IPTPP2/443-777/14-4/JSz - Brak opodatkowania podatkiem VAT czynności przemieszczenia wyrobów z magazynu na wydzieloną jako skład, powierzchnię w magazynach dystrybutorów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2014 r. (data wpływu 13 października 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności przemieszczenia wyrobów z magazynu Wnioskodawcy na wydzieloną jako skład, powierzchnię w magazynach dystrybutorów - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności przemieszczenia wyrobów z magazynu Wnioskodawcy na wydzieloną jako skład, powierzchnię w magazynach dystrybutorów.

Przedmiotowy wniosek został uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorstwo jest producentem obuwia zawodowego i bezpiecznego do użytku w pracy. Produkuje szeroką gamę modeli tego obuwia - 90 wzorów, przy zastosowaniu 5 technologii na 8 kompletach form (zróżnicowane pod względem właściwości ochronnych i faktury protektora podeszwy), w 10-cio stopniowej numeracji wielkościowej. Produkowane obuwie przeznaczone jest do użytkowania w różnych warunkach i na różnych stanowiskach pracy.

Z uwagi na specyfikę produkowanych wyrobów, ich sprzedaż odbywa się za pośrednictwem jednostek handlu hurtowego wyspecjalizowanych w dziedzinie dystrybucji produktów BHP. Przedsiębiorstwo współpracuje z ponad 60 podmiotami tego typu na terenie całego kraju.

Transport obuwia do tych podmiotów zapewnia przedsiębiorstwo, ponosząc całkowity koszt dostaw. Uwzględniając rosnące wymagania ostatecznego odbiorcy tj. firm wyposażających pracowników w obuwie zawodowe i bezpieczne, zwłaszcza dotyczące krótkiego terminu realizacji ich zamówień, przedsiębiorstwo stara się zabezpieczać dostawy do autoryzowanych dystrybutorów, z którymi współpracuje, w ilościach i terminie w miarę zgodnym z ich oczekiwaniami, chcąc umożliwić dystrybutorom realizację zamówień ostatecznych odbiorców zgodnie z ich potrzebami.

Nie mniej atuty jakimi dysponuje przedsiębiorstwo oferując szeroką gamę obuwia w 10-cio stopniowej numeracji wielkościowej w warunkach zróżnicowanego poziomu popytu w poszczególnych okresach roku i przy utrzymywaniu określonego nie zawsze optymalnego w stosunku do potrzeb (z uwagi na ograniczenia w dysponowanej powierzchni magazynowej) poziomu zapasu, okazują, się niewystarczające do tego aby realizacja zamówień dystrybutorów przebiegała płynnie i zawsze w krótkim oczekiwanym przez nich czasie.

Elementem dodatkowo determinującym czas dostaw jest również odległość - setki kilometrów dzielące przedsiębiorstwo i niektórych dystrybutorów.

Wydłużenie czasu realizacji zamówień negatywnie wpływa na ocenę zarówno przedsiębiorstwa jak i dystrybutora przez ostatecznego odbiorcę, stwarzając niebezpieczeństwo jego odejścia do konkurencji. Celem skrócenia czasu realizacji zamówień ostatecznego odbiorcy oraz zmniejszenia ponoszonych przez przedsiębiorstwo kosztów transportu, przedsiębiorstwo zdecydowało o podpisaniu Umów Składu z dwoma największymi autoryzowanymi dystrybutorami swoich wyrobów, z których jeden oddalony jest ok. 250 km, a drugi ponad 500 km od przedsiębiorstwa.

Umowy składu określają:

* miejsce składowania wyrobów przedsiębiorstwa u przyjmującego (w jednej umowie nazwany Przedstawicielem, w drugiej Przyjmującym),

* dowody obrotu magazynowego wyrobami przy przemieszczaniu ich na skład przez przedsiębiorstwo (w jednej umowie dowód MM przesunięcie międzymagazynowe, w drugiej WZS wydanie zewnętrzne na skład),

* zasady pobierania obuwia ze składu przez przyjmującego, do sprzedaży ostatecznemu odbiorcy (dokumenty, sposób i terminy ich przekazywania do przedsiębiorstwa, termin wystawiania przez przedsiębiorstwo faktur obciążających przyjmującego),

* zasady uzgadniania stanów obuwia na składzie i monitorowania ich przez przedsiębiorstwo,

* obowiązki stron w zakresie zabezpieczenia wyrobów przedsiębiorstwa na składach przed ich uszkodzeniem, utratą itp.,

* określenie ograniczeń dla przyjmujących, w prawie do dysponowania wyrobami przedsiębiorstwa na składach, uniemożliwiających swobodne nimi dysponowanie,

* kwotę odpłatności za każdy miesiąc składowania i obsługi magazynu (składu) ponoszoną przez przedsiębiorstwo na rzecz przyjmującego.

Umowy zostały podpisane na czas nieokreślony.

Zawarte umowy składu mają na celu:

* skrócenie czasu realizacji składanych u dystrybutorów zamówień przez ostatecznego odbiorcę (firmy produkcyjne, usługowe, handlowe, itd.),

* szybka reakcja w zakresie zaspokojenia zgłaszanego popytu,

* intensyfikacja współpracy handlowej pomiędzy przedsiębiorstwem, a autoryzowanym dystrybutorem, w efekcie skutkujące zwiększeniem sprzedaży wyrobów przedsiębiorstwa,

* zmniejszenie kosztów transportu dzięki ograniczeniu ilości tras wykonywanych pomiędzy przedsiębiorstwem, a autoryzowanymi dystrybutorami, z którymi podpisano umowy składu,

* uwolnienie części powierzchni magazynowej w przedsiębiorstwie, której ograniczony metraż jest istotną barierą dla gromadzenia pożądanego stanu zapasu, który zapewniałby właściwą płynność sprzedaży.

W piśmie z dnia 16 grudnia 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Magazyny dystrybutorów, o których mowa we wniosku są położone na terytorium Polski, w miejscowościach:. i.... W związku z przemieszczeniem wyrobów przedsiębiorstwa (obuwia zawodowego i bezpiecznego do użytku w pracy) z magazynu na terenie przedsiębiorstwa, na wydzieloną jako skład, powierzchnię w magazynach dystrybutorów nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania tymi wyrobami jak właściciel na tych dystrybutorów.

W zawartych umowach składu zapisano ograniczenia dla przyjmujących, w prawie do dysponowania wyrobami przedsiębiorstwa na składach, uniemożliwiające swobodne nimi dysponowanie, o treści: "Obuwie złożone w składzie stanowi własność Producenta (Składającego) przez cały okres jego złożenia. Przedstawicielowi (Przyjmującemu) nie przysługuje prawo rozporządzania jak właściciel obuwiem Producenta (Składającego) złożonym w składzie, w szczególności prawo nieodpłatnego przekazywania tego obuwia osobom trzecim lub swobodnego nim dysponowania - z pominięciem wskazań Producenta (Składającego)".

Postanowienia umowne dotyczące zasad uzgadniania stanów obuwia na składzie i monitorowania ich przez Producenta (Składającego) są określone i realizowane w sposób następujący: "Przekazanie towaru (wyrobów) do składowania realizowane jest na podstawie specyfikacji Producenta (Składającego): dokument MM (przesunięcie międzymagazynowe) w przypadku składu do..., dokument WZS (wydanie zewnętrzne na skład) w przypadku składu do... - kopia dowodu potwierdzona przez Przyjmującego". U Producenta (Składającego) w systemie wymienione dokumenty z chwilą ich wystawienia są księgowane odpowiednio na wydzielonych magazynach składu: symbol 067 skład..., 066 skład.... Przedstawiciel (Przyjmujący) po zakończeniu każdego miesiąca przesyła raport stanów obuwia będącego własnością Producenta, a znajdującego się na składzie na koniec danego miesiąca, który w oparciu o zaksięgowane w systemie Producenta dokumenty potwierdzające wydanie obuwia ze składów (WZ) i wystawione faktury obciążające Przedstawiciela (Przyjmującego) podlegają weryfikacji, a ich zgodność potwierdzana jest przez Producenta (Składającego). Cała ilość wydanego ze składów obuwia w danym miesiącu (zafakturowana również w danym miesiącu), stanowi u Producenta w tym miesiącu dostawę towarów w rozumieniu przepisów art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podlegającą na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 opodatkowaniu tym podatkiem.

"Producent (Składający) zastrzega sobie w umowach składu prawo do kontroli ilości i rodzaju towaru znajdującego się na składzie oraz zgodności dokumentów, ilości i rodzaju towaru ze stanem faktycznym. W przypadku stwierdzenia niedoborów ilości i rodzaju strony dokonują spisu. Producent zastrzega sobie prawo do dokonywania okresowych inwentaryzacji obuwia powierzonego na skład".

Producent (Składający) nie ma żadnych ograniczeń w swobodnym wstępie na teren składów. Producent (Składający) uznaje, że przestaje ponosić odpowiedzialność za przypadkową utratę czy zniszczenie/uszkodzenie towaru z chwilą wystawienia faktury (na podstawie przekazywanej informacji o sporządzonych dokumentach WZ - wydanie ze składu, przekazywanej Producentowi (Składającemu) codziennie w przypadku składu w... i raz na tydzień w przypadku składu w...) obciążającej Przedstawiciela (Przyjmującego) za wydane przez niego obuwie ze składu. Faktury wystawiane są w dniu uzyskania informacji od Przedstawiciela (Przyjmującego) o sporządzonych dokumentach WZ dokumentujących ilość, model i rozmiar wydanego obuwia ze składu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wykonywana przez przedsiębiorstwo czynność przemieszczania (w oparciu o Umowy składu) wyrobów z magazynu na terenie przedsiębiorstwa, na wydzieloną jako skład, powierzchnię w magazynach dystrybutorów, z których następuje wydanie do sprzedaży wyrobów ostatecznym odbiorcom jest dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 wraz z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 wraz z późn. zm.):

Artykuł 5 ust. 1

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

Artykuł 7 ust. 1

Przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1....

Artykuł 19a ust. 1

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem.

W ocenie przedsiębiorstwa czynność wykonywana przez przedsiębiorstwo polegająca na przesunięciu towarów na składy do autoryzowanych dystrybutorów i wystawieniu dokumentów obrotu magazynowego (MM, WZS) nie doprowadza do przeniesienia na przyjmujących prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zawarte umowy składu zawierają zapisy uniemożliwiające dystrybutorom przyjmującym na skład towary powierzone przez przedsiębiorstwo swobodne nimi dysponowanie, w związku z czym nie dochodzi do przeniesienia na przyjmujących prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. W związku z tym przemieszczanie towarów na składy nie jest dostawą w rozumieniu przepisów art. 7 ust. 1. W momencie przemieszczenia towarów na składy nie dochodzi do odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1.

Zamiarem stron (przedsiębiorstwa i przyjmujących) zawierających umowy składu było i jest nadal uzyskanie efektów określonych w poz. 68 wniosku, ze szczególnym wskazaniem na bardzo istotny element wpływający na efekty ekonomiczne stron jakim jest usprawnienie obsługi ostatecznego odbiorcy wyrobów oferowanych przez przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym w momencie wykonywania przez przedsiębiorstwo czynności przemieszczenia wyrobów na wydzielone dla przedsiębiorstwa składy u autoryzowanych dystrybutorów nie powstaje obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia "własności w sensie ekonomicznym", podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie "przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel" dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z treści przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów". Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Przedsiębiorstwo jest producentem obuwia zawodowego i bezpiecznego do użytku w pracy. Z uwagi na specyfikę produkowanych wyrobów, ich sprzedaż odbywa się za pośrednictwem jednostek handlu hurtowego wyspecjalizowanych w dziedzinie dystrybucji produktów BHP. Przedsiębiorstwo współpracuje z ponad 60 podmiotami tego typu na terenie całego kraju. Transport obuwia do tych podmiotów zapewnia przedsiębiorstwo, ponosząc całkowity koszt dostaw. Uwzględniając rosnące wymagania ostatecznego odbiorcy tj. firm wyposażających pracowników w obuwie zawodowe i bezpieczne, zwłaszcza dotyczące krótkiego terminu realizacji ich zamówień, przedsiębiorstwo stara się zabezpieczać dostawy do autoryzowanych dystrybutorów, z którymi współpracuje, w ilościach i terminie w miarę zgodnym z ich oczekiwaniami, chcąc umożliwić dystrybutorom realizację zamówień ostatecznych odbiorców zgodnie z ich potrzebami. Nie mniej atuty jakimi dysponuje przedsiębiorstwo oferując szeroką gamę obuwia w 10-cio stopniowej numeracji wielkościowej w warunkach zróżnicowanego poziomu popytu w poszczególnych okresach roku i przy utrzymywaniu określonego nie zawsze optymalnego w stosunku do potrzeb (z uwagi na ograniczenia w dysponowanej powierzchni magazynowej) poziomu zapasu, okazują, się niewystarczające do tego aby realizacja zamówień dystrybutorów przebiegała płynnie i zawsze w krótkim oczekiwanym przez nich czasie. Elementem dodatkowo determinującym czas dostaw jest również odległość - setki kilometrów dzielące przedsiębiorstwo i niektórych dystrybutorów. Wydłużenie czasu realizacji zamówień negatywnie wpływa na ocenę zarówno przedsiębiorstwa jak i dystrybutora przez ostatecznego odbiorcę, stwarzając niebezpieczeństwo jego odejścia do konkurencji. Celem skrócenia czasu realizacji zamówień ostatecznego odbiorcy oraz zmniejszenia ponoszonych przez przedsiębiorstwo kosztów transportu, przedsiębiorstwo zdecydowało o podpisaniu Umów Składu z dwoma największymi autoryzowanymi dystrybutorami swoich wyrobów, z których jeden oddalony jest ok. 250 km, a drugi ponad 500 km od przedsiębiorstwa. Magazyny dystrybutorów, o których mowa we wniosku są położone na terytorium Polski, w miejscowościach:..i.... W związku z przemieszczeniem wyrobów przedsiębiorstwa (obuwia zawodowego i bezpiecznego do użytku w pracy) z magazynu na terenie przedsiębiorstwa, na wydzieloną jako skład, powierzchnię w magazynach dystrybutorów nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania tymi wyrobami jak właściciel na tych dystrybutorów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że - jak wynika z okoliczności sprawy - w związku z przemieszczeniem wyrobów Wnioskodawcy (obuwia zawodowego i bezpiecznego do użytku w pracy) z magazynu na terenie przedsiębiorstwa Zainteresowanego, na wydzieloną jako skład, powierzchnię w magazynach dystrybutorów, znajdujących się na terytorium Polski, nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania tymi wyrobami jak właściciel na tych dystrybutorów.

Wobec powyższego, czynność przemieszczania (w oparciu o Umowy składu) wyrobów z magazynu Wnioskodawcy, na wydzieloną jako skład, powierzchnię w magazynach dystrybutorów nie stanowi/nie będzie stanowić dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy oraz żadnej innej z wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, przemieszczanie wyrobów z magazynu Wnioskodawcy, na wydzieloną jako skład, powierzchnię w magazynach dystrybutorów, znajdujących się na terytorium Polski, nie podlega/nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.