IPTPP2/443-668/14-4/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2014 r. (data wpływu dnia 1 września 2014 r.) uzupełniony pismem z dnia 30 października 2014 r. (data wpływu 5 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania czynności za import usług - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania czynności za import usług.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 października 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 20 listopada 2000 r. W ramach prowadzonej działalności świadczy usługi transportu drogowego. W miesiącu czerwcu 2012 r. Zainteresowany wystąpił o uzyskanie zezwolenia na ponadgabarytowy przewóz ładunków na terenie Niemiec. W dniu 29 czerwca 2012 r. otrzymał rachunek od niemieckiej firmy, na którym to rachunku jest opis, iż jest to opłata za stałe zezwolenie 46 ważne 3 lata dotyczące poruszania się tylko po drogach w Niemczech dla konkretnej Wnioskodawcy naczepy. Wyszczególniona jest tylko jedna kwota opłaty tj. 550 euro.

W piśmie z dnia 30 października 2014 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT-UE.

3. O uzyskanie zezwolenia na ponadgabarytowy przewóz ładunków na terenie Niemiec zwrócił się do.

4. Powyższy podmiot przesłał Wnioskodawcy odpowiednie zezwolenie.

5. Nie posiada wiedzy w jakiej wysokości została ustalona opłata z tytułu udzielenia przedmiotowego zezwolenia. Wnioskodawca zapłacił na wskazane przez.... konto bankowe podaną kwotę tj. 550 euro i na taką kwotę otrzymał rachunek.

6. Dane firmy, poprzez którą Wnioskodawca mógł uzyskać zezwolenia znalazł drogą internetową.

7. Z firmą.... nie zawierał żadnej pisemnej umowy. Wnioskodawca przekazał drogą e-mailową dokumenty potwierdzające uprawnienia do przewozu towarów. Za otrzymane zezwolenie po dokonaniu zapłaty otrzymał rachunek z dnia 29 czerwca 2012 r., który opiewał na kwotę 550 euro. W treści rachunku jest opis "stałe zezwolenie 46 na przyczepę.... - ważne na 3 lata".

8. Nie ma wiedzy czy niemiecka firma, od której otrzymał rachunek jest podatnikiem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. W rachunku podane są tylko w języku niemieckim dane firmy i jej adres w Niemczech oraz numer identyfikacji podatkowej DE....

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) wynika, że nieruchomościami są m.in. części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty). Oznacz to, że drogi należy zaliczyć do nieruchomości.

Zezwolenie, o które Wnioskodawca wystąpił było zezwoleniem na poruszanie się po drogach Niemiec z ponadgabarytowym ładunkiem. Jeżeli Wnioskodawca został obciążony za opłatę administracyjną dotyczącą korzystania z poruszania się po drogach Niemiec, to według Zainteresowanego:

* jest to opłata administracyjna

* miejsce świadczenia usługi znajduje się poza terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje prawne zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE (art. 47) określające miejsce świadczenia usług związanych z nieruchomościami, według Wnioskodawcy, obejmują one swym zakresem także usługi związane z użytkowaniem nieruchomości, do których należy zaliczyć m.in. przejazdy drogami jak również czynności pośrednictwa przy nabywaniu usług korzystania z tych obiektów.

Przy określeniu miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami należy uwzględnić szeroki zakres zastosowania ww. przepisów, ponieważ ustawodawca unijny i krajowy nie ogranicza tego zakresu do grupy konkretnych i określonych z nazwy usług, które stanowiłyby zamkniętą grupę. Oznacza to, że również inne świadczenia związane z nieruchomościami, niewymienione wprost w cytowanym art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług podlegają tym samym zasadom opodatkowania.

Wobec powyższego zdaniem Wnioskodawcy uzyskanie zezwolenia na ponadgabarytowe przewozy ładunków na terenie Niemiec nie podlega opodatkowaniu w Polsce, czyli nie mamy do czynienia z importem usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opłata za zezwolenie na ponadgabarytowy przewóz ładunków dotyczący poruszania się tylko po drogach państwa niemieckiego jest importem usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata za zezwolenie na poruszanie się po drogach naczepą z ponadgabarytowym ładunkiem jest opłatą administracyjną danego kraju. Opłaty administracyjne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. W ocenie Zainteresowanego, taki charakter mają opłaty za zezwolenia w Polsce i nie podlegają podatkowi VAT. Jest to opłata taka jaką uiszcza się za korzystanie z dróg w danym kraju, które to opłaty nie stanowią importu usług, a opłata za poruszanie się po drogach Niemiec jest zdaniem Wnioskodawcy dodatkową opłatą drogową za korzystanie z tychże dróg ale naczepą z ponadgabarytowymi ładunkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku VAT obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jak również zarejestrowany jako podatnik VAT-UE prowadzi działalność gospodarczą od 20 listopada 2000 r. W ramach prowadzonej działalności świadczy usługi transportu drogowego. W miesiącu czerwcu 2012 r. Zainteresowany wystąpił o uzyskanie zezwolenia na ponadgabarytowy przewóz ładunków na terenie Niemiec. W dniu 29 czerwca 2012 r. otrzymał rachunek od niemieckiej firmy, w którego treści znajduje się opis "stałe zezwolenie 46 na przyczepę......- ważne na 3 lata" dotyczące poruszania się tylko po drogach w Niemczech dla konkretnej Wnioskodawcy naczepy. Wyszczególniona jest tylko jedna kwota opłaty tj. 550 euro.

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż o uzyskanie zezwolenia na ponadgabarytowy przewóz ładunków na terenie Niemiec zwrócił się do...., który to podmiot przesłał Wnioskodawcy odpowiednie zezwolenie. Wnioskodawca nie posiada wiedzy w jakiej wysokości została ustalona opłata z tytułu udzielenia przedmiotowego zezwolenia. Wnioskodawca zapłacił na wskazane przez..... konto bankowe podaną kwotę tj. 550 euro i na taką kwotę otrzymał rachunek z dnia 29 czerwca 2012 r. Dane firmy, poprzez którą Wnioskodawca mógł uzyskać zezwolenia znalazł drogą internetową. Z ww. firmą nie zawierał żadnej pisemnej umowy, przekazał drogą e-mailową dokumenty potwierdzające uprawnienia do przewozu towarów. Wnioskodawca nie ma wiedzy czy niemiecka firma, od której otrzymał rachunek jest podatnikiem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. W rachunku podane są tylko w języku niemieckim dane firmy i jej adres w Niemczech oraz numer identyfikacji podatkowej DE....

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy w oparciu o tak przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega opłata za zezwolenie, lecz czynność stanowiąca świadczenie usług, na poczet bądź z tytułu której została uiszczona należność przez Wnioskodawcę. W przypadku natomiast świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

W odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy ustawy wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia.

Stosownie do art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Użyty w powyższym przepisie zwrot "usług związanych z nieruchomościami" stanowi katalog otwarty. Warunkiem zaliczenia określonej usługi do tego katalogu jest jej związek z nieruchomością, której dana usługa dotyczy. Wprawdzie usługi na nieruchomościach kojarzone są na ogół z usługami budowlanymi związanymi z konkretną nieruchomością, jednak pojęcie to jest znacznie szersze i obejmuje swoim zakresem cały szereg usług, które są nierozerwalnie związane z nieruchomościami.

Wskazać należy, że powiązanie usług związanych z nieruchomością z lokalizacją samej nieruchomości jest jak najbardziej uzasadnione, bowiem dane usługi są konsumowane (wykorzystywane) właśnie w miejscu położenia nieruchomości.

Dla zastosowania omawianej reguły ustalania miejsca świadczenia nie ma znaczenia to, czy usługodawca ma siedzibę (miejsce zamieszkania, stałe miejsce prowadzenia działalności) w państwie, gdzie jest położona nieruchomość. Nie jest istotne, czy usługodawca ewentualnie świadczy usługi ze swojego stałego miejsca prowadzenia działalności. Miejscem świadczenia dla usług związanych z nieruchomościami jest państwo, w którym nieruchomość jest położona. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

Przepisowi art. 28e ustawy odpowiada zapis art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie znajduje się legalna definicja pojęcia "nieruchomości", zatem zasadnym jest odwołanie się do przepisów prawa cywilnego. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Z kolei przez import usług - zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy - rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Analiza okoliczności sprawy nie wskazuje, iż opłata uiszczona przez Wnioskodawcę na rzecz niemieckiej firmy jest opłatą administracyjną. Przedmiotowa należność, w świetle wyżej powołanych przepisów stanowi zdaniem tut. Organu wynagrodzenie za świadczoną przez ww. podmiot prawa gospodarczego usługę uzyskania zezwolenia na ponadgabarytowy przewóz ładunków na terenie Niemiec. Zatem, jakkolwiek Zainteresowany spełnia definicję podatnika, wskazaną w cytowanym powyżej art. 28a ustawy, to przy określaniu miejsca świadczenia ww. usługi zauważyć należy, iż w okolicznościach niniejszej sprawy będzie miał zastosowanie przepis art. 28e ustawy.

W świetle powyższego, w przypadku usługi polegającej na uzyskaniu zezwolenia na ponadgabarytowy przewóz na przyczepie ładunków po drogach na terenie Niemiec, świadczonej przez ww. niemiecką firmę na rzecz Wnioskodawcy, miejscem świadczenia tej usługi w świetle ww. art. 28e ustawy nie będzie terytorium Polski, lecz miejsce położenia nieruchomości (gruntów) tj. terytorium Niemiec.

Tym samym przedmiotowa czynność w myśl przepisu art. 2 pkt 9 ustawy, nie stanowi importu usług.

W świetle powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać je za prawidłowe, bowiem Wnioskodawca wywodzi prawidłowy skutek prawny, iż przedmiotowa czynność nie stanowi importu usług, jednakże zaznaczyć należy, że wynika on z innych argumentów niż wskazał tut. Organ.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.