IPTPP2/443-592/11-2/AW - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat za usuwanie pojazdów i ich przechowywanie na parkingu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Powiatu przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2011 r. (data wpływu 19 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za usuwanie pojazdów i ich przechowywanie na parkingu - jest prawidłowe.

W dniu 19 września 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za usuwanie pojazdów i ich przechowywanie na parkingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Powiat zawarł z firmą umowę z dnia 6 września 2011 r. w sprawie usuwania pojazdów. Umową powierzono tej firmie realizację zadania powiatu polegającego na usuwaniu z drogi na podstawie dyspozycji uprawnionych organów oraz prowadzenia dla nich parkingu strzeżonego, w przypadkach określonych w art. 130a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, Nr 109, poz. 925, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486 i Nr 180, poz. 1494 i 1497, z 2006 r. Nr 17, poz. 141, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 190, poz. 1400, Nr 191, poz. 1410 i Nr 235, poz. 1701, z 2007 r. Nr 52, poz. 343, Nr 57, poz. 381, Nr 99, poz. 661, Nr 123, poz. 845 i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 37, poz. 214, Nr 100, poz. 649, Nr 163, poz. 1015, Nr 209, poz. 1320, Nr 220, poz. 1411 i 1426, Nr 223, poz. 1461 i 1462 i Nr 234, poz. 1573 i 1574, z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 18, poz. 97, Nr 79, poz. 663, Nr 91, poz. 739, Nr 92, poz. 753, Nr 97, poz. 802 i 803, Nr 98, poz. 817 i Nr 168, poz. 1323, z 2010 r. Nr 40, poz. 230, Nr 43, poz. 246, Nr 122, poz. 827, Nr 151, poz. 1013, Nr 152, poz. 1018, Nr 182, poz. 1228, Nr 219, poz. 1443, Nr 225, poz. 1466 i Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 30, poz. 151, Nr 92, poz. 530, Nr 102, poz. 585 i Nr 106, poz. 622), zwaną dalej "ustawą".

Umowę zawarto z podmiotem, któremu poprzednio powierzono takie czynności, tj. na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 1018 i Nr 225, poz. 1466) w związku z zarządzeniem Starosty Powiatu z dnia 17 lutego 2010 r. w sprawie jednostki do usuwania pojazdów z drogi oraz prowadzenia parkingu strzeżonego.

Obie strony umowy są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług (VAT).

W umowie powiatu z wykonawcą przyjęto następujący sposób rozliczeń finansowych pomiędzy powiatem, wykonawcą a właścicielem pojazdu.

Opłaty za usunięcie i przechowywanie pojazdu stanowią dochód powiatu i pobierane są w całości przez Starostwo Powiatowe od właścicieli pojazdów. Starostwo wystawia im pisemne wezwania i upomnienia o uiszczenie opłat na podstawie art. 130a ust. 5c ww. ustawy. Wykonawca umowy wydaje pojazdy z parkingu na podstawie dowodu uiszczenia opłat w kasie lub na rachunek bankowy starostwa. W razie odbioru pojazdu z parkingu, wykonawca nie żąda od odbierającego pojazd żadnych dodatkowych należności. Wykonawca za realizację całego powierzonego zadania (w tym m.in. za usuwanie i przechowywanie konkretnych pojazdów, pozostawanie w całodobowej gotowości do usuwania pojazdów, prowadzenie biura obsługi na parkingu) otrzymuje wynagrodzenie tylko od powiatu, rozliczane w okresach miesięcznych i płatne na podstawie faktury VAT. Strony za wynagrodzenie umowne przyjęły określoną część (procent) od uiszczonych opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłaty za usunięcie i przechowywanie pojazdu, o których mowa w art. 130a ww. ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty za usunięcie i przechowywanie pojazdu, o których mowa w art. 130a ww. ustawy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT), bowiem stanowią opłaty administracyjne, tj. niepodatkowe należności publicznoprawne powiatu, pobierane przez starostę działającego jako organ władzy publicznej.

Wnioskodawca jest powiatem (jednostką samorządu terytorialnego), obsługiwanym przez urząd starostwa powiatowego. Do zadań własnych powiatu zgodnie z art. 130a ust. 5f ww. ustawy należy usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych w przypadkach, o których mowa w art. 130a ust. 1 lub 2 tej ustawy. W razie wymienionych w tych przepisach zagrożeń bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego albo utrudnienia prowadzenia akcji ratowniczej - policjant, strażnik gminny (miejski) lub osoba dowodząca akcją ratowniczą może wydać dyspozycję usunięcia pojazdu z drogi na koszt jego właściciela i umieszczenia pojazdu na parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłat za jego usunięcie i przechowywanie (art. 130a ust. 5c).

Wysokość tych opłat, jak również wysokość kosztów powstałych w razie odstąpienia od usunięcia pojazdu (art. 130a ust. 2a ustawy), ustala corocznie rada powiatu, biorąc pod uwagę konieczność sprawnej realizacji tych zadań oraz koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu (art. 130a ust. 5f), nie wyższych jednak niż maksymalne stawki kwotowe określone w ustawie (art. 130a ust. 6a) lub później w obwieszczeniu właściwego ministra (art. 130a ust. 6c).

Warunkiem wydania pojazdu jest okazanie dowodu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i przechowywanie (art. 130a ust. 7). Jeżeli opłata nie zostanie uiszczona a pojazd nie zostanie odebrany w terminie 3 miesięcy od dnia jego usunięcia, starosta występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie jego przepadku na rzecz powiatu (art. 130a ust. 10), jednakże koszty związane z usuwaniem, przechowywaniem, oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu powstałe od momentu wydania dyspozycji jego usunięcia do zakończenia postępowania ponosi osoba będąca właścicielem tego pojazdu w dniu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu (art. 130a ust. 10h) oraz solidarnie inna osoba nim dysponująca na podstawie innego niż własność tytułu prawnego, w której władaniu znajdował się pojazd w chwili usunięcia pojazdu (art. 130a ust. 10i). Decyzję o zapłacie tych kosztów wydaje starosta (art. 130a ust. 10h zdanie drugie), a jej egzekucja następuje w trybie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Zadania powiatu z zakresu usuwania i przechowywania pojazdów starosta realizuje przy pomocy powiatowej jednostki organizacyjnej lub powierza ich wykonanie zgodnie z przepisami zamówień publicznych (art. 130a ust. 5f zdanie drugie), przy czym zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 1018 i Nr 225, poz. 1466) jednostki usuwające pojazdy oraz jednostki prowadzące parkingi strzeżone wyznaczone na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie tej ustawy realizują swoje zadania przez okres, na jaki zostały do tego wyznaczone.

W stanie prawnym obowiązującym przed dniem 21 sierpnia 2011 r. ustawa nie regulowała expressis verbis, czyim dochodem są opłaty za usuwanie i parkowanie pojazdów. W praktyce powszechnie przyjmowano, że to jednostki wyznaczone zarządzeniami starostów do usuwania pojazdów same wystawiały i pobierały w całości należne opłaty na swój rachunek.

W wyniku nowelizacji w drodze ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 1018 i Nr 225, poz. 1466), od 21 sierpnia 2011 r. opłaty za usuwanie i przechowywanie pojazdów stanowią expressis verbis dochód powiatu (art. 130a ust. 6e znowelizowanej ustawy), a samo usuwanie i przechowywanie pojazdów stało się jednoznacznie zadaniem własnym powiatu (art. 130a ust. 5f tej ustawy).

Zdaniem Wnioskodawcy, od 21 sierpnia 2011 r. zmienił się status prawny opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów: przestały być należnościami cywilnoprawnymi jednostki, której powierzono zadanie, a stały się natomiast opłatami administracyjnymi o charakterze publicznoprawnym.

W enumeratywnie wymienionych w ustawie przypadkach zagrażających bezpieczeństwu lub porządkowi ruchu drogowego albo utrudniających prowadzenie akcji ratowniczej, określone w ustawie podmioty są uprawnione do wydawania dyspozycji usunięcia pojazdu z drogi. Ustawowym obowiązkiem i zadaniem własnym powiatu jest zapewnienie wykonania takiej dyspozycji, tj. zapewnienie faktycznego usunięcia pojazdu z miejsca zdarzenia oraz jego przechowywanie na parkingu strzeżonym, czy to poprzez własną powiatową jednostkę organizacyjną, czy też poprzez podmiot znajdujący się poza strukturą powiatu, na podstawie przepisów o zamówieniach publicznych.

Takie usunięcie i przechowywanie pojazdów w trybie art. 130a ustawy następuje przymusowo, najczęściej wbrew woli nieobecnego właściciela pojazdu, w ramach scedowanego ustawą władztwa publicznoprawnego, przyznanego organom uprawnionym do wydawania dyspozycji usunięcia oraz samemu powiatowi. Elementem tego władztwa w przypadku powiatu jest m.in. przymusowe ściąganie opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdu, określanych przez radę powiatu w drodze uchwały, która podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym i jest aktem prawa miejscowego powszechnie obowiązującym na obszarze powiatu.

Wobec powyższego, stosunek prawny pomiędzy powiatem a właścicielem pojazdu lub solidarnie inną osobą dysponującą pojazdem - nie ma charakteru cywilnoprawnego, lecz publicznoprawny i władczy. Organ władzy publicznej na podstawie dyspozycji uprawnionego organu, przepisów ustawy i aktu prawa miejscowego jednostronnie kreuje obowiązki właściciela pojazdu, polegające na obowiązku uiszczenia należnych opłat oraz odbioru pojazdu albo przymusowym przeniesieniu własności nieodebranego pojazdu (przepadku) na rzecz powiatu. Potwierdza to przepis ustawy przewidujący wydanie decyzji administracyjnej i egzekucji administracyjnej w przypadku przepadku pojazdu.

Nie ma również charakteru cywilnoprawnego stosunek prawny pomiędzy właścicielem pojazdu (solidarnie inną osobą dysponującą pojazdem) a podmiotem prawa prywatnego, któremu powierzono realizację zadania publicznoprawnego (w tym zakresie por. wyrok WSA w Lublinie z dnia 7 stycznia 2010 r. sygn. akt III SA/Lu 342/09, LEX nr 600251, CBOSA: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/458D3C73CB).

Stosunek cywilnoprawny powstaje natomiast pomiędzy powiatem a jednostką, której powierzono jego zadanie własne polegające na usuwaniu i przechowywaniu pojazdów, o których mowa w art. 130a ust. 1 i 2 ww. ustawy, czy to na podstawie przepisów o zamówieniach publicznych, czy przejściowo na podstawie art. 9 ustawy nowelizującej. Za wykonaną usługę (tj. realizacja powierzonego zadania powiatu), wykonawcy należy się wynagrodzenie umowne, jako takie opodatkowane według zasad ogólnych podatkiem od towarów i usług (VAT) i płatne na podstawie faktury VAT.

Zdaniem wnioskodawcy, takiemu opodatkowaniu VAT nie podlega natomiast opłata za usuwanie i przechowywanie pojazdów na podstawie art. 130a ust. 1 i 2 ww. ustawy, należna powiatowi od właściciela pojazdu z tytułu określonych zdarzeń, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy).

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1), który stwierdza, iż krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego, nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane. Przepisy ustawy o podatku VAT nie zawierają jednoznacznej definicji pojęcia organów władzy publicznej. Najbardziej precyzyjne w tym względzie są regulacje zawarte w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.). Przepisy tej ustawy jednoznacznie rozdzielają organy władzy publicznej od innych jednostek sektora finansów publicznych.

Z brzmienia art. 9 pkt 1 cyt. ustawy o finansach publicznych wynika, że organy władzy publicznej tworzą organy władzy rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa, sądy oraz trybunały.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 ustawy jak i cyt. art. 13 ust. 1 obowiązującej obecnie Dyrektywy wyłączają z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem organy wykonujące czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, nie są traktowane jako podatnicy.

Ponadto, jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2001 r. sygn. akt SK 18/00, pojęcie "władzy publicznej" w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym - ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Należy podkreślić, że pojęcia organu państwa oraz organu władzy publicznej nie są tożsame. W pojęciu "władzy publicznej" mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia, czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 142, poz. 1592 z późn. zm.), powiat jako osoba prawna wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 i 15 tej ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w tym m.in. w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych, porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Powiat nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej (art. 6 ust. 2 ww. ustawy).

W odniesieniu do pobierania opłat za czynności przechowywania pojazdów usuniętych z drogi wskazać należy, iż stosownie do przepisu art. 130a ust. 1 ustawy z dnia 2 czerwca 2005 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w przypadku:

W myśl ust. 2 powołanego wyżej artykułu, pojazd może być usunięty z drogi na koszt właściciela, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia go w inny sposób, w przypadku gdy:

Zgodnie z art. 130a ust. 5c ustawy - Prawo o ruchu drogowym - w brzmieniu obowiązującym od dnia 21 sierpnia 2011 r. - pojazd usunięty z drogi w przypadkach, o których mowa w ust. 1 lub 2, umieszcza się na parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłat za jego usunięcie i przechowywanie.

W myśl art. 130a ust. 5f ustawy - Prawo o ruchu drogowym, usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych w przypadkach, o których mowa w ust. 1 lub 2, należy do zadań własnych powiatu. Starosta realizuje te zadania przy pomocy powiatowych jednostek organizacyjnych lub powierza ich wykonanie zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych.

Stosownie do ust. 6 cytowanego artykułu, rada powiatu, biorąc pod uwagę konieczność sprawnej realizacji zadań, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu, ustala corocznie, w drodze uchwały, wysokość opłat, o których mowa w ust. 5c, oraz wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2a (...).

W art. 130a ust. 6a ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym ustalone zostały maksymalne wysokości stawek kwotowych opłat, o których mowa w ust. 5c.

Opłaty, o których mowa w ust. 6, stanowią dochód własny powiatu (art. 130 ust. 6e).

Z treści art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) wynika, iż dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z firmą umowę w sprawie usuwania pojazdów, w ramach której powierzono firmie realizację zadania powiatu polegającego na usuwaniu pojazdów z drogi na podstawie dyspozycji uprawnionych organów oraz prowadzenia dla nich parkingu strzeżonego. Umowę zawarto z podmiotem, któremu poprzednio powierzono takie czynności, tj. na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw, w związku z zarządzeniem Starosty Powiatu w sprawie jednostki do usuwania pojazdów z drogi oraz prowadzenia parkingu strzeżonego.

Obie strony umowy są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Opłaty za usunięcie i przechowywanie pojazdu stanowią dochód powiatu i pobierane są w całości przez Starostwo Powiatowe od właścicieli pojazdów. Starostwo wystawia pisemne wezwania i upomnienia o uiszczenie opłat na podstawie art. 130a ust. 5c ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Wykonawca umowy wydaje pojazdy z parkingu na podstawie dowodu uiszczenia opłat w kasie lub na rachunek bankowy Starostwa. W razie odbioru pojazdu z parkingu, wykonawca nie żąda od odbierającego pojazd żadnych dodatkowych należności. Wykonawca za realizację całego powierzonego zadania otrzymuje wynagrodzenie tylko od powiatu, rozliczane w okresach miesięcznych i płatne na podstawie faktury VAT. Strony za wynagrodzenie umowne przyjęły określoną część (procent) od uiszczonych opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż w tym konkretnym przypadku Wnioskodawca realizując zadania własne powiatu, nałożone określonymi powyżej przepisami, wpisuje się w dyspozycję normy zawartej w art. 15 ust. 6 ustawy. Pobierane przez Wnioskodawcę opłaty za usunięcie i przechowywanie pojazdu mają charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny, tryb ich pobierania jest ściśle określony w przepisach prawa, a zatem w przedmiotowej sprawie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.