IPTPP2/443-58/12-4/JN - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży kolejnej działki wyodrębnionej z nieruchomości rolnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2012 r. (data wpływu 17 stycznia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji jako podatnik podatku VAT i zapłaty podatku z tytułu sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji jako podatnik podatku VAT i zapłaty podatku z tytułu sprzedaży działki.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 marca 2012 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego i kwestie związane z reprezentacją.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 8 września 2010 r. Wnioskodawca nabył wraz z małżonką własność niezabudowanej nieruchomości rolnej o obszarze 1,1478 ha oznaczonej jako działka nr 159/1. Nabyty grunt nie był nigdy wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, jak również Zainteresowany nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Wnioskodawca nie jest również rolnikiem ryczałtowym. Od chwili nabycia grunt nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy. Grunt ten stanowi majątek osobisty Zainteresowanego. W 2011 r. Wnioskodawca postanowił w związku z trudną sytuacją finansową swojej rodziny podzielić grunt na mniejsze działki i jedną z nich sprzedać. Grunt został podzielony na mniejsze działki o nr 159/3, 159/4, 159/5. Wnioskodawca wystąpił do wójta Gminy o wydanie decyzji o ustalenie warunków zabudowy dla poszczególnych działek. Decyzje takie uzyskał w kwietniu 2011 r. Następnie jedną z działek o nr 159/3 w dniu 29 grudnia 2011 r. Wnioskodawca sprzedał. Uzyskane ze sprzedaży środki finansowe przeznaczył na poprawę warunków życia swojej rodziny i bieżące potrzeby. Na działce oznaczonej jako nr 159/5 zamierza wybudować budynek mieszkalny jednorodzinny dla swojej rodziny. Jednak zbyt duże koszty tego przedsięwzięcia zmusiły Wnioskodawcę do podjęcia decyzji o sprzedaży kolejnej z działek oznaczonej jako nr 159/4. Uzyskane fundusze pozwolą na realizowanie tego zadania.

W piśmie z dnia 20 marca 2012 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku o towarów i usług. Nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami. Nie posiada również innych niż wskazane we wniosku nieruchomości gruntowe przeznaczone do sprzedaży w przyszłości. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów innych niż wskazane we wniosku oraz nie podjął żadnych działań celem dokonania sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży kolejnej działki wyodrębnionej z nieruchomości rolnej Wnioskodawca będzie musiał zarejestrować się jako podatnik podatku od towarów i usług i zapłacić podatek VAT ze sprzedaży działki.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest zobligowany do rejestracji jako podatnik podatku VAT i płacenia tego podatku od sprzedaży działki. Działka przed podziałem stanowiła osobisty majątek Zainteresowanego, a uzyskane fundusze zostaną przeznaczone na cele mieszkaniowe rodziny Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.) - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Jednocześnie należy podkreślić, że za prowadzenie działalności gospodarczej nie mogą być uznane czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku o towarów i usług. W dniu 8 września 2010 r. nabył wraz z małżonką własność niezabudowanej nieruchomości rolnej oznaczonej jako działka nr 159/1. Nabyty grunt nie był nigdy wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, jak również Zainteresowany nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Wnioskodawca nie jest również rolnikiem ryczałtowym. Od chwili nabycia grunt nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy. Grunt ten stanowi majątek osobisty Zainteresowanego. W 2011 r. Wnioskodawca postanowił w związku z trudną sytuacją finansową swojej rodziny podzielić grunt na mniejsze działki i jedną z nich sprzedać. Grunt został podzielony na mniejsze działki o nr 159/3, 159/4, 159/5. Wnioskodawca wystąpił do wójta Gminy o wydanie decyzji o ustalenie warunków zabudowy dla poszczególnych działek. Decyzje takie uzyskał w kwietniu 2011 r. Następnie jedną z działek o nr 159/3 w dniu 29 grudnia 2011 r. Wnioskodawca sprzedał. Uzyskane ze sprzedaży środki finansowe przeznaczył na poprawę warunków życia swojej rodziny i bieżące potrzeby. Na działce oznaczonej jako nr 159/5 zamierza wybudować budynek mieszkalny jednorodzinny dla swojej rodziny. Jednak zbyt duże koszty tego przedsięwzięcia zmusiły Wnioskodawcę do podjęcia decyzji o sprzedaży kolejnej z działek oznaczonej jako nr 159/4. Uzyskane fundusze pozwolą na realizowanie tego zadania.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami. Nie posiada również innych niż wskazane we wniosku nieruchomości gruntowe przeznaczone do sprzedaży w przyszłości. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów innych niż wskazane we wniosku oraz nie podjął żadnych działań celem dokonania sprzedaży.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że pomimo, iż grunty spełniają pojęcie towarów zdefiniowanych w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy, z okoliczności sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca planując sprzedaż działki, powstałej w wyniku podziału nieruchomości stanowiącej majątek osobisty, będzie działał w charakterze handlowca. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem dostawę nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, planując sprzedaż przedmiotowej działki Wnioskodawca korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, Wnioskodawca planując sprzedaż działki wchodzącej w skład majątku osobistego, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. Tym samym zbycie przedmiotowej działki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku zarejestrowania się jako podatnik VAT i zapłacenia podatku z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić jednak należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ w związku z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o zdarzenie przyszłe w nim przedstawione.

Końcowo zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonka Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.