IPTPP2/443-579/13-4/PR - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy działek objętych wspólnością majątkową małżeńską.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2013 r. (data wpływu 17 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2013 r. (data wpływu 1 października 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek, będących we wspólności majątkowej małżeńskiej - jest prawidłowe.

W dniu 17 lipca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek, będących we wspólności majątkowej małżeńskiej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 września 2013 r. poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 1 grudnia 1999 r. za fundusze pochodzące z majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża na ich wspólność ustawową małżeńską mąż Wnioskodawczyni nabył nieruchomość, w skład której wchodzą dwie działki Nr 1956/5 i Nr 1956/29 o łącznej powierzchni 0,92 ha, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych urządził księgę wieczystą. W momencie zakupu ww. działki były niezabudowane.

Działki te zostały zakupione od Urzędu Gminy i Miasta. Z obwieszczenia o ogłoszeniu przetargu oraz protokołu z przetargu ustnego ze sprzedaży tych działek wynikało, że działka 1956/29 o powierzchni 0,64 ha przeznaczona była pod budownictwo jednorodzinne, zgodnie z wówczas obowiązującym planem przestrzennym zagospodarowania Gminy i Miasta. Działki te zakupione były na potrzeby własne prywatne. Działka Nr 1956/29 z myślą o budowie budynku mieszkalnego na potrzeby rodziny Wnioskodawczyni, a działka 1956/5 o powierzchni 0,28 ha w celu możliwości dojazdu z drogi publicznej na działkę 1956/29 z uwagi na brak bezpośredniego połączenia działki 1956/29 z drogą publiczną. Zakup tych działek zgodnie z wówczas obowiązującą Ustawą o podatku od towarów i usług nie był objęty podatkiem VAT.

Wnioskodawczyni jako czynny podatnik VAT w październiku 2000 r. w ramach prywatnej dzierżawy oddała działkę Nr 1956/30 wraz z Zakładem Służącym Wykonaniu Usług i Produkcji z Branży Drzewnej (zwanym dalej Zakładem) wybudowanym na tej działce oraz działkę Nr 1956/5 służącą za dojazd do tego Zakładu w odpłatne używanie opodatkowane podatkiem VAT. Umowę dzierżawy Wnioskodawczyni rozwiązała z dniem 31 lipca 2001 r. Działka Nr 1956/5 nie była ujęta w ewidencji środków trwałych w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Swoją działalność gospodarczą Zainteresowana zakończyła w sierpniu 2001 r. i nie prowadzi jej do chwili obecnej.

W roku 2000 w czasie budowy Zakładu na działce Nr 1956/30 mąż Wnioskodawczyni korzystał z przejazdu przez działkę Nr 1956/5 celem dowozu materiałów budowlanych na tę budowę. Również w roku 2000 przez działkę Nr 1956/5 zostało przeprowadzone przyłącze wodociągowe celem doprowadzenia wody do budowanego Zakładu.

Od sierpnia 2001 r. do 31 stycznia 2003 r. mąż Wnioskodawczyni korzystał z działki Nr 1956/5 do dojazdu do Zakładu posadowionego na sąsiedniej działce Nr 1956/30, w którym prowadził działalność gospodarczą jako czynny podatnik VAT. Ww. działka Nr 1956/5 nie była ujęta w ewidencji środków trwałych w jego działalności gospodarczej. Przez cały ten czas ww. działka równocześnie służyła do celów prywatnych, gdyż przez nią jest jedyny dojazd do działki Nr 1956/29.

W okresie od dnia 26 czerwca 1985 r. do 14 grudnia 2000 r. mąż Wnioskodawczyni prowadził działalność gospodarczą indywidualnie jako osoba fizyczna opodatkowaną w formie karty podatkowej i od momentu wejścia podatku VAT w roku 1993 do dnia likwidacji tej działalności gospodarczej w grudniu 2000 r. był zwolniony z podatku VAT ze względu na opłacanie podatku dochodowego w formie karty podatkowej.

Następnie w lipcu 2001 r. mąż Wnioskodawczyni ponownie zarejestrował swoją działalność gospodarczą i od 1 sierpnia 2001 r. rozpoczął jej prowadzenie indywidualnie jako osoba fizyczna czynny podatnik VAT. Z końcem lutego 2011 r. zakończył prowadzenie działalności gospodarczej i nie prowadzi jej do chwili obecnej.

W czasie prowadzenia swojej działalności gospodarczej w okresie od 1 lutego 2003 r. do grudnia 2009 r. mąż Wnioskodawczyni wykonywał między innymi czynności objęte PKD 70.20.Z - Wynajem nieruchomości na własny rachunek. Było to oddanie w płatną dzierżawę ww. Zakładu wraz z działką Nr 1956/30. Dzierżawa ta była opodatkowana podatkiem VAT.

W październiku 2000 r. po zakończeniu budowy Zakładu na działce Nr 1956/30 mąż Wnioskodawczyni przekazał Jej nieodpłatnie tę nieruchomość (działkę 1956/30 wraz z wybudowanym na niej Zakładem). Działka Nr 1956/30, jak i wybudowany na niej ww. Zakład należały do majątku ustawowo wspólnego małżeńskiego Wnioskodawczyni i Jej męża. W lipcu 2001 r. Zainteresowana przekazała nieodpłatnie ww. działkę Nr 1956/30 wraz z Zakładem swojemu mężowi do jego działalności gospodarczej. Mąż Wnioskodawczyni uznał je za środki trwałe i tak pozostały w jego działalności gospodarczej do grudnia 2009 r., kiedy to aktem darowizny zostały przekazane bratu męża Wnioskodawczyni. Czynność ta nie była objęta podatkiem VAT, gdyż nie została uznana za dostawę.

W przeszłości poza ww. wymienionymi działaniami Wnioskodawczyni nie wykonywała innych dostaw nieruchomości i poza planowaną sprzedażą nieruchomości składającej się z działek Nr 1956/5 i Nr 1956/29 nie ma zamiaru dokonywać dalszej sprzedaży nieruchomości.

W chwili obecnej działki Nr 1956/5 i Nr 1956/29 są gruntami niezabudowanymi. Poza ww. przeprowadzeniem w roku 2000 przyłącza wodociągowego przez działkę Nr 1956/5 służącego do doprowadzenia wody do Zakładu na działce Nr 1956/30 Wnioskodawczyni i Jej mąż nie podejmowali czynności zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działek Nr 1956/29 i Nr 1956/5. Nie podejmowali działań marketingowych w celu sprzedaży ww. działek. Potencjalny nabywca sam się zgłosił do Wnioskodawczyni i Jej męża.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni wraz z mężem są płatnikami podatku rolnego, gdyż zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2000 r. Nr 226, poz. 1475 z późn. zm.) posiadają gospodarstwo rolne. W skład tego gospodarstwa wchodzą jako grunty orne działki o Numerach: 1956/5, 1956/29, 1362 i 1944/2 o łącznej powierzchni 1,21 ha. Działki: Nr 1362 o powierzchni 0,23 ha i Nr 1944/2 o powierzchni 0,06 ha stanowią oddzielną nieruchomość. Nigdy nie dokonywali dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej i nie świadczyli usług rolniczych. Niewielkie zbiory jakie Wnioskodawczyni wraz z mężem uzyskuje wykorzystuje na potrzeby własne swojej rodziny. Są to głównie owoce i warzywa.

Wnioskodawczyni wraz z mężem posiada tylko te dwie nieruchomości składające się z czterech działek (1956/5, 1956/29, 1362, 1944/2) o łącznej powierzchni 1,21 ha.

Wnioskodawczyni z mężem nie występowali o wydanie Decyzji o Warunkach Zabudowy Nieruchomości składającej się z działek o numerach: 1956/29 i 1956/5 ani też o zmianę Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Gminy i Miasta.

W obecnie obowiązującym Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego Gminy i Miasta z 2004 r. działka Nr 1956/29 - leży w terenach przeznaczonych pod usługi rzemiosła, usługi handlu, usługi inne; natomiast działka Nr 1956/5 - leży w terenach przeznaczonych pod bazy i składy, przemysł i zakłady produkcyjne.

Ze względu na takie przeznaczenie w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego ww. działek ta nieruchomość jest zbędna Wnioskodawczyni, gdyż nie może służyć pierwotnemu celowi dla jakiego została nabyta tzn. budowaniu budynku mieszkalnego dla rodziny Wnioskodawczyni, dlatego też Zainteresowana wraz z mężem mają zamiar ją sprzedać. Sprzedaży tej zamierzają dokonać na rzecz jednego nabywcy.

W piśmie z dnia 30 września 2013 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, iż nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Działkę Nr 1956/29, przeznaczoną do sprzedaży, Zainteresowana nie udostępniała i nie udostępnia innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należy uznać, że w tej dostawie Wnioskodawczyni nie będzie występowała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy VAT i planowana dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż planowana sprzedaż nie może być uznana za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego osobistego (np. działek gruntu) incydentalnie w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru to transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT. W związku z tym, w świetle art. 15 ust. 1 Ustawy VAT nie należy uznawać Wnioskodawczyni za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 w zakresie tej dostawy, gdyż sprzedając powyższą nieruchomość Zainteresowana będzie korzystała z prawa do rozporządzania własnym prywatnym majątkiem. A co za tym idzie, planowana dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że towarem jest również udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Natomiast, w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na gruncie powołanych powyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak bowiem stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowej jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Ponadto, z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Skutkiem powyższego status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntów podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek "Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż na podstawie umowy sprzedaży z dnia 1 grudnia 1999 r. za fundusze pochodzące z majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża na ich wspólność ustawową małżeńską mąż Wnioskodawczyni nabył nieruchomość, w skład której wchodzą dwie działki Nr 1956/5 i Nr 1956/29 o łącznej powierzchni 0,92 ha. Z obwieszczenia o ogłoszeniu przetargu oraz protokołu z przetargu ustnego ze sprzedaży tych działek wynikało, że działka 1956/29 o powierzchni 0,64 ha przeznaczona była pod budownictwo jednorodzinne, zgodnie z wówczas obowiązującym planem przestrzennym zagospodarowania Gminy i Miasta. Działki te zakupione były na potrzeby własne prywatne. Działka Nr 1956/29 z myślą o budowie budynku mieszkalnego na potrzeby rodziny Wnioskodawczyni, a działka 1956/5 o powierzchni 0,28 ha w celu możliwości dojazdu z drogi publicznej na działkę 1956/29 z uwagi na brak bezpośredniego połączenia działki 1956/29 z drogą publiczną. Zakup tych działek zgodnie z wówczas obowiązującą Ustawą o podatku od towarów i usług nie był objęty podatkiem VAT.

Wnioskodawczyni jako czynny podatnik VAT w październiku 2000 r. w ramach prywatnej dzierżawy oddała działkę Nr 1956/30 wraz z Zakładem Służącym Wykonaniu Usług i Produkcji z Branży Drzewnej (zwanym dalej Zakładem) wybudowanym na tej działce oraz działkę Nr 1956/5 służącą za dojazd do tego Zakładu w odpłatne używanie opodatkowane podatkiem VAT. Umowę dzierżawy Wnioskodawczyni rozwiązała z dniem 31 lipca 2001 r. Działka Nr 1956/5 nie była ujęta w ewidencji środków trwałych w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Swoją działalność gospodarczą Zainteresowana zakończyła w sierpniu 2001 r. i nie prowadzi jej do chwili obecnej.

W roku 2000 w czasie budowy Zakładu na działce Nr 1956/30 mąż Wnioskodawczyni korzystał z przejazdu przez działkę Nr 1956/5 celem dowozu materiałów budowlanych na tę budowę. Również w roku 2000 przez działkę Nr 1956/5 zostało przeprowadzone przyłącze wodociągowe celem doprowadzenia wody do budowanego Zakładu. W październiku 2000 r. po zakończeniu budowy Zakładu na działce Nr 1956/30 mąż Wnioskodawczyni przekazał Jej nieodpłatnie tę nieruchomość (działkę 1956/30 wraz z wybudowanym na niej Zakładem). Działka Nr 1956/30, jak i wybudowany na niej ww. Zakład należały do majątku ustawowo wspólnego małżeńskiego Wnioskodawczyni i Jej męża. W lipcu 2001 r. Zainteresowana przekazała nieodpłatnie ww. działkę Nr 1956/30 wraz z Zakładem swojemu mężowi do jego działalności gospodarczej. Mąż Wnioskodawczyni uznał je za środki trwałe i tak pozostały w jego działalności gospodarczej do grudnia 2009 r., kiedy to aktem darowizny zostały przekazane bratu męża Wnioskodawczyni. Czynność ta nie była objęta podatkiem VAT, gdyż nie została uznana za dostawę.

W przeszłości poza ww. wymienionymi działaniami Wnioskodawczyni nie wykonywała innych dostaw nieruchomości i poza planowaną sprzedażą nieruchomości składającej się z działek Nr 1956/5 i Nr 1956/29 nie ma zamiaru dokonywać dalszej sprzedaży nieruchomości. W chwili obecnej działki Nr 1956/5 i Nr 1956/29 są gruntami niezabudowanymi. Poza ww. przeprowadzeniem w roku 2000 przyłącza wodociągowego przez działkę Nr 1956/5 służącego do doprowadzenia wody do Zakładu na działce Nr 1956/30 Wnioskodawczyni i Jej mąż nie podejmowali czynności zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działek Nr 1956/29 i Nr 1956/5. Nie podejmowali działań marketingowych w celu sprzedaży ww. działek. Potencjalny nabywca sam się zgłosił do Wnioskodawczyni i Jej męża.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni wraz z mężem są płatnikami podatku rolnego, gdyż zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, posiadają gospodarstwo rolne. W skład tego gospodarstwa wchodzą jako grunty orne działki o Numerach: 1956/5, 1956/29, 1362 i 1944/2 o łącznej powierzchni 1,21 ha. Działki: Nr 1362 o powierzchni 0,23 ha i Nr 1944/2 o powierzchni 0,06 ha stanowią oddzielną nieruchomość. Nigdy nie dokonywali dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej i nie świadczyli usług rolniczych.

Wnioskodawczyni wraz z mężem posiada tylko te dwie nieruchomości składające się z czterech działek (1956/5, 1956/29, 1362, 1944/2) o łącznej powierzchni 1,21 ha. Wnioskodawczyni z mężem nie występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy nieruchomości składającej się z działek o numerach: 1956/29 i 1956/5 ani też o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy i Miasta. W obecnie obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy i Miasta z 2004 r. działka Nr 1956/29 - leży w terenach przeznaczonych pod usługi rzemiosła, usługi handlu, usługi inne; natomiast działka Nr 1956/5 - leży w terenach przeznaczonych pod bazy i składy, przemysł i zakłady produkcyjne. Ze względu na takie przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania Przestrzennego ww. działek ta nieruchomość jest zbędna Wnioskodawczyni, gdyż nie może służyć pierwotnemu celowi dla jakiego została nabyta tzn. budowaniu budynku mieszkalnego dla rodziny Wnioskodawczyni, dlatego tez Zainteresowana wraz z mężem mają zamiar ją sprzedać. Sprzedaży tej zamierzają dokonać na rzecz jednego nabywcy.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Działkę Nr 1956/29, przeznaczoną do sprzedaży, Zainteresowana nie udostępniała i nie udostępnia innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowaną za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, że planowana sprzedaż nieruchomości gruntowych (działek: Nr 1956/5 i 1956/29) będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności. Z okoliczności sprawy wynika, że Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto Wnioskodawczyni nie podejmowała jakichkolwiek czynności zmierzających do przygotowania działek do zorganizowanej, handlowej sprzedaży, tj. nie występowała o wydanie decyzji o warunkach zabudowy ani o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla ww. nieruchomości. Poza planowaną sprzedażą przedmiotowych działek Zainteresowana nie zamierza dokonywać dalszej sprzedaży nieruchomości, nie podejmowała czynności zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności ww. działek, nie podejmowała działań marketingowych w celu sprzedaży tych działek.

Jednocześnie należy wskazać, że bez wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie pozostaje fakt, że przez działkę Nr 1956/5 zostało przeprowadzone przyłącze wodociągowe celem doprowadzenia wody do budowanego Zakładu.

Zatem, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działek: Nr 1956/5 i 1956/29 będzie korzystała z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie będzie wykonywaniem działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowaną cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a dostawę tych działek cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, planowana przez Wnioskodawczynię dostawa działek Nr 1956/5 i 1956/29, będących we wspólności majątkowej małżeńskiej, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowana w związku z dostawą ww. nieruchomości będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.