IPTPP2/443-746/14-2/PRP - Podatek od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rejestracji jako podatnik podatku VAT oraz opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek stanowiących współwłasność małżeńską

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia - według daty nadania - 30 września 2014 r. (data wpływu 1 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rejestracji jako podatnik podatku VAT oraz opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek stanowiących współwłasność małżeńską - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rejestracji jako podatnik podatku VAT oraz opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek stanowiących współwłasność małżeńską.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 1992-03-09 na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego Wnioskodawczyni wspólnie z mężem (na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej) stali się właścicielami gospodarstwa rolnego o łącznej powierzchni 10,8830 hektara, w skład którego wchodziła między innymi działka numer 19/9 KM,.... Dla nieruchomości prowadzona jest Księga wieczysta nr....

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zaczęli prowadzić gospodarstwo rolne zaznaczając przy tym, że nie są ani nie byli płatnikami podatku VAT i prowadzą do dziś wyłącznie działalność rolniczą.

W 2009 r. Gmina uchwałą nt.... z dnia 39 października 2009 r. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenów w rejonie ul.., w którym to działka 19/9 KM została przeznaczona w części pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, a w części pod drogi wewnętrzne. Część działki przeznaczona jest jednak w tym planie pod scalenie i wtórny podział w przyszłości i nie nadaje się w związku z tym pod zabudowę. Na uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawczyni wraz z mężem nie mieli żadnego wpływu, nie składali w tej sprawie żadnego wniosku, uchwalono go niezależnie od woli Zainteresowanej i Jej męża.

W 2013 r. z działki 19/9 KM o powierzchni 1,3037 hektara Wnioskodawczyni wraz z mężem wydzielili część, która nie podlega scaleniu i wtórnemu podziałowi, a tym samym stanowi działkę nadającą się pod zabudowę jednorodzinną. Powstała działka nr 19/11 KM...o powierzchni 0,1968 hektara.

Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierzają ww. działkę podzielić na mniejsze, a następnie sprzedać by środki uzyskane z ich sprzedaży przeznaczyć na zakup ciągnika niezbędnego do dalszego prowadzenia gospodarstwa. Wnioskodawczyni wraz z mężem wpłacili także zaliczkę na przedmiotowy ciągnik.

Wnioskodawczyni wraz z mężem zaznaczają, że otrzymane umową przekazania grunty wchodzące w skład gospodarstwa wykorzystywane były wyłącznie na cele rolnicze. Grunt nie był przedmiotem dzierżawy ani najmu. Jedyne poniesione nakłady związane z chęcią sprzedaży działki to koszty geodety, Wnioskodawczyni wraz z mężem nie uzbrajali gruntu, nie grodzili go, nie zamieszczali ogłoszeń o sprzedaży. Nie podejmowano żadnych innych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Grunt jest niezabudowany. Grunt stanowi wyłącznie prywatny majątek Wnioskodawczyni i Jej męża. Transakcja sprzedaży będzie czynnością jednorazową. Dla przedmiotowej działki nie wydano także decyzji o warunkach zabudowy przed uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie dokonywali także wcześniej sprzedaży gruntu. Ze względu na wielkość działki dla efektownego jej zbycia Wnioskodawczyni i Jej mąż są zmuszeni podzielić ją na trzy mniejsze działki zgodnie z rysunkiem planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy osoba fizyczna, będąca rolnikiem (podmiotem nierejestrowanym jako podatnik podatku VAT), przy sprzedaży 3 działek powstałych po podziale działki 19/11...ma obowiązek rejestracji jako podatnik VAT oraz zapłaty podatku VAT od sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przytoczonym zdarzeniu przyszłym nie wystąpi obowiązek rejestracji Wnioskodawczyni i Jej męża jako podatników podatku VAT oraz obowiązek zapłaty tegoż podatku.

Sprzedaż wyżej wymienionych działek stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności i odnosi się do zarządzania majątkiem prywatnym. Na działkach tych nie prowadzono żadnej działalności poza rolniczą, Wnioskodawczyni i jej mąż nie są płatnikami podatku VAT od towarów i usług oraz nie prowadzą działalności w sferze obrotu nieruchomościami. Nie podejmowano działań oznaczających aktywne i stałe zaangażowanie w planowane transakcje poprzez podniesienie wartości gruntu, grodzenie, uzbrajanie czy też poniesienie wydatków, których celem jest zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu ww. nieruchomości. Nie podejmowano żadnych działań marketingowych. Grunt otrzymano w drodze przekazania gospodarstwa rolnego i nie był on przedmiotem najmu ani dzierżawy, a podstawą do podjęcia decyzji o sprzedaży działek jest chęć zakupu ciągnika niezbędnego do dalszego prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Podstawa prawna:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie zatem z ww. przepisami ustawy, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy - Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Z kolei w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, iż w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. ustawy - Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Wskazać należy, że rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Wymaga również podkreślenia, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek "Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższego wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w dniu 1992-03-09 na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego Wnioskodawczyni wspólnie z mężem (na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej) stali się właścicielami gospodarstwa rolnego o łącznej powierzchni 10,8830 hektara, w skład którego wchodziła między innymi działka numer 19/9 KM,.... Wobec powyższego, Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zaczęli prowadzić gospodarstwo rolne zaznaczając przy tym, że nie są ani nie byli płatnikami podatku VAT i prowadzą do dziś wyłącznie działalność rolniczą. W 2009 r. Gmina uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenów w rejonie, w którym to działka 19/9 KM została przeznaczona w części pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, a w części pod drogi wewnętrzne. Część działki przeznaczona jest jednak w tym planie pod scalenie i wtórny podział w przyszłości i nie nadaje się w związku z tym pod zabudowę. Na uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawczyni wraz z mężem nie mieli żadnego wpływu, nie składali w tej sprawie żadnego wniosku, uchwalono go niezależnie od woli Zainteresowanej i Jej męża. W 2013 r. z działki 19/9 KM o powierzchni 1,3037 hektara Wnioskodawczyni wraz z mężem wydzielili część, która nie podlega scaleniu i wtórnemu podziałowi, a tym samym stanowi działkę nadającą się pod zabudowę jednorodzinną. Powstała działka nr 19/11 KM...o powierzchni 0,1968 hektara. Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierzają działkę tą podzielić na mniejsze, a następnie sprzedać by środki uzyskane z ich sprzedaży przeznaczyć na zakup ciągnika niezbędnego do dalszego prowadzenia gospodarstwa. Wnioskodawczyni wraz z mężem zaznacza, że otrzymane umową przekazania grunty wchodzące w skład gospodarstwa wykorzystywane były wyłącznie na cele rolnicze. Grunt nie był przedmiotem dzierżawy ani najmu. Jedyne poniesione nakłady związane z chęcią sprzedaży działki to koszty geodety, Wnioskodawczyni wraz z mężem nie uzbrajali gruntu, nie grodzili go, nie zamieszczali ogłoszeń o sprzedaży. Nie podejmowano żadnych innych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Grunt jest niezabudowany. Grunt stanowi wyłącznie prywatny majątek Wnioskodawczyni i Jej męża. Transakcja sprzedaży będzie czynnością jednorazową. Dla przedmiotowej działki nie wydano także decyzji o warunkach zabudowy przed uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie dokonywali także wcześniej sprzedaży gruntu. Ze względu na wielkość działki dla efektownego jej zbycia Wnioskodawczyni i jej mąż są zmuszeni podzielić ją na trzy mniejsze działki.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż Zainteresowana w związku z planowaną sprzedażą trzech działek (stanowiących współwłasność małżeńską), które powstaną w wyniku podziału nieruchomości, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania, w tym środków pieniężnych, wskazuje, że będą to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż przedmiotowych trzech działek (będących we współwłasności małżeńskiej), będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowana zbywając ww. działki, stanowiące majątek prywatny, będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Reasumując należy uznać, że Wnioskodawczyni z tytułu transakcji zbycia trzech działek, stanowiących współwłasność małżeńską, które powstaną w wyniku podziału nieruchomości, nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem przy planowanej sprzedaży trzech działek Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku rejestracji jako podatnik podatku od towarów i usług, a przedmiotowa transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanej, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni. Natomiast, jeżeli mąż Wnioskodawczyni zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej, może złożyć odrębny wniosek przedstawiając odpowiedni dla niego stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe, zapytanie i własne stanowisko w sprawie oraz dokonać odrębnej opłaty.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo nadmienia się, iż w związku z okolicznością, że Wnioskodawczyni w dniu 30 września 2014 r. wniosła opłatę 200 zł, natomiast wydano interpretacje w zakresie jednego zdarzenia przyszłego, to kwota 160 zł na podstawie art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, będzie zwrócona na rachunek bankowy wskazany we wniosku ORD-IN, zgodnie z art. 14f § 2a ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.