otrzymanej faktury. Jednocześnie, ponieważ wystawiona przez D. faktura dokumentująca zamianę urządzeń elektroenergetycznych dotyczyła zakupów związanych z przyszłą działalnością opodatkowaną, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia wynikającego z niej podatku naliczonego.

W późniejszym okresie, w celu podjęcia decyzji w kwestii zagospodarowania nabytych przez Spółkę od D. urządzeń elektroenergetycznych, Spółka wystąpiła z wnioskiem o ich sklasyfikowanie wg PKWiU do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi. Zgodnie z treścią uzyskanej opinii statystycznej z dnia 8 czerwca 2013 r. znak..., zdemontowane sieci elektroenergetyczne, jeżeli zdecydowanie nie nadają się do użytku ze względu na złamanie, rozcięcie, zniszczenie lub z innych powodów, ale nadają się do dalszego przetworzenia, mieszczą się w zakresie grupowania: PKWiU 30.11.58.0 "Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal". Z treści ww. opinii wynika również, że z pozycji obejmujących odpady i złom wyłączone są wyroby, które przed lub po naprawie, renowacji mogą być ponownie używane zgodnie z ich wcześniejszym przeznaczeniem lub zostać zaadoptowane do innych zastosowań. Z pozycji tych wyłączone są także wyroby, które mogą być przetworzone na inne towary bez uprzedniego ich odzysku, jako metalu. W tym przypadku zdemontowane sieci elektroenergetyczne mieszczą się w zakresie grupowania: PKWiU 37.32.1 "Pozostałe elektroniczne przewody i kable".

Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego wyjaśnił również, że powyższe stanowi możliwe sklasyfikowanie zdemontowanych sieci elektroenergetycznych, natomiast zaliczenie określonego produktu do właściwego grupowania PKWiU 2008 należy do obowiązków producenta (usługodawcy) tego produktu.

Z uwagi, że Spółka nie znajdowała zastosowania dla posiadanych urządzeń elektroenergetycznych, ani też nie znalazła na nie nabywcy, uznała je za odpady objęte symbolem PKWIU 38.11.58.0. Konsekwencją tego uznania była likwidacja przedmiotowych urządzeń elektroenergetycznych, potwierdzona Protokołem likwidacyjnym z dnia 21 sierpnia 2012 r. W protokole tym komisja likwidacyjna, po dokonaniu przeglądu materiałów pochodzących z rozbiórki urządzeń elektroenergetycznych, stanowiących:

* elementy konstrukcji wsporczej linii tzn. fragmenty słupów kratowanych stalowych,

* izolatory porcelanowe,

* fundamenty grzybkowe,

* drobne stalowe elementy konstrukcyjne,

* odcinki przewodów AFI.

ze względu na ich stan techniczny (elementy stalowe wielokrotnie malowane i skorodowane; Izolatory popękane, nie stosowane aktualnie - niespełniające wymaganych obecnie wymogów atestów certyfikacyjnych; odcinki przewodów gołych AFI zaśniedziałe, częściowo popękane; półfabrykaty betonowe fundamentów niektóre popękane, konstrukcja przewidziana dla indywidualnych konstrukcji słupów kratowych) stwierdziła, że nie nadają się do powtórnego użycia w budowie urządzeń elektroenergetycznych i postanowiła przekazać je na złom.

W związku z zajściem powyższych okoliczności Spółka powzięła wątpliwość, co do przysługującego jej prawa do odliczenia podatku związanego z zakupem ww. urządzeń energetycznych oraz prawidłowości wystawionej przez D. faktury. W celu wyeliminowania tych wątpliwości Spółka wystąpiła z wnioskiem do Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez D. w kwocie 694 618,40 zł. W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Spółka, mając na względzie stan urządzeń na moment ich likwidacji oraz treść posiadanej opinii statystycznej, wskazała, że przedmiotem dokonanego zakupu były zdemontowane sieci elektroenergetyczne stanowiące odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal, objęte symbolem PKWiU 38.11.58.0.

W odpowiedzi Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, z upoważnienia Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną z dnia 4 marca 2013 r" sygnatura IPTPP3/443-1017/12-4/JN, w której wskazał, że skoro przedmiotem dokonanego przez Spółkę zakupu były ww. odpady, to w analizowanej sytuacji zastosowanie znajdzie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że D., będąca czynnym podatnikiem VAT, która dokonała dostawy towarów nieobjętych zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, powinna była udokumentować zamianę urządzeń elektroenergetycznych fakturą bez wykazywania stawki oraz kwoty podatku, gdyż obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu przedmiotowej transakcji obciążał Spółkę. Jednocześnie Organ odmówił Spółce prawa do odliczenia podatku wykazanego przez D. w wystawionej fakturze, potwierdził natomiast prawo Spółki do odliczenia wyliczonej przez nią kwoty podatku należnego od nabytych "odpadów", jako podatku naliczonego. W interpretacji tej Organ Podatkowy stwierdził bowiem, że: "Jak wskazał Wnioskodawca zdemontowane sieci elektroenergetyczne mieszczą się w zakresie grupowania PKWiU 38.11.58,0 "Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal". Kontrahent dokonujący dostawy przedmiotowych towarów na rzecz Wnioskodawcy jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 13 i ust. 9 ustawy, a dostawa przedmiotowych towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 2 ustawy, Wnioskodawca obowiązany jest do rozliczenia podatku jako osoba nabywająca złom stosując tzw. mechanizm odwrotnego obciążenia.

Mając na uwadze stan faktyczny sprawy oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy sprzedawca przedmiotowych towarów (spółka energetyczna) wystawił dla Wnioskodawcy (nabywcy) fakturę, w której została wykazana kwota podatku według stawki VAT 23%, to w świetle art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, faktura ta nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego.

Nie oznacza to jednak, że Wnioskodawca pozbawiony jest prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonania przedmiotowej transakcji. Zainteresowany zobowiązany jest do wystawienia faktury wewnętrznej, na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy, i wykazania podatku należnego z tytułu nabycia sieci elektroenergetycznych. Jednocześnie Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, którą zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy stanowić będzie kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 podatnikiem jest ich nabywca, czyli Wnioskodawca, o ile nabyte sieci elektroenergetycznych mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług".

Przedstawione przez Organ Podatkowy stanowisko spowodowało, że Spółka dokonała korekty rozliczeń podatku od towarów i usług. W tym celu wystawiła fakturę wewnętrzną, na podstawie której rozliczyła podatek należny od przedmiotowej transakcji zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, oraz jednocześnie skorzystała z odliczenia ww. podatku, jako podatku naliczonego. Z uwagi na wątpliwości dotyczące faktury wystawionej przez D., Spółka ostatecznie nie dokonywała odliczenia wynikającego z niej podatku.

Równocześnie ze złożeniem wniosku o wydanie wskazanej powyżej interpretacji, Spółka przedstawiła swoje wątpliwości D. Kontrahent jednak podtrzymał swoje stanowisko w zakresie zasad opodatkowania VAT urządzeń sprzedanych w ramach Umowy zamiany, a ponadto przedstawił Spółce uzyskaną przez siebie i potwierdzającą to stanowisko interpretację indywidualną wydaną z upoważnienia Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 maja 2013 r. sygnatura IPTPP1/443-107/13-4/MW. W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o wydanie ww. interpretacji, D. wskazała, że zbyte na rzecz Spółki urządzenia elektroenergetyczne wchodzące w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia obejmowały m.in. słupy, przewody, izolatory, transformatory, w większości mieszczące się w grupie PKWiU 27.

Po szczegółowej analizie posiadanych dokumentów, Spółka stwierdziła, że kwestionując prawidłowość zastosowanych przez D. zasad opodatkowania przedmiotowej zamiany urządzeń, jak również przedstawiając stan faktyczny w złożonym przez siebie pierwszym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, sklasyfikowała nabyte urządzenia elektroenergetyczne wg stanu, w jakim znajdowały się na dzień likwidacji oraz ich przeznaczenia na ten dzień (przekazanie na złom). Sklasyfikowała je zatem z punktu widzenia nabywcy, wbrew klasyfikacji dokonanej przez D. Powyższe natomiast miało bezpośredni wpływ na rozstrzygnięcie przedstawione w uzyskanej interpretacji indywidualnej.

W piśmie z dnia 13 stycznia 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że stosownie do postanowień umowy, w wyniku zamiany Wnioskodawca nabył urządzenia energetyczne pochodzące z demontażu linii wysokiego napięcia, tj. ruchomości. Jednocześnie zgodnie ze stanowiskiem D., znajdującym w pełni potwierdzenie w wydanej na jego wniosek przez ten sam Organ interpretacji indywidualnej z dnia 10 maja 2013 r., znak IPTPP1/443-107/13-4/MW, do ww. urządzeń nie znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym na dzień dokonania dostawy.

Zgodnie bowiem z informacją przedstawioną przez D. w opisie stanu faktycznego do interpretacji, o której mowa wyżej, cyt.: "Urządzenia elektroenergetyczne wchodzące w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia, rozpatrywane odrębnie stanowiły ruchomości. Natomiast, sama linia składająca się z tych urządzeń wchodziła w skład przebudowanej części sieci elektroenergetycznej (wysokiego napięcia L 400-WSKII) i dla potrzeb podatku od nieruchomości stanowiła nieruchomość (budowlę). Z chwilą jednak jej odłączenia od sieci, w ocenie Wnioskodawcy, stanowiła zespół składników - urządzeń, przewodów, izolatorów i słupów, czyli rzeczy ruchomych.

Urządzenia będące przedmiotem dostawy na rzecz PL Wnioskodawca nabył jako urządzenia wchodzące w skład linii elektroenergetycznej w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu. Zauważyć jednak należy, że w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu był wnoszony m.in. majątek będący kompletną, zdatną do użytku linią przesyłową, a nie urządzenia wchodzące w skład tej linii. Tak też zostało to zaewidencjonowane w kartotece środków trwałych. W ocenie Wnioskodawcy nie istnieje jednak tożsamość pomiędzy tym co zostało wniesione do majątku Wnioskodawcy w ramach procesu konsolidacyjnego (wniesiono linię wysokiego napięcia), a tym co zostało zbyte w ramach umowy zamiany (urządzenia wchodzące w skład linii wysokiego napięcia).

W stosunku do urządzeń, Wnioskodawcy, w tym także jego poprzednikowi, tj. przedsiębiorstwu, państwowemu przejętemu przez Zakłady Energetyczne B S.A. nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wyjaśnić ponownie należy, że nakłady na tą linię zostały poniesione przez przedsiębiorstwo państwowe, którego majątek został przejęty przez Zakłady Energetyczne B S.A. Dowód OT (przyjęcia środka trwałego) nosi datę 3 czerwca 1978 r. Kolejne nakłady na tą linię, przyjęte dowodom PT, zostały dokonane w 1980 r. Od 1978 r. przedmiotowa sieć jest amortyzowana. Linia ta służyła do prowadzenia działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej, która to działalność jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług (stawka 23%).

Z uwagi na to, że nakłady na wybudowanie linii były ponoszone w okresie, gdy nie obowiązywała ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a także poprzednia ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym przy ich nabyciu towarów i usług przez podmioty, które dokonały wydzielenia ze swoich struktur działalności dystrybucyjnej (zakładów samodzielnie sporządzającej bilans), które następnie zostały wniesione do spółek dystrybucyjnych - podatek VAT nie wystąpił. Sam Wnioskodawca, jak również podmioty, których następcą jest Wnioskodawca, użytkował linię wysokiego napięcia co najmniej pół roku. Tym samym można uznać, że również i same urządzenia wchodzące w skład tej linii Wnioskodawca używał co najmniej pół roku.

Przedmiotowa linia została nabyta w drodze aportu od Zakładów Energetycznych B S.A. Nakłady na tę linię zostały poniesione przez przedsiębiorstwo państwowe, którego majątek został przejęty przez Zakłady Energetyczne S.A. Dowód OT (przyjęcia środka trwałego) nosi datę 3 czerwca 1978 r. Kolejne nakłady na tą linię, przyjęte dowodem PT, zostały dokonane w 1980 r. Od 1978 r. przedmiotowa sieć jest amortyzowana. Linia ta służyła do prowadzenia działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej, która to działalność jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług (stawka 23%).

Wnioskodawca nabywając przedmiotową linię w ramach majątku B Sp. z o.o., tj. czynności niepodlegającej opodatkowaniu (przejęcie 8 spółek dystrybucyjnych) nie odliczył podatku naliczonego z uwagi na to, że podatek ten nie wystąpił.

Mając na uwadze powyższe, zarówno sama linia, jak i urządzenia wchodzące w jej skład nie były przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu. Nie doszło zatem do tzw. pierwszego zasiedlenia.

Ponoszone wydatki, po 5 lipca 1993 r. dotyczyły bieżącego utrzymania sieci i odnoszone były bezpośrednio w koszty eksploatacyjne. Podatek naliczony od ponoszonych bieżących wydatków podlegał odliczeniu. Nie wystąpiły wydatki na ulepszenie".

W zakresie klasyfikacji urządzeń elektroenergetycznych będących przedmiotem dostawy zrealizowanej przez D., Wnioskodawca przyjmuje klasyfikację ustaloną przez dostawcę dla potrzeb ustalenia zasad opodatkowania przedmiotowej transakcji i zaprezentowaną w przywoływanej wyżej interpretacji indywidualnej znak IPTPP1/443-107/13-4/MW. Tym samym Wnioskodawca uznaje, iż na dzień dokonania dostawy, urządzenia te w większości mieściły się w grupowaniu PKWiU 27, oraz że przedmiotem dostawy nie były odpady przetwarzalne, wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania przedmiotowych urządzeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez D. - w kwocie 694 618,40 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT), podatnikowi przysługuje prawo do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi, z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w ustawie.

Kwotę podatku naliczonego, zgodnie z ust. 2 pkt 1it. a oraz pkt 4 lit. b ustawy o VAT stanowi m.in.:

* suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług,

* kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT podatnikiem jest ich nabywca.

Możliwość odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z czynnościami opodatkowanymi jest podstawowym prawem podatnika VAT, nie ma ono jednak charakteru bezwzględnego. Ustawodawca przewidział bowiem ograniczenia w odniesieniu do tego prawa. Podkreślenia wymaga, że ograniczenia te, jako odstępstwo od zasady neutralności podatku VAT, dotyczą jedynie ściśle określonych przypadków, enumeratywnie wymienionych w przepisach o VAT i w zakresie określonym przepisami Dyrektywy 112.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT, podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku z faktur dokumentujących czynności opodatkowane, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Czynności, o których mowa w przywołanym wyżej przepisie obejmują między innymi dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, dla których zgodnie z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku jest ich nabywca. Jak bowiem stanowi art. 106 ust. 1a ustawy o VAT, na fakturach potwierdzających tego rodzaju transakcji nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

W odniesieniu do czynności objętych dyspozycją przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT (tzw. "odwrotne obciążenie") kwotą podatku naliczonego, którą nabywca może odliczyć, jest kwota podatku należnego, do rozliczenia którego zobligowany jest nabywca jako podatnik.

Podstawą opodatkowania w przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, zgodnie z art. 29 ust. 18a ustawy o VAT jest kwota, którą nabywca ten zobowiązany jest zapłacić.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT znajduje zastosowanie przy dostawach, których przedmiotem są wyłącznie towary wymienione w załączniku 11 do ustawy o VAT, przy jednoczesnym spełnieniu poniższych warunków:

* dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,

* nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,

* dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W kontekście przywołanych przepisów, przy spełnieniu powyższych wymogów, nabywca towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT staje się podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego do dokonanego nabycia, nawet wówczas, gdy dostawca bezpodstawnie rozliczył podatek należy.

Nie oznacza to jednak, że przy analizowanych transakcjach, fakt posiadania przez nabywcę statusu podatnika uprawnia go do klasyfikowania - "nazwania" przedmiotu transakcji ze swojego punktu widzenia, z uwzględnieniem przeznaczenia nabywanych towarów. Takie zachowanie prowadziłoby do sytuacji, w których każda ze stron mogłaby uznawać się zobowiązaną do rozliczenia podatku należnego, albo wprost przeciwnie - żadna z nich nie poczuwałaby się do tego zobowiązana.

Jakkolwiek klasyfikacja przedmiotu sprzedaży powinna być oparta na obiektywnych przesłankach, to jednak uzasadnionym jest, że klasyfikacji takiej należy dokonywać z punktu widzenia dostawcy (np. zakup przez podatnika maszyny w celu jej "pocięcia" i dalszej sprzedaży jako złomu, nie zmienia faktu, że jej właściciel dokonuje dostawy maszyny.) Stąd też dla określenia obowiązków oraz uprawnień nabywcy związanych z konkretną dostawą towarów, w pierwszej kolejności konieczne jest ustalenie zasad jej opodatkowania podatkiem od towarów i usług z punktu widzenia dostawcy.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje dostawę towarów, o której mowa wyżej, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei pod pojęciem towarów, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W odniesieniu do niektórych towarów i usług, w celu ich identyfikacji dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT przepisy ustawy o VAT przewidują posługiwanie się klasyfikacjami statystycznymi. Przy czym, stosownie do art. 5a ustawy o VAT, identyfikacja przedmiotu czynności opodatkowanej w oparciu o klasyfikacje statystyczne (klasyfikacje wydane na podstawie przepisów o statystyce publicznej) następuje jedynie wówczas, gdy dla danych towarów i usług przepisy ustawy o VAT lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Podatnikami podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że podstawowym obowiązkiem podatnika VAT jest rozliczenie (zapłata) podatku należnego od wykonanych czynności opodatkowanych. Przy czym w świetle przywołanych przepisów status podatnika z zasady przysługuje podmiotowi występującemu w roli producenta, handlowca lub usługodawcy. Z zastrzeżeniem przewidzianych w ustawie o VAT odstępstw, w uproszczeniu można przyjąć, że obowiązek rozliczenia podatku należnego z zasady obciąża dostawcę towarów oraz usługodawcę.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, podatnikami są również podmioty nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 13 i 9 ustawy o VAT, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. W okresie od 1 kwietnia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r., warunek, zgodnie z którym dostawa powinna być zrealizowana przez podatnika, u którego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT uznaje się za spełniony, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 w brzmieniu obowiązującym przed 1 kwietnia 2013 r. (art. 6 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarowi usług oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2013 r. poz. 35).

Jednocześnie na mocy art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, m.in. w przypadku o którym mowa wyżej, dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przywołane regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana - tzw. odwrotne obciążenie.

Dla potrzeb towarów objętych odwrotnym obciążeniem, w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2011 r. ustawodawca posłużył się klasyfikacją statystyczną PKWiU. Oznacza to, iż dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia kluczowe znaczenie ma klasyfikacja towaru.

W załączniku nr 11 do ustawy o VAT, stanowiącym "Wykaz towarów, o których mowa w art. 1 pkt 7 ustawy" zostały wymienione następujące towary:

* w poz. 1 - PKWiU ex 24.10.14.0 "Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali - wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu",

* w poz. 2 - PKWiU ex 24.45.30.0 "Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych",

* w poz. 3 - PKWiU 38.11.51.0 "Odpady szklane",

* w poz. 4 - PKWiU 38.11.54.0 "Pozostałe odpady gumowe",

* w poz. 5 - PKWiU 38.11.55.0 "Odpady z tworzyw sztucznych",

* w poz. 6 - PKWIU 38.11.58.0 "Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal",

* w poz. 7 - PKWiU 38.12.27 "Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,

* w poz. 8 - PKWiU ex 38.32.29.0 "Surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom".

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że zgodnie z pkt 7.3 zasad metodycznych PKWiU 2008, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWIU 2008, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, do którego należy zaliczyć produkt, producent lub usługodawca może zwrócić się o pomoc do właściwej jednostki określonej w komunikacie Prezesa GUS w sprawie udzielania informacji dotyczącej standardów klasyfikacyjnych, publikowanego w Dzienniku Urzędowym GUS.

W kontekście przywołanych regulacji, w analizowanym stanie faktycznym należy zaznaczyć, że prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego związanego z przedmiotową transakcją nie budzi wątpliwości. Transakcja ta była bowiem konieczna dla zrealizowania inwestycji dotyczącej budowy lotniska, które jest wykorzystywane przez Spółkę bezpośrednio do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jednakże ustalenie, czy Spółka jest uprawniona do odliczenia kwoty podatku z faktury wystawionej przez D., uzależnione jest od tego, czy towary, do których odnosi się ta faktura mieszczą się w zakresie przedmiotowym załącznika 11 ustawy o VAT. (W tym miejscu Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż pozostałe przesłanki zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia zostały spełnione, a mianowicie:

* zarówno dostawca - D., jak i Spółka są czynnymi podatnikami VAT,

* przedmiotem dostawy są towary, do których nie znajduje zastosowania zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.)

W powyższym zakresie za kluczowe należy uznać, iż Spółka nie jest uprawniona do klasyfikacji wg PKWiU nabytych od D. urządzeń w odniesieniu do transakcji ich "zakupu" przy uwzględnieniu stanu zdemontowanych urządzeń na moment ich likwidacji. Spółka bowiem, w drodze zamiany nabyła towary zaoferowane przez D. Zaś z postanowień wiążących Spółkę umów i porozumień jednoznacznie wynika, że w drodze umowy zamiany D. wyda na rzecz Spółki urządzenia pochodzące z przebudowanej linii elektroenergetycznej. Fakt zrealizowania transakcji D. potwierdziła fakturą dokumentującą "Zamianę urządzeń elektroenergetycznych, które wchodziły w skład przebudowanej części elektroenergetycznej (...) -Umowa zamiany z dnia 14 marca 2012 r.".

Na potwierdzenie prawidłowości zastosowanego przez siebie sposobu opodatkowania przedmiotowych urządzeń D. przedstawiła pozyskaną przez siebie w tym zakresie interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 10 maja 2013 r. sygnatura IPTPP1/443-107/13-4/MW.

W kontekście powyższego uznać należy, że w ramach opisanej w stanie faktycznym transakcji nie powstał wobec Spółki obowiązek rozliczenia podatku należnego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, gdyż nabyte towary z punktu widzenia ich dostawcy - D. nie stanowiły odpadów lub złomu, wymienionych w załączniku Nr 11 do ustawy o VAT. Tym samym obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu wydania w ramach umowy zamiany urządzeń pochodzących z przebudowanej linii elektroenergetycznej obciążał dostawcę - D., co oznacza, że D. prawidłowo wykazała kwotę podatku na fakturze potwierdzającej zamianę przedmiotowych urządzeń, przyjmując za podstawę opodatkowania określoną w umowie ich wartość netto (3 020 080 netto + VAT 23% 694 618,40 zł).

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, że jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z wystawionej przez D. faktury nr..., z tytułu "Zamiana urządzeń elektroenergetycznych, które wchodziły w skład przebudowanej części elektroenergetycznej (...) - Umowa zamiany z dnia 14 marca 2012 r.", w kwocie 694 618,40 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że z uwagi na fakt, iż opisany we wniosku stan faktyczny dotyczy 2012 r., oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy dokonano w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w 2012 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu:

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,

dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,

wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

W art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy określono, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Z kolei w myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W oparciu o przepis art. 17 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

nabywcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,

dostawcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,

dostawca złomu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,

dostawa złomu nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywca złomu nie powinien rozliczać VAT z tytułu dostaw złomu.

Należy zauważyć, że ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., odwołał się do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności. W załączniku nr 11 do ustawy wymieniono bowiem towary, identyfikując je na podstawie symbolu PKWiU.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce oraz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W trakcie realizacji inwestycji, której przedmiotem była budowa portu lotniczego, zaistniała konieczność przebudowy części sieci elektroenergetycznej kolidującej z planami budowy portu. W celu jej wyeliminowania, w dniu 16 października 2009 r. Spółka zawarła z właścicielem przedmiotowej sieci energetycznej P. Sp. z o.o. (której następcą prawnym jest aktualnie D. S.A.; dalej: D.) porozumienie w sprawie przebudowy urządzeń. Porozumienie to stanowiło podstawę do przeprowadzenia przez Spółkę prac związanych z przebudową kolidujących odcinków sieci elektroenergetycznych, w tym linii napowietrznej 110kV relacji "L400-WK2" w przęsłach Nr 39-48 i 48-6-7 (§ 1 pk 1). Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. porozumienia, Spółka zobowiązała się do wykonania własnym kosztem i staraniem m.in.:

* usunięcia kolizji określonych w Porozumieniu odcinków sieci elektroenergetycznych zgodnie z zatwierdzoną dokumentacją, uzyskanymi pozwoleniami i uzgodnieniami, oraz

* zdemontowania odcinka istniejącej linii elektroenergetycznej zgodnie z projektem budowlanym.

Zgodnie ze stanowiskiem D. - która jest czynnym podatnikiem VAT posługującym się nr NIP 946-25-93-855, dostawa ta nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że stosownie do postanowień umowy, w wyniku zamiany Wnioskodawca nabył urządzenia energetyczne pochodzące z demontażu linii wysokiego napięcia, tj. ruchomości. W zakresie klasyfikacji urządzeń elektroenergetycznych będących przedmiotem dostawy zrealizowanej przez D., Wnioskodawca przyjmuje klasyfikację ustaloną przez dostawcę dla potrzeb ustalenia zasad opodatkowania przedmiotowej transakcji i zaprezentowaną w przywołanej interpretacji indywidualnej znak IPTPP1/443-107/13-4/MW. Tym samym Wnioskodawca uznaje, iż na dzień dokonania dostawy, urządzenia te w większości mieściły się w grupowaniu PKWiU 27, oraz że przedmiotem dostawy nie były odpady przetwarzalne, wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania przedmiotowych urządzeń.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy dostawa na rzecz Wnioskodawcy urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej części sieci elektroenergetycznej w drodze umowy zamiany, nie podlega rozliczeniu na zasadach przewidzianych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, gdyż - jak wskazał Wnioskodawca - na dzień dokonania dostawy, urządzenia te w większości mieściły się w grupowaniu PKWiU 27 oraz nie były to odpady przetwarzalne, wymienione w załączniku nr 11 do ustawy. Ponadto z wniosku wynika, że przedmiotowa dostawa na rzecz Wnioskodawcy nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W sytuacji zatem, gdy faktura wystawiona przez D. z tytułu dostawy na rzecz Wnioskodawcy urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej części sieci elektroenergetycznej w drodze umowy zamiany, dokumentuje czynność opodatkowaną podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od tego podatku, to Zainteresowanemu, będącemu zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z ww. faktury, ponieważ - jak wskazał Wnioskodawca - zakupy związane będą z przyszłą działalnością opodatkowaną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Odnosząc się do interpretacji indywidualnych, o których mowa w opisie stanu faktycznego, należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Zatem tut. Organ wskazuje, że interpretacja indywidualna z dnia 4 marca 2013 r. nr IPTPP2/443-1017/12-4/JN została wydana w oparciu o stan faktyczny wskazany przez Wnioskodawcę we wniosku ORD-IN z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. Organu 7 grudnia 2012 r.).

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla kontrahenta Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl