IPTPP2/443-72/12-4/AW - Sposób wystawiania faktur w transporcie międzynarodowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2012 r. (data wpływu 20 stycznia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2012 r. (data wpływu 16 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* przeliczania ustalonej przez strony transakcji wartości usługi transportu w euro na walutę polską w wystawianych fakturach-jest nieprawidłowe,

* wystawienia faktury na rzecz kontrahenta polskiego w złotych polskich - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2012 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury na rzecz kontrahenta polskiego w złotych polskich i prawidłowości przeliczania ustalonej przez strony transakcji wartości usługi transportu w euro na walutę polską w wystawianych fakturach oraz rozliczenia refakturowanych usług pilotażu wspomagających transport towarów.

Pismem z dnia 12 kwietnia 2012 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie stanu faktycznego i stanowisko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy usługi transportu drogowego w ruchu międzynarodowym, na podstawie zawieranych zleceń/umów transportowych. W przypadku zleceń otrzymywanych od kontrahentów polskich wysokość wynagrodzenia za fracht określona jest w walucie euro, ze wskazaniem przeliczenia na polskie złote, po kursie średnim NBP z określonego dnia (najczęściej jest to dzień załadunku lub rozładunku).

Wnioskodawca refakturuje zakup usług pilotażowych, najczęściej pilotaż policyjny na Zleceniodawcę, zarówno na kontrahentów zagranicznych, jak również krajowych, na podstawie otrzymanych rachunków. Rachunki wystawione są nawet po 5 miesiącach od daty wykonania usługi, głównie przez kontrahentów zagranicznych.

W piśmie z dnia 12 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postępuje właściwie wystawiając faktury w złotówkach, zgodnie z warunkami zapisów w umowach, czy powinien w każdym przypadku stosować się do zapisów art. 31a, przeliczając wartość wynagrodzenia według kursu średniego NBP ogłoszonego na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy (uzupełniony w piśmie z dnia 12 kwietnia 2012 r.), umowy/zlecenia zawierane są na podstawie art. 358 § 1 Kodeksu cywilnego, zawierają klauzulę walutową w celu zabezpieczenia się przed zmianą wartości pieniądza, zgodnie z zasadą nominalizmu. To klauzula, która dodawana jest do umów w celu zabezpieczenia się przed ryzykiem walutowym. Klauzula walutowa w kontrakcie określa miernik wartości świadczenia pieniężnego, na jaki opiewa kontrakt, który wyrażony jest w określonej umową walucie obcej. Zazwyczaj klauzula walutowa stwierdza, że płatność za świadczenie dokonana zostanie jako wartość w złotych wyrażona w walucie obcej, według jej średniego kursu, który określa Narodowy Bank Polski na dany dzień. Klauzula walutowa dodawana jest zazwyczaj do kontraktów eksportowych, w których wartość płatności wyrażona jest w walucie kraju importującego i zmienia się w zależności od kursu waluty tego kontrahenta. Zawieranie umów ze wspomnianą klauzulą walutową jest dopuszczalne przez przepisy Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz Kodeksu cywilnego. Firma przyjmując zlecenie transportowe akceptuje warunki realizacji usługi określone w umowie (tj. wykonanie przewozu na określonej trasie, w określonym terminie, za określonym wynagrodzeniem).

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli strony transakcji ustalają kwestie płatności oraz przeliczenia walut w umowie, zastosowanie mają postanowienia tej umowy, zgodnie z art. 358 § 1 Kodeksu cywilnego, które mają pierwszeństwo. Zgodnie z art. 358 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli przedmiotem zobowiązania jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia w walucie obcej.

Powyższy zapis ustawowy oznacza, iż:

* jeżeli określono w umowie wartość świadczenia w walucie obcej, a nie uzgodniono kwestii co do waluty, w jakiej zapłata powinna nastąpić, wówczas dłużnik może dokonać zapłaty w walucie krajowej;

* jeżeli określono w umowie wartość świadczenia w walucie obcej i ponadto uzgodniono, że zapłata także nastąpi w walucie obcej, wówczas dłużnik obowiązany jest dokonać zapłaty w walucie obcej.

W uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej Kodeks cywilny art. 358 stwierdzono:

Konsekwencją wprowadzenia reguły umożliwiającej przeliczanie świadczeń w walutach obcych na złote powinno być określenie sposobu tego przeliczania (wskazanie kursu waluty) w razie braku odpowiedniego postanowienia w umowie. Dopuszczalne są tu dwie możliwości - odesłanie do zwyczaju (jak w art. 41 ust. 2 Prawa wekslowego) lub ustanowienie metody przeliczania w ustawie.

Umowy/zlecenia transportowe zawierane są przez Wnioskodawcę z klientem polskim, gdzie wynagrodzenie za usługę określona jest w walucie euro. Natomiast zapłata za usługę następuje w walucie polskiej, z określonym w umowie kursem przeliczenia (najczęściej jest to kurs średni NBP z dnia załadunku).

Faktury dla kontrahenta polskiego wystawiane są zgodnie z warunkami określonymi w zleceniu transportowym, tj. w walucie polskiej po przeliczeniu stawki frachtowej po określonym kursie średnim NBP, wskazanym w zleceniu transportowym. Moim zdaniem firma postępuje prawidłowo, ponieważ faktura wystawiona jest na podmiot krajowy w złotówkach oraz zapłata nastąpiła również w złotówkach, a podstawa opodatkowania została określona w złotówkach i stanowi przeliczenie frachtu w walucie na złote z określonego dnia.

Usługa transportowa jest najczęściej częścią składową sprzedawanego towaru lub służy dalszej odsprzedaży (w przypadku usług spedycyjnych). Przychodem firmy pośredniczącej jest tzw. marża pomiędzy zakupioną usługą, a jej dalszą odsprzedażą. Zmieniający się kurs może spowodować zmniejszenie wartości marży lub całkowicie ją "skonsumuje" co w ogólnym rozrachunku może wykazać stratę na sprzedaży. Z racji wahających się kursów średnich walut obcych strony umowy określają taki sam kurs, aby zabezpieczyć swoje zyski, zgodnie z zasadą nominalizmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

* przeliczania ustalonej przez strony transakcji wartości usługi transportu w euro na walutę polską w wystawianych fakturach-jest nieprawidłowe,

* wystawienia faktury na rzecz kontrahenta polskiego w złotych polskich - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

W myśl art. 31a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Natomiast § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, stanowi, iż faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

W myśl § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

W § 5 ust. 6 rozporządzenia wskazano, iż kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż ustawodawca tylko w jednym przypadku wyraźnie określa jaka wartość winna być wyrażona w walucie polskiej - jest to kwota podatku. Istnieje zatem możliwość wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż w dowolnej walucie wymienialnej, ale kwota podatku winna być zawsze wyrażona w walucie polskiej.

Poza tym podatnicy dokonujący przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych nie mają dowolności co do wyboru sposobu przeliczania waluty, gdyż zasady przeliczania tych kwot zostały wyraźnie określone w przywołanych przepisach. Kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez NBP bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury, o ile jest ona wystawiona w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia lub na dzień poprzedzający powstanie obowiązku podatkowego, w przypadku kiedy faktura nie została wystawiona w terminie.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, świadczy usługi transportowe w ruchu międzynarodowym, na podstawie zawieranych zleceń/umów transportowych. W przypadku zleceń otrzymywanych od kontrahentów polskich wysokość wynagrodzenia za fracht określona jest w walucie euro, ze wskazaniem przeliczenia na polskie złote, po kursie średnim NBP z określonego dnia (najczęściej jest to dzień załadunku lub rozładunku).

Natomiast zapłata następuje w walucie polskiej, z określonym w umowie kursem przeliczenia (najczęściej jest to kurs średni NBP z dnia załadunku).

Faktury dla kontrahenta polskiego wystawiane są zgodnie z warunkami określonymi w zleceniu transportowym, tj. w walucie polskiej po przeliczeniu stawki frachtowej po określonym kursie średnim NBP, wskazanym w zleceniu transportowym.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż pomimo ustaleń w zawieranych umowach/zleceniach transportowych wysokości wynagrodzenia w walucie Euro ze wskazaniem kursu średniego, po którym należy przeliczyć tę kwotę na walutę polską, dla ustalenia wielkości podstawy opodatkowania, wyrażonej w złotych, Wnioskodawca winien zastosować regulację prawną wskazaną w art. 31a ustawy, tzn. podstawy opodatkowania winien przeliczyć na złote według ogłoszonego przez NBP kursu średniego waluty obcej na dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury, o ile jest ona wystawiona w terminie, w którym Zainteresowany obowiązany jest do jej wystawienia lub na dzień poprzedzający powstanie obowiązku podatkowego, w przypadku kiedy faktura nie została wystawiona w terminie. Jednocześnie należy zauważyć, iż istnieje możliwość wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż w dowolnej walucie wymienialnej, zatem Wnioskodawca wystawiając faktury na rzecz kontrahenta polskiego w walucie polskiej, postępuje prawidłowo.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, w szczególności ocena stanowiska Wnioskodawcy w świetle przepisów prawa cywilnego nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie wystawienia faktury na rzecz kontrahenta polskiego w złotych polskich i prawidłowości przeliczania ustalonej przez strony transakcji wartości usługi transportu w euro na walutę polską w wystawianych fakturach. Natomiast w zakresie rozliczenia refakturowanych usług pilotażu wspomagających transport towarów, została wydana interpretacja indywidualna Nr IPTPP2/443-72/12-5/AW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.