IPTPP2/443-83/11-5/IR - Obowiązek rejestrowania obrotu za pomocą kasy fiskalnej przez dom pomocy społecznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Domu Pomocy Społecznej przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2011 r. (data wpływu 29 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 lipca 2011 r. (data wpływu 14 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu z tytułu sprzedaży usług na kasie rejestrującej.

Przedmiotowy wniosek pismem z dnia 13 lipca 2011 r. został uzupełniony o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego oraz opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dom Pomocy Społecznej (DPS) działa na podstawie decyzji wydanej przez Wojewodę, w której orzeka wydać Zgromadzeniu, zezwolenie na prowadzenie Domu Pomocy Społecznej-na czas nieokreślony. Zgromadzenie posiada osobowość prawną.

Za świadczone usługi całodobowej opieki Wnioskodawca pobiera odpłatność:

* z emerytur mieszkańców,

* od Gmin, które kierują do DPS swoich mieszkańców,

* od rodzin, które dopłacają do pełnego kosztu za pobyt mieszkańców w DPS.

Wnioskodawca otrzymuje dotację z Urzędu Miasta na osoby przyjęte do DPS na starych zasadach. Odpłatności te przekazywane są w różnej formie albo na rachunek bankowy, albo bezpośrednio do kasy w formie gotówki.

W piśmie z dnia 13 lipca 2011 r. (data wpływu 14 lipca 2011 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż przed dniem 1 stycznia 2011 r. nie rozpoczął ewidencjonowania wykonywanych czynności przy użyciu kas rejestrujących. Ponadto poinformował, iż DPS prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Pielęgniarek (które posiada osobowość prawną) jest domem niepublicznym, ponieważ nie prowadzi go podmiot publiczny, świadczącym usługi opiekuńcze na różnych zasadach:

* wobec osób skierowanych przed dniem 1 stycznia 2004 r.,

* wobec osób kierowanych przez Gminy,

* wobec osób, które są dofinansowane przez członków rodzin.

Każdy mieszkaniec DPS wnosi opłatę w wysokości 70% swojego dochodu (emerytura, renta, zasiłek stały, zasiłek pielęgnacyjny, itp.). Różnicę pomiędzy miesięcznym kosztem utrzymania a wysokością emerytury czy renty, czy też innego dochodu mieszkańca pokrywa Gmina, bądź rodzina. Osoby przyjęte przed 1 stycznia 2004 r. finansowane są z budżetu państwa przez pośrednictwo Gminy. Wnioskodawcy wskazał również, iż trudno jest uzyskać informacje od rodzin mieszkańców dotyczących faktu prowadzenia czy też nie prowadzenia działalności gospodarczej. Nie ingeruje w źródła dochodów osób zobligowanych do pokrywania dopłat do pełnego kosztu utrzymania swoich krewnych za pobyt w DPS.

Z tego też względu przedstawia w sposób ogólny dane za 2010 r.:

Rozliczanie należności w formie bezgotówkowej poprzez bank- XXX zł.

Przelewem bankowym przekazywane są dopłaty rodzin, mieszkańców, emerytury, renty, zasiłki pielęgnacyjne z UM (ponieważ wchodzą one w skład dochodu mieszkańca).

Do kasy DPS wpłynęła gotówka na podstawie:

* przekazy pocztowe emerytury, renty, zasiłki stałe XXX zł

* dopłata rodzin do pełnego kosztu utrzymania- XXX zł.

Świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nie jest dokumentowane fakturą, ale dowodem wpłaty, który następnie ma odzwierciedlenie w dokumentacji kasowej prowadzonej przez DPS (specjalny program kasowy i bankowy, które to programy ewidencjonują wpłaty i wypłaty środków finansowych).

Biorąc pod uwagę cały rok 2010 to liczba wszystkich dokonywanych transakcji w zakresie świadczonych usług przekroczyła 50. DPS posiada 52 miejsca, a czasami nawet 53 mieszkańców, z których od stycznia 2010 r. - 13 osób, od lipca 2010 r. - 12 osób, a w grudniu już tylko - 11 osób (średnio w skali roku to 12,41 osoby), to osoby przyjęte na starych zasadach, a więc osoby, które wnoszą odpłatność z tytułu swojego dochodu w wysokości 70% emerytury, renty bądź zasiłku stałego (za pośrednictwem poczty). Pozostałą kwotę DPS otrzymuje z dotacji przez pośrednictwo Urzędu Miasta (przelew bankowy). Średnio miesięcznie 19 mieszkańców to były osoby, które wnoszą odpłatność z tytułu swojego dochodu w wysokości 70% emerytury, renty bądź zasiłku stałego (za pośrednictwem poczty), pozostałą kwotę DPS otrzymuje z dopłat rodzi (częściowo wpłaty gotówkowe do kasy Domu, a częściowo przelewem na konto bankowe.

Wnioskodawca informuje również, iż istnieją sytuacje, że za świadczone usługi zapłata w całości następuje za pośrednictwem banku. Za pośrednictwem poczty wpływają jedynie pieniądze z tytułu emerytur, rent i zasiłków stałych mieszkańców Domu. Z ewidencji i dowodów dokumentujących sprzedaż świadczonych usług jednoznacznie wynika, jakiej konkretnej dostawy (w przypadku DPS można powiedzieć usługi) zapłata dotyczy, a więc czy jest to 70% wpłaconej emerytury, renty, zasiłku, czy też jest to dopłata rodziny do pełnego kosztu (przy czym podane jest konkretne nazwisko kogo dopłata dotyczy), czy też jest to wpłacona dotacja lub dopłata z Gmin.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w domu pomocy społecznej, należy prowadzić ewidencję za pomocą kasy fiskalnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, Dom świadczy usługi pomocy społecznej rozumiane zgodnie z ustawą o pomocy społecznej, którego usługi i ściśle związane z nimi dostawy towarów zwolnione są od podatku VAT. Jednakże rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, nie zwalnia obecnie Wnioskodawcy z prowadzenia kasy fiskalnej. Zainteresowany stwierdza, iż kasy fiskalne służą do rejestracji obrotu i związanych z nimi kwot podatku VAT, a DPS świadczy usługi, które zwolnione są od VAT to w takiej sytuacji z tytułu tychże usług nigdy nie wystąpi kwota podatku związanego z obrotem. W związku z powyższym Wnioskodawca nie rozumie, czy też nie widzi potrzeby prowadzenia kas fiskalnych jednakże chce prowadzić działalność zgodnie z obowiązującym prawem, dlatego też wnosi o udzielenie odpowiedzi na zadane pytanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Z przepisu art. 111 ust. 1 ustawy wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Powyższą tezę wspiera pośrednio art. 111 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika.

Z powyższej normy prawnej wprost wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług, bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są (...) osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy ponadto zauważyć, iż osoby, o których mowa w przepisie art. 111 ust. 1, są ostatecznymi konsumentami, u których nie występuje podatek należny i nie dokonują odliczeń. Wobec tego, że wymienieni nabywcy nie są zainteresowani w wykazywaniu podatku naliczonego, w praktyce mogłoby dojść do nieprawidłowości w ewidencjonowaniu kwot należnych z tytułu sprzedaży towarów i świadczenia usług na ich rzecz. Zatem celem wprowadzenia kas fiskalnych była przede wszystkim potrzeba zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej umożliwia również realizację prawa konsumenta w zakresie otrzymania dokumentu (paragonu) zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji, w tym strukturze ceny.

Jednocześnie w art. 111 ust. 8 ustawy zawarto upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zwolnienia w drodze rozporządzenia na czas określony niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Zatem stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797).

Zgodnie z zapisem § 2 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia, w którym w poz. 26 wymieniono świadczenie usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU 85).

Natomiast od 1 stycznia 2011 r. obowiązują w tym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

W myśl § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, do dnia 31 grudnia 2012 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 37 ww. załącznika wymieniono świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła2). Z objaśnień zawartych w punkcie 2) wynika, iż zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Korzystanie z powyższego zwolnienia wymaga spełnienia określonych warunków wynikających wprost z zapisu tej regulacji. Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy można zatem stosować jeżeli:

* zapłata za usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,

* z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,

* podatnik nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Z zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia wynika natomiast, iż zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 kwietnia 2011 r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

W świetle powyższego, do dnia 30 kwietnia 2011 r. zostało przedłużone zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku świadczenia usług w zakresie opieki społecznej, jako niewymienionych w załączniku do rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r. Tym samym, od dnia 1 maja 2011 r. wobec podatników świadczących usługi w ww. zakresie, powstanie obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na zasadach ogólnych.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, do dnia 31 grudnia 2012 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40 000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Na podstawie § 3 ust. 6 rozporządzenia, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40 000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z § 5 rozporządzenia, podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy, osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 139 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie - po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych - podlegają potrąceniu, z uwzględnieniem art. 141, należności m.in. z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych. Nadmienić należy, że zgodnie z powołanym przepisem organ rentowy dokonuje potrąceń na wniosek dyrektorów tych placówek.

Natomiast art. 140 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy określa górną granicę tych potrąceń, stanowiąc, że potrącenia należności z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych nie mogą przekraczać 65% kwoty świadczenia.

Artykuł 60 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2007 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.) stanowi, iż pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.

Stosownie do art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej, opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana:

W myśl art. 65 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, w przypadku braku miejsc w domu pomocy społecznej o zasięgu gminnym lub powiatowym, gmina może kierować osoby tego wymagające do domu pomocy społecznej, który nie jest prowadzony na zlecenie wójta (burmistrza, prezydenta miasta) lub starosty. W takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 61-64, z tym że wysokość opłaty za pobyt w takim domu określa umowa zawarta przez gminę z podmiotem prowadzącym dom.

Z przedstawionego wniosku wynika, iż Dom Pomocy Społecznej działa na podstawie decyzji wydanej przez Wojewodę, w której orzeka wydać Zgromadzeniu zezwolenie na prowadzenie Domu Pomocy Społecznej na czas nieokreślony. Zgromadzenie posiada osobowość prawną.

Za świadczone usługi całodobowej opieki Wnioskodawca pobiera odpłatność:

* z emerytur mieszkańców,

* od Gmin, które kierują do DPS swoich mieszkańców,

* od rodzin, które dopłacają do pełnego kosztu za pobyt mieszkańców w DPS.

Wnioskodawca otrzymuje dotację z Urzędu Miasta na osoby przyjęte do DPS na starych zasadach. Odpłatności te przekazywane są w różnej formie albo na rachunek bankowy, albo bezpośrednio do kasy w formie gotówki.

Przed dniem 1 stycznia 2011 r. nie rozpoczął ewidencjonowania wykonywanych czynności przy użyciu kas rejestrujących. Ponadto poinformował, iż jest domem niepublicznym, świadczącym usługi opiekuńcze na różnych zasadach:

* wobec osób skierowanych przed dniem 1 stycznia 2004 r.,

* wobec osób kierowanych przez Gminy,

* wobec osób, które są dofinansowane przez członków rodzin.

Każdy mieszkaniec DPS wnosi opłatę w wysokości 70% swojego dochodu (emerytura, renta, zasiłek stały, zasiłek pielęgnacyjny, itp.). Różnicę pomiędzy miesięcznym kosztem utrzymania a wysokością emerytury czy renty, czy też innego dochodu mieszkańca pokrywa Gmina, bądź rodzina. Osoby przyjęte przed 1 stycznia 2004 r. finansowane są z budżetu państwa przez pośrednictwo Gminy.

Wnioskodawca przedstawia w sposób ogólny dane za 2010 r.:

Rozliczanie należności w formie bezgotówkowej poprzez bank- XXX zł.

Przelewem bankowym przekazywane są dopłaty rodzin, mieszkańców, emerytury, renty, zasiłki pielęgnacyjne z UM (ponieważ wchodzą one w skład dochodu mieszkańca).

Do kasy DPS wpłynęła gotówka na podstawie:

* przekazy pocztowe emerytury, renty, zasiłki stałe- XXX zł

* dopłata rodzin do pełnego kosztu utrzymania- XXX zł.

Świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nie jest dokumentowane fakturą, ale dowodem wpłaty, który następnie ma odzwierciedlenie w dokumentacji kasowej prowadzonej przez DPS (specjalny program kasowy i bankowy, które to programy ewidencjonują wpłaty i wypłaty środków finansowych). Biorąc pod uwagę cały rok 2010 to liczba wszystkich dokonywanych transakcji w zakresie świadczonych usług przekroczyła 50.

Wnioskodawca informuje również, iż istnieją sytuacje, że za świadczone usługi zapłata w całości następuje za pośrednictwem banku. Za pośrednictwem poczty wpływają jedynie pieniądze z tytułu emerytur, rent i zasiłków stałych mieszkańców Domu. Z ewidencji i dowodów dokumentujących sprzedaż świadczonych usług jednoznacznie wynika, jakiej konkretnej dostawy (w przypadku DPS można powiedzieć usługi) zapłata dotyczy, a więc czy jest to 70% wpłaconej emerytury, renty, zasiłku, czy też jest to dopłata rodziny do pełnego kosztu (przy czym podane jest konkretne nazwisko kogo dopłata dotyczy), czy też jest to wpłacona dotacja lub dopłata z Gmin.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy osiągnięty przez Wnioskodawcę obrót z tytułu świadczenia przedmiotowych usług na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy przekroczył w ubiegłym roku kwotę 40.000 zł (jak wskazano we wniosku), to ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej Wnioskodawca mógł korzystać do dnia 30 kwietnia 2011 r., stosownie do zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia. Tym samym od dnia 1 maja 2011 r. wobec Wnioskodawcy powstał obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej przedmiotowych usług.

Przy czym, wobec przytoczonych przepisów, na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do powołanego rozporządzenia, do dnia 31 grudnia 2012 r. Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących w zakresie tych świadczeń, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy. Wyrażenie "w całości" odnosi się do poszczególnych usług świadczonych przez podatnika. Taka konstrukcja przepisu powoduje, że zwolnieniu nie podlega usługa, za którą zapłacono częściowo gotówką, a częściowo za pośrednictwem banku lub poczty. Warunkiem zwolnienia jest bowiem to, aby konkretna usługa została w całości zapłacona za pośrednictwem banku lub poczty przy założeniu, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła. A zatem w sytuacji, gdy zapłata za świadczenie przedmiotowych usług na rzecz osób wymienionych w art. 111 ust. 1 ustawy nastąpi w formie zapłaty gotówkowej (w całości lub w części) do kasy Wnioskodawcy, ma on wówczas obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży tych usług, gdyż nie zostaną spełnione warunki wynikające z § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Należy wskazać, iż dokonywana sprzedaż nie jest objęta również zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 1 - 32, poz. 34 załącznika do powołanego rozporządzenia.

Końcowo należy stwierdzić, iż wbrew zawartemu we wniosku twierdzeniu, na powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie ma wpływu fakt, że podatnik korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT, bowiem jak wynika z powołanych przepisów, ewidencję tą są zobowiązani prowadzić wszyscy podatnicy (także korzystający ze zwolnienia przedmiotowego od podatku), których obroty z tytułu sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy przekroczyły 40.000 zł.

Mając na uwadze wszystkie powyższe ustalenia, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu z tytułu sprzedaży usług na kasie rejestrującej, należało uznać je za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.