IPTPP2/443-728/11-4/IR - Zastosowanie stawki VAT 0% przy dostawie towarów na rzecz kontrahenta z Włoch oraz określenie sposobu weryfikowania numeru VAT-UE kontrahenta.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2011 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 28 października 2011 r. i do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 31 października 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2012 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 18 stycznia 2012 r. i do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 23 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% przy dostawie towarów na rzecz kontrahenta z Włoch oraz zasad weryfikowania numeru VAT-UE kontrahenta - jest prawidłowe.

W dniu 28 października 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% przy dostawie towarów na rzecz kontrahenta z Włoch oraz zasad weryfikowania numeru VAT-UE kontrahenta.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 stycznia 2012 r. poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, przedstawienie własnego stanowiska oraz opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE. Prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży przędzy oraz sprzedaży kamienia naturalnego. W dniach 22, 25, 29 i 30 sierpnia 2011 r. oraz 1, 2, 5, 6, 7, 12, 13, 21, 27 września 2011 r. Spółka dokonała dostawy towarów (przędzy oraz 1 wózek widłowy) na rzecz swojego kontrahenta z siedzibą we Włoszech. Dostawy zostały udokumentowane fakturami VAT ze stawką 0%. Na fakturach sprzedaży umieszczono numery NIP dostawcy i nabywcy jako uprawnionych do dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka kilkakrotnie zwracała się z wnioskami do Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Wymiany Informacji Podatkowych w Koninie o weryfikację podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Z uzyskanych zaświadczeń wynika, że numer kontrahenta w systemie VIES zyskał status"aktywny" z dniem 21 września 2011 r. Z powodu braku ważności numeru NIP odbiorcy w systemie VIES, Spółka opodatkowała dostawy dokonane przed dniem 21 września 2011 r. stawką podatku 23%.

W piśmie z dnia 16 stycznia 2012 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż w momencie dokonywania dostawy na rzecz włoskiego kontrahenta posiadał dokument potwierdzający, że nabywca towarów posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Pierwszy uzyskany dokument nosi datę 19 sierpnia 2011 r. i jest zatytułowany "Informacje ogólne na temat podmiotów innych niż osoby fizyczne". Zawiera on szczegółowe informacje na temat kontrahenta włoskiego tj. m.in. firmę, formę prawną, siedzibę, datę rozpoczęcia działalności, przedmiot działalności, organ rejestrowy, zasady reprezentacji oraz numer VAT UE (kod podatkowy). Drugi uzyskany dokument nosi datę 23 sierpnia 2011 r. i jest zatytułowany "Informacje ogólne na temat podmiotów innych niż osoby fizyczne". Zawiera on te same informacje, które zawiera dokument poprzedni. Trzeci uzyskany dokument nosi datę 11 października 2011 r. i jest zatytułowany "Zarządzanie wnioskami podmiotów wewnątrzwspólnotowych" i zawiera informacje na temat firmy, formy prawnej, daty rozpoczęcia działalności oraz numeru NIP (kodu podatkowego) nabywcy towarów.

Wszystkie powyżej wskazane dokumenty wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka włoskiego zostały załączone do wniosku.

Z informacji uzyskanych przez Wnioskodawcę wynika, że nabywca został uwidoczniony w systemie VIES w dniu 21 września 2011 r. jako numer aktywny VAT (dane identyfikacyjne zgodne).

Wnioskodawca wskazał również, iż przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca posiadał dokumenty potwierdzające, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dostarczone do nabywcy na terytorium Włoch.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z kolei art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Pierwszy z warunków określonych w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT dotyczy dokonania dostawy na rzecz podatnika posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Artykuł 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, nie wskazuje w jaki sposób należy uzyskać potwierdzenie faktu, iż nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji nadany przez państwo członkowskie.

W ocenie Wnioskodawcy jedynym dostępnym sposobem sprawdzenia ważności numeru identyfikacyjnego kontrahenta jest System Wymiany Informacji o VAT-VIES. System VIES jest systemem informatycznym, umożliwiającym państwom członkowskim Unii Europejskiej wymiany informacji o dokonanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych. Zapewnia on dostęp do bazy danych numerów identyfikacyjnych podatników VAT, stosowanych w transakcjach wewnątrzwspólnotowych.

Od stycznia 2004 r. podstawą prawną funkcjonowania tego systemu jest Rozporządzenie Rady (WE) numer 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie wspólnej administracji w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92.

Zgodnie z powołanym Rozporządzeniem Rady w każdym państwie członkowskim musiało zostać wyznaczone Centralne Biuro Łącznikowe (CLO) upoważnione do współpracy z innymi państwami członkowskimi i odpowiedzialne za system VIES.

W Polsce z dniem 1 grudnia 2008 r. wyznaczono Izbę Skarbową w Poznaniu, jako jednostkę organizacyjną, w której funkcjonuje Biuro Wymiany Informacji o podatku VAT. System VIES jest jedynie pewną międzynarodową bazą danych służącą przedsiębiorcom do weryfikacji kontrahentów.

Po pierwsze - informacje tam wprowadzone muszą być uprzednio pozyskane z właściwych organów czy urzędów państw członkowskich, w których zostały utworzone.

Po drugie - ze względu na to, że informacje w systemie są gromadzone i wprowadzane do bazy danych przez administracje krajowe, może więc powstać sytuacja, w której dane zostaną wprowadzone do systemu z pewnym opóźnieniem w stosunku do daty wprowadzania tych danych w systemie krajowym.

Kontrahent Wnioskodawcy przesłał dokumenty, z których wynika, że rozpoczął działalność 20 czerwca 2011 r., data zmiany dotycząca rejestracji jako podatnika podatku VAT UE dla celów zakupów wewnątrzwspólnotowych to 8 sierpnia 2011 r.

Nadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał art. 13 ust. 2 pkt 1 jak i art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazujący w ocenie Zainteresowanego, że warunkiem zaistnienia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i powstania prawa do zastosowania stawki 0% podatku VAT jest m.in. fakt posiadania przez nabywcę towarów statusu podatnika od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju tj. legitymowanie się właściwym i ważnym numerem identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadanym przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierającym dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

W ocenie Wnioskodawcy żaden z powołanych powyżej przepisów nie wskazuje ani źródła, z którego dostawca ma uzyskać ww. dane nabywcy towarów ani też rodzaju dokumentów, które miałyby potwierdzać niezbędne do transakcji dane, stwierdzając jedynie, że właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych ma być nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy dostawca jest zobowiązany dokonać ze swojej strony, na moment dokonywania dostawy, staranności, której efektem będzie uzyskanie informacji, czy zgodnie z prawem kraju siedziby nabywcy towarów, nabywca ten został skutecznie zarejestrowany jako podatnik czynny VAT i uzyskać kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Uzyskanie informacji z systemu VIES jest jednym tylko ze sposobów otrzymania przez nabywcy powyższych informacji. O ile bowiem zdaniem Wnioskodawcy system VIES jest międzynarodową bazą danych służącą przedsiębiorcom do weryfikacji kontrahentów, to zawsze informacje tam wprowadzane muszą być uprzednio pozyskane z właściwych organów czy urzędów państw członkowskich, w których zostały utworzone i w konsekwencji ze względu na to, może powstać sytuacja, w której z winy pracownika administracji krajowej dane zostaną wprowadzone do systemu z pewnym opóźnieniem w stosunku do daty wprowadzenia tychże danych w systemie krajowym. Tak stało się w stanie faktycznym objętym wnioskiem.

W ocenie Wnioskodawcy dokonał on ze swojej strony aktów staranności i upewnił się przed dokonaniem pierwszej dostawy, że nabywca towarów posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla niego. Zatem zdaniem Wnioskodawcy miał prawo do wykazania transakcji dokonanych z kontrahentem włoskim jako wewnątrzwspólnotowej dostawy ze stawką VAT 0%, pomimo braku potwierdzenia tego faktu w systemie VIES, bowiem wymogu takiego nie statuują przepisy regulujące zasady zastosowania stawki 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy o istnieniu i ważności numeru VAT UE świadczy fakt jego rejestracji i potwierdzenie wydane przez właściwy dla nabywcy urząd w kraju jego siedziby, a nie zaś jego ujawnienie w systemie VIES. Zawsze ujawnienie w systemie VIES jest czynnością wtórną (następczą) w stosunku do faktu rejestracji podatnika, bowiem to władze kraju siedziby podatnika dokonują jego rejestracji i nadają mu numer VAT UE.

Według wiedzy Wnioskodawcy nie istnieje jednocześnie żadna procedura międzynarodowa, w ramach której polski podatnik miałby możliwość sprawdzenia faktu zarejestrowania swojego kontrahenta w urzędzie podatkowym (skarbowym) dowolnego kraju UE. Jedyna możliwość to bezpośredni kontakt z właściwym urzędem podatkowym i następnie uzyskanie stosownego dokumentu w języku kraju wydania, co zostało uczynione przez Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

godnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W świetle art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

Zgodnie z art. 42 ust. 14 ustawy przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Pierwszy z warunków uprawniających podatnika do zastosowania stawki podatku 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, określonych w powołanym wyżej art. 42 ust. 1 ustawy, dotyczy dokonania dostawy na rzecz podatnika posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Artykuł 42 ust. 1 pkt 1 ustawy nie wskazuje w jaki sposób należy uzyskać potwierdzenie faktu, iż nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji nadany przez państwo członkowskie. Bazę numerów zawiera system VIES.

System VIES jest systemem informatycznym, umożliwiającym państwom członkowskim Unii Europejskiej wymianę informacji o dokonywanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych. Zapewnia on również dostęp do bazy danych numerów identyfikacyjnych podatników VAT, stosowanych w transakcjach wewnątrzwspólnotowych.

Od 1 stycznia 2004 r. podstawą prawną funkcjonowania tego systemu jest Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92 (Dz. Urz. UE L Nr 264, str. 1 z późn. zm.).

Na mocy art. 3 ust. 2 ww. Rozporządzenia Rady (WE) nr 1798/2003 (obowiązującego do dnia 31 grudnia 2011 r.), każde państwo członkowskie wyznacza jedno centralne biuro łącznikowe upoważnione do współpracy administracyjnej z innymi państwami członkowskimi. W Polsce powołano z dniem 1 stycznia 2004 r. Biuro Wymiany Informacji o VAT Ministerstwa Finansów wraz z Ośrodkiem Zamiejscowym w Koninie. Jednocześnie należy zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. przepisem § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT (Dz. U. Nr 211, poz. 1330), wyznaczono Izbę Skarbową w Poznaniu, jako jednostkę organizacyjną, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 7 ustawy.

Zgodnie z art. 97 ust. 17-19 ustawy, na wniosek zainteresowanego biuro wymiany informacji o podatku od towarów i usług lub naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zidentyfikowanie bądź nie potwierdza zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Wniosek o identyfikację składa się na piśmie, faksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną. W takiej też formie udzielana jest odpowiedź.

Ponadto Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej odsyła zainteresowanych do systemu wymiany informacji VIES, stwierdzając: Na stronie internetowej Komisji Europejskiej (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies) możliwe jest dokonanie potwierdzenia numerów identyfikacyjnych VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Europejskiej.

Z informacji zawartych w przedstawionym stanie faktycznym wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE. Prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży przędzy oraz sprzedaży kamienia naturalnego. W dniach 22, 25, 29 i 30 sierpnia 2011 r. oraz 1, 2, 5, 6, 7, 12, 13, 21, 27 września 2011 r. dokonał dostawy towarów na rzecz swojego kontrahenta z siedzibą we Włoszech. Dostawy zostały udokumentowane fakturami VAT ze stawką 0%. Na fakturach sprzedaży umieszczono numery NIP dostawcy i nabywcy jako uprawnionych do dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawca wskazał, iż w momencie dokonywania dostawy na rzecz włoskiego kontrahenta posiadał dokument potwierdzający, że nabywca towarów posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Pierwszy uzyskany dokument nosi datę 19 sierpnia 2011 r. i jest zatytułowany "Informacje ogólne na temat podmiotów innych niż osoby fizyczne". Zawiera on szczegółowe informacje na temat kontrahenta włoskiego tj. m.in. firmę, formę prawną, siedzibę, datę rozpoczęcia działalności, przedmiot działalności, organ rejestrowy, zasady reprezentacji oraz numer VAT UE (kod podatkowy). Drugi uzyskany dokument nosi datę 23 sierpnia 2011 r. i jest zatytułowany "Informacje ogólne na temat podmiotów innych niż osoby fizyczne". Zawiera on te same informacje, które zawiera dokument poprzedni. Trzeci uzyskany dokument nosi datę 11 października 2011 r. i jest zatytułowany "Zarządzanie wnioskami podmiotów wewnątrzwspólnotowych" i zawiera informacje na temat firmy, formy prawnej, daty rozpoczęcia działalności oraz numeru NIP (kodu podatkowego) nabywcy towarów. Wnioskodawca wskazał również, iż przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca posiadał dokumenty potwierdzające, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dostarczone do nabywcy na terytorium Włoch. Wnioskodawca zwracał się również z wnioskami do Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Wymiany Informacji Podatkowych w Koninie o weryfikację podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Z uzyskanych zaświadczeń wynika, że numer kontrahenta w systemie VIES zyskał status"aktywny" z dniem 21 września 2011 r. Z powodu braku ważności numeru NIP odbiorcy w systemie VIES, Zainteresowany opodatkował dostawy dokonane przed dniem 21 września 2011 r. stawką podatku 23%.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że wystarczającym i wiarygodnym sposobem potwierdzenia, że nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy jest posiadanie przez podatnika wydruku ze strony internetowej wskazanej powyżej, potwierdzającego aktualność numeru lub posiadanie potwierdzenia aktualności tego numeru otrzymane z Biura Wymiany Informacji o podatku VAT bądź od właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Obowiązujące w Polsce przepisy nie wskazują innego poza wyżej opisanym systemem sposobu weryfikacji - sprawdzenia faktu zarejestrowania kontrahenta dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Jednakże w sytuacji gdy w momencie dokonywania dostawy na rzecz włoskiego kontrahenta Wnioskodawca posiada inny niż ww. dokument potwierdzający, że nabywca towarów posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy to stanowi on podstawę do spełnienia warunku, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ważność numeru VAT-UE kontrahenta może zatem zostać zweryfikowana przy zastosowaniu ww. systemu jak również na podstawie innych dokumentów świadczących o zarejestrowaniu nabywcy do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Stwierdzić należy, że to na dostawcy ciąży obowiązek posiadania niezbędnych dokumentów w celu udowodnienia spełnienia warunku, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Mając zatem na uwadze powyższe, skoro jak wskazał Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie dokonał dostawy towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy na rzecz kontrahenta włoskiego, który posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla tego kontrahenta, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał numer kontrahenta oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów, jak również Zainteresowany posiada dokumenty, które jednoznacznie potwierdzają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego i dostarczenie towaru nabywcy wówczas ma prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla transakcji zawartych z tym kontrahentem.

Wskazać również należy, iż udzielenie odpowiedzi na pytanie dotyczące istnienia procedury, w ramach której polski podatnik może sprawdzić fakt zarejestrowania swojego kontrahenta w urzędzie skarbowym dowolnego kraju Unii Europejskiej wiąże się swym zakresem z analizą i interpretacją przepisów obowiązujących w danym kraju Unii Europejskiej do czego tut. Organ nie jest uprawniony.

Zaznacza się, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ w związku z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o stan faktyczny w nim przedstawiony.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.