IPTPP2/443-741/13-2/IR

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 listopada 2013 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP2/443-741/13-2/IR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania świadczonych przez Gminę usług dodatkowych za czynności opodatkowane podatkiem VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania świadczonych przez Gminę usług dodatkowych za czynności opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowania świadczonych usług dodatkowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe.

Gmina... (dalej: "Gmina", "Wnioskodawca") jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Gmina wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. W szczególności Gmina zaspokaja potrzeby własne wspólnoty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. 2013.594 j.t., dalej: "Ustawa o samorządzie"), tj. w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Działania Gminy dotyczące kwestii utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych opierają się na przepisach ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. 2012.391 j.t., dalej: "Ustawa śmieciowa"). Na ich podstawie Rada Gminy podjęła uchwały regulujące zasady gospodarowania odpadami na terenie Gminy. W rezultacie odbiór odpadów na terenie Gminy jest realizowany:

* powszechnie, w związku z uiszczaną przez właścicieli nieruchomości opłatą za gospodarowanie odpadami komunalnymi (dalej: "Usługi podstawowe") oraz

* uzupełniająco, w ramach tzw. usług dodatkowych (dalej: "Usługi dodatkowe"), świadczonych na rzecz zainteresowanych mieszkańców, którzy dobrowolnie dokonują zgłoszenia dodatkowych odpadów do wywozu (poprzez tzw. formularz zamówienia) i są z tego tytułu obciążani dodatkową opłatą, niezależną od podstawowej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W związku z powyższymi usługami Gmina nie zawiera z mieszkańcami umów cywilnoprawnych. Usługi świadczone są na podstawie uchwał Rady Gminy, w oparciu o składane przez mieszkańców deklaracje (Usługi podstawowe) oraz formularze zamówienia (Usługi dodatkowe).

Zgodnie z uchwałą Rady Gminy nr.... (w sprawie określenia rodzaju dodatkowych usług świadczonych przez Gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowywania tych odpadów oraz wysokości cen za te usługi), Usługi dodatkowe obejmują odbiór odpadów komunalnych:

* zmieszanych, czyli nieujętych w zbiórce selektywnej, w zakresie nieobjętym Usługą podstawową,

* podlegających biodegradacji,

* budowlanych, rozbiórkowych.

Należy dodać, że oprócz odbioru szczególnych kategorii odpadów (np. budowlanych), w Gminie Usługi dodatkowe polegają również na zwiększeniu częstotliwości opróżniania pojemników z odpadami komunalnymi zmieszanymi lub zwiększeniu pojemności opróżnianych pojemników z tymi odpadami. Decyzja o uznaniu wskazanych czynności za Usługi dodatkowe stanowi autonomiczną decyzję Gminy. Usługi podstawowe i Usługi dodatkowe w określonym zakresie mają więc ten sam charakter, tzn. polegają na wywozie odpadów (w tym udostępnianiu i opróżnianiu pojemników) oraz znajdują swoją podstawę prawną w przepisach Ustawy śmieciowej, przy czym Usługi podstawowe obejmują określony limit pojemności odpadów, po przekroczeniu którego odbiór tych samych odpadów (tekst jedn.: odpadów zmieszanych) staje się Usługą dodatkową.

Wpłaty mieszkańców z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w ramach świadczonych Usług podstawowych nie są ewidencjonowane dla potrzeb VAT, nie są dokumentowane fakturami VAT ani paragonami fiskalnymi, nie są też uwzględniane w składanych przez Gminę deklaracjach VAT-7. Gmina nie rozlicza podatku VAT z ich tytułu.

Kwoty wpłacane przez mieszkańców z tytułu świadczonych Usług dodatkowych są przez Gminę ewidencjonowane, a na życzenie usługobiorców Gmina gotowa jest wystawiać faktury VAT. Paragony fiskalne nie są wystawiane. Zaewidencjonowane kwoty wpłat za Usługi dodatkowe Gmina wykazuje w rejestrach sprzedaży VAT, uwzględnia je w składanych deklaracjach VAT-7 oraz rozlicza podatek VAT należny z ich tytułu ze stawką obniżoną 8%.

Faktycznego wywozu odpadów dokonuje przedsiębiorstwo wyłonione przez Gminę w drodze przetargu (dalej: "Spółka"). Na podstawie zawartej z Gminą umowy Spółka wystawia na Gminę faktury VAT za świadczenie usług wywozu odpadów. Gmina opłaca otrzymywane faktury w całości i nie odlicza wykazywanego na nich podatku VAT. Wystawiane przez Spółkę faktury pozwalają na precyzyjne i jednoznaczne przyporządkowanie świadczonych usług do czynności, w związku z którymi Gmina:

* pobiera opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi (tekst jedn.: do Usług podstawowych),

* pobiera opłatę za świadczenie Usług dodatkowych (tekst jedn.: do Usług dodatkowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy świadczone przez Gminę Usługi dodatkowe stanowią czynności opodatkowane VAT.

2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1 - czy ewentualnego obowiązku dokumentowania świadczenia Usług dodatkowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jeśli podmioty te nie zażądają wystawienia faktury, Gmina może dokonywać w dowolny, wybrany przez siebie sposób.

3. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1 - czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z wystawianych przez Spółkę faktur dokumentujących usługi, w związku z którymi Gmina pobiera od mieszkańców opłatę za świadczenie Usług dodatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Świadczone przez Gminę Usługi dodatkowe nie stanowią czynności opodatkowanych VAT.

2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, ewentualnego obowiązku dokumentowania świadczenia Usług dodatkowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych, jeśli podmioty te nie zażądają wystawienia faktury, Gmina może dokonywać w dowolny, wybrany przez siebie sposób.

3. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr I, Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z wystawianych przez Spółkę faktur dokumentujących usługi, w związku z którymi Gmina pobiera od mieszkańców opłatę za świadczenie Usług dodatkowych.

UZASADNIENIE stanowiska

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że wyłączenie danego podmiotu z kategorii podatników ma zastosowanie wówczas, gdy spełnione są łącznie trzy warunki:

a.

podmiot korzystający z wyłączenia jest organem władzy publicznej albo urzędem obsługującym taki organ,

b.

wykonywane czynności są związane z realizacją zadań nałożonych na podmiot przepisami prawa i do realizacji których został on powołany,

c.

wykonywane czynności nie są realizowane na podstawie zawartych przez podmiot umów cywilnoprawnych.

Odnosząc się do zagadnienia a), należy zaznaczyć, że takie pojęcia jak "organ władzy publicznej" czy "urzędy obsługujące te organy" nie zostały zdefiniowane w ustawie o VAT, Ustawodawca posługuje się pojęciem "władza publiczna" czy "organy władzy publicznej" w wielu aktach normatywnych, ale pojęcia te nie zostały zdefiniowane w żadnym z nich, w szczególności w żadnym akcie prawa podatkowego.

Do powyższego problemu odniósł się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 maja 2010 r., sygn. I FSK 852/09, w którym stwierdził, że "choć Konstytucja nie zawiera wprost definicji organu władzy publicznej, to jednak z jej treści da się wywieść, że jednostki samorządu terytorialnego takie władztwo sprawują." Zgodnie z art. 163 Konstytucji wskazano, że samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne niezastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, wprost dowodzi, że ustrojodawca powierzył samorządowi terytorialnemu wykonywanie zadań administracji publicznej niezastrzeżonych do kompetencji innych organów władzy państwowej. W działaniach tych organy samorządu mogą korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej.

W rezultacie, w świetle sformułowań zawartych w Konstytucji RP, w szczególności, w art. 16 ust. 2 i art. 163, samorząd terytorialny należy traktować jako organ władzy publicznej. W uchwale NSA w składzie pięciu sędziów z dnia 9 października z 2000 r., sygn. OPK 14/00, Sąd przyznał, że pozycja jednostek samorządu terytorialnego jest wyznaczona przez dwie kategorie prawne, a mianowicie przez kompetencję i osobowość prawną. Na podstawie określonych prawem kompetencji gmina realizuje władztwo administracyjne i działa jako organ administracji publicznej, a w postępowaniu administracyjnym zajmuje pozycję organu prowadzącego postępowanie.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że Gmina jest organem władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji pierwszą przesłankę Wnioskodawca uważa za spełnioną.

Odnosząc się do zagadnienia b), jak zostało wskazane już w opisie stanu faktycznego, Gmina wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. W szczególności Gmina zaspokaja potrzeby własne wspólnoty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3 Ustawy o samorządzie, tj. w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Działania Gminy dotyczące kwestii utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych opierają się na przepisach Ustawy śmieciowej. Zgodnie z art. 6c ust. 1 Ustawy śmieciowej Gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego świadczone przez Gminę Usługi dodatkowe bezsprzecznie stanowią formę zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. W konsekwencji działania Gminy w tym zakresie stanowią realizację zadania nałożonego na Gminę przepisami prawa, przez co drugą przesłankę Wnioskodawca uznaje za spełnioną. Nie bez znaczenia powinna również pozostawać okoliczność, że Usługi dodatkowe w istotnej części pokrywają się swoim zakresem (tekst jedn.: odbiór odpadów zmieszanych) z Usługami podstawowymi.

Odnosząc się do zagadnienia c), zdaniem Wnioskodawcy, należy wskazać, że świadczenie Usług dodatkowych ma miejsce w oparciu o przepisy obowiązującego prawa, w szczególności uchwałę Rady Gminy regulującą zasady tego świadczenia, a nie na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina nie zawiera z mieszkańcami umów na wywóz śmieci, zagospodarowanie odpadów itp. Zgodnie z art. 6m ust. 1 Ustawy śmieciowej "Właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych". Natomiast na podstawie art. 6n ust. 1 pkt 1 Ustawy śmieciowej "Rada gminy, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego obliczenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ułatwienia składania deklaracji, określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego wzór deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi składanej przez właścicieli nieruchomości, obejmujący objaśnienia dotyczące sposobu jej wypełnienia oraz pouczenie, że deklaracja stanowi podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego; uchwała zawiera także informację o terminach i miejscu składania deklaracji." Ponadto na mocy art. 6r. ust. 3 Ustawy śmieciowej: "Rada gminy określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, szczegółowy sposób i zakres świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, w zamian za uiszczoną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w szczególności ilość odpadów komunalnych odbieranych od właściciela nieruchomości, częstotliwość odbierania odpadów komunalnych od właściciela nieruchomości i sposób świadczenia usług przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych."

W ocenie Wnioskodawcy, z powyższych przepisów wynika, że pomimo świadczenia przez Gminę usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów w zamian za uiszczoną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi (czyli Usług podstawowych) nie dochodzi do zawarcia umowy cywilnoprawnej. Zgłoszenia do objęcia gminnym systemem gospodarowania odpadami dokonuje bowiem właściciel nieruchomości poprzez jednostronną deklarację, w której określa wysokość wnoszonej przez siebie opłaty. Forma deklaracji i zasady jej składania wynikają natomiast wprost z przepisów - Ustawy śmieciowej oraz uchwały Rady Gminy.

W sposób analogiczny do powyższego ustawodawca uregulował kwestię świadczenia Usług dodatkowych. Ust. 4 powołanego art. 6r. Ustawy śmieciowej stanowi, że "Rada gminy może określić, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, rodzaje dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz wysokość cen za te usługi." Jak zostało wskazane w przedmiotowym stanie faktycznym, mieszkańcy dokonują zgłoszenia w związku z Usługami dodatkowymi na tzw. formularzu zgłoszenia. Wzór formularza zgłoszenia oraz zasady jego składania określa uchwała Rady Gminy.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, tak samo jak w przypadku Usług podstawowych, również w odniesieniu do Usług dodatkowych nie dochodzi do zawarcia umowy cywilnoprawnej. Kwestie dotyczące formularza zgłoszenia oraz świadczenia Usług dodatkowych w sposób analogiczny wynikają bowiem wprost z przepisów - Ustawy śmieciowej oraz uchwały Rady Gminy. W konsekwencji trzecią - ostatnią przesłankę Wnioskodawca uważa za spełnioną.

W związku z powyższym Gmina stoi na stanowisku, że w przedmiotowym stanie faktycznym na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie należy jej uważać za podatnika VAT.

Jednocześnie art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. 05.8.60 j.t., dalej: "Ordynacja") stanowi, że "Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu." A contrario Gmina, jako podmiot niebędący podatnikiem w przedmiotowym stanie faktycznym, nie będzie podlegać obowiązkowi podatkowemu. Zgodnie z art. 4 Ordynacji "Obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach."

W ocenie Zainteresowanego, w odniesieniu do Ustawy o VAT należy przyjąć, że tym zdarzeniem jest czynność podlegająca opodatkowaniu VAT. Skoro więc Gmina nie będzie podlegać obowiązkowi podatkowemu, trzeba uznać, że wykonywane przez nią czynności nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadczone przez Gminę Usługi dodatkowe nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Ad. 2

Podstawową zasadę dotyczącą dokumentowania transakcji opodatkowanych VAT wyznacza art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym "Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16." Konstrukcja powołanego przepisu wskazuje, że od obowiązku wystawiania faktury ustawodawca przewidział szereg wyjątków. W przedmiotowym stanie faktycznym, w ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie znajdzie więc art. 106 ust. 4, na mocy którego "Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury." Ponieważ Wnioskodawca świadczy Usługi dodatkowe na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, to jeśli nie zażądają oni wystawienia faktury, Gmina nie jest zobowiązana do jej wystawienia na mocy powołanego przepisu.

Kolejną regulację dotyczącą dokumentowania transakcji opodatkowanych VAT stanowi art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT. Na jego mocy "Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących." Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, należy zwrócić uwagę na art. 111 ust. 8 Ustawy o VAT, zgodnie z którym "Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa." Na podstawie powołanej delegacji zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (dalej: "Rozporządzenie o kasach"). Zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia o kasach, zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania podlegają m.in.:

1. Usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu;

2. Usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu;

3. Usługi związane ze zbieraniem odpadów niebezpiecznych;

13 Usługi związane z rekultywacją i pozostałe usługi związane z gospodarką odpadami.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, zgodnie z uchwałą Rady Gminy, Usługi dodatkowe obejmują odbiór odpadów komunalnych:

* zmieszanych, czyli nieujętych w zbiórce selektywnej,

* podlegających biodegradacji,

* budowlanych, rozbiórkowych.

W świetle powyższego wszystkie Usługi dodatkowe mieszczą się w zakresie usług, dla których powołane przepisy Rozporządzenia o kasach przewidują zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, Gmina nie ma obowiązku wystawiania paragonów fiskalnych celem dokumentowania świadczenia Usług dodatkowych.

W związku z faktem, że jak zostało wskazane powyżej, z tytułu świadczenia Usług dodatkowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej:

* Gmina nie ma obowiązku wystawiania faktur, jeśli usługobiorcy tego nie zażądają,

* Gmina nie ma obowiązku wystawiania paragonów fiskalnych,

* nie istnieją przepisy, na podstawie których Gmina byłaby zobowiązana do stosowania jakiejkolwiek innej, szczególnej formy dokumentowania świadczenia Usług dodatkowych

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wskazanego dokumentowania może dokonywać w dowolny, wybrany przez siebie sposób.

Ad 3.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, że prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

* nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz

* nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Jak wynika ze stanowiska tut. Organu ws. pytania nr 1:

i. w ramach świadczonych przez Gminę Usług dodatkowych, powinna być ona uznawana za podatnika VAT oraz

ii. świadczone przez Gminę Usługi dodatkowe stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie, w ocenie Gminy, ani ustawa o VAT, ani też wydane na jej podstawie rozporządzenie, nie przewidują zwolnienia z VAT dla przedstawionych usług.

Konsekwentnie, zdaniem Gminy, wskazane powyżej przesłanki są w analizowanym przypadku spełnione. Tym samym, stosownie do przytoczonego powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od ponoszonych przez nią wydatków związanych ze świadczeniem Usług dodatkowych.

Wnioskodawca podkreślił, że w jego opinii za bezsporny należy uznać fakt, że ponoszenie kosztów związanych ze świadczeniem Usług dodatkowych jest konieczne. Gmina świadczy bowiem Usługi dodatkowe nie samodzielnie, lecz za pośrednictwem Spółki. Obowiązek taki wynika z art. 6f ust. 1 Ustawy śmieciowej, zgodnie z którym "Wójt, burmistrz lub prezydent miasta zawiera z przedsiębiorcą odbierającym odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, wybranym w drodze przetargu, o którym mowa w art. 6d ust. 1, umowę na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości." Świadczenie Usług dodatkowych bez ponoszenia przedmiotowych kosztów byłoby więc niezgodne z obowiązującym prawem.

W ocenie Gminy stanowisko odmienne od przedstawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina przytacza orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, że "prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny".

Zdaniem Gminy, nie powinna być ona traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów/ usług niezbędnych w celu realizacji tej sprzedaży. Skoro bowiem Gmina jako czynny podatnik VAT zobowiązana jest uiszczać VAT należny z tytułu świadczonych Usług dodatkowych, powinna ona mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość ich świadczenia.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z wystawianych przez Spółkę faktur dokumentujących usługi, w związku z którymi Gmina pobiera od mieszkańców opłatę za świadczenie Usług dodatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stany faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważy, iż generalnie - poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo - przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

* dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,

* odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Istota problemu sprowadza się zatem do ustalenia, czy Wnioskodawca pobierając opłatę za gospodarowanie odpadami, spełnia wskazaną w art. 15 ust. 6 ustawy przesłankę, tj. czy jest organem władzy publicznej.

Na wstępie należy zaznaczyć, że takie pojęcia jak "organ władzy publicznej" czy "urzędy obsługujące te organy" nie zostały zdefiniowane w ustawie o VAT. Choć w wielu aktach normatywnych ustawodawca posługuje się pojęciem "władza publiczna" czy "organy władzy publicznej", to jednocześnie nigdzie nie definiuje tych pojęć.

Kwestię tę rozważał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 maja 2010 r., w sprawie o sygn. I FSK 852/09, w którym stwierdził, iż "choć Konstytucja nie zawiera wprost definicji organu władzy publicznej, to jednak z jej treści da się wywieść, że jednostki samorządu terytorialnego takie władztwo sprawują. W art. 16 ust. 2 Konstytucji ustrojodawca wskazał bowiem, że "Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność". Z kolei w art. 163 Konstytucji wskazano, że samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne niezastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Powyższe wprost dowodzi, że ustrojodawca powierzył samorządowi terytorialnemu wykonywanie zadań administracji publicznej niezastrzeżonych do kompetencji innych organów władzy państwowej. W działaniach tych organy samorządu mogą korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej".

A zatem, w świetle sformułowań zawartych w Konstytucji RP, w szczególności, w art. 16 ust. 2 i art. 163, samorząd terytorialny należy traktować jako organ władzy publicznej. W uchwale NSA w składzie pięciu sędziów NSA z dnia 9 października z 2000 r., sygn. akt OPK 14/00, Sąd stwierdził, iż pozycja jednostek samorządu terytorialnego jest wyznaczona przez dwie kategorie prawne, a mianowicie przez kompetencję i osobowość prawną. Na podstawie określonych prawem kompetencji gmina realizuje władztwo administracyjne i działa jako organ administracji publicznej, a w postępowaniu administracyjnym zajmuje pozycję organu prowadzącego postępowanie.

Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy należy więc zauważyć, że celem tej regulacji jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilno-prawnych.

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina (Wnioskodawca) będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. W szczególności zaspokaja potrzeby własne wspólnoty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, (dalej: "Ustawa o samorządzie") tj. w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Działania Gminy dotyczące kwestii utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych opierają się na przepisach ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (dalej "Ustawa śmieciowa"). Na ich podstawie Rada Gminy podjęła uchwały regulujące zasady gospodarowania odpadami na terenie Gminy. W rezultacie odbiór odpadów na terenie Gminy jest realizowany:

* powszechnie, w związku z uiszczaną przez właścicieli nieruchomości opłatą za gospodarowanie odpadami komunalnymi (dalej: "Usługi podstawowe") oraz

* uzupełniająco, w ramach tzw. usług dodatkowych (dalej: "Usługi dodatkowe"), świadczonych na rzecz zainteresowanych mieszkańców, którzy dobrowolnie dokonują zgłoszenia dodatkowych odpadów do wywozu (poprzez tzw. formularz zamówienia) i są z tego tytułu obciążani dodatkową opłatą, niezależną od podstawowej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W związku z powyższymi usługami Gmina nie zawiera z mieszkańcami umów cywilnoprawnych. Usługi świadczone są na podstawie uchwał Rady Gminy, w oparciu o składane przez mieszkańców deklaracje (Usługi podstawowe) oraz formularze zamówienia (Usługi dodatkowe). Zgodnie z uchwałą Rady Gminy nr..... (w sprawie określenia rodzaju dodatkowych usług świadczonych przez Gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowywania tych odpadów oraz wysokości cen za te usługi), Usługi dodatkowe obejmują odbiór odpadów komunalnych:

* zmieszanych, czyli nieujętych w zbiórce selektywnej, w zakresie nieobjętym Usługą podstawową,

* podlegających biodegradacji,

* budowlanych, rozbiórkowych.

Oprócz odbioru szczególnych kategorii odpadów (np. budowlanych), w Gminie Usługi dodatkowe polegają również na zwiększeniu częstotliwości opróżniania pojemników z odpadami komunalnymi zmieszanymi lub zwiększeniu pojemności opróżnianych pojemników z tymi odpadami. Decyzja o uznaniu wskazanych czynności za Usługi dodatkowe stanowi autonomiczną decyzję Gminy. Usługi podstawowe i Usługi dodatkowe w określonym zakresie mają więc ten sam charakter, tzn. polegają na wywozie odpadów (w tym udostępnianiu i opróżnianiu pojemników) oraz znajdują swoją podstawę prawną w przepisach Ustawy śmieciowej, przy czym Usługi podstawowe obejmują określony limit pojemności odpadów, po przekroczeniu którego odbiór tych samych odpadów (tekst jedn.: odpadów zmieszanych) staje się Usługą dodatkową.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wskazać należy, iż w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ww. ustawy).

W ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2012 r. poz. 391, z późn. zm.) w rozdziale 3a - "Gospodarowanie odpadami komunalnymi przez gminę" wskazano, iż gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy (art. 6c ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 6c ust. 2 o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.

W myśl art. 6h tej ustawy właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Na mocy art. 6d ust. 1 ww. ustawy wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany zorganizować przetarg na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, o których mowa w art. 6c, albo przetarg na odbieranie i zagospodarowanie tych odpadów.

Z art. 6j ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach wynika, że w przypadku nieruchomości, o której mowa w art. 6c ust. 1, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi iloczyn:

1.

liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość, lub

2.

ilości zużytej wody z danej nieruchomości, lub

3.

powierzchni lokalu mieszkalnego

- oraz stawki opłaty ustalonej na podstawie art. 6k ust. 1.

Stosownie do art. 6j ust. 2 ww. ustawy, w przypadku nieruchomości, o której mowa w art. 6c ust. 1, rada gminy może uchwalić jedną stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego.

W przypadku nieruchomości, o której mowa w art. 6c ust. 2, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi iloczyn liczby pojemników z odpadami komunalnymi powstałymi na danej nieruchomości oraz stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o której mowa w art. 6k ust. 1 pkt 2 (art. 6j ust. 3 cyt. ustawy).

Rada gminy, zgodnie z art. 6k ust. 1 ww. ustawy, w drodze uchwały:

1.

dokona wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi spośród metod określonych w art. 6j ust. 1 i 2 oraz ustali stawkę takiej opłaty; dopuszcza się stosowanie więcej niż jednej metody ustalenia opłat na obszarze gminy;

2.

ustali stawkę opłaty za pojemnik o określonej pojemności.

W myśl art. 6I ww. ustawy rada gminy określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, termin, częstotliwość i tryb uiszczania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę warunki miejscowe.

Zgodnie z art. 6m ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych.

W przypadku zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi lub określonej w deklaracji ilości odpadów komunalnych powstających na danej nieruchomości właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć nową deklarację w terminie 14 dni od dnia nastąpienia zmiany. Opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zmienionej wysokości uiszcza się za miesiąc, w którym nastąpiła zmiana (art. 6m ust. 2 ustawy).

Z art. 6o powołanej ustawy wynika, że w razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę uzasadnione szacunki, w tym średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze.

Natomiast jak wynika z art. 6p ustawy, w razie stwierdzenia, że właściciel nieruchomości nie uiścił opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uiścił ją w wysokości niższej od należnej, wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość zaległości z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Zauważyć należy także, że zgodnie z art. 6q cyt. ustawy w sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta.

Mocą art. 6r. ust. 1 cyt. ustawy opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi dochód gminy.

Jak wynika z art. 6r. ust. 2 ww. ustawy z pobranych opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina pokrywa koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, które obejmują koszty:

1.

odbierania, transportu, zbierania, odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych;

2.

tworzenia i utrzymania punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych;

3.

obsługi administracyjnej tego systemu.

Rada gminy określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, szczegółowy sposób i zakres świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, w zamian za uiszczoną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w szczególności ilość odpadów komunalnych odbieranych od właściciela nieruchomości, częstotliwość odbierania odpadów komunalnych od właściciela nieruchomości i sposób świadczenia usług przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych (art. 6r. ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 6r. ust. 4 ww. ustawy, Rada gminy może określić, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, rodzaje dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz wysokość cen za te usługi.

Odnosząc się zatem do opodatkowania usług dodatkowych polegających na odbiorze odpadów komunalnych zmieszanych, czyli nieujętych w zbiórce selektywnej, podlegających biodegradacji, budowlanych, rozbiórkowych jak również na zwiększeniu częstotliwości opróżniania pojemników z odpadami komunalnymi zmieszanymi lub zwiększeniu pojemności opróżnianych pojemników z tymi odpadami stwierdzić należy, iż na mocy powołanych przepisów Gmina jest zobowiązana do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów. W tym celu wyłoni w drodze przetargu przedsiębiorcę odbierającego odpady komunalne oraz określi wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Wobec powyższego, w świetle regulacji ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, wskazać należy, że ustalając stawkę opłaty za świadczenie usług dodatkowych i pobierając ją od właścicieli nieruchomości, Gmina występować będzie w pozycji nadrzędnej w stosunku do podmiotów uczestniczących w danej czynności (właścicieli nieruchomości), wykonując zadania z zakresu władzy publicznej określone w przepisach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - art. 7 ust. 1 pkt 3, z którego wynika, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Z powyższego wynika, że Gmina, z tytułu realizacji usług dodatkowych, jako zadania własnego, wyłączona będzie z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do usług świadczonych przez Gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowywania tych odpadów, które Gmina traktuje jako usługę dodatkową.

Zatem przedmiotowe czynności, za które Gmina będzie pobierała opłaty, o których mowa w art. 6h oraz art. 6r. ust. 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, nie będą stanowiły czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1, należało uznać je za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że w związku z udzieleniem przeczącej odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1, odpowiedź na pytania nr 2 i 3, które zostały postawione pod warunkiem twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl